ตอนที่ 244 หนีตาย
“โอ๊ย…”
ทันใดนั้นถังเฉียนก็รู้สึกเจ็บขา ร่างนางถูกเครือเถาของบุปผากินคนดึงจนร่วงลงมา การตกจากที่สูงขนาดนี้ ต่อให้นางมีเก้าชีวิต ก็คงไม่รอดแน่
ถังเฉียนล้วงมีดสั้นออกมาจากอกเสื้อ ปักลงไปในซอกหินอย่างสุดแรงเกิด เครือเถายังคงดึงขานางเพื่อให้ตกลงไป แต่เสียงของนางทำให้คนข้างล่างรู้ตัวแล้ว เถิงอวิ๋นมองเห็นนางจากปากปล่อง แล้วรีบให้อีกคนหนึ่งหนีไป เขาจะจับนางเอง
“เห็นไหม ข้าบอกแล้วไง ต้องกำจัดนางซะ!”
เถิงอวิ๋นกลับไม่ร้อนใจ เขาบอกให้ชายคนนั้นรีบไปพร้อมกับพูดว่า
“ครั้งนี้จะไว้ชีวิตนางก็คงยากแล้ว ต้องให้ข้าอธิบายความร้ายกาจของบุปผากินคนหรือไม่ เมื่อครู่เห็นนางถูกบุปผากินคนดึงลงมาจากที่สูงเช่นนั้น ถ้าไม่ตกลงมากระแทกพื้นตายก็ต้องถูกดูดเลือดจนหมด!”
เมื่อครู่ถังเฉียนอยากจะตะโกนร้องให้คนช่วย แต่เกิดเรื่องที่น่าอึดอัดใจขึ้น บุปผากินคนร้อนรนเกินไป ถึงกับอ้าปากออกจะกินถังเฉียนที่ร่วงลงมา ไม่รู้ว่าเพราะตัวนางหนักเกินไปหรือเพราะดอกไม้อ่อนนิ่มเกินไป ทำให้นางทับมันจนแบน
ถังเฉียนนั่งอยู่กลางดอกบุปผากินคน แม้มันจะถูกทับแบนแล้ว แต่ก้นนางคาติดอยู่ในดอกไม้จนดึงตัวออกไปไม่ได้
เกสรที่เหมือนฟันเลื่อยของมันงับก้นนางไว้ แต่เลือดสีดำที่ไหลออกมาจากตัวนางทำให้บุปผากินคนต้นนี้ล้มลงกับพื้นกลายเป็นใบไม้เน่าเปื่อยสีดำ เลือดนางหยดลงบนพื้น ถังเฉียนถูกงับที่ก้นทำให้เลือดไหลไม่หยุด บังเอิญคืนนี้ฝนตก ยิ่งทำให้เลือดนางไหลไปทั่วเขตหวงห้าม
ถังเฉียนเสียเลือดมากบวกกับตกลงจากที่สูง ทำให้นางทนไม่ไหว สลบไปท่ามกลางสายฝนที่เทลงมา เมื่อนางฟื้นขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า
ตอนที่ถังเฉียนปีนขึ้นไปบนชิงช้ามองเห็นภายในนี้ผ่านปล่องระบายอากาศ ในนี้ตกแต่งเหมือนห้องทดลองของเถิงอวิ๋น
“ฟื้นแล้วหรือ”
ถังเฉียนเพิ่งฟื้น เถิงอวิ๋นเดินอ้อมหลังนางมา ลูบเส้นผมนางเบาๆ แล้วพูดว่า
“เจ้าควรทราบซึ้งที่ข้าช่วยพาเจ้ากลับมา ทั้งยังไม่ได้ฆ่าเจ้าด้วย”
ถังเฉียนเห็นเขาถือภาชนะรูปร่างประหลาด แล้วใช้ปลายแทงเข้าไปในผิวหนังนาง จากนั้นนางก็รู้สึกอ่อนแรง
“เจ้าทำสิ่งใด”
พอเถิงอวิ๋นดึงส่วนที่แทงเข้าไปในผิวหนังนางออกมา บนนั้นยังมีคราบเลือดติดอยู่ เถิงอวิ๋นไม่จำเป็นต้องตอบแล้ว เขากำลังดูดเลือดจากตัวนาง ดูแล้วที่นางยังรอดชีวิตจนถึงตอนนี้เพราะตัวนางยังมีประโยชน์บ้าง แต่เมื่อนางแหงนมองก็เห็นปล่องระบายอากาศที่ไม่ใหญ่นั่น มีรอยยิ้มหยันผุดขึ้นที่มุมปากนาง เห็นข้างนอกฝนยังตกอยู่ หัวใจนางก็ค่อยๆ หนาวเหน็บ
“เจ้าร่วมกับพวกเขาวางแผนสังหารจินซิวอ๋องใช่หรือไม่ เหตุใดเจ้าต้องทำเช่นนี้”
ในเมื่อนางถูกจับตัวและถูกมัดไว้ที่นี่ ถ้าต้องเป็นผีที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ สู้ถามสิ่งที่ควรถามให้หมด จะได้ไม่นึกเสียใจภายหลัง เถิงอวิ๋นตรงหน้ามีหลายเรื่องที่ทำให้นางกังขาจริงๆ ความรู้สึกนี้ทำให้นางรู้สึกอึดอัด
“ก็แค่ทำการแลกเปลี่ยนเท่านั้น จินซิวอ๋องสำหรับข้าแล้วไม่ใช่คนสำคัญอะไร เขาอยากสังหารจินซิวอ๋อง ข้าอยากได้ของที่ข้าต้องการ เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าควรจะรู้ว่าในโลกนี้ความสัมพันธ์ที่มั่นคงที่สุดก็คือความสัมพันธ์ทางผลประโยชน์”
ถังเฉียนไม่ได้เห็นต่างจากเขา ตั้งแต่ต้นจนจบเขาล้วนไม่แยแสคนอื่น ประโยคที่ว่านี้ถังเฉียนเชื่อเขาทั้งหมด
ตอนที่ 245 กับดัก
“เจ้าไม่ได้ใช้ภาษาของเราพูดกับชายผู้นั้น เจ้าพูดภาษาเซวียนกั๋ว เขาเป็นชาวเซวียนกั๋วใช่หรือไม่ นี่พวกเจ้าลอบวางแผนก่อกบฏหรือ”
ถังเฉียนหรี่ตาลงแล้วถามต่อ แต่เถิงอวิ๋นกลับหัวเราะเสียงดัง บางทีในใจเขาถังเฉียนเป็นก็แค่เพียงเด็กคนหนึ่งเท่านั้น
“จะอย่างไรก็ยังอายุน้อย ไร้เดียงสา เจ้ารู้หรือไม่ว่าเผ่าพีส่าเรารุ่งโรจน์ขึ้นมาได้อย่างไร เราอาศัยการฆ่าคน ข้าไม่ใส่ใจว่าพวกเขาจะทำอะไร ข้าเพียงแต่ฆ่าคนที่พวกเขาต้องการให้ข้าฆ่าเท่านั้น”
เถิงอวิ๋นพูดจบ ก็กรีดลำคอนางเบาๆ ด้วยมีดในมือ ถังเฉียนเอี้ยวตัวหลบแอ่นตัวไปข้างหลัง แต่มีดนั้นคมกริบ สุดท้ายก็ยังกรีดถูกลำคอนาง มีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย
“สายตาไม่เลวนี่ เคยฝึกวรยุทธ์หรือ”
ถังเฉียนพูดว่า
“ข้าไม่รู้วิชาอื่นหรอก แต่พอรู้วิชาเอาตัวรอดบ้าง ที่สำคัญพี่เถิงอวิ๋นยังไม่ได้คิดจะฆ่าข้าตอนนี้”
ถังเฉียนถูกมัดมือติดกับเก้าอี้ ถึงนางจะรู้สึกกลัว หัวใจเต้นตุ้บๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเถิงอวิ๋นนางต้องพยายามแสดงความกล้าออกมาอย่างเต็มที่
“จะอย่างไรก็นับว่าฉลาดอยู่บ้าง ไม่เช่นนั้นคงไม่ทำให้อาเฟิงรู้สึกอกหักอย่างรุนแรงเช่นนี้ แต่เจ้าก็ได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรจะได้ยิน อีกฝ่ายโกรธมาก อย่างไรข้าก็ต้องทำตามหน้าที่”
สมองถังเฉียนทำงานอย่างรวดเร็ว เพื่อหาโอกาสเอาชีวิตรอดในยามนี้ เดิมนางคิดว่าเสี่ยวจินจะช่วยนางที่นี่ได้ แต่เมื่อกี้นางสื่อสารกับเสี่ยวจิน พบว่ามันไม่ได้อยู่บนตัวนาง ถังเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย นางออกแรงที่มือ แม้ว่าเถิงเฉียนจะทำอย่างอื่นอยู่ แต่เขาคอยสังเกตการกระทำของถังเฉียนตลอดเวลา
“เจ้าไม่ต้องดิ้นรนหรอก ผู้ช่วยของเจ้าติดอยู่ในกล่องหยกเวินเซียงหน่วนแล้ว เหมือนคำกล่าวที่ว่าอันความงามของหญิงสาวนั้น คือสุสานของมหาบุรุษ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ชนิดใดก็เหมือนกัน”
ถังเฉียนอดถอนหายใจไม่ได้ แต่ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว
“เจ้าทำใจฆ่าข้าไม่ลง สู้ให้ข้าทำงานให้เจ้าดีกว่า จะฆ่าข้าสำหรับเจ้าตอนนี้แล้วย่อมง่ายมาก แต่วิธีการของพวกเจ้าหวังจะลอบสังหารฉู่จิ่งเหยาอีกครั้ง ย่อมเป็นไปไม่ได้ หากเขาถูกลอบฆ่าง่ายๆ คงไม่มีชีวิตรอดอยู่ถึงเดี๋ยวนี้ คราวก่อนที่เขาถูกหลอกก็เพราะเขาไว้ใจพระบิดาของเขา เพราะอย่างไรเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ แต่เวลานี้เกรงว่าเขาจะไม่เหลือจุดอ่อนอีกแล้ว”
คำพูดถังเฉียนฟังเหมือนอวดฉลาด อย่างไรเสียเมื่อครู่นางได้ยินที่พวกเขาคุยกัน คำพูดเหล่านี้ช่วยชีวิตนางในยามวิกฤต ขอเพียงนางฉลาดพอที่จะเอาตัวรอดในสถานการณ์ขณะนี้ที่ต้องตายแน่นอน หลังจากนั้นก็จะค่อยๆ ดีขึ้น
ถังเฉียนเห็นเถิงอวิ๋นง่วนอยู่กับงาน แต่ใบหน้านางถูกคลุมด้วยผ้าดำ นางไม่รู้ว่าในนี้ซ่อนอะไรไว้ แต่รู้สึกตลอดเวลาว่าสถานที่นี้วังเวงมาก บวกกับเสียงฝนตกข้างนอก ทำให้นางยิ่งรู้สึกหวาดกลัว
“เป็นเด็กสาวที่ฉลาดจริงๆ ข้าเองก็คิดว่าแผนของเขาล้วนไม่ได้ผล ถ้าจะสังหารจินซิวอ๋อง จะต้องให้คนใกล้ชิดเขาเป็นผู้ลงมือ รอจนวันที่เขาไว้ใจเจ้าแล้ว ยังต้องวิตกหรือว่าจะไม่มีโอกาสลงมือ”
ถังเฉียนฟังที่เขาพูดก็ยิ่งรู้สึกหวั่นใจ แต่ใบหน้ากลับยิ้มอย่างอบอุ่น เสียงพูดอ่อนหวาน
“”พี่เถิงอวิ๋นพูดถูก ข้ารู้ว่าพี่อยากช่วยข้า”
ถังเฉียนแสร้งทำเป็นไม่รู้ คืนนี้เห็นชัดเจนว่าเขาเรียกนางมาเพื่อให้ขุดหาเมล็ดบุปผากินคน ผลที่เกิดขึ้นคือนางเกือบถูกฆ่า ทั้งยังได้ยินสิ่งที่ไม่ควรได้ยิน ตอนบ่ายนางถูกพบที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง คืนนี้มาอีกครั้ง นางติดกับของเถิงอวิ๋น จึงจำเป็นต้องทำตามที่เขาพูด
ก่อนหน้านี้นางยังไม่รู้ แต่ขณะนี้ดูจากท่าทางเขา นางฉุกคิดขึ้นได้ทันที เถิงอวิ๋นเป็นคนที่ความคิดลึกล้ำมาก น่ากลัวจริงๆ
