ณ ร้านอาหารข้างทาง
เจียงชื่อนั่งลง สั่งไก่ยี่สิบไม้และโค้กหนึ่งแก้ว
เถียนจีนั่งลงข้างๆเจียงชื่อ และสั่งอาหารทอดเสียบไม้เยอะแยะไปหมด กินพร้อมกับพูดด้วยความโมโห:”ไอ้เหี้ยหยางจุนเทียนอวดดีจริงๆ คืนนี้ฉันจะคอยดูว่ามันจะชนะยังไง? ทักษะห่วยๆอย่างมัน ต้องถูกทีมรถลัมโบร์กีนีสั่งสอนแน่นอน”
เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น นั่งกินอาหารทอดเสียบไม้เงียบๆ
เขากำลังใช้ความคิด
เถียนจีถามด้วยความสงสัย:”พี่ใหญ่ พี่คิดจะทำยังไงครับ?”
เจียงชื่อไม่ตอบแต่กลับย้อนถาม:”แกรู้ไหมว่าวันนี้แข่งกันที่ไหน?”
“รู้ครับ”
“พาฉันไปหน่อย”
“ห๊ะ? พี่ใหญ่คิดจะช่วยทีมรถเฟอร์รารี่เหรอ?”
เจียงชื่อพยักหน้า “คุณหลินมีบุญคุณกับฉัน ฉันลืมบุญคุณไม่ได้”
“แต่ว่าหยางจุนเทียนมัน…”
“วางใจเถอะ ฉันรู้ว่าควรทำยังไง”
แววตาของเจียงชื่อไม่มีความสับสนแม้แต่น้อย เขากินอาหารทอดเสียบไม้อย่างผ่อนคลาย เหมือนทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา
ท้องฟ้ามืดลงอย่างรวดเร็ว
คืนนี้ ทีมรถสิบทีมรวมตัวกันบนภูเขาพันเหวิน ที่นี่คือถนนขึ้นดอยที่อันตรายที่สุดในเขตเจียงหนาน มีทางโค้งมากที่สุด ปกติเวลาขับรถบนเส้นทางนี้ต้องตั้งสติอย่างมาก มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุตลอดเวลา
คนขับรถส่วนมากไม่ค่อยมาที่นี่ง่ายๆ รู้ว่าถนนเส้นนี้ขับยาก
แค่ทางโค้งเยอะ ถนนสูงชันก็มากพอแล้ว บางครั้งมองจากที่ไกลๆถนนเป็นทางตรง แต่พอขับเข้ามาใกล้กับเป็นทางโค้ง ถนนที่นี่ทำให้คนเข้าใจผิด
ดังนั้น ขับรถบนถนนเส้นนี้จึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ และต้องขับช้าๆ
เลือกแข่งรถที่ภูเขาพันเหวิน นักแข่งรถต้องมีความสามารถในการขับอย่างมาก
วันนี้ นักแข่งที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ล้วนเป็นนักแข่งอันดับต้นๆของโลก หัวหน้าทีมของสิบทีมใหญ่ลงแข่งด้วยตนเอง
ผู้ชมมารอดูการแข่งขันตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว สะบัดธงและร้องตะโกน เพื่อเชียร์ทีมรถที่ตนรัก
ทีมรถเฟอร์รารีมาถึงสนามแข่ง
สิ่งที่ดึงดูดสายตาที่สุด แน่นอนว่าคือหัวหน้าทีมรถ——หยางจุนเทียน
วันนี้เขาใส่ชุดแจ๊กเก็ทหนัง ให้ความรู้สึกถึงผู้ชายที่นำแฟชั่น มองดูแล้วหล่อมาก ทำให้สาวๆในสนามแข่งพากันส่งเสียงร้องไม่หยุด
แต่ว่าอย่างรวดเร็วความโดดเด่นของเขาก็ถูกทีมรถบัมโบร์กีนีแย่งไป
ลัมโบร์กีนีหลายคนจอดลง ผู้ชายหลายคนเดินลงมาจากรถ คนที่หล่อที่สุด แน่นอนว่าคือรองหัวหน้าทีมรถ——จู้หมิง
จู้หมิงบอกกับหยางจุนเทียนด้วยความดูถูก:”ว่าไง วันนี้คนแพ้อย่างนายมาแข่งด้วยเหรอ? เจียงชื่อล่ะ?”
สีหน้าของหยางจุนเทียนไม่สบอารมณ์ พูดด้วยความไม่พอใจ:”อย่าคิดว่าแกเอาชนะฉันได้ครั้งหนึ่งแล้วจะเก่งมาก คราวที่แล้วสภาพของฉันไม่ดีเท่าไหร่ วันนี้ฉันจะทำให้แกได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของฉัน”
“ยังจะพูดว่าความสามารถที่แท้จริงอีก หยุดทำตัวขายหน้าได้แล้ว” จู้หมิงแบมือออก “อีกอย่าง คนที่จะแข่งวันนี้ก็ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นหัวหน้าทีมของพวกเรา——เฟิงเหนี่ยว*”(*เฟิงเหนี่ยวแปลว่านกฮัมมิ่งเบิร์ด)
นกฮัมมิ่งเบิร์ด นกที่บินเร็วที่สุดในโลกใบนี้
เปิดประตูรถ ชายร่างซูบผอมเดินลงมา สีหน้าของเขาเหลืองซีด เหมือนกินฉันวไม่อิ่มตลอดเวลา
ผู้ชายแบบนี้ เป็นหัวหน้าทีมได้ด้วย?
หยางจุนเทียนอารมณ์ดี “เฮ้ จู้หมิง หัวหน้าทีมของพวกแกดู…โง่หน่อยๆ ให้คนโง่มาเป็นหัวหน้าทีม ทีมรถลัมโบร์กีนีของพวกแกไม่มีสมาชิกแล้วหรือไง?”
จู้หมิงไม่ได้โมโห
“เดี๋ยวตอนแข่งแกก็รู้เอง แก แม้แต่คนโง่แกก็คงเทียบไม่ติด”
ตั้งแต่ต้นจนจบจู้หมิงไม่เห็นหยางจุนเทียนอยู่ในสายตา เพราะถึงอย่างไรเขาก็เคยเอาชนะหยางจุนเทียนมาก่อน
