ตอนที่ 402 กลับมา
ถังเฉียนกลับเข้าวังมา ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ฉู่จิ่งเหยาทรงรู้ว่านางจำเรื่องทั้งหมดได้แล้ว จึงไม่คอยเอาใจนางเหมือนเมื่อก่อน ยังตรัสกับนางตรงๆ ว่าถ้าอยากให้บิดานางฟื้นชื่อเสียงคืนมา ต้องช่วยพระองค์กำจัดมหาเสนาบดีซู
นางไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรได้ ฉู่จิ่งเหยาตรัสว่าเมื่อมหาเสนาบดีซูตายก็จะเป็นวันที่ครอบครัวนางจะได้ฟื้นเกียรติ หลังจากถังเฉียนกลับเข้าวังก็ครุ่นคิดเรื่องนี้ แล้วคาดไม่ถึงว่าจื่อเยว์กับซูซินเหลียนจะมาพบนางพร้อมกัน
ถังเฉียนได้ข่าวว่าหลังจากซูซินซิ่วเข้าวังแล้วกลายเป็นที่โปรดปราน ขณะนี้ยังตั้งครรภ์ด้วย ซูซินเหลียนไม่พอใจมาก ถังเฉียนนึกถึงที่ฮ่องเต้ทรงกำชับ จึงอยากยืมดาบฆ่าคน บอกกับซูซินเหลียนว่าที่ซูซินซิ่วเป็นที่โปรดปรานเป็นเพราะบิดานาง
ซูซินเหลียนอ้างว่าเยี่ยมครอบครัวกลับมาที่บ้าน เดิมคิดจะใช้โอกาสนี้ขอร้องบิดา แต่กลับเกือบถูกบิดาบีบคอตาย ดีที่เจิ้งจยาเฉิงช่วยชีวิตนางไว้
หลังจากนางกลับมาจึงคิดที่จะฆ่าคน นางไม่ใช่ซูซินเหลียนจริงๆ นางคือซูซิน ฮ่องเต้เองก็ทรงรู้ฐานะนี้ของนาง ดังนั้นนางจึงไม่รู้สึกว่าเป็นการฆ่าบิดาของตนเอง
ซูซินเหลียนไปพบซูซินซิ่วบอกว่าบิดามีเรื่องจะบอกกับพี่สาว เดิมซูซินซิ่วไม่อยากพบนาง แต่ได้ยินว่าบิดาฝากคำพูดมาจึงยอมให้พบ คิดไม่ถึงว่านางจะยกชามยาหงฮวา จับนางกรอกยา ทำให้ซูซินซิ่วแท้งลูก
พอมหาเสนาบดีซูทราบข่าวนี้ก็เสียใจมาก เดิมเขาตั้งความหวังไว้ที่ซูซินซิ่ว คิดไม่ถึงว่าซูซินเหลียนจะโหดเ**้ยมเช่นนี้ เพราะเหตุนี้ยังทำให้ซูซินซิ่วไม่สามารถมีลูกได้อีก เมื่อฮ่องเต้ตกพระทัยมากเมื่อทราบข่าว ทรงลงโทษให้กักซูซินเหลียนไว้ในวังเย็น ขณะเดียวกันก็ทรงลงโทษมหาเสนาบดีซูที่อบรมลูกไม่ดี ให้กักตัวเองสำนึกผิด
มหาเสนาบดีซูกักตัวสำนึกผิด แต่กลับวางแผนในใจ เขาเสาะหาหญิงงามในหมู่ชาวบ้านเพื่อใช้ล่อลวงฮ่องเต้ ถังเฉียนรู้ข่าวนี้จึงบอกให้จื่อเย่ว์รู้
จื่อเย่ว์เข้าใจพระทัยฮ่องเต้ดีที่สุด จึงรีบส่งคนไปแทรกอยู่ในหมู่หญิงงาม เมื่อเกิดเหตุการณ์ลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้ในตำหนักใหญ่ มหาเสนาบดีซูแบกรับความผิดอย่างมหันต์ สุดท้ายเขาปล่อยให้ลูกน้องรับผิดแทน ถึงเวลานี้ฮ่องเต้จึงทรงลงโทษพรรคพวกของมหาเสนาบดีซูจนแทบหมดสิ้น
มหาเสนาบดีซูรู้ตัวว่าเวลานี้ถ้าไม่โต้กลับคงต้องตายแน่นอน จึงวางแผนจะใช้กำลังทหารของตนเองและยังจะให้บุตรสาวขโมยป้ายคำสั่งทหาร จากนั้นก็วางยาพิษฮ่องเต้ แต่ฉู่จิ่งเหยาทรงมองทะลุแผนการทั้งหมด แล้วทรงแกล้งตายเพื่อล่อให้มหาเสนาบดีซูลงมือ
เมื่อมหาเสนาบดีซูเข้าวังก็ตกหลุมพรางแล้ว เพราะเหตุนี้ซูซินซิ่วจึงถูกโยงเข้ามาด้วย จนต้องแขวนคอฆ่าตัวตาย สุดท้ายซูซินเหลียนกลายเป็นซูซิน ได้เลื่อนขึ้นเป็นซีกุ้ยเหรินพร้อมกับถังเฉียน แต่พอถึงปลายปีทั้งสามนางได้เลื่อนขึ้นเป็นพระสนมขั้นปินพร้อมกัน
จนถึงเดี๋ยวนี้ถังเฉียนก็ยังไม่เคยถวายการรับใช้เวลาบรรทม ฉู่จิ่งเหยาช่วยตระกูลถังฟื้นคดี ประกาศชัดเจนว่าเรื่องนี้เกิดจากการที่มหาเสนาบดีซูต้องการกำจัดฝ่ายตรงข้าม ฟื้นตำแหน่งหมอหลวงให้ถังหรงเจิน แต่ถังเฉียนยังคงเป็นหญิงที่เผ่ากุ้ยลี่ส่งมาถวาย นางไม่อาจสลัดทิ้ง เพราะเผ่ากุ้ยลี่สวามิภักดิ์ต่อฉู่จิ่งเหยาแล้ว นางจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของสันติภาพ
ต่อมาไม่นานจื่อเย่ว์ก็ตั้งครรภ์ ประเทศข้างเคียงส่งทูตมาอยากผูกสัมพันธ์กับเซวียนกั๋วผ่านการแต่งงาน ฝ่ายนั้นจะส่งเจ้าหญิงมาถวาย ต้องการให้ได้รับการแต่งตั้งเป็นฮองเฮา
พวกเขาต้อนรับเจ้าหญิงเข้าวัง คิดไม่ถึงว่าคืนนั้นนางจะลอบปลงพระชนม์ฉู่จิ่งเหยายังวางยาพิษลงในเหล้า คนจำนวนมากถูกพิษ ถังเฉียนไม่เกรงกลัวต่อพิษใดๆ นางช่วยชีวิตฉู่จิ่งเหยาทันกาล
นางคาดไม่ถึงว่าฉู่จิ่งเหยาวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว ทั้งยังจับคนร้ายได้หมด คนเหล่านี้ถูกนิกายมารฟ้าหลอกลวง ฉู่จิ่งเหยาจึงตัดสินพระทัยจะกำจัดนิกายมารฟ้าให้ราบคาบ ส่วนถังเฉียนสร้างความชอบได้เลื่อนขึ้นเป็นพระสนมขั้นเฟย
เดิมฉู่จิ่งเหยาทรงตัดพระทัยจากถังเฉียนแล้ว แต่เพราะนางช่วยชีวิตพระองค์โดยไม่คำนึงถึงชีวิตตนเอง พระองค์จึงทรงอยากเริ่มต้นใหม่กับนางอีกครั้ง จึงทรงพานางไปยังพระราชวังฤดูร้อน
ตอนที่ 403 บทสรุป
ในวัยเด็กฉู่จิ่งเหยาไม่ใช่พระโอรสคนโปรดของฮ่องเต้ พระองค์จึงถูกทิ้งไว้ที่พระราชวังฤดูร้อน แต่เพราะฐานะพระโอรสองค์ใหญ่ยังคงสร้างความเดือดร้อนให้พระองค์ มักมีคนหมายจะสังหารพระองค์ พระองค์จึงกราบยอดฝีมือเป็นอาจารย์เพื่อฝึกวิชากระบี่ไว้ป้องกันตัว
ฉู่จิ่งเหยาทรงเล่าเรื่องราวในอดีตให้นางฟัง จนเมื่อนางได้ฟังเรื่องนี้จึงรู้ว่าที่จริงความผูกพันระหว่างพวกเขาถูกกำหนดไว้นานแล้ว
สมัยที่ถังเฉียนยังเป็นเด็ก ครั้งหนึ่งเถิงเฟิงมาหานาง ทั้งสองออกไปเที่ยวเล่น เกิดฝนตกหนัก พากันวิ่งหนีฝนจนเกือบพลัดตกหน้าผา เป็นฉู่จิ่งเหยาซึ่งกำลังฝึกวิชายุทธอยู่แถวนั้นช่วยชีวิตคนทั้งสองไว้ ถังเฉียนจำพระองค์ไม่ได้ แต่เถิงเฟิงจำได้ ดังนั้นเพื่อตอบแทนบุญคุณ เถิงเฟิงจึงช่วยฉู่จิ่งเหยาชิงบัลลังก์
ถังเฉียนไม่รู้ว่าเหตุใดฉู่จิ่งเหยาต้องอธิบาย เพียงแต่รู้สึกว่าทำให้นางเข้าใจพระองค์มากขึ้น ขณะที่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นพระองค์เองก็ยังเป็นเด็ก ไม่รู้อะไรทั้งสิ้น สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในเวลาต่อมาก็เพื่อปกป้องพระองค์เองทั้งสิ้น
ฉู่จิ่งเหยาทรงบอกถังเฉียนเรื่องที่จะกำจัดนิกายมารฟ้า ที่จริงนิกายมารฟ้าเป็นสาขาของเผ่าหญิงศักดิ์สิทธิ์ เพราะเช่นนี้เผ่าพีส่าจึงยอมให้นิกายนี้ดำรงอยู่ตลอดมา แต่บัดนี้คนกลุ่มนี้เหิมเกริมหนักขึ้นทุกที ถึงกับร่วมมือกับประเทศข้างเคียงลอบสังหารฉู่จิ่งเหยา
ถังเฉียนได้ฟังเช่นนี้ก็รู้ว่าฉู่จิ่งเหยาควรจะทำอะไรบ้าง นางตัดสินใจเขียนจดหมายถึงเถิงอวิ๋น หวังว่าพวกเขาจะช่วยได้ ผ่านไประยะหนึ่งได้ข่าวว่าชาวนิกายมารฟ้าบุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สังหารพ่อแม่ของเถิงเฟิง เถิงเฟิงกับเถิงอวิ๋นไม่อยู่บ้าน จึงรอดพ้นเคราะห์ภัยครั้งนี้ ส่วนอาจารย์นางได้รับบาดเจ็บหนัก และหายตัวไป
พวกของเถิงเฟิงเพิ่งตั้งตนเป็นอ๋อง ฮ่องเต้แห่งหนานเจาก็ถูกสังหารแล้ว เถิงเฟิงเปลี่ยนความคิดทันที เขามาพบถังเฉียนแล้วตัดความเชื่อมโยงชะตาชีวิตออกจากกัน จากนั้นก็ติดตามฉู่จิ่งเหยาไปรบกับนิกายมารฟ้า
ในค่ายใหญ่ของนิกายมารฟ้ามีศูนย์กลางแห่งหนึ่ง ในนั้นควบคุมดวงวิญญาณนับหมื่นที่คนพวกนี้ชิงมา
ถังเฉียนติดตามพวกเขามาด้วย แต่เถิงเฟิงจำนางไม่ได้แล้ว ทุกครั้งที่นางเห็นเถิงเฟิงยิ้มก็จะรู้สึกปวดร้าวใจ บางทีตั้งแต่แรกนางคงเลือกคนผิดแล้ว ถ้าตอนนั้นนางรู้ว่าตนเองคิดอย่างไร บางทีคงไม่เดินมาจนถึงวันนี้
นางมักคิดถึงคำว่าถ้าหาก แต่คาดไม่ถึงว่าเถิงเฟิงจะเอาชะตาชีวิตตัวเองผูกเข้ากับศูนย์กลางของนิกายมารฟ้า จากนั้นก็ปลิดชีพตนเอง ทำให้ศูนย์กลางทั้งหมดถล่มลงมา เผ่ามารฟ้าล่มสลายหมดแล้ว แต่เถิงเฟิงก็ตายไปด้วย สุดท้ายเขายังหันมามองถังเฉียนแวบหนึ่ง นางคิดเสมอว่าเข้าจำทุกอย่างได้ เพียงแต่แกล้งทำเป็นจำไม่ได้ จากนั้นจึงบอกลานางด้วยวิธีนี้
“ถ้าชาติหน้ามีจริง ถ้าเราเจอกันก่อนต้องเดินไปด้วยกันจนถึงบั้นปลาย”
ในมือถังเฉียนถือกระดิ่งที่ผูกด้ายแดงไว้ ที่แท้เวลาที่เขาสะเทือนใจกระดิ่งจึงจะส่งเสียง ที่แท้เวลาที่เขาสู้สุดชีวิตกระดิ่งจะขาด
แต่รู้ก็สายไปแล้ว เขาไม่อยู่อีกแล้ว
เถิงอวิ๋นเป็นฮ่องเต้แห่งหนานเจา แต่ถังเฉียนเศร้าใจจนเกือบเสียชีวิต เมื่อฉู่จิ่งเหยายกทัพกลับราชสำนัก จื่อเย่ว์มีพระโอรสให้พระองค์ ฉู่จิ่งเหยาทรงมอบจดหมายฉบับสุดท้ายของเถิงเฟิงให้ถังเฉียน ขอให้นางใช้ชีวิตต่อไปดีๆ
ถังเฉียนรู้สึกว่าชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมาช่างทุกข์ทรมานเหลือเกิน นางจะไปหาอาจารย์ก่อน ขอให้ลบล้างความจำของตน จากนั้นก็จะอยู่กับอาจารย์ เป็นเด็กสาวที่ไม่รู้อะไรเลย
ความทรงจำเหล่านั้นหายไปพร้อมกับการจากไปของเถิงเฟิง อาจารย์ช่วยนาง แต่นางยังคงเป็นหญิงที่เผ่ากุ้ยลี่ส่งมาถวาย ฉู่จิ่งเหยาตัดพระทัยไม่ได้ที่จะปล่อยนางไป นางจึงเป็นพระสนมธรรมดาคนหนึ่งข้างพระวรกายฉู่จิ่งเหยา
นางมักจะสวมชุดแดงอยู่ในวัง ผูกกระพรวนด้วยด้ายแดงที่หน้าผาก ยังอุกอาจถึงขั้นที่กล้าใช้มือตบพระนลาฎฮ่องเต้ แล้วพูดว่า
“น่ารำคาญ!”
