จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 594 หลับให้สบายนะเจียงโม่

“โอ้ ได้เลยครับ ผมทำได้แน่นอน!”
ฟางชิงหยางดีใจมาก ได้คำสัญญาจากเฉิงดันถิง คุ้มแล้วกับการมาวันนี้
จากนั้นฟางชิงหยางพาคนกลับไป
เฉิงดันถิงถอนหายใจ แล้วพูดว่า “ให้คนหน้าเลือดพวกนี้บริจาคเงิน ไม่ง่ายเลยจริงๆ”
เจียงชื่อหัวเราะ “ถึงจะยากสักหน่อย แต่ผลลัพธ์ออกมาดี อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์โด่งดังไปทั่ว แถมยังได้บริจาคเงินเพิ่มขึ้นอีก”
เขามองพวกคนที่คุกเข่าสำนึกผิด แล้วพูดกับเฉิงดันถิงว่า “เธอไม่ต้องให้คนพวกนี้คุกเข่าแล้ว พวกเขาโดนหลอก ปล่อยไปเถอะ”
เฉิงดันถิงดูนาฬิกาข้อมือ “โดนหลอกแล้วยังไง ก็ทำให้บริษัทของเราเสียหายไม่ใช่เหรอ พวกเขายังคุกเข่าไม่นานพอ รอให้ถึงเวลา ฉันจะจัดการเอง”
พูดจบ เธอก็หันหลังเดินไป
สองสามวันก่อนหน้านี้ เธอโดนกดขี่อย่างน่าเวทนา ถึงตอนนี้ผลลัพธ์ออกมาไม่เลว แต่เธอก็ยังอยากระบายอารมณ์
ผู้หญิงเลี่ยงอารมณ์หงุดหงิดเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้หรอก
เจียงชื่อยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ ขณะนั้น มือถือของเขาดังขึ้น
เมื่อรับสาย
เสียงของมู่หยางอีดังออกมา “ฮัลโหล ลูกพี่ สองพี่น้องตระกูลซุนถูกควบคุมตัวมาแล้ว ลูกพี่รีบมาสิ”
“โอเค”
เมื่อวางสาย เจียงชื่อเงยหน้ามองฟ้า เขาพึมพำกับตัวเอง “เจียงโม่ เห็นหรือยัง ฉันจับซุนหย่งเจิน คนที่ทำร้ายนายได้แล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่มีบริษัทเทียนติ่งอีกแล้ว นายหลับให้สบาย ไม่ต้องกังวลอีกแล้ว”
……
สายลมพัดเอื่อยๆ ใกล้เวลาค่ำแล้ว
หน้าต่างบานเปิดขนาดใหญ่ ถูกเปิดเพียงครึ่งหนึ่ง ผ้าม่านโดยลมพัด จนปลิวขึ้น
เทพแห่งสงครามชูร่า นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงานผู้บริหารระดับสูง โดยมีมู่หยางอียืนอยู่ด้านล่าง
ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าดังขึ้น
สองพี่น้องซุนหย่งเจิน ซุนจ้ายเย้น โดนตำรวจคุมตัวมา ทั้งสองถูกใส่กุญแจมือ
ทั้งสองคนออกอาการสงสัยเล็กน้อย ทำไมตัวเองไม่ถูกคุมตัวไปสถานีตำรวจ ไม่ได้ถูกขังไว้ในคุก แต่กลับถูกคุมตัวมาที่ห้องทำงานผู้บริหารระดับสูงในเขตเจียงหนาน
น่าแปลกมาก
ตึก ตึก ตึก เสียงเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ ดังขึ้นอย่างชัดเจน
สองพี่น้องอดเงยหน้าขึ้นมาไม่ได้
หลังสายตาของทั้งสอง มองไปยังตำแหน่งของคนที่นั่งอยู่ด้านบน ก็ตกอยู่ในอาการตกใจ ทั้งสองตกใจจนอ้าปากค้าง
ไม่อยากจะเชื่อ เหลือเชื่อ น่าตกใจจนไม่สามารถอธิบายได้!
คนที่นั่งอยู่บนนั้น ไม่ใช่ใครอื่น เจียงชื่อ ศัตรูตลอดกาลของพวกเขา!!!
“เจียงชื่อ นาย นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ซุนหย่งเจินมองซ้ายมองขวา และมองเจียงชื่ออีกครั้ง เขาสงสัยว่าตัวเองฝันไปหรือเปล่า
เขาจำไม่ผิด ตอนมาถึงที่นี่ เขาจำได้อย่างชัดเจนว่า ที่นี่คือตึกสำนักงานผู้บริหารระดับสูง แล้วก็เข้ามาในห้องทำงานผู้บริหารระดับสูง
แต่ทำไมคนที่นั่งอยู่คือเจียงชื่อล่ะ
คิดไม่ออก
คนข้างๆ อย่างซุนจ้ายเย้น หลังจากตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เขาตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว
ถึงเขาไม่อยากจะเชื่อ แต่เมื่อตัดสินจากหลายๆ เรื่องที่เชื่อมโยงกัน เขาพอเดาฐานะของเจียงชื่อได้แล้ว ดังนั้น……
ซุนจ้ายเย้นเงยหน้ามองเจียงชื่อ สีหน้าของเขาจริงจัง น้ำเสียงทุ้มลึก
“สวัสดี เจียงชื่อ”
“อ้อ ไม่ใช่สิ ควรเรียกว่านายท่าน ‘ผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน’! ”
ผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน!
เมื่อได้ยินเขาเรียกเช่นนั้น ซุนหย่งเจินตกใจจนเข่าอ่อน เขายืนไม่อยู่ และทรุดลงกับพื้น
“เป็น เป็นไปไม่ได้”