จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 593 ยอมรับผิดด้วยตนเอง

เจียงชื่อกำลังนั่งคุยกับเฉิงดันถิงอยู่ในห้อง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกดังมาจากข้างนอก
เฉิงดันถิงเดินไปดูที่ริมหน้าต่าง มีกลุ่มคนถือป้าย กำลังยืนตะโกนอะไรไม่รู้
เธออดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ชี้แจงเรื่องไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมคนพวกนี้ยังมาถือป้ายประท้วงอีก”
“จะกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้วนะ!”
“ก่อนหน้านี้ฉันไม่สะดวกที่จะลงมือ ครั้งนี้ฉันไม่ปล่อยคนพวกนี้ไปแน่”
เฉิงดันถิงพูดพลาง เดินออกไปข้างนอก
“นี่……”
เจียงชื่อยังไม่ทันได้พูด เฉิงดันถิงหันมาถลึงตาใส่เขา “หลายวันมานี้ ฉันแบกรับมามากพอแล้ว ฉันควรจะระบายออกมาบ้าง ถ้าวันนี้นายห้ามฉัน ฉันกับนายไม่จบแน่”
เจียงชื่อหัวเราะ “ฉันไม่ห้ามเธอหรอก แต่จะไปดูด้วย”
“ค่อยพูดกันได้หน่อย”
ทั้งสองเดินลงจากตึก เดินผ่านล็อบบี้ ออกมายังประตูบานหมุน มาถึงหน้าอาคารอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ เห็นกลุ่มคนกำลังยืนตะโกนประท้วง
เฉิงดันถิงกำลังจะอ้าปากด่า เจียงชื่อรั้งเธอเอาไว้ก่อน เขาชี้ไปบนตัวอักษรบนป้ายประท้วง
เฉิงดันถิงตั้งใจมอง ความโกรธแปรเปลี่ยนเป็นความยินดี โดยอัตโนมัติ
เห็นตัวอักษรบนป้ายผ้าเขียนว่า: ยอมรับผิดด้วยตัวเอง!!!
เธอมองพวกที่กำลังตะโกนอีกครั้ง แท้จริงแล้วคนพวกนั้นกำลังคุกเข่า บนหลังของแต่ละคนแบกกิ่งไม้เอาไว้ ทำเหมือนสมัยโบราณ ที่เมื่อมีคนทำผิด ผู้นั้นจะเอากิ่งไม้ผูกติดตัว และมาขอโทษ เพื่อให้อีกฝ่ายลงโทษตนเอง ด้วยกิ่งไม้เหล่านั้น พวกเขาต้องการให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์อภัยให้
คำพูดที่พวกเขาตะโกนออกมา ล้วนเป็นคำพูดแสดงความเสียใจ และอ้อนวอนขอให้อภัย
เฉิงดันถิงหัวเราะ
ที่แท้ไม่ได้มาก่อเรื่อง แต่มาสำนึกผิด นี่ทำให้เธอมีสะใจเป็นอย่างมาก
ความแค้นที่อยู่ในใจหายไปในพริบตา รอยยิ้มแห่งความสุข ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเฉิงดันถิง กี่วันแล้วที่โดน ‘กดขี่’ คนอดทนเท่านั้น ที่จะเจอหนทางสว่าง
มีคนวิ่งกุลีกุจอออกมาจากกลุ่มคน เฉิงดันถิงจำได้ว่าคือฟางชิงหยาง คนที่ใส่ร้ายเธออย่างรุนแรงก่อนหน้านี้
เขาเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม “ประธานเฉิง ประธานเจียง ผมมาขอโทษพวกคุณ”
เฉิงดันถิงยังจำความแค้นครั้งก่อนได้
เธอส่งเสียงหึ
“ขอโทษเหรอ เหอะๆ ฉันไม่รับ!”
“ตั้งแต่คุณไล่เราออกมาเมื่อครั้งที่แล้ว พวกเราก็แตกหักกันแล้ว”
จริตสะบัดสะบิ้งของผู้หญิง ถูกแสดงออกมา
ฟางชิงหยางเตรียมใจมาแล้ว ว่าจะถูกปฏิเสธ เขายังยิ้มและพูดว่า “ประธานเฉิง คุณเคยพูดแบบนี้ ว่ากันว่าความแค้นเคืองพึงละ มิพึงผูก ครั้งนี้ผมตั้งใจมาขอโทษคุณ”
พูดพลาง เขาก็หันไปมองเลขาที่อยู่ข้างๆ
เลขารีบเอาสัญญาฉบับใหม่ออกมา จากนั้นจึงให้เฉิงดันถิงดู
“เพื่อแสดงความจริงใจของเรา ประธานเฉิง นี่คือสัญญาฉบับใหม่ เกี่ยวกับรายได้การขายตั๋วเรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์ เราแบ่งให้บริษัทคุณอีก 20 เปอร์เซ็นต์ เพียงแค่คุณให้อภัย”
“คุณว่ายังไงบ้าง”
การแสดงความจริงใจของฟางชิงหยาง ค่อนข้างฉลาดทีเดียว
เป็นฝ่ายมาขอโทษ แถมยังแสดงความจริงใจอย่างมากพอ
ขอแค่ได้รับการอภัย อีกแง่หนึ่งยังได้ผ่อนปรนด้านความสัมพันธ์กับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต และป้องกันไม่ให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ฟ้องศาลข้อหาใส่ร้ายให้เสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้าถึงขั้นนั้นต้องเสียเงินเยอะกว่านี้แน่นอน
สู้ใช้เงินทำให้เรื่องเงียบตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า
เฉิงดันถิงไม่อยากมองเขา และจะหันหลังเดินออกไป
เจียงชื่อก้าวเข้ามากระซิบข้างหูเธอ
เฉิงดันถิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันไปพูด “คุณไม่ต้องมาขอโทษฉัน ฉันไม่ต้องการส่วนแบ่ง 20 เปอร์เซ็นต์ คุณเอาไปบริจาคให้ผู้บาดเจ็บ จากเหตุการณ์ไฟไหม้สวนป่าเถอะ ถ้าทำได้ ฉันรับปากว่าจะไม่เอาความเรื่องนี้”