จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 70 สาวหยิ่ง

บทที่70 สาวหยิ่ง
เวลาเที่ยงตรง สนามบินเฉิงหนาน
เจียงชื่อรออย่างอดทนที่ทางออก B2 ระหว่างประเทศ เฝ้าดูผู้หญิงที่เดินออกมาพร้อมกระเป๋าเดินทาง เขาต้องเปรียบเทียบกับรูปถ่ายในโทรศัพท์ของเขา เพราะกลัวว่าเฉิงดันถิงจะหายไป
ในเวลาเดียวกันเขายังถือป้ายเล็กๆ ที่มีชื่อของเฉิงดันถิงเขียนอยู่
ในที่สุดหลังจากอดทนรอประมาณครึ่งชั่วโมง ผู้หญิงที่ดูเหมือนผู้ใหญ่ สวมกางเกงขายาวสีขาว แว่นกันแดดและหมวกกันแดดก็เดินมาจากทางออก
เจียงชื่อจำเธอได้ในพริบตา
หุ่นสูง174นั้น และผิวสีขาว รวมทั้งหน้ารูปไข่ ปากสีแดง เหมือนกับในรูปเป๊ะเลย
เขาเดินไป ยิ้มพูดว่า”สวัสดีครับคุณเฉิง คุณปู่ของคุณสั่งให้ผมมารับคุณครับ”
เฉิงดันถิงไม่มองเขาเลย ยื่นกระเป๋าของตัวเองให้อย่างถนัด “เอาไป”
เจียงชื่อรับกระเป๋ามา
ทางนั้น เฉิงดันถิงเดินผ่านเจียวชื่อ สองมือเสียบกระเป๋าท่าทางหยิ่ง
เจียงชื่อยิ้มเจื่อนๆ จริงๆเขาเอาก็เป็นคนที่ค่อนข้างหยิ่ง แต่เมื่อเทียบกับเฉิงดันถิงแล้ว มันเทียบกันไม่ได้เลย
ผู้หญิงคนนี้ เกรี้ยวกราดมาก หยิ่งสุดๆ
เจียงชื่อก็เหมือนกับผู้ช่วย ถือกระเป๋าตามหลังไป เดินเข้าร้านอาหารที่สนามบิน
เฉิงดันถิงนั่งลง ถอดแว่นออก หยิบเมนูขึ้นมาดู
เจียงชื่อวางกระเป๋าไว้บนเก้าอี้ กำลังจะนั่งลง กลับถูกเฉิงดันถิงมองบน”ระวังสถานะตัวเองด้วย!”
เอ่อ……
เจียงชื่อเลยได้แต่ยืนขึ้นมาอีกครั้ง มันอึดอัดใจจริงๆ
เป็นเทพแห่งสงครามชูร่าเวสเตอร์แลนด์แท้ๆ เคยได้รับกิริยาแบบนี้ตอนไหนกัน?
แต่จะว่าไป ในเมื่อนายมีเรื่องจะขอเขา อยากเชิญเขามาช่วย งั้นก็ต้องแสดงพฤติกรรมให้ดี ขนาดเล่าปี่ยังต้องเชิญจูกัดเหลียงด้วยความจริงใจเลย ของนายแค่นี้เอง?
สั่งอาหารเสร็จ เฉิงดันถิงก็วางเมนูไว้ข้างๆ เงยหน้ามองเจียงชื่อ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา”นายชื่อเจียงชื่อสินะ?”
“ครับ”
“อืม เรื่องของนายคุณปู่บอกกับฉันแล้ว คำตอบของฉันง่ายมาก สองคำ ไม่ทำ”
เจียงชื่อยิ้มอย่างขมขื่น จากการรู้จักกับเธอเพียงไม่กี่นาที เขาสามารถคาดเดาผลลัพธ์ได้
เฉิงดันถิงพูดต่อ”ผู้ชายไม่มีอะไรดีทั้งนั้น ความบันเทิงคือศิลปะ มันไม่ใช่วิธีที่พวกคุณจะเอามาแก้แค้น กำลังเอาความบันเทิงด้วยความคิดที่จะทำร้ายคู่ต่อสู้ คุณผิดตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว มันต้องล้มเหลวแน่นอน ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่ล้มเหลวแน่นอนทำไมฉันถึงต้องรับมันล่ะ?”
ที่เธอพูดมันดูเหมือนจะมีเหตุผลนะ
เจียงชื่อยักไหล่ ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดทุกอย่าง เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
เฉิงดันถิงชี้ไปที่ประตู”นายไปรอฉันที่ประตู ฉันไม่อยากเห็นนาย”
เจียงชื่อขมวดคิ้ว”คุณมีปัญหากับผมเหรอ?”
“ไม่ใช่”เฉิงดันถิงพูดนิ่งๆ”ฉันไม่มีปัญหากับนาย แต่มีปัญหากับผู้ชายทุกคน รู้ไหมทำไมฉันใส่แว่นกันแดดทั้งวัน? ก็เพื่อที่จะมองเห็นผู้ชายเลวๆอย่างพวกนายน้องลงหน่อย เพื่อไม่ให้ตาของฉันสกปรก ”
เจียงชื่อไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับอยากรู้อยากเห็น
“ดูเหมือนคุณจะมีอคติเกี่ยวกับผู้ชายนะ?”
“ไม่ใช่อคติ เป็นความจริง ผู้ชาย สกปรก น่ารังเกียจ เจ้าเล่ห์ โลภและอ่อนแอรวมกัน รังแกคนดี รังแกคนที่อ่อนแอกว่า เรื่องที่ชายทำได้ ผู้หญิงก็ทำได้ และยังทำได้ดีกว่าอีกด้วย เพราะฉะนั้นแล้ว บนโลกนี้จะผู้ชายไปทำไม?”
เจียงชื่อหมดคำพูดสุดๆ
นี่ไม่ใช่อคติกับผู้ชายแล้ว แต่มันคือเกลียดผู้ชายเข้ากระดูกเลย
หรือว่าเฉิงดันถิงเคยถูกผู้ชายทำร้ายงั้นเหรอ?
จริงๆมันไม่ใช่เลย
เฉิงดันถิงสมบูรณ์แบบเกินไป ในฐานะผู้หญิง เธอมีบุคลิกที่เยือกเย็นและหยิ่งผยอง ความสามารถพิเศษ และความงามที่เป็นสากล
ในอาชีพการงานของเธอ มันราบรื่นมาก
ไม่รู้ว่ามีผู้ชายกี่คนที่แพ้เธอ
ผู้ชายทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอ ต่างก็ปรารถนาความงามของเธอ หรือไม่ก็ประจบเธอเพื่อผลประโยชน์ ไม่ก็มีความสามารถด้อยกว่าเธอมาก
เมื่อเวลาผ่านไป เธอมีความประทับใจที่ไม่ดีต่อผู้ชายมาก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เฉิงดันถิงซึ่งประสบความสำเร็จในอาชีพการงานมาก ทำเงินได้มากมาย แต่เธอไม่มีจุดหมายในแง่ของความรัก
เพียงเพราะเธอหยิ่งเกินไป และดูถูกผู้ชายเกินไป กลัวว่าไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้ที่จะทำให้เธอพอใจได้
อาหารเสิร์ฟมาแล้ว
เฉิงดันถิงหยิบมีดและส้อมขึ้นมา”นายออกไปได้ไหม มีนายอยู่ ฉันกินไม่ลง”
เจียงชื่อส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และหันหลังไป
เขายืนอยู่ที่ประตู พิงขอบประตูอย่างเบาๆ ยิ้มอย่างขมขื่นในใจ โลกนี้ช่างน่าอัศจรรย์ เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงที่ประหลาดและเย่อหยิ่งเช่นนี้
ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่ จู่ๆก็ได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากร้านอาหาร
“ว้าย!!!”
เจียงชื่อหันกลับมาทันที และเห็นว่า เฉิงดันถิงถูกโจรหน้าตาน่ารังเกียจลักพาตัว
โจรสกปรก และเต็มไปด้วยรังแค ราวกับว่าเขาไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเวลานาน และเขาถือมีดสั้นอยู่ในมือ
โจรถือมีดไว้ในมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างจับคอของเฉิงดันถิงแล้วดึงเธอไปที่กำแพง
ฝูงชนแยกย้ายกันไปด้วยความหวาดผวา
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และหน่วยลาดตระเวนของสนามบินรีบเข้ามาทันที หยิบปืนออกมาและชี้ไปที่โจร
ตำรวจคนหนึ่งตะโกนว่า”มีอะไรค่อยๆพูด ปล่อยตัวประกันไป!”
โจรแสยะยิ้ม”ปล่อยตัวประกันเหรอ? ล้อเล่นรึไง? กว่ากูจะเจอผู้หญิงดีๆแบบนี้ จะปล่อยไปได้ยังไง?”
ตำรวจถามว่า”มีเรื่องอะไรคุณค่อยๆพูด มีปัญหาอะไรพวกเราตำรวจจะช่วยคุณอย่างแน่นอน อย่าเดินทางผิด”
เฉิงดันถิงพูดด้วยความหวาดกลัว”คุณต้องการเงินไหม? ฉันสามารถให้คุณได้ ตราบใดที่คุณปล่อยฉันไป ฉันจะให้เงินคุณมากเท่าที่คุณต้องการ”
“ถุ้ย กูไม่ต้องการเงิน กูอยากได้เมีย!”
คำพูดเหล่านี้ทำให้เฉิงดันถิงงุนงง อะไรกันเนี่ย?
ตำรวจก็สงสัยว่า”คุณพูดอะไร?”
โจรพูดว่า”พวกมึงหาว่ากูจน ว่ากูขี้เหร่ ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบกูเลย กูอายุเกือบสี่สิบแล้ว กูยังไม่เคยชิมผู้หญิงเลย พวกมึงรู้ไหมว่าฉันอึดอัดแค่ไหน?”
“กูได้ยินมานานแล้วว่า ผู้หญิงที่ร่ำรวยมีอำนาจ และสวยชอบนั่งเครื่องบิน วันนี้กูเลยมาดูโดยเฉพาะ และมันทำให้กูจับของดีมาได้จริงๆ”
โจรบีบแก้มของเฉิงดันถิง มีความสุขสุดๆ
“โอ้ ใบหน้านี้ ช่างนุ่มลื่น ละมุนเหลือเกิน แค่บีบก็สามารถบีบน้ำออกมาได้ มันช่างละมุนละไมยิ่งกว่าหวังเอ้อนิวในหมู่บ้านของเราเสียอีก!”
“กูจะพามึงกลับไปเป็นเมียกู!”
ตำรวจเครียด คนนี้อยากมีเมียจนบ้าไปแล้วรึไง?
เฉิงดันถิงอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา ข้อกำหนดอื่นๆยังพอได้ แต่กลับไปเป็นเมียเขามันไม่ได้จริงๆ
“คือว่า……ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะหาคุณที่ดีกว่านี้”
โจรเบะปาก”ไม่ กูจะเอามึง”
“แต่ฉันกลับไปกับคุณไม่ได้! คุณยอมรับความเป็นจริงซะเถอะ!”
โจรกระวนกระวาย”ไม่กลับไปกับกู? ได้ ในเมื่อตอนพวกเรามีชีวิตอยู่เป็นสามีภรรยากันไม่ได้ งั้นก็ตายด้วยกัน เป็นคู่รักที่ตายด้วยกันก็ไม่เลว!”