บทที่ 147 วันนี้คุณกลายเป็นหมูแล้วหรือยัง?
บทที่ 147 วันนี้คุณกลายเป็นหมูแล้วหรือยัง?
พิธีต้อนรับศาสตราจารย์คนใหม่ถูกจัดขึ้น ณ เวลาหกโมงเย็นในวันจันทร์
ราวกับว่าเพื่อลดผลกระทบจากการลาออกของศาสตราจารย์ดีดี้ พิธีต้อนรับครั้งนี้จึงยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ
ตัวแคลร์ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก แต่เธอก็พยายามร่วมมืออย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาสถาบันเก่าของเธอ
แม้ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็มีเหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้เธอประหลาดใจระหว่างกล่าวสุนทรพจน์บนเวที
นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งของบ้านนักปราชญ์และบ้านคนเขลา ได้เตรียมของขวัญไว้สำหรับเธอ และมอบให้เธอต่อหน้าคนทั้งสถาบัน
นอกจากนี้ยังมีนักเรียนคนหนึ่งที่ให้ช่อดอกไม้กับเธอด้วยใบหน้าแดงก่ำ
นี่ไม่ใช่เพราะเธอเป็นศาสตราจารย์คนใหม่
แต่เพราะเธอเป็นลูกศิษย์ของเซนต์แมเรียน และยังเป็นวีรสตรีของมนุษยชาติอีกด้วย!
…
ประวัติศาสตร์เวทมนตร์ของชั้นปีหนึ่งคือวันที่สองและสี่ของสัปดาห์
แคลร์เตรียมบทเรียนตั้งแต่เช้าวันจันทร์ และเธอจะเปลี่ยนตัวกับอาจารย์ใหญ่อาร์เต้ในช่วงบ่ายวันอังคาร เพื่อสอนบทเรียนประวัติศาสตร์เวทมนตร์ครั้งแรกของเธอ
เพราะนักเรียนของทั้งสี่บ้านเคารพวีรสตรีที่มีฉายา ‘นักปราชญ์แห่งอสูร’ เป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงประพฤติตัวดีเยี่ยมเมื่อเริ่มคาบเรียน
แคลร์ผ่านขั้นตอนการแนะนำตนเองอย่างราบรื่น และเริ่มการบรรยายอย่างเป็นทางการ
รูปแบบการสอนของเธอใกล้เคียงกับอาจารย์ใหญ่อาร์เต้ เรื่องราวที่เธอเล่าล้วนไม่ได้มาจากตำราเรียน พวกมันทั้งน่าสนใจและมีข้อมูลครบถ้วน
ถ้าให้ดาร์กติ คงมีแค่น้ำเสียงของเธอที่แทบจะไม่มีอารมณ์ร่วมเลยระหว่างเล่าเรื่อง มันเหมือนกับการระบุข้อเท็จจริงจากมุมมองเป้าหมาย แต่ขาดความรู้สึกร่วม
เธอมีความคล้ายคลึงกับศาสตราจารย์ดีดี้ในเรื่องนี้
กล่าวโดยสรุป การฟังบรรยายของเธอเป็นเวลานานอาจทำให้คนง่วงนอนได้ง่าย
แคลร์ดูเหมือนจะเป็นคนแบบนั้น
เธอเป็นคนมีสติปัญญาและมีเหตุผล ไม่แยแสและเฉลียวฉลาด
…
หลังจากความตื่นเต้นในตอนแรก เหล่าจอมเวทฝึกหัดก็รู้สึกตื่นเต้นกับศาสตราจารย์คนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาก็น้อยลง
แคลร์ผสานเข้ากับบรรยากาศของสถาบันอย่างรวดเร็ว และได้รับความสนใจจากกลุ่มนักเรียนเนื่องจากภาพลักษณ์ที่ดี รวมไปถึงนิสัยที่อ่อนโยนของเธอ
แม้ว่านักเรียนบางคนจะไม่ชอบเธอ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
…
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปในพริบตา
นักเรียนค่อย ๆ ปรับตัวเข้ากับการมาของศาสตราจารย์คนใหม่
ส่วนแคลร์ก็ค่อย ๆ ปรับให้เข้ากับตัวตนใหม่ของเธอ
วันที่ 21 พฤศจิกายน บ่ายวันอังคาร
ในที่สุด แคลร์ก็เปิดเผยนิสัยที่แท้จริงของเธอ ระหว่างคาบบรรยายประวัติศาสตร์เวทมนตร์ครั้งที่สาม
เธอเปลี่ยนนักเรียนที่กำลังหลับในห้องเรียนให้กลายเป็นหมู!
แม้ว่ามันจะเป็นหมูตัวเล็กอ้วนที่ทำให้คนอยากกอด แต่หมูก็ยังเป็นหมูอยู่วันยังค่ำ
แคลร์เรียกชื่อนักเรียนคนนั้น และนักเรียนที่นอนอยู่บนโต๊ะก็กลายเป็นหมูทันที ก่อนที่นักเรียนคนอื่นจะทันได้ตอบสนอง!
นักเรียนเกือบคิดว่าเขายังอยู่ในฝันร้าย
ใครก็ตามที่จู่ ๆ ตื่นขึ้นมาในชั้นเรียน และพบว่าตัวเองกลายเป็นหมูก็คงอยากหนีจากความเป็นจริง
แต่ความตื่นตระหนก ความตกใจ ความกลัว และความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นที่นักเรียนในปีเดียวกันรอบ ๆ ตัวเขาแสดงออกมา ทำให้เขารู้สึกถึงลางร้ายอย่างยิ่ง
จนกระทั่งคำวิพากษ์วิจารณ์ของศาสตราจารย์แคลร์ เคทดังเข้ามาในหูของเขา มันก็เริ่มทำให้เขาเข้าใจ
…
เมื่อมองไปยังหมูที่กำลังหอบแฮก โรเบิร์ตซึ่งเกือบจะหลับพลันสติตื่นตัวสั่นเทาในทันที หนำซ้ำเขาเกือบจะกรีดร้องออกมาด้วย
เด็กชายรีบเช็ดน้ำลายออกจากปาก และพูดด้วยเสียงสั่นเครือกับเวอร์เธอร์ว่า “เวอร์เธอร์ ฉันตื่นแล้วหรือยัง?”
เวอร์เธอร์ซึ่งตอนแรกก็ง่วงนอนเหมือนกัน เวลานี้เขามีเหงื่อเย็นไหลออกมาเช่นกัน
ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ความกระตือรือร้นในการสำรวจทางลับของเขาค่อย ๆ ลดลง ส่วนจำนวนการบ้านที่ได้รับมอบหมายจากศาสตราจารย์ก็ค่อย ๆ กลับสู่ระดับปกติ
และเมื่อการบ้านน้อยลง เวอร์เธอร์กับโรเบิร์ตก็วิ่งไปสำรวจที่ทางลับทุกคืนและยังต่อสู้กับโกเลมที่อยู่ที่นั่นด้วย
เวลานั้นยังมีนักเรียนคนอื่นเข้ามาในทางลับเช่นกัน แต่จำนวนของพวกเขาก็มีน้อยลงเรื่อย ๆ
ตลอดสัปดาห์ ในที่สุดการล่าขุมทรัพย์ของเวอร์เธอร์ก็มีความคืบหน้า
แต่ถึงอย่างนั้น มันยังเป็นการยากอยู่ดีที่จะแบ่งเวลาสำรวจตอนกลางคืนกับการเรียนในตอนเช้า เป็นผลให้นักเรียนบางคนเริ่มงีบหลับในชั้นเรียน
ทุก ๆ ครั้ง นักเรียนบางคนจะเข้าเรียนคาบแรกสายในตอนเช้า
แม้ว่าเวอร์เธอร์และโรเบิร์ตจะไม่ได้เข้าเรียนสาย แต่พวกเขาก็ไม่ค่อยอยู่นิ่ง ซึ่งมันค่อนข้างส่งผลกระทบต่อการเรียน
ทว่าเวอร์เธอร์ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้ เขากำลังกังวลกับการ์ดเวทมนตร์และคะแนนของเขามากกว่า
แม้ว่า [กระสุนเวทมนตร์] จะประสบความสำเร็จ แต่วัตถุดิบ [เคลื่อนย้ายในพริบตา] สองชุดที่เขาซื้อมาด้วยสองพันคะแนนกลับล้มเหลวทั้งคู่!
เขาไม่มีคะแนนให้ใช้อีกแล้ว
เวอร์เธอร์ต้องการสมบัติที่พ่อทิ้งไว้ให้จริง ๆ!
…
หลังจบคาบเรียน ข่าวเกี่ยวกับการกระทำของศาสตราจารย์ประวัติศาสตร์เวทมนตร์คนใหม่ในชั้นเรียน ก็แพร่กระจายออกไปราวกับไฟป่า
การประเมินในหมู่นักเรียนที่ประเมินเธอว่ายอดเยี่ยมในตอนแรก เริ่มเกิดความผันผวนในระยะเวลาอันสั้น
รุ่นน้องตกใจ ส่วนรุ่นพี่เองก็ตกตะลึงกับความชำนาญ ในการแปลงกายของศาสตราจารย์เคท
ศาสตราจารย์คนอื่นมักหักเฉพาะคะแนนเท่านั้น
แต่ศาสตราจารย์แคลร์ เคทจะเปลี่ยนคนให้กลายเป็นหมู!
…
และแม้ว่าระยะเวลาของการแปลงร่างเป็นหมูจะสั้น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นยังคงเป็นรอยด่างพร้อยต่อชีวิตของนักเรียนในสถาบันอยู่ดี
ลองคิดดูว่า ถ้าวันหนึ่งหลังจากเรียนจบไป แล้วบังเอิญไปเจอเพื่อนร่วมชั้นตามท้องถนน
ทั้งคู่จำกันได้และทักทายกันอย่างกระตือรือร้น แต่อีกฝ่ายจำชื่อคุณไม่ได้มาสักพักแล้ว หลังจากครุ่นคิดอย่างหนัก อีกฝ่ายก็พูดว่า “ฉันจำได้! นายคือ XXX ที่กลายเป็นหมูในชั้นเรียนสินะ!”
แค่คิดก็อยากจะฆ่าตัวตายแล้ว…
…
จอมเวทฝึกหัดไม่กล้าว่อกแว่กในคาบประวัติศาสตร์เวทมนตร์อีกต่อไป
…
และอีกหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไปในพริบตา
หลังจากศึกษาความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับ ‘ภาษาเวทมนตร์’ ในที่สุดดาร์กก็มั่นใจในการขัดเกลาคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา]
วันที่ 29 พฤศจิกายน บ่ายวันพุธ
หลังจากที่ดาร์กเตรียมพร้อมเต็มที่แล้ว เขาก็เริ่มขัดเกลาคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] ในหอพัก
แต่อย่างไรก็ต้องมีวัตถุดิบสำรอง เขาจึงซื้อชุดคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] เพิ่มเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
ปัญหาการขัดเกลาคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] ส่วนใหญ่อยู่ที่ตราเวทมนตร์
แต่หลังจากที่ดาร์กเรียน ‘ภาษาเวทมนตร์’ ด้วยตัวเองแล้ว เขาก็เชี่ยวชาญมากขึ้น
หลังจากนั้นกระบวนการขัดเกลาก็ผ่านไปอย่างราบรื่น
ทว่าดาร์กไม่คิดว่าเขาจะประสบความสำเร็จในการขัดเกลาคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] ตั้งแต่ครั้งแรก!
[เคลื่อนย้ายในพริบตา] เป็นเวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องกับการกระโดดข้ามมิติ
หากผู้ใช้มนตราแห่งยุคโบราณต้องการที่จะเชี่ยวชาญเวทมนตร์ประเภทนี้ พวกเขาจะต้องมีความสามารถอย่างมาก
แต่ในยุคของจอมเวท แม้แต่จอมเวทฝึกหัดอย่างดาร์กก็สามารถควบคุมมันได้ ด้วยการขัดเกลาการ์ดเวทมนตร์เท่านั้น
ผลของคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] นั้นตรงไปตรงมามากคือ มันจะเคลื่อนย้ายไปข้างหน้าทีละสามเมตร
นอกจากใช้เพื่อหลบหลีกฉุกเฉินแล้ว การใช้งานที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดคือการกระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง เช่น กำแพง
และถ้าใช้ดี ๆ ก็สามารถช่วยชีวิตคนได้เลยทีเดียว
มันคงดีถ้าเขามีการ์ดเวทมนตร์แบบนี้อยู่กับตัวหลายใบ
ดังนั้น หลังจากที่ดาร์กขัดเกลาคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] ใบแรกได้สำเร็จ เขาก็เริ่มขัดเกลาใบที่สองทันที
อย่างไรก็ตาม ในการขัดเกลาครั้งที่สอง ดาร์กทำผิดพลาดและประมาทเลินเล่อ มันจึงนำไปสู่ความล้มเหลวในทันที
โชคดีที่วัตถุดิบหลักยังไม่ได้ถูกใช้ และตราบใดที่เติมวัตถุดิบพื้นฐานราคาถูกอันใหม่ การขัดเกลาก็สามารถเริ่มต้นใหม่ได้
ดังนั้นดาร์กจึงไม่ท้อแท้
เขาบันทึกกระบวนการทั้งหมดลงไปในสมุด
ในวันเดียวกันนั้น ดาร์กได้พบกับศาสตราจารย์เคเซอร์ และด้วยความช่วยเหลือของศาสตราจารย์ ดาร์กก็เจอจุดที่เขาทำผิดพลาดและละเลยไป นั่นคือเขาต้องทำความเข้าใจเกี่ยวกับ ‘ภาษาเวทมนตร์’ ให้ลึกซึ้งและมากขึ้นไปอีก
