จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 559 กระต่ายเมื่อตื่นตูมก็กัดคนได้เช่นกัน

ผู้จัดการเฉารีบดึงแขนเสื้อของหลิวเต๋อหวาง ขอให้เขาช่วยพูดอะไรบ้าง
หลิวเต๋อหวางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ยังคิดว่าหวางเจี้ยนไหลลงโทษรุนแรงเพียงเพราะเขาโกรธอยู่ในตอนนี้ เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านหวาง ความจริงแล้ว…”
ไม่รอให้เขาพูดจบ หวางเจี้ยนไหลก็ตัดบททันที
“หลิวเต๋อหวาง!”
“เอ่อ ท่านหวาง คุณพูดสิ”
“ในฐานะที่คุณเป็นผู้อำนวยการแผนกเครื่องประดับดาวฤกษ์สาขาเขตเจียงหนาน กลับจ้างคนเพราะความใกล้ชิด ปล่อยให้เขาดูถูกและกระด้างกระเดื่องกับเบื้องบน สารเลวจริงๆ! คุณสั่งสอนผู้ใต้บังคับบัญชาผิดวิธีเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าทำมันเลย ตอนนี้ผมจะถอดตำแหน่งผู้อำนวยการของคุณ ไปรับเงินที่แผนกการเงินพร้อมเขาแล้วออกไปจากที่นี่”
อะไรนะ???
หลิวเต๋อหวางไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
เขาแตกต่างจากผู้จัดการเฉา ถึงอย่างไรผู้จัดการเฉาก็เป็นเพียงผู้จัดการเล็กๆ ของสาขาคนหนึ่ง เปลี่ยนให้ใครมาทำก็ได้ อันที่จริงเขาก็ได้เป็นผู้จัดการเพราะอาศัยตำแหน่งของลุงอย่างหลิวเต๋อหวาง
ไล่ก็ไล่ไปสิ ไม่เกี่ยวกับผลได้ผลเสียของตน
แต่หลิวเต๋อหวางนั้นไม่เหมือนกัน
เขาเป็นพนักงานประจำของเครื่องประดับดาวฤกษ์ มีการจัดสรรตำแหน่งหน้าที่ เขาทำงานหนักในบริษัทมากว่ายี่สิบปีก่อนจะเข้ารับตำแหน่ง
เว้นแต่จะมีความผิดใหญ่หลวง มิฉะนั้นก็จะไม่ถูกไล่ออกง่ายๆ
แล้วผลลัพธ์เป็นอย่างไร?
เพียงเพราะคำพูดกระด้างกระเดื่องของหลานชายประโยคเดียว ก็ถอดเขาออกจากตำแหน่งแล้ว?
มันไม่ไร้สาระไปหน่อยหรือ?
ท่านหวางบ้าหรือโง่กันแน่ ถึงได้ทำเรื่องไม่ฉลาดเช่นนี้ออกมา
หลิวเต๋อหวางก็โกรธเช่นกัน พลางตะโกนว่า “คนแซ่หวาง คุณอย่าทำอะไรเกินไปนัก ผมหลิวเต๋อหวางเป็นผู้อำนวยการแผนก ถ้าจะไล่ออกก็จำเป็นต้องผ่านความเห็นชอบจากคณะกรรมการบริหารของสำนักงานใหญ่ คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่ผมออก?”
“สำนักงานใหญ่เหรอ?”
หวางเจี้ยนไหลยิ้ม โทรศัพท์ติดแล้วก็กดปุ่มเปิดลำโพง
เขาพูดอย่างไม่อ้อมค้อม “หวางเจี้ยนไหล รองประธานเขตสาขาเจียงหนาน ขอปลดหลิวเต๋อหวางออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการแผนก”
หลิวเต๋อหวางระเบิดเสียงหัวเราะ
“คนแซ่หวาง นี่คุณทำอะไรอยู่? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย คุณคิดว่าสำนักงานใหญ่จะปลดผมออกจากตำแหน่งเหรอ?”
“อีกอย่าง คุณไม่มีแม้แต่เอกสารอย่างเป็นทางการ แค่คำพูดสองสามคำก็จะปลดผมออกจากตำแหน่ง คุณคิดว่าคุณเป็นเจ้าบ้านของเครื่องประดับดาวฤกษ์เหรอ?”
“คนแซ่หวาง คุณแก่จนเลอะเลือนไปแล้วจริงๆ!”
ทันทีที่เขาพูดจบ ก็ได้ยินคำตอบยืนยันมาจากโทรศัพท์ว่า “อนุมัติคำขอ ปลดหลิวเต๋อหวางออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกทันที และจะไม่มีการว่าจ้างซ้ำอีก”
เพียงชั่วพริบตา ดวงตาของหลิวเต๋อหวางก็เขียวปั๊ด
เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้
ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เข้าใจว่า เหตุใดสำนักงานใหญ่ถึงอนุมัติคำขอไร้สาระของหวางเจี้ยนไหล เรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผลเลย
แต่ปัญหาคือ สำนักงานใหญ่ได้อนุมัติมาแล้ว!
หวางเจี้ยนไหลเอ่ยถามว่า “ตอนนี้ได้ยินชัดเจนแล้วหรือยัง? ไปรับเงินที่แผนกการเงิน แล้วตามหลานชายของคุณออกไปด้วยกัน”
หลิวเต๋อหวางกัดฟันด้วยความเกลียดชัง
เขาชี้ไปที่หวางเจี้ยนไหล “แก ไอ้แก่ แอบเล่นงานฉันลับหลังเหรอ? ฉันจะฆ่าแก!”
ขณะที่หลิวเต๋อหวางกำลังจะลงมือ เจียงชื่อก็รีบวิ่งเข้าไปเตะท้องหลิวเต๋อหวาง จนเขากระเด็นออกไปไกลสามเมตร กระแทกกระจกหลายบานแตก
เจียงชื่อส่ายหัวเล็กน้อย “จุ๊จุ๊ ผมจำได้ว่ามีคนเคยบอกผมว่า ถ้าทำกระจกบานหนึ่งแตก ชาตินี้ทั้งชาติก็ชดใช้ไม่หมด โชคดีที่ผมไม่ได้ทำแตก แพงชะมัด”
หลิวเต๋อหวางคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
เจียงชื่อพูดต่อ “ผมเคยบอกแล้ว ในเมื่อผมต้องการเงินคืน ผมก็ต้องได้คืน ตอนนี้คุณเชื่อหรือยัง?”
หา?
หลิวเต๋อหวางนึกขึ้นได้ทันใด เงยหน้ามองเจียงชื่อทันที
ผ่านประสบการณ์ล้มลุกคลุกคลานมานานหลายปี เขาฉลาดจนไม่รู้จะฉลาดอย่างไรแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้นั้นไม่ธรรมดา และที่ไม่ธรรมดาที่สุดคือเจียงชื่อดูเหมือนจะรู้ผลสรุปตั้งแต่ต้น