จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 704 รับเงินไม่ทำงาน

“ผมรับเงินจากเมิ่งเหวินมาหนึ่งแสนหยวน เพื่อช่วยเขาใส่ร้ายสองพี่น้องตระกูลตู้ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดจริงๆ ยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะนะ”
เจียงชื่อยิ้มเยาะ “คำพูดพวกนี้ เอาไว้พูดกับตำรวจเถอะ”
เขาส่งข้อความสั้นๆ ถึงมู่หยางอี ให้เรียกตำรวจมา หลังจากนั้นเจียงชื่อก็เดินออกไปจากห้อง
“ที่รัก มีเรื่องอะไรกันเหรอ?”
ติงเมิ่งเหยนปรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเจียงชื่อเดินเข้ามาในห้องหัวใจของเธอก็เป็นกังวล
เจียงชื่อหัวเราะ แล้วก็จับมือติงเมิ่งเหยน
“เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย แต่ตอนนี้คลี่คลายแล้ว ไปเถอะ พวกเราไปดูการแข่งต่อกัน”
“อืม”
ทั้งสองคนกลับไปที่อัฒจันทร์แล้วก็ดูการแข่งขันต่อ
ตอนนี้ทีมเยือนคิดว่าสองพี่น้องตระกูลตู้จะถูกลงโทษเพราะเรื่องสารกระตุ้น พวกเขายิ้มแย้มตอนที่เดินเข้าสนามกันทุกคน ผลลัพธ์คือพบกับความอึดอัด สองพี่น้องตระกูลตู้ยังอยู่ในรายชื่อ ไม่ได้หายไป
เป็นไปได้อย่างไร?
ฝ่ายตรงข้ามทั้งหมด11คนตะลึง
นี่พี่สองทั้งสองคนยังอยู่ แล้วพวกเขาจะชนะได้อย่างไร หมดหวังแล้ว!
การลงมือของเมิ่งเหวินไม่เพียงแต่ล้มเหลวแค่เรื่องของสองพี่น้องตระกูลตู้เท่านั้น แต่ยังพังทลายเกราะความมั่นใจของผู้เล่นในทีมอีกด้วย ดังนั้นการแข่งครึ่งเกมหลังประสิทธิภาพของฝั่งเขาจึงลดลงอย่างมาก
หยวนเทียนชนะด้วยคะแนนห้าต่อศูนย์อย่างใสสะอาด
นี่เป็นเกมแรกของโค้ชหลัวเฟิงหลังจากที่เข้ารับตำแหน่ง มาเติมพลังให้กับคลับหยวนเทียน นำกลยุทธ์ขั้นสูงมาใช้
ในที่สุด แฟนบอลทีมหยวนเทียนก็ได้เห็นเกมที่น่าพอใจ ไม่ต้องกังวลกับสถิติที่ย่ำแย่ของทีมอีกต่อไป
เชื่อเถอะ ภายใต้การดูแลของหลัวเฟิง คลับหยวนเทียนต้องประสบความสำเร็จในการรักษาคะแนน
แฟนบอลในสนามต่างตบมือกันรัวๆ
คลับฉังจิน
หลังจากที่เมิ่งเหวินดูการแข่งขันทั้งหมดจบ ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ
เขาต่อสายหาผู้ไต่สวนครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ชัดเลยว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องหนี ไม่สามารถติดต่อได้
“ให้ตายเถอะ รับเงินไปแสนหนึ่งแล้วไม่ทำงานให้งั้นเหรอ”
“พวกนี้ใจดำเสียจริง!”
ขณะที่กำลังพูดอยู่ ตำรวจกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา ตำรวจที่นำหน้ามาได้นำหมายจับออกมา
“เมิ่งเหวิน ตอนนี้ตำรวจสงสัยว่าคุณติดสินบน กล่าวความเท็จ นี่คือหมายจับ ได้โปรดไปสถานีตำรวจกับพวกเราด้วย”
“หมายจับ?”
เมิ่งเหวินตะลึง ตอนนี้เขารู้แล้วทำไมผู้ไต่สวนถึงไม่รับสาย เป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายถูกจับกุมไปแล้ว
เขาไม่รู้ว่าเล่ห์เหลี่ยมนี้จะได้“ชนะ”กี่เกม แล้วก็ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะแพ้
เดินอยู่ริมแม่น้ำ รองเท้าจะไม่เปียกได้อย่างไร? ครั้งนี้นับว่าล้มแล้ว!
สองมือยื่นออกไป ใส่กุญแจมือ และเมิ่งเหวินก็ถูกตำรวจนำตัวไป
อีกด้านหนึ่ง
เจียงชื่อพาติงเมิ่งเหยนออกมาจากสนามฟุตบอล เดินเล่นไปรอบๆด้านนอกของสวนสาธารณะเล็กๆ เพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่หายากของทั้งสองคน
“การแข่งวันนี้ยอดเยี่ยมมาก!”
“ใช่”
“ใช่แล้วที่รัก พรุ่งนี้เป็นวันครบเจ็ดวัน ของลุงเฉิงแล้ว” ติงเมิ่งเหยนมองเจียงชื่อ
ประเพณีครบรอบเจ็ดวัน เป็นประเพณีที่ต้องจัด
เจียงชื่อเงยหน้ามองฟ้า แล้วพูดกับตัวเอง “สุสานด้านนั้นเตรียมพร้อมแล้ว พรุ่งนี้ลุงเฉิงกับลุงโม่จะถูกฝั่งพร้อมกัน เพื่อให้หลุมศพของพวกเขาอยู่ด้วยกัน”
“นอกจากนี้…”
พูดไปได้ครึ่งประโยค เจียงชื่อก็ไม่พูดต่อ
“นอกจากนี้ทำไม?”
“นอกจากนี้ พรุ่งนี้อาจจะมีกิจกรรมชั่วคราว ถึงเวลาก็เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ”
จากที่กล่าวมา เจียงชื่อก็ส่งข้อความสั้นหาซุนจ้ายเย้น ทั้งหมดสองคำ “รวบแห!”
หลังจากได้รับข้อความซุนจ้ายเย้นก็รีบดำเนินการทันที
หมายถึงจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวิน