ตอนที่ 111 ครั้งสุดท้าย
บางทีอาจเป็นเพราะถังเฉียนระวังตัวจนเกินเหตุ จึงทำให้นางดูเหมือนเป็นคนแปลก ก่อนหน้านี้ไม่มีหมอผีอื่นอยู่ นางจึงไม่โดดเด่น แต่ขณะนี้ดูเหมือนในหมู่หมอผีนางจึงดูเป็นคนที่ลึกลับที่สุด
“เจ้ายังคงไม่ยอมปล่อยนาง หรือเจ้าต้องขับไล่นางไปให้ได้จึงจะยอมเลิกรา”
เจิ้งจยาเฉิงได้ยินเช่นนี้ก็กำหมัดแน่น แล้วพูดว่า
“ครั้งสุดท้าย ท่านอ๋อง ผู้น้อยจะทดสอบครั้งสุดท้าย อยากดูโฉมหน้าที่แท้จริงของนาง ให้ผู้คุมคนนั้นมาดูตัว ถ้าไม่ใช่นางก็จะยุติพ่ะย่ะค่ะ”
เจิ้งจยาเฉิงทำเพื่อเขา ฉู่จิ่งเหยาจึงไม่อาจคัดค้านได้ เขาถอนหายใจแล้วว่า
“ครั้งสุดท้ายแล้วนะ จยาเฉิง”
“ท่านอ๋อง หลังจากครั้งนี้แล้ว ถ้านางเชื่อถือได้ จยาเฉิงจะไปขอโทษนางด้วยตนเอง”
จื่อเย่ว์ฟังคำสนทนาเหล่านี้อยู่นอกห้อง นางกลับไม่วิตก ครั้งนี้นางคิดต่างจากจยาเฉิง นางรู้สึกว่าถังเฉียนเป็นหมอผี
ถ้านางไม่ใช่หมอผี แล้วเถิงเสวี่ยจะรับประกันนางได้อย่างไร อักทั้งยังมีเถิงเฟิงเป็นเพื่อน นี่จะต้องเป็นเจิ้งจยาเฉิงที่ตั้งเป้าผิดคน แม่ของนางยังพักอยู่ที่เรือนด้านหลัง ความสัมพันธ์เช่นนี้หรือว่าบ่าวไพร่ชั้นต่ำสุดอย่างถังเฉียนจะสามารถหาคนช่วยได้เช่นนี้หรือ
แต่บังเอิญคนคนนี้หัวรั้นมาก จื่อเย่ว์ร้องหึอย่างเย็นชา จะรอหัวเราะเยาะเขา
จื่อเย่ว์คิดทบทวนแล้ว ยังต้องคอยรับมือซูซินเหลียน พฤติกรรมของนางดูแปลกขึ้นเรื่อยๆ นางต่างหากที่เป็นภัยคุกคามท่านอ๋องมากที่สุด
ถังเฉียนรู้สึกแปลกใจมาก เช้าวันนี้นางเห็นเถิงเฟิงและเถิงเสวี่ยแน่ๆ แล้วเหตุใดเจิ้งจยาเฉิงจึงบอกว่าคนหนึ่งจากไปตั้งแต่ก่อนฟ้ามืด ระหว่างทางที่เดินกลับก็นึกสงสัยไม่หยุด
“หรือว่าคืนก่อนจะตาฝาด”
หลายวันมานี้นางพบเห็นเรื่องราวมากมายซึ่งก่อนหน้านี้ไม่อาจจินตนาการได้ ในใจส่วนมากจะสงสัยการตัดสินใจของตนเอง ยิ่งคิดเช่นนี้ถังเฉียนก็ยิ่งรู้ว่าตนเองควรจะไปถาม ‘เถิงเฟิง’
“เจ้านาย นี่เป็นจดหมายจากเจ้านายคนก่อนให้ท่าน”
ถังเฉียนได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกไม่พอใจ แต่ความรู้สึกไม่พอใจสลายไปอย่างรวดเร็ว
“พูดอะไรบ้าง”
อาห่าวตบหัวตัวเอง ยิ้มแล้วพูดว่า
“อาหรูน่า ข้าไปสักสองสามวัน ท่านพ่อเรียกตัว พอข้ากลับมาจะเอาไก่ย่างอร่อยๆ มาฝาก เรื่องพระชายารองนั่นรอให้ข้ากลับมาค่อยว่ากัน ถ้ามีคนสร้างความลำบากให้เจ้าก็ไปหาศิษย์พี่เจ้า อย่าวู่วามเด็ดขาด อีกอย่าง ไม่ต้องคิดถึงข้านะ”
ถังเฉียนได้ยินเช่นนี้ก็มีความรู้สึกอบอุ่นวาบขึ้นบนใบหน้านาง แต่วินาทีต่อมากลับกัดริมฝีปากแน่นแล้วหันหลังกลับ
“ไม่แน่ นี่อาจเป็นแผนลวงหวังจะกินคนของบุปผากินคนก็ได้”
อาห่าวเอียงศีรษะ ไม่รู้ว่าจะพูดคำพูดนี้อย่างไร แล้วล้วงจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอกเสื้อยื่นให้ถังเฉียนพลางพูดว่า
“เจ้านาย นี่เป็นจดหมายของหมอผีศักดิ์สิทธิ์ บอกให้ท่านตั้งใจศึกษา อย่าเกียจคร้าน”
ถังเฉียนรับมา เปิดออกอ่านก็เห็นเป็นเคล็ดวิชาที่จะช่วยเพิ่มพลังทิพย์ให้นาง ถังเฉียนถอนหายใจ ในใจรู้สึกว่าผิดปกติ หรือว่าตนเองดูผิดไปจริงๆ หลายวันมานี้มีเรื่องที่อธิบายไม่ได้เต็มไปหมด ถึงขนาดที่นางสามารถบีบคอตัวเองได้ แล้วจะไม่ให้เห็นภาพเหตุการณ์แปลกพิลึกได้หรือ
“อาจารย์รวมทั้งเถิงเฟิงล้วนดีต่อข้าเช่นนี้ พวกเขาจะทำร้ายข้าได้หรือ คืนก่อนคงจะเป็นการละเมอ ไม่สิ ถึงจะละเมอก็ไม่ควรฝันว่าอาจารย์ไม่ดีต่อข้า ทั้งสองคนล้วนมีบุญคุณต่อข้า”
ถังเฉียนอ่านจดหมายฉบับนั้น ในใจเปลี่ยนวิธีคิด แต่คิ้วก็ยังคงขมวดแน่น เรื่องเมื่อคืนยังคงเป็นหินก้อนใหญ่กดทับหัวใจนาง
ถังเฉียนเพิ่งชูหนังสือบางๆ เล่มนั้นขึ้น ตั้งใจจะหาสถานที่เพื่ออ่านอย่างละเอียด แต่หนังสือกลับหายไปจากมือนาง
“เอ๊ะ เจ้าทำอะไร นี่เป็นของที่อาจารย์ให้ข้า”
ถังเฉียนหันมาเห็นคนผู้นั้นก็รู้สึกโกรธแค้นทันที
