ติดตามผู้แปลได้ที่ Lazy Meow นิยายแปล
ตอนที่ 21 ภารกิจเฮงซวย!
ในยามเย็น ภายในห้องโถงของตระกูลฉิน
“ท่านประมุข เสียงร้องสะท้านสะเทือนปฐพีที่ได้ยินนี้มาจากบริเวณการแข่งขัน! เสียงคำรามนี้ดูเหมือนจะเป็นของสัตว์ปีศาจระดับสูง พวกเรา…”
“ตั้งแต่ที่ตระกูลฉินจัดเทศการล่าสัตว์มา ไม่มีผู้ใดสามารถสอดมือเข้าไปได้ไม่ว่าจะเกิดเรื่องใดขึ้นในการแข่งขันตลอดระยะเวลาสามวัน ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสามคงไม่ลืมเลือนกฏข้อนี้ใช่หรือไม่?” ฉินเซี่ยงเทียนกล่าวอย่างเป็นกลาง หากแต่ภายในใจนั้นนึกลอยยินดีขึ้นมา
บุคคลเพียงผู้เดียวที่สามารถแสดงพลังอันแข็งแกร่งเช่นนี้ออกมาได้มีเพียงฉินคุนที่กลืนเม็ดยาผลาญตะวันเข้าไป ดูเหมือนว่าด้วยน้ำมือของบุตรชายของมันแล้ว เสี้ยนหนามที่ใหญ่ที่สุดคงถูกกำจัดไป
“ทั้งหมดที่อยู่ภายในการแข่งขันล้วนเป็นยอดฝีมือของตระกูลฉินเรา เป็นอนาคตของพวกเรา! หรือท่านต้องการจะปล่อยให้พวกมันตกตายก่อนที่จะได้สร้างชื่อ?”
“มันเป็นกฏแห่งป่า ผู้ใดเข้มแข็งย่อมอยู่รอด การแข่งขันนี้ก็เพื่อกำจัดพวกอ่อนแอและคงเหลือไว้ซึ่งผู้เข้มแข็ง ตระกูลฉินย่อมไม่ต้องการพวกสวะ”
“ท่าน…”
“เลิกโต้เถียงกันได้” ฉินซานเทียนยกมือห้ามปรามและกล่าวว่า “กฏนี้ถูกตั้งขึ้นมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ไม่อาจฝ่าฝืนได้ หากมีสัตว์ปีศาจระดับห้าปรากฏตัวออกมาจริงๆ เช่นนั้นก็ถือเป็นชะตากรรม ไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องนี้แล้ว ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามทางของมัน….”
………………………………….
เสียงคำรามจากป่ายิ่งมายิ่งดัง สัตว์ปีศาจที่คลุ้มคลั่งนั้นมีความแข็งแกร่งเกินจินตนการ ทุกที่ทางถูกทำลายจนราบคาบ เนินเขาพังทลาย ก้อนหินแตกเป็นเสี่ยงๆ ต้นไม้ถูกถอนโคนขึ้นมา
ราวกับหมาป่ากระโจนเข้าสู่ฝูงแกะ ไม่มีสิ่งใดสามารถต้านติด
เหล่าสัตว์ปีศาจระดับต่ำต่างร่างสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว พวกมันร้องโหยหวนและหลบหนีจากไป
“เกิดอะไรขึ้น?” ฉินคุนที่ยืนอยู่บนต้นไม้มองฉากที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า ฝุ่นควันฟุ้งตลบเต็มผืนฟ้า มันไม่อาจมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แม้จะมีบางสิ่งเกิดขึ้นหากแต่มันก็ไม่อาจรับรู้
สัตว์ปีศาจระดับต่ำทั้งหมดล้วนหลบลี้หนีห่างด้วยความหวาดกลัว
“หรือจะมีสัตว์ปีศาจระดับสูงปรากฏตัวขึ้น?” ร่างกายของฉินหยางได้ฟื้นฟูกลับมา บาดแผลที่หัวไหล่ก็ได้รับการรักษาแล้ว พลังปราณเองก็ฟื้นฟูกลับมา แววตาของมันแฝงเอาไว้ด้วยความเย็นชา
“คงไม่ใช่ พวกเราไม่ได้ล่วงเข้าไปในเขตเทือกเขาคุนหลุนเลย! จะมีสัตว์ปีศาจระดับสูงปรากฏตัวออกมาได้อย่างไร?” ฉินคุนไม่คิดเช่นนั้น แต่หลังจากที่ได้ยินเสียงคำรามที่สะท้านสะเทือนแล้ว มันก็เริ่มไม่แน่ใจขึ้นมา หากว่าเป็นสัตว์ปีศาจระดับสูงจริง พวกมันก็ต้องรีบถอนตัวโดยทันที
“นั่นไม่ใช่ทิศทางที่ฉินเทียนมุ่งหน้าไปใช่หรือไม่?” ฉินคุนพลันถามออกมา
“หากข้าจำไม่ผิด มันมีถ้ำอยู่ไม่ไกล อยู่ที่กึ่งกลางภูเขา” ฉินหยางแสยะยิ้ม
“ดี พวกเราไป”
…………………………………
“พวกเราไม่อาจวิ่งต่อไปแล้ว มิเช่นนั้นพวกเราจะล่วงเข้าสู่อาณาเขตเทือกเขาคุนหลุนแล้ว” ฉินเทียนพลันหยุดเท้ามองดูป่าที่รกทึบ ในใจเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา
สัตว์ปีศาจภายในอาณาเขตเทือกเขานั้นน่าหวาดหวั่นเกินไป ผู้ที่เข้าไปก็ยากที่จะออกมา ฉินเทียนเริ่มคิดหาหนทางแก้ไขสถานการณ์ที่อันตรายตอนนี้
“ไฉนพวกเราไม่…” อวิ๋นม่านลังเลและไม่ได้กล่าวต่ออีก จิตใจนางปั่นป่วนวุ่นวาย ไฉนตนจึงมีความคิดที่โง่เขลาเช่นนั้นขึ้นมาได้?
“มีอะไรหรือ?” ฉินเทียนถามออกมา
“ฆ่ามันเสีย” อวิ๋นม่านกล่าวเสียงเบา ไม่กล้าที่จะสบตากับฉินเทียน
“สังหารสัตว์ปีศาจระดับห้า?” ดวงตาของฉินเทียนเบิกกว้างและคิดขึ้นมา ‘ตั้งแต่เมื่อใดกันที่เด็กหญิงนางนี้เปลี่ยนเป็นกล้าหาญ?’
“หากว่าพวกเราไม่ลองสังหารมัน พวกเราก็ต้องหนีเข้าไปในอาณาเขตเทือกเขา” อวิ๋นม่านทอดมองขุนเขาที่ห่างออกไป นางไม่ต้องการจะเข้าไปด้านใน
“พวกเราจะสามารถรอดออกมาได้หรือหากว่าเข้าไป?”
ในเวลานั้นเอง เสียง ‘ติ๊ง’ ก็ดังขึ้นในศีรษะของฉินเทียน ‘ภารกิจจากระบบ: สังหารกอลิล่าดุร้ายและชิงแก่นมา รางวัล: ค่าประสบการณ์ 10,000 หน่วย ค่าพลังปราณ 4,000 จุด ค่าการรอดชีวิต 100 จุด’
‘บัดซบ!’ ฉินเทียนอดสบถขึ้นในใจไม่ได้ ‘ไอ้ระบบเฮงซวย ทำไมแกไม่โผล่หัวออกมาเอาชีวิตบิดาไปเลยเล่า!’ ใบหน้าของฉินเทียนเต็มไปด้วยความโกรธ หากว่าระบบมีร่างกายแล้วล่ะก็ เขาจะกระทืบมันให้จมดินแล้วค่อยขุดมันขึ้นมากระทืบซ้ำ
เขาต้องการจะวิ่งหนีไปหลบซ่อนตัว แต่ภารกิจจากระบบทำให้เขาไม่อาจทำเช่นนั้น เขาต้องสังหารมันและเก็บแก่นของมันมา นี่แทบไม่ต่างอะไรจากการสั่งให้เขาไปตายเลย! นี่มันต่างจากการเอาไข่ไปกระทบกับหินที่ตรงไหน?
ดี ในเมื่อระบบไม่ให้ทางเลือกแก่เขาแล้ว เขาก็จะไม่ปฏิเสธมัน “บัดซบ! ข้าจะสู้ให้ตายกันไปข้าง!”
ฉินเทียนสูดหายใจเข้าลึกและปล่อยมือของอวิ๋นม่าน จากนั้นจึงเรียกใช้เคล็ดมังกรฟ้า บรรยากาศโดยรอบค่อยๆหนักอึ้งขึ้นทีละนิดและทำให้เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วง อย่างไรก็ตาม ภายในใจของเขาลอบรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา มันเป็นสัตว์ปีศาจระดับห้าที่มีแก่น นี่ถือเป็นความท้าทายและเย้ายวนใจอย่างมาก
ในเวลานั้น จิตวิญญาณที่จะต่อสู้ของฉินเทียนพลันลุกโชนขึ้นมา ร่างกายของเขาเปล่งความคิดที่จะต่อสู้ออกมาอย่างแรงกล้า
อวิ๋นม่านที่ยืนอยู่ด้านข้างดูเหมือนจะได้รับผลกระทบนี้เช่นกัน แววตาของนางพลันเกิดความมุ่งมั่นขึ้น
“อวิ๋นม่าน เมื่อข้าเหนี่ยวรั้งมันไว้ เจ้าจงหาทางโจมตีไปที่ดวงตาของมัน ทำให้มันกลายเป็นไอ้บอดไปซะ” ฉินเทียนรีบตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขากังวลว่าจะสามารถพึ่งพาอวิ๋นม่านได้หรือไม่
คาดไม่ถึงว่าอวิ๋นม่านจะผงกศีรษะและเรียกใช้ท่องเมฆาออกมา ร่างกายของนางเริ่มลอยขึ้นอย่างนุ่มนวลขณะที่นางค่อยๆก้าวออกไปบนอากาศ
เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉินเทียนก็พุ่งไปยังทิศทางของสัตว์ปีศาจตัวนั้น…
“ตึง ตึง ตึง”
พื้นดินสั่นสะเทือนทุกครั้งที่มันก้าวเดิน
“ครืนนนน….” ต้นไม้ถูกถอนโคนขึ้นมา กอลลิล่าใช้ต้นไม้ในมือเหวี่ยงไปที่เบื้องหน้า ประกาศศักดาความแข็งแกร่งออกมา มันแหงนหน้าคำรามเสียงดัง
“หยานเทียน ร่างคลุ้มคลั่งของมันใกล้จะสิ้นสุดแล้ว ตอนนี้แหละ!” บุรุษผู้หนึ่งเลิกคิ้วทั้งสองแหลมคมดุจกระบี่ มันไม่อาจปกปิดความยินดีที่เอ่อล้นออกมาได้ขณะเหวี่ยงค้อนยักษ์ออกไป ด้วยแรงถีบจากขาทั้งสองข้างทำให้มันลอยขึ้นไปได้หลายเมตร
พวกมันได้ไล่ล่ากอลิล่าดุร้ายมากว่าครึ่งเดือน และระหว่างการล่านั้น พวกมันก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนไปอย่างมหาศาล กลุ่มสิบสามคนของพวกมัน มาตอนนี้กลับหลงเหลืออยู่เพียงสองคน หากว่าพวกมันเลือกที่จะหลบหนีจากไป เช่นนั้นพวกมันก็ต้องแบกรับความตายของเหล่าสหายติดตัวไปตลอดชีวิต
หยานเทียนหน้าเปลี่ยนสี กระบี่อีกเล่มพลันปรากฏออกมาอยู่ในมือ มันวิ่งไปตามพื้นด้วยความเร็วที่ไม่ได้ด้อยไปกว่ากอลลิล่าดุร้ายเลย
กอลิล่าดุร้ายกระหน่ำโจมตีออกมาไม่หยุด พวกมันทั้งสองต้องคอยหลบหลีกอย่างต่อเนื่อง ด้วยพลังพละกำลังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด พวกมันไม่อาจโจมตีตอบโต้กลับไป
“หยานเทียน มีคนอยู่ที่ข้างหน้า ระวังตัวด้วย!” มองเห็นฉินเทียนที่พุ่งเข้ามาทางนี้แล้ว บุรุษผู้นั้นก็ตะโกนออกมา มันทิ้งตัวลงไถลไปตามพื้น
กอลิล่าดุร้ายคำรามออกมาและประสานมือเข้าด้วยกัน ทุบลงไป
ตูมมมม!
บุรุษผู้นั้นใช้พละกำลังที่เหลืออยู่กระโดดหลบการโจมตีนั้น มันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
กระนั้น กอลิล่าดุร้ายกลับลงมืออีกครั้ง
ตูมมมมม!
หลุมขนาดใหญ่พลันปรากฏขึ้นที่พื้น เพื่อที่จะหลบการโจมตีครั้งนี้แล้ว มันจำเป็นจะต้องทิ้งค้อนเอาไว้
ภายในหลุมนั้น ค้อนได้ถูกทุบจนกลายเป็นฝุ่นผงไป
สัตว์ปีศาจระดับห้าช่างน่าหวาดหวั่นนัก!
ฉินเทียนสามารถรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของมัน มันโครตจะทรงพลัง! ทั้งยังตัวใหญ่มหึมา! นี่มันบ้าไปแล้ว!
