บทที่ 79 ความสามารถที่น่าตกใจของชัคคารุ
บทที่ 79 ความสามารถที่น่าตกใจของชัคคารุ
แม้ว่าโทรลล์จะมีร่างกายที่ใหญ่โตและออร่าที่น่าสะพรึงกลัว แต่หลังจากที่เหลือค่าโจมตีเพียงเจ็ดร้อยห้าสิบหน่วย มันก็เป็นแค่เศษเนื้อต่อหน้าชัคคารุผู้ซึ่งมีพลังโจมตีสองพันสองร้อยหน่วย
“ชัคคารุ!”
ด้วยเสียงคำรามอันดุดัน ชัคคารุคว้าข้อเท้าของโทรลล์แล้วเหวี่ยงมันกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างรุนแรง!
แม้จะได้รับแรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัว แต่กำแพงปราสาทก็ยังคงไม่บุบสลาย มันสั่นแค่นิดหน่อยและฝุ่นก็ตกลงมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ความเป็นจริงอีกอย่างคือ โทรลล์นั้นติดอยู่ในกำแพง แขนขาของมันกางออกกว้างอย่างหมดสภาพ
หัวของมันได้รับความเสียหายมากที่สุด ทำให้หลุดออกจากสถานะ ‘คลุ้มคลั่ง’ ทันที
ในที่สุดโทรลล์ก็ไม่สามารถต้านทานคำสั่งของเวอร์เธอร์ได้อีกต่อไป และกลับเข้าไปในการ์ดทันที
ขณะเดียวกันแสงจาง ๆ บนร่างของชัคคารุก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว
ชัคคารุมีสี่สกิล นอกจากสกิลติดตัว [แข็งตัว] แล้ว ค่าการใช้พลังเวทมนตร์ของแต่ละสกิลก็คือหนึ่งร้อยหน่วย และระยะเวลาของเอฟเฟกต์ก็สั้นมาก
นอกจากนี้พลังเวทมนตร์โดยรวมของมันมีเพียงเก้าร้อยหน่วย และสกิลของมันก็มีคูลดาวน์ด้วย
นี่หมายความว่าภายใต้สถานการณ์ปกติ ชัคคารุจะสามารถโจมตีได้เพียงครั้งเดียว
แต่อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงสปิริตระดับสามดาวที่สามารถอัญเชิญแบบปกติได้ ดังนั้นมันจึงคู่ควรกับการเป็นการ์ดทอง
ดาร์กเก็บเจ้าตัวน้อยกลับมาด้วยความพึงพอใจอย่างมาก
แต่ใบหน้าของเวอร์เธอร์กลับบูดบึ้ง
ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้
แต่ถึงอย่างนั้นในใจของเวอร์เธอร์ยังคงรู้สึกผิดอย่างมาก เขาวิ่งเข้าไปหาโรเบิร์ต และถามอย่างเป็นห่วงว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่
โรเบิร์ตโชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาแค่ตกใจกลัวเล็กน้อย
ดาร์กมองสองเพื่อนซี้ยืนกอดกันและโรเบิร์ตก็เกือบจะร้องไห้ เมื่อเห็นภาพนี้เขาก็ส่ายหัวเตรียมจะหันหลังจากไป
ส่วนเรื่องเดิมพันการประลองนั้น…
ดาร์กไม่ใช่คนที่เชื่อฟังกฎขนาดนั้น
แต่เมื่อเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็ถูกเวอร์เธอร์หยุดไว้
เวอร์เธอร์กัดฟันพูดว่า “นายชนะ แต่ครั้งหน้าฉันจะเอาคืนให้ได้!”
ดาร์กพยักหน้า “ฉันจะรอ”
สีหน้าของเวอร์เธอร์เริ่มแข็งทื่อ แต่เขายังคงจ่ายหนึ่งร้อยคะแนนตามเดิมพัน และบอกว่าอีกคะแนนหนึ่งที่เขาค้างไว้จะคืนให้ในพรุ่งนี้เช้า
เมื่อดาร์กหันหลังให้กับทั้งคู่ โรเบิร์ตที่จิตใจเพิ่งจะสงบลงก็รีบเตือนเวอร์เธอร์อย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินดังนั้น เวอร์เธอร์ก็ค่อย ๆ หยิบ [ความรักต้องห้าม] ออกมาตรวจสอบดาร์กจากด้านหลัง
ดาร์กรู้ตัวแต่เขาแสร้งทำเป็นไม่เห็น และแผ่นหลังนั้นก็ค่อย ๆ หายไปตรงหัวมุม
…
“เป็นยังไงบ้าง?” โรเบิร์ตถามพลางเช็ดน้ำตา
เวอร์เธอร์ยื่น [ความรักต้องห้าม] ให้เขาดู ค่าความชื่นชอบยังคงเป็นสี่สิบห้าหน่วย!
โรเบิร์ตประหลาดใจ “มันเปล่าประโยชน์เหรอ?”
เวอร์เธอร์พยักหน้าด้วยสีหน้าบูดบึ้ง แต่แล้วก็พูดขึ้นมาว่า “บางทีฉันอาจทำได้ไม่ดี… ให้ตายเถอะ! ฉันควบคุมสปิริตของตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
โรเบิร์ตเตือนว่า “นายกำลังดุตัวเองอยู่หรือเปล่า?”
เวอร์เธอร์ “…”
…
“ยังงั้นเองเหรอ?”
ดาร์กที่หยุดอยู่ตรงหัวมุมเมื่อครู่ พลันหันหลังและจากไปจริง ๆ ในคราวนี้
จุดประสงค์ที่แท้จริงของเวอร์เธอร์ไม่ได้ต่างไปจากที่เขาคาดไว้มากนัก อันที่จริงเมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว มันก็ค่อนข้างจะพูดไม่ออกเลยทีเดียว
ที่สำคัญ คราวนี้ดาร์กรู้ตัวทันทีว่าเวอร์เธอร์กำลังแอบตรวจสอบเขาอยู่ มันแสดงให้เห็นว่าการฝึกฝน ‘ศาสตร์แห่งจิตตั้งมั่น’ นั้นได้ผล อย่างน้อยความก้าวหน้าก็เร็วกว่าที่ศาสตราจารย์เคเซอร์คาดไว้มาก
ดาร์กเชื่อว่าในอีกไม่ช้าเขาน่าจะเข้าใจศาสตร์ลับนี้โดยสมบูรณ์
พอถึงตอนนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลแล้วว่า [ความรักต้องห้าม] จะอ่านใจของเขาได้
อันที่จริง [ความรักต้องห้าม] ไม่ได้อันตรายสำหรับดาร์กขนาดนั้น มันส่งผลต่อเขาเพียงเล็กน้อย แต่เขาแค่มองมันเป็นภัยคุกคามเล็ก ๆ ในอนาคตเท่านั้น
เพราะยังมีวิธีการอีกมากที่สามารถแอบส่องจิตใจของผู้อื่นได้ ดาร์กจึงแค่อยากหาวิธีป้องกันไว้
‘ศาสตร์แห่งจิตตั้งมั่น’ เป็นเพียงวิธีการยับยั้งเบื้องต้นเท่านั้น และเขาจำเป็นต้องหาวิธียับยั้งที่ทรงพลังกว่านี้
…
เมื่อกลับไปถึงหอพัก ดาร์กก็เริ่มทดลองการ์ดเมจิกหมวดมหาบาปกับ [ชัคคารุ] ทันที
ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นมีประสิทธิภาพมาก แต่นอกเหนือจากระดับสติปัญญาที่เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแล้ว ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงด้านความสามารถอย่างก้าวกระโดดเช่นอีบุย
ดาร์กเดาว่านี่เป็นเพราะความพิเศษของ [สัตว์อสูรมายา: อีบุย]
ไม่ใช่สปิริตทุกตัวที่จะมีปัจจัย ‘การเปลี่ยนแปลง’ เหมือนกับอีบุย
อีกอย่าง มันเป็นไปได้เช่นกันว่า [ชัคคารุ] จะไม่เข้ากับลักษณะของ [อัตตา] และ [ราคะ] หรือไม่ก็อาจเป็นเพียงเพราะศักยภาพ ‘การเปลี่ยนแปลง’ ของ [ชัคคารุ] ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว
หลังจากที่ดาร์กบันทึกข้อมูลการทดลองเสร็จแล้ว เขาก็ยังคงศึกษาเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับความคิดต่อไป
เวลาผ่านไปราวสองทุ่มครึ่ง เขาก็หยุดจดบันทึกและวาดชัคคารุลงบนสมุดบันทึก
แล้ววาดผลไม้ข้าง ๆ ชัคคารุ
“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ฉันมักจะรู้สึกเหมือนลืมอะไรบางอย่าง”
“สปิริตแบบชัคคารุ นอกจากการต่อสู้แล้วมันยังมีความสามารถที่สำคัญมากอยู่”
“กระดองมันเหมือนหม้อ ซึ่งสามารถละลายผลเบอร์รีแล้วใช้หมักเป็นน้ำผลไม้เบอร์รีที่เข้มข้นและอร่อยได้ และยังมีความสามารถพิเศษในการฟื้นฟูความแข็งแกร่งทางกายภาพได้ด้วย!”
“พอคิดถึงลักษณะเฉพาะของเบอร์รีแล้ว โลกนี้อาจไม่มีเบอร์รีแบบเดียวกับในโลกของ <มอนสเตอร์ขนาดพกพา> แต่ถ้าฉันแทนที่ด้วยผลไม้อื่น ๆ ฉันอาจจะสามารถหมักน้ำผลไม้ดี ๆ ได้”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดาร์กจึงอดไม่ได้ที่จะมองดูกองผลไม้ตรงมุมห้อง
นั่นคือผลไม้ที่เขาซื้อเพื่อสะสมการ์ดดอกไม้ ดาร์กเคยคิดหาวิธีจัดการกับพวกมันมาก่อน เพราะเขาไม่สามารถกินหมดได้คนเดียว
ตอนนี้เขาสามารถใช้พวกมันในการทดลองได้แล้ว!
และเนื่องจากเป็นการทดลอง แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสุ่มบีบผลไม้ลงไปโดยไม่เลือกหน้า
ดาร์กแบ่งผลไม้ออกเป็นหมวดหมู่ต่าง ๆ
ได้แก่ แอปเปิ้ล มะนาว แล้วก็ลูกแพร์
เขาซื้อแต่ของพวกนี้
“งั้นเริ่มด้วยแอปเปิ้ลแล้วกัน”
ดาร์กหยิบการ์ดวิญญาณ [ชัคคารุ] ออกมาอย่างกระตือรือร้น และอัญเชิญแบบปกติ
บนกระดองของชัคคารุมีอยู่แปดรู ซึ่งยังดีที่สามารถใส่ผลไม้เข้าไปได้
เพราะถ้ามันใส่เข้าไปไม่ได้ เขาก็ยังหั่นผลไม้ให้เป็นชิ้น ๆ ได้อยู่ดี!
ดาร์กใส่แอปเปิ้ลที่หั่นเป็นชิ้นลงไปในรูเหล่านั้น
ชัคคารุซึ่งระดับสติปัญญาได้เพิ่มขึ้นสูงกว่า 3.0 บิดร่างของมันทันทีและถูกับมือของดาร์ก
“เด็กดี” ดาร์กลูบมันเล็กน้อย
หลังจากที่ชัคคารุเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว มันก็หดตัวกลับเข้าไปในเปลือก ละลายและหมักชิ้นแอปเปิ้ลอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่ถึงห้านาที แอปเปิ้ลสามผลก็ถูกหมักเป็นน้ำแอปเปิ้ลแสนอร่อย!
ดาร์กขอบคุณชัคคารุและเก็บมันเข้าไปในการ์ดชั่วคราว ในขณะที่ปล่อยให้มันฟื้นฟูพลังเวทมนตร์ที่หายไป ดาร์กก็อัญเชิญรุกกี้เดวิมอนออกมา
รุกกี้เดวิมอนบินลงจากขาตั้งนกและมองดูน้ำแอปเปิ้ลสามถ้วยบนโต๊ะ คราวนี้มันสนใจจนน้ำลายไหลย้อย
ในฐานะที่เป็นวิญญาณรับใช้ มันไม่จำเป็นต้องกินอะไรเลย แค่หมั่นกลับไปในการ์ดคัดสรรเพื่อเติมพลังเวทมนตร์ก็เพียงพอแล้ว
อย่างไรก็ตาม รุกกี้เดวิมอนเป็น <มอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ในโลกดิจิทัล> ด้วย และมันก็มีความสามารถในการกินจริง ๆ
“เลือกดื่มสักแก้วสิ” ดาร์กบอกเจ้าตัวน้อย
รุกกี้เดวิมอนก้มหน้าลงไปยังถ้วยที่อยู่ใกล้ที่สุด และดื่มน้ำแอปเปิ้ลทั้งแก้วในคราวเดียว!
“เป็นยังไงบ้าง?” ดาร์กถามทันที
รุกกี้เดวิมอนหรี่ตาและเพลิดเพลินกับรสชาติที่ยังค้างอยู่ในคออย่างตั้งใจ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง มันก็ตอบว่า “รู้สึกสบายหัวขึ้นมากเลย”
ยืนยันได้แล้วว่า มันไม่มีสารอันตรายเจือปนเลย
ดาร์กหยิบถ้วยขึ้นมาชิมอย่างระมัดระวัง
จากนั้นสมองที่เมื่อยล้าหลังจากอ่านหนังสือมาเป็นเวลานาน พลันกลับมากระปรี้กระเปร่าอีกครั้ง
“นี่มันมีผลทำให้สมองสดชื่นงั้นเหรอ?”
