ติงจื่อยวี่มองซ้ายมองขวา ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
ติงเฟิงเฉิงหัวเราะแล้วเอ่ยถาม “ทำไมเหรอ พี่สาว เหมือนพี่จะผิดหวังมากเลยนะ?”
“ฉันผิดหวังอะไร? เหอะเหอะ น่าเบื่อชะมัด”
เดิมทีคิดว่าจะได้เห็นละครสนุกๆ สักฉาก ปรากฏว่ากลับได้เห็นแค่เรื่องน่าเบื่อฉากหนึ่ง ติงจื่อยวี่จึงสะบัดหน้าเดินไป ไม่อยากอยู่ต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว
ตอนนี้เหลือเพียงติงเฟิงเฉิง เจียงชื่อ และจ้าวซานเหอสามคนเท่านั้น
เจียงชื่อนั่งลง แล้วเอ่ยพูดด้วยท่าทางสบายๆ “คุณลุงจ้าว ดูเหมือนคุณก็ค่อนข้างผิดหวังนะ?”
จ้าวซานเหอโบกปัดมือหลายครั้ง “ผมผิดหวังอะไร? ฉันดีใจมากต่างหาก เห็นได้ชัดว่าติงหงเหย้ากับติงจื่อยวี่ร่วมมือกันหาเรื่องพวกเรา สามารถรอดพ้นจากเรื่องนี้ไปได้ไม่ง่ายเลยจริงๆ”
“ไม่ง่ายจริงๆ นั่นแหละ” เจียงชื่อกับติงเฟิงเฉิงสบตากัน แล้วยิ้มเล็กน้อยพลางล้วงเอาสมุดบัญชีอีกเล่มออกมาจากในเสื้อ “คุณลุงจ้าว รู้จักไอนี่ใช่ไหม?”
จ้าวซานเหอชะงักไป
นี่ไม่ใช่สมุดบัญชีที่ตัวเองแอบเอามาวางไว้หรอกเหรอ? ทำไมมาอยู่ในมือของเจียงชื่อได้ล่ะ?
เมื่อคิดดูอย่างละเอียด เขาก็เข้าใจขึ้นมา
นี่เป็นแผนการของเจียงชื่อ
จงใจใช้กลอุบายสับเปลี่ยนกับของจริง เอาหนังสือภาพ 18+ มาสลับกับสมุดบัญชีปลอม ติงเฟิงเฉิงก็รู้สถานการณ์ดีอยู่แล้ว พวกเขาสองคนร่วมมือกันแสดงละครตบตา
สิ่งที่จ้าวซานเหอทำไปทั้งหมดถูกพวกเขาสองคนจับได้แล้ว มิน่าล่ะถึงได้ลากเขามาคุยเรื่องโครงการด้วยกัน
เหอะเหอะ ที่จริงก็ต้องการให้เขาอยู่เพื่อแสดงละครฉากนี้ให้จบ
“ในเมื่อพวกคุณรู้เรื่องนี้แล้ว ผมก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีก”
จ้าวซานเหอนั่งลงบนเก้าอี้ เอ่ยพูดด้วยสีหน้าหนักใจ “ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรทำแบบนี้เลยจริงๆ แต่ผมก็ถูกบังคับจนไม่มีทางเลือก ตอนนี้จบแล้ว ผมช่วยติงหงเหย้าทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ ภรรยากับลูกชายของผม……”
เขายังพูดไม่ทันจบ ก็มีผู้หญิงอุ้มเด็กเดินเข้ามาจากประตูทางเข้า
“ตาแก่?”
จ้าวซานเหอตกใจทันที หันหน้าไปมอง นั่นไม่ใช่ภรรยาของตัวเองหรอกเหรอ? ในอ้อมกอดนั่น เป็นลูกชายของตัวเองจริงๆ ด้วย!
“ที่รัก ลูกชาย!”
จ้าวซานเหอตื่นเต้นจนน้ำตาซึม เดินเข้าไปโอบกอดภรรยากับลูกชายเอาไว้ กลั้นน้ำตาไม่ไหวจนร้องออกมา
ในขณะที่อับจนหนทาง ก็ยังมีหนทางอื่นให้เลือกอีก
เดิมทีคิดว่าทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นแบบนี้
ทั้งเรื่องน่ายินดีและเรื่องน่าเศร้าใจมาเร็วเกินไป
จ้าวซานเหอเกือบจะตั้งสติไม่ได้
ติงเฟิงเฉิงไม่รู้รายละเอียดที่ชัดเจน เขารู้เพียงว่าจ้าวซานเหอจะหักหลังเขา ส่วนรายละเอียดมากกว่านั้นเจียงชื่อไม่ได้บอกเขา
จ้าวซานเหอร้องไห้ออกมา และเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ที่รัก พวกเธอไม่ได้ถูกจับตัวไปเหรอ? ทำไมมาที่นี่ได้ล่ะ?”
“คุณเจียงช่วยพวกเราสองแม่ลูกเอาไว้”
“เจียงชื่อ?”
“อืม คุณเจียงผ่านไปทางนั้นเลยช่วยพวกเราเอาไว้ และได้รู้แผนการของพวกมันจากคนที่จับตัวเราไป พวกเราถึงได้รู้แผนการทั้งหมด แล้วทำให้ติงหงเหย้าไม่ได้ในสิ่งที่พวกมันต้องการ”
จ้าวซานเหอได้ฟังก็ทั้งตกใจดีใจและละอายใจ
“เจียงชื่อ ผมไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี”
“คุณกับเฟิงเฉิงมีบุญคุณกับผมมากมายเหลือเกิน ผมยังคิดจะทำร้ายพวกคุณอีก ผมนี่มันเลวกว่าหมูกว่าหมาจริงๆ”
เจียงชื่อโบกปัดมือ “ช่างเถอะ ทั้งหมดนี่ก็ไม่ใช่ความเจตนาของคุณเอง เป็นความผิดของติงหงเหย้า คนที่พวกเราต้องเอาคืน คือติงหงเหย้า”
จากนั้น เจียงชื่อได้เล่ารายละเอียดทั้งหมดของเรื่องให้ติงเฟิงเฉิงอีกครั้ง จ้าวซานเหอก็พูดเสริมอีกรอบ
เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ติงเฟิงเฉิงก็เพิ่งรู้สึกกลัวขึ้นมา
“แม่งเอ้ย พี่ใหญ่ลงมือโหดร้ายเกินไปแล้วมั้ง? ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ”
“วันนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงชื่อผ่านไปพอดี ฉันต้องตกหลุมพรางแน่นอน บริษัทติงเหออาจจะพังทลายในชั่วข้ามคืนเลยก็ได้”
