EP 27: จอมใจ จอมอหังการ
“ได้โปรด… เดี๋ยวนี้นะคะ คุณราฟ…”
เจ้าของชื่อหนุ่มหล่อระบายยิ้มพึงพอใจออกมาเมื่อเห็นแม่สาวน้อยใต้ร่างวิงวอนร้องขอในสิ่งที่มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะให้ได้
“คุณราฟ… รดาจะขาดใจอยู่แล้ว…”
“เธอจะได้มัน… เดี๋ยวนี้…”
และเขาก็ทำตามที่พูดเอาไว้จริงๆ เมื่อความใหญ่โตค่อยๆ คืบคลานเข้ามาหา ความอึดอัดค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ๆมากขึ้น หญิงสาวแอ่นกายรับความอลังการด้วยความโหยหา รอรับสัมผัสแห่งความมหัศจรรย์ที่ตนเองเชื่อมั่นว่าราฟาลจะทำให้มันเกิดขึ้นอย่างสวยงาม
“แน่นมากคนสวย…”
ชายหนุ่มกัดฟันข่มความรู้สึกอยากจะกระแทกกระทั้นเข้าไปทั้งตัวเอาไว้สุดความสามารถ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยความต้องการที่อยากจะปลดปล่อย แต่ก็รู้ดีว่าสาวน้อยที่กำลังแอ่นรับอยู่ใต้ร่างนั้นยังไม่คุ้นเคยกับประสบการณ์สนิทสนมเช่นนี้มาก่อนในชีวิต ดังนั้นเขาจึงต้องกัดฟันทำให้ช้าที่สุด
“มันอาจจะเจ็บบ้าง… เอ่อ ไม่สิ เธอจะต้องเจ็บอยู่แล้ว เพราะฉันตัวใหญ่กว่าเธอมาก”
ดวงตาคมกริบจับจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่งามที่กำลังเบิกบานเมื่อเนินสาวถูกรุกรานมากขึ้น ฝ่ามือใหญ่โตที่เท้ากับเตียงนอนเอาไว้ข้างหนึ่งถูกยกขึ้นมากดคลึงเกสรรักที่ไวต่อสัมผัสหนักหน่วง ขณะที่ราฟาลพยายามที่จะผลักดันตัวเองให้เข้าไปในซอกหลืบแสนหวานนั้นให้มากกว่าที่เป็นอยู่ แต่หนทางนั้นช่างคับแคบยิ่งนัก ยิ่งขยับก็ยิ่งคับแน่น จนต้องซู้ดปากส่งเสียงครางด้วยความเสียวกระสันเป็นระยะ
“เธอแน่นเหลือเกิน รดา…”
“คุณราฟ… ได้โปรดเข้ามาอีก…” สาวน้อยร้องออกมาด้วยความขัดใจเมื่อพ่อตัวโตยังคงแสดงท่าทางงุ่มง่ามไม่ทันใจเอาเสียเลย สะโพกงามกลมกลึงแอ่นร่อนขึ้นสูง เพื่อให้ความใหญ่โตของราฟาลได้ฝังเข้าสู่ใจกลางความเป็นหญิงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ใจเย็นๆ เธอจะเจ็บ…”
“ไม่ค่ะ ได้โปรด…”
เมื่อถูกทั้งอ้อนวอน ทั้งยั่วยวน ในที่สุดความตั้งใจที่จะไปช้าๆ ของราฟาลก็ขาดสะบั้นลง ชายหนุ่มกัดฟัน ซู้ดปากปล่อยเสียงครางซ้ำอีกครั้งจากนั้นก็ถาโถมโจนจ้วงเข้าใส่ความคับแน่นแสนบริสุทธิ์ของรดารักษ์เต็มแรง ครั้งเดียวเขาก็เข้าไปได้เกือบครึ่ง แต่นั้นก็แลกมาด้วยเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และตื่นตกใจของแม่สาวน้อยที่เป็นฝ่ายอ้อนวอนให้เขาเข้าหาเร็วๆ แทน
“เจ็บ… คุณราฟ…”
น้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าครั้งแรกจะเจ็บได้เหมือนกับถูกเชือดเชือนด้วยมีดคมกริบแบบนี้
“อยู่เฉยๆ รดา นอนนิ่งๆ”
ชายหนุ่มหยุดนิ่งอยู่เหนือร่างงดงามที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดมากล้น จ้องมองใบหน้าสวยหวานด้วยความห่วงใยอาทร ก่อนจะก้มลงจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน รดารักษ์ปรือตามองผู้ชายที่กำลังได้ชื่อว่าเป็นสามีด้วยความรักใคร่ไม่ปิดบังอีก
ขอแค่เป็นเขา… ขอแค่เป็นราฟาล ไม่ว่าจะเจ็บปวดสักแค่ไหน ไม่ว่าจะต้องร้องไห้มากมายสักกี่หน หล่อนก็ยินดีที่จะทน ยินดีที่จะฝ่าฝันมันไป ขอเพียงแค่มีเขาเท่านั้น ราฟาล การ์รัสโซ่
“ฉันขอโทษ… ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องเจ็บ… แต่ฉันก็ไม่ยอมห้ามตัวเอง ฉันเสียใจ” น้ำเสียงของคนตัวโตเต็มไปด้วยความละอายใจและสำนึกผิดเหลือเกิน หล่อนไม่ต้องการให้ราฟาลผู้ชายที่หล่อนรักมากเท่าชีวิตรู้สึกแบบนี้เลย ไม่ต้องการเลยจริงๆ
“ไม่ค่ะ คุณราฟ… อย่าขอโทษรดาเลย รดาผิดเอง…”
“ยายแม่มด… เธออย่าแสนดีนักเลย”
ชายหนุ่มทำท่าจะผละออกห่าง ทอดทิ้งให้กายสาวอ้างว้าง แต่มือบางก็รีบคว้าเอวสอบเอาไว้แน่น ดึงรั้งให้แนบแน่นลงมาหากายสาวของตัวเองด้วยความเต็มอกเต็มใจ
“อย่าทิ้งรดาค่ะ… อย่าไป”
“เธอจะเจ็บมากกว่านี้อีกหลายเท่านัก หากฉันเข้าไปทั้งตัว…”
“ไม่ค่ะ รดาไม่เจ็บ…”
หญิงสาวยืนยันคำพูดของตัวเองด้วยการยกสะโพกของตัวเองขึ้นหาคนตัวโต แม้จะยังรู้สึกอึดอัดแทบจะหายใจไม่ออก แต่ความเจ็บปวดที่มันหลงเหลืออยู่นั้นไม่ได้ทำให้ความสุขจากการมีราฟาลอยู่ในกายลดน้อยถอยลงเลย มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนน่าอัศจรรย์ใจ
“เธอโกหกไม่เก่งเลยรดา…”
ชายหนุ่มพึมพำเสียงแหบพร่า ใบหน้าหล่อดุจเทพบุตรบิดเบ้คล้ายกับกำลังข่มความต้องการบางอย่างเอาไว้อย่างสุดความสามารถ หญิงสาวยื่นมือสั่นเทาของตัวเองออกไปแตะแผงอกกว้าง วางบนตำแหน่งที่มีก้อนเนื้อหัวใจของเขาฝังอยู่
“แต่สิ่งที่รดากำลังต้องการ… มันโกหกไม่ได้นะคะ”
ดวงตากลมโตหวานฉ่ำจับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบดุจนกเหยี่ยวของราฟาลนิ่ง ถ่ายทอดทุกความรู้สึกภายในหัวใจออกมาจนหมดเปลือก เขามองหล่อนนิ่งเช่นกัน มองด้วยสายตาที่มันมีความหมายลึกซึ้ง ความหมายของมันทำให้หล่อนหัวใจพองโต
เมื่อสายตาดวงนี้บอกว่าปรารถนาหล่อนมากมายเช่นกัน
“ไม่เสียใจแน่นะ…”
คล้ายกับเขากำลังให้ทางเลือกกับหล่อน แต่ตอนนี้สิ่งที่หล่อนเลือกก็คือเป็นของเขา เป็นของราฟาล การ์รัสโซ่ แม้ว่าเขาจะให้หล่อนได้แค่ตำแหน่งนางบำเรอคืนเดียวก็ตาม
“ไม่ค่ะ… รดาไม่เสียใจ”
หญิงสาวย้ำชัดถึงความมั่นใจของตัวเองอย่างหนักแน่น และนั่นก็เรียกรอยยิ้มเก๋ๆ เท่ห์ๆ จากริมฝีปากหยักสวยยิ่งกว่าอิสตรีของราฟาลได้อย่างมากมาย
“ขอบใจมากรดา…”
เขายังไม่ได้เดินหน้าในทันที เพียงแค่ก้มลงจูบปากอิ่มของหล่อนหนักหน่วง แสดงความเอ็นดูออกมาเพียงเท่านั้น ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร่ามากขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันสัญญาว่าเธอจะมีความสุขที่สุด…”
เขาไม่ต้องสัญญาหรอก เพราะหล่อนพอจะมองเห็นความสุขจากความเชี่ยวชาญและความช่ำชองของราฟาลได้รางๆ แล้วในขณะนี้ สาวน้อยยิ้มหวานให้กับตัวเอง หลับตาพริ้มปล่อยกายปล่อยใจไปกับความอลังการของว่าที่สามีทางพฤตินัยด้วยความเต็มอกเต็มใจ
“อย่าเกร็งคนสวย… ผ่อนคลายเข้าไว้…”
เขาบอกหล่อนยามที่ค่อยๆ ดันแรกเข้ามาอีก ทุกมิลลิเมตรที่แก่นกายร้อนผ่าวแข็งแกร่งเคลื่อนผ่านสร้างความเจ็บแกมอึดอัดให้ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่กระนั้นเจ้าความเจ็บปวดมันก็หายไปหมดสิ้นราวกับมีปีกบินเมื่อปากร้อนผ่าวของราฟาลก้มลงดูดดึง ลิ้มเลียเต้างามของหล่อนซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างเมามัน ราวกับหิวกระหายมาเนิ่นนาน แถมยิ่งยามนิ้วแกร่งกดคลึงเกสรรักอ่อนไหวหนักหน่วงเป็นจังหวะต่อเนื่องด้วยแล้ว ความเสียวซ่านจำนวนมหาศาลก็เสียดแทงเข้าใส่เชิงกรานอย่างไร้ความปรานี สาวน้อยกรีดร้องออกมาเมื่อถูกครอบครองอย่างสมบูรณ์
“ฉันจะขยับแล้วนะคนสวย… เธอโอเคไหม”
มันยิ่งกว่าโอเคเสียอีก ตอนนี้หล่อนรู้สึกราวกับกำลังไต่บันไดสวรรค์ก็ไม่ผิดนัก ความสุขที่ได้รับหลังผ่านความเจ็บปวดช่างมากมายมหาศาลเหลือเกิน
“รดามีความสุขค่ะ คุณราฟ ได้โปรดขยับ…”
คนตัวโตยิ้มให้กับความร้อนแรงของแม่ภรรยาสาวคนสวย รดารักษ์เป็นสาวไร้เดียงสา แต่เจ้าหล่อนกับร้อนแรงได้อย่างน่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก การตอบสนองของหล่อนที่ธรรมชาติสั่งสอนมาช่างเป็นสิ่งที่ผู้ชายทุกคนเฝ้ามองหาในตัวของผู้หญิงที่ตนเองเสพสุขอยู่บนเตียง
“ปากเก่งไปเถอะ เดี๋ยวจะรู้สึก…”
ชายหนุ่มพึมพำอย่างหมั่นไส้กับการเร่งเร้าของรดารักษ์ ก่อนจะครางซู้ดซ้าดออกมาเมื่อถูกกล้ามเนื้อแน่นหนั่นแต่หวานฉ่ำร้อนรินโอบกระชับในทุกทิศทาง เขาแทบจะหายใจไม่ออก เขาแทบจะหมดสิ้นการควบคุมตัวเอง และเขาแทบจะหลั่งรินออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว
รดารักษ์เป็นใครกัน?
ทำไมถึงได้มีอิทธิพลต่อสภาวะการควบคุมร่างกายและหัวใจของเขาแบบนี้ ไม่เว้นแม้แต่สมองที่เคยฉลาดในทุกครั้งที่มีเซ็กซ์ ตอนนี้มันดับวูบลงไม่ผิดจากเป็นอัมพาต ทุกอณูเนื้อภายในร่างกาย ทุกเซลล์ประสาทเรียกร้องโหยหาแต่ความหวานฉ่ำที่ผู้หญิงที่กำลังร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างในตอนนี้เท่านั้น
