จอมมารแค่อยากเป็นคนดี – ตอนที่ 43 ไดแอนนาไม่เคยกลัวการท้าทาย

บทที่ 43 ไดแอนนาไม่เคยกลัวการท้าทาย

“นี่จบแล้วเหรอ?”

ไดแอนนามองดาร์กที่เดินกลับมาช้า ๆ กะพริบตาและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เริ่มการแข่งขันสี่คู่พร้อมกัน คนอื่นยังคงประลองกันอยู่ แต่เขากลับสู้เสร็จแล้ว

| ๑ °ェ° ๑)ノ

ไดแอนนาอยากจะบอกดาร์กเรื่องหนึ่งมาตลอด

อันที่จริง เธอไม่ได้คาดหวังกับดาร์กไว้สูงในเรื่องการประลอง เพราะอีบุยดูไม่เหมือนสปิริตที่สามารถต่อสู้ได้เลย มันไม่เหมือนหมีขาวที่ดุร้ายของเธอเลย!

‘แต่การประลองสามารถต่อสู้แบบนี้ได้เหรอ?’

ปราศจากการปะทะกันระหว่างสปิริต เขาอาศัยความไวในการอัญเชิญที่เร็วกว่าเพื่อโจมตีพลังชีวิตของคู่ต่อสู้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเรียกสปิริตออกมาได้เสียอีก!

การหยุดชะงักในนาทีสุดท้ายน่าจะเป็นความเมตตาของดาร์ก

เพราะนี่คือการประลองครั้งแรกในชีวิตของเด็กคนนั้น หากเธอแพ้ก่อนที่จะได้อัญเชิญสปิริตออกมา มันคงจะกลายเป็นเงามืดในใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าไดแอนนาไม่ได้ดูเกมนี้คนเดียว

ทั้งเอ็มม่าและเวอร์เธอร์ต่างเบนความสนใจมาที่ฝั่งนี้ทันทีเมื่อดาร์กเดินออกจากเวที

แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าการประลองครั้งนี้จะจบลงแบบนี้!

เอ็มม่าวัดความเร็วในการอัญเชิญของเขาอย่างระมัดระวังและใบหน้าของเธอก็ซีดทันที

ดาร์กทำได้เร็วเกินไป!

ใช้เวลาเพียงแปดวินาทีในการร่ายคาถาอัญเชิญ นี่มันเกินระดับของนักเรียนปีหนึ่งไปโดยสิ้นเชิง!

เดิมทีเธอคิดว่าการที่ตัวเองอัญเชิญสำเร็จในเวลาสิบสองวินาทีนั้นเร็วพอแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะยังช้าเกินไป!

มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถแก้ไขได้ด้วยช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งและความอ่อนแอของสปิริต

แต่มันขึ้นอยู่กับระดับทักษะเวทมนตร์ล้วน ๆ

ในทางกลับกัน สีหน้าของเวอร์เธอร์ก็ไม่ได้ดีมากนัก

เขาต้องการชนะการแข่งขันครั้งนี้

แต่ถ้าเป็นเกมที่เขาแพ้ก่อนจะเรียกสปิริตออกมาได้ แล้วเขาจะชนะได้อย่างไร?

‘เวลาร่ายคาถาอัญเชิญของฉันคือเท่าไหร่นะ?’

เวอร์เธอร์รู้ทันทีว่าเขาไม่ได้ตรวจสอบระยะเวลาร่ายเลย!

“คู่ต่อไป หมายเลขที่หนึ่ง หมายเลขที่สิบสาม”

ศาสตราจารย์โจนส์สุ่มแผ่นหมายเลขของคู่ที่ห้าโดยตรง

โรเบิร์ตตกใจ “ตานายล่ะ เวอร์เธอร์!”

เวอร์เธอร์พยักหน้า จากนั้นคว้าแผ่นหมายเลขแล้วเดินไปที่สนามที่สามอย่างช้า ๆ

คู่ต่อสู้ของเขาเป็นนักเรียนจากบ้านคนเขลาซึ่งเขาไม่คุ้นหน้า

นักเรียนคนนั้นดูจริงใจ

แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าสู่สนามประลอง จู่ ๆ นักเรียนของบ้านคนเขลาก็ลดเสียงลงแล้วพูดว่า “นายคือลูกชายของวีรบุรุษจริง ๆ เหรอ?”

เวอร์เธอร์มึนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมคนคนนี้ถึงถามคำถามนี้

ระหว่างการต่อสู้ ทั้งสองใช้คาถาอัญเชิญเกือบพร้อมกัน!

เวอร์เธอร์เรียกกวางตัวนั้นออกมาเร็วกว่าอย่างน้อยสองวินาที แต่เมื่อกวางตัวนั้นร่อนลง เร่งความเร็ว และพุ่งเข้าไปในพื้นที่อัญเชิญของคู่ต่อสู้ นักเรียนจากบ้านคนเขลาก็ร่ายคาถาอัญเชิญของเขาเสร็จด้วยเช่นกัน

กระทิงดำที่มีชั้นผิวหินบนหน้าผากก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของลูกบอลเวทมนตร์ และหยุดกวางของเวอร์เธอร์ไว้!

อย่างไรก็ตาม กวางตัวผู้ยังคงวิ่งต่อไปโดยไม่ลังเล มันพุ่งชนกระทิงดำโดยอาศัยการเสริมพลังที่มาจากการเร่งความเร็ว!

เวอร์เธอร์ฉวยโอกาสและเอาชนะกระทิงผิวหยาบได้ในที่สุด

หลังจากนั้น ไดแอนนา โรส เอ็มม่า และโรเบิร์ตก็เริ่มประลองกัน

ไดแอนนาชนะอย่างไม่ต้องสงสัย [สัตว์อสูรมายา: หมีขั้วโลก] ของเธอเอาชนะ [สัตว์อสูรมายา: กระต่ายยูนิคอร์น] ของคู่ต่อสู้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

ในอีกเกมหนึ่ง โรสแพ้การประลอง…

และโดยไม่คาดคิด นากของเอ็มม่าก็ชนะไปได้อย่างหวุดหวิด

เดิมทีเอ็มม่าต้องการใช้ความเร็วในการอัญเชิญสิบสองวินาทีเพื่อพยายามสร้างสถานการณ์แบบเดียวกับดาร์ก

แต่คู่ต่อสู้ของเธอคือนักเรียนชั้นยอดของบ้านนักปราชญ์ แม้ว่าอีกฝ่ายจะช้ากว่าเธอเล็กน้อย แต่ก็ยังอัญเชิญสำเร็จภายในสิบสี่วินาที

นากของเอ็มม่าเป็น [สัตว์อสูรมายา] มาตรฐานที่มีพลังเวทมนตร์ พลังโจมตี และพลังป้องกันเพียงหนึ่งร้อยหน่วยเท่านั้น หากต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้โดยตรงก็นับว่าเสียเปรียบเต็มประตู ทว่าในที่สุดมันก็หาโอกาสพ่นน้ำหนึ่งคำใส่หน้าสปิริตของคู่ต่อสู้ พลิกความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะได้!

ส่วนโรเบิร์ต…

เขาโชคดีได้เจอกับนักเรียนจากบ้านคนเขลา

ทั้งคู่ใช้เวลามากกว่าสิบหกวินาทีในการอัญเชิญสปิริตออกมา

โรเบิร์ตอัญเชิญ [สัตว์อสูรมายา: ปราสาท] เหนือลูกบอลเวทมนตร์โดยตรง และตัวหมากรุกปราสาทที่แข็งนอกกลวงในก็ครอบลูกบอลเวทมนตร์ขนาดเล็กไว้ได้อย่างสมบูรณ์ กลายเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่งไร้การสั่นคลอน!

เกมนี้ลากยาวไปจนจบรอบแรก

ภายใต้สีหน้าที่สับสนของเหล่านักเรียน ศาสตราจารย์โจนส์ประกาศอย่างไม่เต็มใจให้ทั้งสองฝ่ายสามารถเข้าสู่รอบต่อไปได้

ดังนั้นในรอบแรกจึงมีนักเรียนทั้งหมดสี่สิบคนผ่านที่เข้ารอบต่อไป

การแข่งขันรอบที่สองเริ่มขึ้นทันที

ดาร์กยังคงเป็นคนแรก

คู่ต่อสู้ของเขาเป็นนักเรียนจากบ้านขุนนาง

เดิมทีนักเรียนคนนี้คุยโม้กับเพื่อนไว้

สัตว์อสูรมายาของเขาคือ ไดโนเสาร์ ประเภทมังกรตัวเล็ก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความได้เปรียบด้านพลังอย่างท่วมท้นในรอบการประลองครั้งล่าสุด!

จากบรรดาคู่ต่อสู้ทั้งหมด มีเพียงหมีขั้วโลกของไดแอนนาเท่านั้นที่สามารถเทียบกับเขาได้

ดังนั้นจึงเข้าใจได้ว่าทำไมเขาจึงดูภูมิใจมาก

แต่ในชีวิตจริง การมีพลังที่แข็งแกร่งไม่ได้หมายความว่าจะชนะเสมอไป เพราะในโลกนี้ย่อมมีคนที่แข็งแกร่งกว่าเสมอ

โดรอนเข้าสู่สนามประลองด้วยใบหน้าซีดเซียว

เมื่อเด็กชายเข้ามาใกล้ดาร์ก จู่ ๆ เขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา และถามด้วยใบหน้าเขินอาย “เดม่อน ขอฉันอัญเชิญสัตว์อสูรมายาก่อนได้ไหม?”

ดาร์กมองอย่างเฉยเมย “นายคิดอะไรอยู่?”

โดรอนหัวเราะแห้ง ๆ และเดินไปบนเส้นทางแห่งความล้มเหลว

“เหอะ! เหอะ! เหอะ!”

โดรอนซึ่งพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำและทุบอ่างล้างหน้าทันที

“บัดซบ! แค่เร็วกว่านิดหน่อย! มีอะไรให้น่าภูมิใจกัน?”

“เขาต้องเรียนอัญเชิญก่อนเข้าสถาบันแน่ ๆ!”

“ไม่งั้น เขาคิดเหรอว่าจะเอาชนะฉันได้ ฮะ!”

“อย่าให้ฉันตามทันนะ!”

หลังจากสาปแช่งและร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง เด็กชายก็ออกมาจากห้องน้ำอย่างสง่างามและผ่าเผย

โดรอนเดินออกมาพร้อมกับตาที่แดงด้วยเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ทันได้เห็นไดแอนนาคู่ต่อสู้เพียงคนเดียวในใจของเขา กำลังประลองกับโรเบิร์ตแห่งบ้านอัศวิน!

ตระกูลโดรอนเป็นคู่ปรับตลอดกาลกับตระกูลเกรทเบเยอร์ในอาณาจักรแห่งนี้ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองตระกูลก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น

เขาและไดแอนนาเคยพบกันระหว่างการเยี่ยมเยียนตระกูลเมื่อนานมาแล้ว

แต่ไดแอนนาผู้ไร้หัวใจกลับจำเขาไม่ได้เลย

เรื่องนี้ทำให้โดรอนรู้สึกไม่พอใจเป็นเวลานาน

สำหรับเขา โรเบิร์ต คู่ต่อสู้ของเธอเป็นเพียง ‘ผู้ติดตาม’ ของบุตรแห่งวีรบุรุษ และยังเป็นแค่ลูกน้องที่น่ารังเกียจ

แต่เป็นเพียงเพราะว่า [สัตว์อสูรมายา: ปราสาท] ของโรเบิร์ตนั้นโดดเด่นจริง ๆ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะระแวดระวังอีกฝ่าย

“โดรอน นายโอเคไหม?”

“อืม ฉันเพิ่งไปเข้าห้องน้ำมา”

โดรอนยิ้มอย่างไร้ที่ติ และถามเพื่อนนักเรียนของเขาว่า “เป็นอย่างไรบ้าง หมีแห่งราชอาณาจักรไม่น่าทำให้เราผิดหวังใช่ไหม?”

นักเรียนอ้วนตัวเล็กกอดอกแล้วพูดอย่างภาคภูมิว่า “ดูเอาเองเถอะ”

โดรอนหันไปมอง

“โฮก!”

จู่ ๆ หมีขั้วโลกของไดแอนนาก็คำราม จากนั้นก็สอดนิ้วของมันเข้าไปในช่องว่างระหว่างปราสาทกับพื้นดิน และยกปราสาทหนักขึ้นทันที!

จอมมารแค่อยากเป็นคนดี

จอมมารแค่อยากเป็นคนดี

จอมมารแค่อยากเป็นคนดี
Status: Ongoing Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง จอมมารแค่อยากเป็นคนดีระหว่างทำพิธีคัดสรรเลือกบ้าน ในที่สุด 'ดาร์ก เดม่อน' ก็ได้รับความทรงจำของชีวิตก่อนกลับคืนมา ปรากฏว่าเขามาเกิดใหม่โลกของเกม ทั้งยังเป็นเกมที่ลอกเลียนแบบธีมภาพยนตร์และอนิเมะชื่อดังอีกด้วย! แต่เหมือนพระเจ้ายังไม่พอใจ เพราะบทบาทของ 'เขา' ในเกมนี้คือว่าที่ 'จอมวายร้าย' ที่ร้ายสุดในเกมนี้! ด้วยค่ามหาบาปทั้งเจ็ด [เกียจคร้าน ริษยา ราคะ ตะกละ โลภะ โทสะ และอัตตา] เมื่อค่าหนึ่งในเจ็ดบาปพวกนี้พุ่งทะลุหลอดตัวชี้วัด ดาร์กก็จะกลายร่างเป็น 'จอมมาร' ตลอดไป! หากเป็นยุคแห่งความโกลาหลก็คงไม่เป็นอะไรหรอก แต่ตอนนี้มันใช่ยุคนั้นเสียที่ไหนเล่า! ในยุคสมัยของเซนต์แมเรียนที่สงบสุขเช่นนี้ และจอมมารก็ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ไปนานแล้ว เขาที่กำลังโดนระบบจอมมารปั่นหัวให้กลายวายร้ายจะต้องทำเช่นไรล่ะทีนี้!?

Comment

Options

not work with dark mode
Reset