จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 694 คนละสิบล้าน

คนอื่นๆ ที่เหลือต่างก็เลือกที่จะทิ้งไพ่ สุดท้ายก็เหลือเพียงแค่ติงเฟิงเฉงกับติงเมิ่งเหยนเท่านั้น
“นี่น้องเล็ก ว่ายังไง คิดจะสู้กับฉันให้ถึงที่สุดมั้ย?”
ติงเมิ่งเหยนลังเลนิดหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี
เจียงชื่อกลับพูดออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “ไพ่ชุดนี้ของเราต้องชนะแน่นอน ไม่ว่าคุณจะวางเงินเท่าไหร่ เราก็พร้อมที่จะตาม”
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ ยังจะทำเป็นเก่งอีก” ติงเฟิงเฉิงพูด “ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน เลยไม่จำเป็นต้องเล่นจนตายกันไปข้างหนึ่ง เอาอย่างนี้แล้วกัน วางเงินคนละสิบล้าน แล้วเปิดไพ่เลย เป็นไง?”
สิบล้าน?
นี่ยังไม่เรียกว่าตายกันไปข้างหนึ่งอีกเหรอ?
ถ้าติงเมิ่งเหยนเกิดแพ้ขึ้นมา เงินสิบล้านนี้จะให้เธอไปเอาปัญญาที่ไหนมาชดใช้?
ในขณะที่เธอกำลังลังเลอยู่นั้นเอง เจียงชื่อก็ได้ตอบตกลงไป “ตกลงตามนั้น คนละสิบล้าน เปิดไพ่เลย”
ติงเมิ่งเหยนหายใจเข้าลึกๆ ภาวนาให้ตัวเองมีไพ่ใหญ่ๆ ในมือ
ยังไงตานี้ก็เดิมพันตั้งสิบล้าน จะแพ้ไม่ได้นะ!
“เจ้าแม่กวนอิมโปรดคุ้มครอง”
ในขณะที่ติงเมิ่งเหยนแอบภาวนาอยู่ในใจ เธอก็เปิดไพ่ทั้งสามใบออก มันแบ่งออกเป็น สองดอกจิกทึบ แปดดอกจิกทึบ สิบดอกจิกทึบ
ไพ่ทั้งสามใบไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย!ไม่ใช่ฟลัช ไม่ใช่ฟลัช หรือแม้แค่คู่ยังไม่ใช่เลย
เป็นไพ่เดี่ยวๆ สามใบ!
ปัญหาคือ ใบที่ใหญ่สุดก็เป็นแค่สิบโพแดงทึบเท่านั้น ไพ่เดี่ยวแต่ละใบก็ถือว่าค่อนข้างเล็ก
พอติงเฟิงเฉิงเห็นเข้าก็หัวเราะออกมาเสียงดัง “นี่ เจียงชื่อ น้องเขยที่รัก นี่นะเหรอไพ่ที่ใหญ่ที่สุดในตานี้ที่แกพูดถึง? โอ้วพระเจ้า มันใหญ่จริงๆ เลย ทำเอาฉันตกใจจนฉี่แทบราดเลย!”
“โทษทีนะ น้องเล็ก ตานี้พี่รองขอชนะไปก่อนนะ”
“สิบล้านเลยนะ”
ติงเฟิงเฉิงดีใจจนหุบยิ้มไม่ได้ ราวกับได้เงินสิบล้านมาอยู่ในมือแล้ว และนี่ก็คือเป้าหมายหลักที่เขาหลอกเจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนมาที่นี่
ทำให้ติงเมิ่งเหยนเสียเงินจากการเล่นไพ่อย่างต่อเนื่อง เมื่อเสียจนถึงขั้นจ่ายไม่ไหว แล้วต้องใช้หุ้นมาชดใช้แทน
ถ้าเป็นแบบนั้น ก็สามารถเอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์นั่นกลับคืนมาได้
ในขณะที่กำลังคิดแบบนั้น ติงเฟิงเฉิงก็แอบมองไปยังติงจื่อยวี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ทั้งสองพยักหน้าอย่างรู้ใจกัน เหมือนราวกับว่ามันได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ทุกอย่าง
“นี่น้องเล็ก ดูไพ่ของฉันให้ดีนะ”
เปิดมาใบแรก หกข้าวหลามตัดทึบ
เปิดมาใบที่สอง เจ็ดข้าวหลามตัดทึบ
“ฮ่าๆ ไพ่แบบนี้ของฉัน ขอให้มาแค่ห้าหกเจ็ดแปด หรือมาแค่ข้าวหลามตัดทึบอีกใบ ต่อให้แย่จนเป็นJQKA ก็ยังชนะได้สบาย ไม่เร้าใจเลยสักนิด”
ระหว่างที่พูด เขาก็เปิดไพ่ใบที่สามออก
ดอกจิกทึบ——สาม!
สามดอกจิกทึบ หกข้าวหลามตัดทึบ เจ็ดข้าวหลามตัดทึบ
สามหกเจ็ด ไพ่เดี่ยวสามใบ ไพ่ที่ใหญ่สุดคือเจ็ด!
ตานี้ คนที่ชนะคือติงเมิ่งเหยน!!!
“เย้!!!” ก้อนหินก้อนใหญ่ที่ทับอยู่กลางอกของติงเมิ่งเหยนได้ถูกยกออกไป เธอปรบมือด้วยความดีใจ ตอนแรกก็คิดว่าแพ้แน่ๆ แล้ว ไม่นึกเลยว่าจะกลับมาชนะได้อย่างปาฏิหาริย์แบบนี้
ใช่แล้ว จริงอยู่ที่ไพ่ในมือของติงเมิ่งเหยนนั้นไม่ใหญ่ หรือจะบอกว่า ‘เล็กมาก’ ก็ยังได้
แต่การที่คุณจะชนะหรือไม่นั้น มันไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่าไพ่ในมือคุณมันเล็กหรือใหญ่ แต่มันต้องขึ้นอยู่กับไพ่ในมือของฝั่งตรงข้ามต่างหาก ว่ามันใหญ่หรือเล็กกว่าคุณ
ไพ่ในมือของติงเมิ่งเหยนมันเล็ก ไม่เป็นไร แต่ไพ่ในมือของติงเฟิงเฉิงกลับเล็กกว่า!
ความจริง ตานี้ไพ่ในมือของทุกคนนั้นเล็กหมด ในสถานการณ์แบบนี้ ไพ่ของติงเมิ่งเหยนกลับใหญ่ที่สุด
นี่มันน่าขันสิ้นดี
ตาที่แล้ว ไพ่ใหญ่ระดับฟลัชดันโยนทิ้ง ตานี้แค่ไพ่เดี่ยวสามใบยังสามารถชนะได้
เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้มีให้เห็นกันบ่อยๆ เลย
สีหน้าของติงเฟิงเฉิงนั้นซีดไปหมดแล้ว เขาสามารถจินตนาการถึงสถานการณ์มากมาย แต่ก็ไม่เคยนึกถึงสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ไพ่แบบนี้ยังสามารถชนะได้?
นี่เขาต้องซวยขนาดไหนเนี่ย?
สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ตานี้เขาเสียไปตั้งสิบกว่าล้าน!