บทที่ 113 คุกเข่าขอโทษ
“มีปัญหาแน่นอน ห้องโถงฮุยหวงจำกัดคนที่มีฐานะสูงส่งเท่านั้น พวกนายที่มีเพียงบัตรประชาชน แต่ไม่มีฐานะที่สูงส่ง ควรไปกินข้าวข้างทางจะดีกว่านะ!”
เจียงหยางพูดจบเขาได้ผลักหลี่โม่ที่อยู่ข้างหน้าสุด
เจียงเฉิงที่เห็นการกระทำของลูกตัวเองที่ขาดการอบรมที่ดี เจียงเฉิงโมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่ อยากที่จะถอดหน้ากากและไปสั่งสอนลูกตัวเอง
คำพูดอาจจะทำให้หลี่โม่ไม่ค่อยพอใจ แต่เดียวไปขอโทษก็คงหายกัน
แต่ถ้าทำร้ายหลี่โม่แล้ว เรื่องก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต ไม่เพียงแค่นั้น ตระกูลเจียงอาจจะหายสาบสูญไปเลยก็ได้!
ตอนนี้เจียงเฉิงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ว่าไร้ความสามารถเป็นอย่างไรแล้ว เขารู้สึกเสียใจที่เลี้ยงเจียงหยางด้วยความตามใจตั้งแต่เด็ก โตมาถึงได้ไม่มีมารยาทแบบนี้
ประธานจางดึกเจียงเฉิงไว้ หยุดเจียงเฉิงที่กำลังจะถอดหน้ากากและพูดไปว่า“ เหล่าเจียง นายใจเย็นก่อน อย่าไปทำให้นายน้อยอารมณ์เสีย”
“ฉันจะใจเย็นได้อีกหรือ? นายก็เห็นว่าลูกของฉันกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมฉันไม่สอนลูกให้ดีกว่านี้นะ!”
อารมณ์ของเจียงเฉิงได้ระเบิดออกมาแล้ว
ประธานจางยิ้มในใจ และปลอบใจไปว่า“ งั้นคุณก็ทำเป็นว่าเขาไม่ใช่ลูกของคุณก็แล้วกันหรือไม่ก็ตัดความสัมพันธ์พ่อลูกไปเลย คุณก็ไม่ได้มีลูกชายคนเดียว คุณต้องการกำจัดลูกคนนี้ออกไปเร็วๆ ไม่ใช่หรือ”
การแย่งชิงระหว่างตระกูลใหญ่มีมาเรื่อยๆ และทั้งที่สำเร็จและล้มเหลว
เพราะเจียงหยางไม่ได้เป็นคนที่มีความสามารถ เขาเลยถูกปลดจากรายชื่อของคนที่จะสืบทอดมรดกของตระกูล เขาเป็นเพียงแค่คนที่อยู่ในตระกูลและมีเงินใช้จ่ายไปวันๆ เท่านั้นเอง
ถึงจะไล่เจียงหยางออกไป เจียงเฉิงก็ไม่ได้รู้สึกลำบากใจอะไร แต่แค่รู้สึกผิดต่อความสัมพันธ์แค่นั้นเอง เพราะมีความสัมพันธ์กันมานาน
เมื่อเจียงเฉิงที่ตัดสินใจ ได้มีเสียงร้องกังวานลอยมา เป็นเสียงที่คุ้นเคยมาก ไม่ต้องคิดอะไรมากเลย นั้นเป็นเสียงของเจียงหยางแน่นอน
หลี่โม่ที่ใส่หน้ากากอยู่ยิ้มออกมา หมัดของหลี่โม่ได้ต่อยไปที่ดั้งของเจียงหยาง!
ทันใดนั้น เสื้อผ้าของเจียงหยางกลายเป็นสีแดง และเลือดได้ไหลออกมาจากจมูก
ซี้ดๆทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น!
คนที่ใส่หน้ากากคนนี้บ้าระห่ำมาก!
เขากล้าที่จะต่อยเจียงหยางต่อหน้าทุกคน!
“ไอ้บ้าเอ๊ย ! ถ้าจะต่อยฉันอย่าต่อยที่หน้าเข้าใจมั้ย!”
เจียงหยางที่โดนต่อยใบหน้าของเขาดูไม่ได้เลย ตอนแรกที่ดูเป็นหนุ่มหล่อ แต่ตอนนี้สภาพของเขากลายเป็นหมาไปแล้ว
“ไอ้เลว ฉันจะฆ่าขยะสังคมอย่างนาย!”
เจียงหยางที่โกรธได้ตะโกนได้กำหมัด และต่อยไปที่หลี่โม่
“คนมีการศึกษา เขาจะไม่มาหาเรื่องแบบนี้หรอก ถ้านายอยากโดนต่อย ฉันก็จะตอบสนองให้”
หลี่โม่ที่ใส่หน้ากากก็ไม่น้อยหน้า เขาได้กระโดดและถีบไปที่ใต้คางของเจียงหยาง
ในเมื่อไม่มีใครรู้จักเขา ทำไมเขาต้องปกปิดความสามารถของตัวเองด้วย
เจียงหยางรู้สึกเหมือนหลุดออกจากแรงโน้มถ่วง ตัวของเจียงหยางได้ลอยออกไปทางด้านหลัง
ปั้ง!
และร่วงลงกับพื้นอย่างแรง เขารู้สึกเจ็บไปทั่วตัว เหมือนกระดูกแตกไปหมดแล้ว
กู้ชิงหลินและพวกหมู่คนรวย ที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาได้ถอยหลังไปสามก้าว และใส่สายตาที่สงสัยและตกใจมองไปที่ผู้ชายที่ใส่หน้ากากคนนั้น
“คนไร้วัฒนธรรม คนแบบนี้ ยังมาต่อยคนที่หน้าห้องโถงฮุยหวงอีก รีบเรียกรปภมาด่วนเลย!” กู้ชิงหลินได้ตะโกนออกมา
“พวกเราได้แจ้งตำรวจแล้ว พวกเรามีฐานะที่สูงนะ จะไปสู้กับคนไร้วัฒนธรรมแบบนี้ได้อย่างไง พวกเราต้องใช้กฎหมายและอาวุธในการป้องกันตัวเอง”
ส่วนคนหญิงงามที่มีชื่อเสียง ไม่กล้าที่จะสบตากับหลี่โม่เลย พวกเขาทำได้แค่พูดออกมาเฉยๆ
เห็นชายใส่หน้ากากคนนี้ที่มีฝีมือการต่อสู้ พวกคนรวยเหล่านั้นก็ไม่มีท่าทีที่จะสู้แล้ว
ถึงหมู่คนที่อยู่ในขณะนี้ จะสามารถรุมประชาทัณฑ์ได้ แต่ถ้าทำแบบนี้ผลที่ออกมาน่าจะไม่ดี และพวกลูกคนรวยไม่มีความคิดที่จะเสียสละตัวเองเพื่อไปช่วยคนอื่น
ถ้าโดนชกไปที่หน้า ใบหน้าที่หล่อก็พังหมดสิ แล้วคืนนี้จะไปจีบสาวอย่างไง
กู้ชิงหลินและเพื่อนของเธอได้ไปประคองเจียงหยางขึ้นมา เห็นใบหน้าที่ช้ำเลือดและฟันหักของเจียงหยาง กู้ชิงหลินจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยความโกรธ
กู้ชิงหลินใช้สีหน้าที่โกรธแค้นมองไปที่หลี่โม่และพูดว่า“ นายกล้าดีอย่างไรมาต่อยเจียงหยาง รู้มั้ยว่าพ่อของเจีนงหยางเป็นใคร เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ชีวิตของนายจบแล้ว!”
“จะไปพูดมากเพื่ออะไร เดียวจับนายคนนี้ไปแล้ว เจียงหยางก็จัดการส่งคนนี้เข้าคุกและไปทรมานในคุกเองแหละ”
เพื่อนของกู้ชิงหลินพูดเสริม
“ไอเจ้านี้! นายบ้าระห่ำมากนะ นายรอได้เลย ฉันจะโทรหาพ่อขอฉัน ฉันจะจัดการนายเอง!”
เจียงหยางสีหน้าขาวซีด และกัดฟันมองไปที่หลี่โม่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังที่จะโทรหาพ่อของตัวเองเจียงเฉิง
ตอนนี้เจียงหยางเหมือนเด็กที่ถูกรังแก และความคิดแรกคือต้องโทรหาผู้ปกครอง และให้พ่อของตัวเองมาจัดการเรื่องนี้
เห็นเจียงหยางที่กำลังจะโทรออก บรรยากาศที่เงียบสงัด และทุกสายตามองไปที่ชายใส่หน้ากากคนนี้
ชายคนนี้ ไม่รอดแล้ว!
ใครมีเรื่องกับคุณชายตระกูลเจียง รนหาที่ตายชัดๆ !
เพราะเจียงหยางก็ไม่ได้คนธรรมดา พ่อของเขาเป็นถึงประธานของเจียงซานกรุ๊ป
เจียงซานกรุ๊ปเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงในเมืองฮ่านด้วย มูลค่าบริษัทมากกว่าหนึ่งพันล้าน มีลูกหลานของคนในเมืองฮ่านอยากที่จะ ไปทำงานในบริษัทนี้เป็นจำนวนมากด้วย
กริ๊ง กริ๊ง….
เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้น และเสียงออกมาจากกระเป๋ากางเกงของคนที่ใส่หน้ากากเด็กแดง ขณะเดียวกันสายตาของทุกคนได้มองมาที่เจียงเฉิง
เจียงหยางก็ขมวดคิ้ว ทำไมเสียงโทรศัพท์ของดจ้าอ้วนนี้เหมือนกับของพ่อเลยนะ?
เจียงเฉิงเหงื่อไหลออกมาเต็มแผ่นหลัง เขาได้พูดกับหลี่โม่ว่า“ นายน้อย ผมจะปิดเสียงโทรศัพท์เลยครับ”
“ไม่เป็นไรนายรับโทรศัพท์เลย เผื่อทางบ้านมีเรื่องอะไร” หลี่โม่พูดอย่างเฉยเมย
ได้ยินที่หลี่โม่พูกแบบนี้ ความคิดต่างๆ นาๆ ผุดขึ่นในสมองของเขา เขากำลังค้นหาความหมายของประโยคที่หลี่โม่พูด
ถ้าเกิด ที่บ้านมีเรื่องอะไร?
นี่มันไม่ใช่ถ้าเกิดนะสิ นี่มันถ้าที่บ้านเกิดเรื่องแล้ว!
หรือว่าหลี่โม่รู้แล้วว่าเจียงหยางเป็นลูกของฉัน และอยากเห็นว่าฉันจะรับมือกับเรื่องนี้อย่างไงหรือ?
ความคิดมากมายได้ผุดขึ้นในสมองของเขา เจียงเฉิงได้รับโทรศัพท์“ ฮาโหล”
ได้ยิงเสียงในสายลอยมาว่า“ คุณพ่อ คุณพ่อผมโดนต่อยครับ พ่อช่วยผมจัดการเรื่องนี้ด้วยนะครับ ส่งคนที่ต่อยผมเข้าคุกให้ผมด้วย ผมจะให้มันลิ้มรสความทรมานครับ!”
“ไอเจ้าเด็กไม่รักดี อย่าพูดเลยว่านายโดนต่อย ถ้าฉันโดนต่อยฉันยังต้องทนเลย นายน้อยต่อยนายเป็นบุญของนายแล้วนะ
เจียงเฉิงโมโหจนด่าออกมาอย่างเสียงดัง
“คุณพ่อ ทำแบบนี้ได้อย่าง……เอ๋ เหมือนมีอะไรผิดปกติ”
เสียงในสายกับเสียงพูดของชายที่ใส่หน้ากากเด็กแดงเหมือนกัน ตอนนี้เจียงหนาวสับสนมาก นี่มันอะไรกัน หรือว่าชายที่ใส่หน้ากากเด็กแดงคนนี้เป็นพ่อของฉัน?
เจียงหยางมองไปที่ขายคนนี้ ที่กำลังเดินมาทางนี้
และเต็มไปด้วยความโกรธ!
โทรศัพท์ที่ใช้ และหุ่นที่คุ้นตา ท่าดินที่คุ้นเคย
เป็นไปไม่ได้!
บ้าไปแล้ว นี่เป็นพ่อของฉันจริงๆ !
ทุกคนมองไปที่สีหน้าที่ตกใจสุดขีดของเจียงหยาง และพวกเขาได้มีความคิดผุดให้มาในหัว และนึกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปที่แสนน่ากลัว
“หรือชายที่ใส่หน้ากากเด็กแดงจะเป็นพ่อของเจียงหยาง?”
“ถ้าเป็นแบบนั้น ขายที่ใส่หน้ากากตือโป๊ยก่าย และซาเหอซ่างเป็นใคร?”
พวกเราทำผิดไปแล้ว คนพวกนี้ไม่ใช่คนไร้วัฒนธรรม แต่เป็นคนที่มีฐานะมากกว่าพวกเราด้วยซ้ำ!”
ทันใดนั้นได้ พวกคนรวยนี้ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น!
เจียงเฉิงได้ถอดหน้ากากเด็กแดง และมองเจียงหยางด้วยความโกรธ ไม่พูดอะไรมากเขาได้ถีบไปที่ขาของเจียงหยางและด่าว่า“ ไอลูกไม่รักดี ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษนายน้อยอีก!”
