บทที่ 16 ใครกล้าหยาบคาย
ใบหน้าของหลี่โม่เยือกเย็น น้ำเสียงของเขาน่าสะพรึงกลัว ลักษณะท่าทางของเขาก็จริงจังมีเจตนาสังหารที่แรงกล้าอยู่ทั่วร่างกายของเขา!
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อตัวสั่นอย่างกะทันหัน ถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว!
เป็นอะไรกับผู้ชายคนนี้?
ทำไมบนร่างกายของเขาจึงมีลักษณะพลังที่น่ากลัวเช่นนี้!
มันน่ากลัวกว่าท่านโหด้วยซ้ำ!
ยิ่งไปกว่านั้น พลังที่พุ่งตรงไปบนท้องฟ้านั้น ไม่ได้น่ากลัวแค่นิดสองนิด มันอัดอั้นจนแทบหายใจไม่ออก!
ภาพลวงตาเหรอ?
ละอ่อนคนนี้ คือใครกันแน่?
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อสงบลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเย็นชา และตะโกนออกมาว่า “ คุณฉินละอ่อนที่คุณพามา ดูเหมือนจะเก่งไม่เบา หรือเขาจะไม่รู้ว่านี่คือถิ่นของท่านโห?!”
ฉินลั่วลั่วยิ้มจาง ๆ
โหหยวนหย่ง?
แล้วยังไงต่อ!
ต่อหน้าคุณหลี่ผู้นี้ ทุกอย่างในโลกก็เหมือนมดและตุ่น ไม่มีอะไรน่ากลัวอีก!
อย่าว่าโหหยวนหย่งเลย แม้ว่าจะเป็นจ้าวสวรรค์ฉู่จงเทียน เมื่อเจอกับคุณหลี่ผู้นี้ก็ยังต้องนอบน้อม !
“ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ฉันจะเตือนเธอครั้งสุดท้ายนะ พาเราไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น เธอจะต้องรับผลที่จะตามมาเอง!”
ฉินลั่วลั่วได้พูดถึงขั้นนี้แล้ว หากเกิดอะไรขึ้น ก็ต้องถือว่าป๋ายเสวี่ยนเอ๋อหาเรื่องใส่ตัวเอง!
ยิ่งไปกว่านั้น ฉินลั่วลั่วเริ่มหมดความอดทน เพราะว่า เขาสัมผัสถึงหลี่โม่ที่อยู่ข้างๆได้ถึงลักษณะเหี้ยมเกรียมของสัตว์จำศีล!
ฉินลั่วลั่วผู้ซึ่งสุขุมมาโดยตลอด ทันใดนั้นก็หันหลัง เดินไปที่เคาท์เตอร์บาร์ เดินกลับมาพร้อมขวดไวน์ที่ทุบลงกับพื้น แล้วกดลงไปที่คอหอยของป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ!
“ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ อย่าท้าทายความอดทนของฉัน!” ฉินลั่วลั่วตะโกน
สีหน้าของป๋ายเสวี่ยนเอ๋อสั่นสะท้าน ใบหน้าสวยของเธอซีดลงอย่างรวดเร็ว หรี่ตาลง จ้องไปที่ปากขวดแตกซึ่งอยู่ห่างจากลำคออันบอบบางของเธอเพียงหนึ่งนิ้ว แล้วกลืนน้ำลายเอื้อกๆ
“ฉินลั่วลั่ว อย่าทำจนเกินไป ที่นี่เป็นพื้นที่ของท่านโห ไม่ใช่ของคนแซ่ฉู่!” ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อกำหมัดแน่นแล้วพูด
ฉินลั่วลั่วขยับปากขวดในมือไปข้างหน้า ตัดลงบนคอที่บอบบางของป๋ายเสวี่ยนเอ๋ออย่างไม่รีรอ มีเลือดซึมออกมา เขาพูดอย่างเย็นชา “จะถามอีกครั้ง ว่าคนอยู่ที่ไหน!”
คราวนี้ ทำให้ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อกลัวจริงๆ!
เขาไม่เคยเห็นฉินลั่วลั่วเกรี้ยวกราดขนาดนี้มาก่อน อย่าบอกว่าเป็นเพราะไอ้ละอ่อนตรงหน้าผู้นี้?
เขาเป็นใครกันแน่? !
“ พี่ป๋าย!”
ในขณะนี้ มีอันธพาลเฝ้าพื้นที่สิบกว่าคนเข้ามาห้อมล้อม แต่ละคนสีหน้าเหี้ยวเกรียม ล้อมฉินลั่วลั่วและหลี่โม่ไว้ด้านใน
ทันทีที่ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อออกคำสั่ง พวกเขาก็จะเตะสองคนนี้ออกไปทันที!
ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด อุณหภูมิในห้องโถงก็ลดลงอย่างรวดเร็ว!
แต่ทว่า
หลี่โม่ที่ล้อมรอบไปด้วยอันธพาลมากกว่าสิบคน กลับดูเฉยเมย ไม่มีท่าทีกลัวแม้แต่นิดเดียว ในทางตรงกัน รูที่เขาตกอยู่ลึกเข้าไป กลับสะท้อนแสงที่บาดกระดูกออกมา!
ความโกรธที่พลุ่งพล่าน ทำให้อันธพาลกว่าสิบคนหวาดกลัว!
ช่างน่าสยดสยอง!
ช่างเป็นลักษณะพลัง ที่น่าสะพรึงกลัว!
ฉินลั่วลั่วกวาดมองไปที่อันธพาลรอบๆ หัวเราะเบา ๆและพูดว่า “รังแกคนไม่มีทางสู้เหรอ เห็นว่าท่านเทียนของเราเป็นเด็กอมมือรึไง อย่าลืมสิ่งที่ท่านเทียนเคยพูดไว้เหรอ หลบไป!”
ฉู่จงเทียนเคยกล่าวไว้ว่า ใครก็ตามที่กล้ารังแกเขา จะถูกลงโทษเก้าชั่วโคตร!
ใบหน้าของป๋ายเสวี่ยนเอ๋อเดี๋ยวขาวเดี๋ยวดำ ตัวสั่นสะท้าน กัดฟันกรอด และพูดด้วยความโกรธ “ถอยไป!”
“พี่ป๋าย นี่ …” คนหนึ่งพูดอย่างสงสัย
เพี๊ยะ!
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อตบไปทีนึงและตะโกนว่า “ถอยออกไปให้หมด!”
หลังจากนั้น อันธพาลสิบกว่าคน ก็ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว
จากนั้น ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อจ้องมองไปที่ฉินลั่วลั่วด้วยสีหน้าไม่ดี และกล่าวว่า “ฉินลั่วลั่ว เธอจะเข้าไปจริงๆหรือ ฉันประกาศไว้ก่อนนะ คุณชายที่อยู่ข้างใน ไม่ใช่คนที่เธอจะล่วงเกินได้! อีกอย่าง ถึงแม้วันนี้ท่านเทียนจะมาด้วย ก็คงไม่กล้าล่วงเกิน!”
ฉินลั่วลั่วขมวดคิ้วปล่อยไก่ มองไปที่สีหน้าของป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง
เป็นไปได้ไหมว่า ข้างในเป็นคนที่จัดการยากจริงๆ?
เขาเอนศีรษะและมองไปที่หลี่โม่ แต่กลับพบว่า อีกฝ่ายไม่ได้สะทบสะท้าน
ใช่สิ
มีคุณหลี่อยู่ด้วย ในเมืองฮ่าน ไม่มีใครกล้าทำร้ายต่อหน้าเขา!
เมื่อคิดถึงจุดนี้ ฉินลั่วลั่วจึงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หยุดเพ้อเจ้อ นำทางไป!”
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อยิ้มอย่างเย็นชา โดยไม่พูดอะไรมาก บิดก้นงอนๆหันเดินไป
หลี่โม่ตามไปอย่างใกล้ชิด
ตอนนี้เขากระวนกระวายใจมาก ล่าช้าไปนานขนาดนี้ กู้หยุนหลันจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม!
หากมีอะไรเกิดขึ้นจริง เขาต้องทำลายที่นี่ ทำลายเมืองฮ่านแน่ๆ!
ทุกคน ต้องชดใช้ให้เขา!
ในขณะเดียวกัน ฉินลั่วลั่วที่เดินตามหลังป๋ายเสวี่ยนเอ๋อ ก็แอบส่งข้อความถึงฉู่จงเทียน
ในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงหน้าห้องที่หรูหราที่สุดของคลับป่ายลี่เหริน ประตูทั้งบาน ชุบด้วยทอง เป็นศิริมงคล ดูยิ่งใหญ่มาก!
หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมอง เขาเดินตรงไป เตะประตูบานนั้นอย่างจัง!
ปัง!
ประตูถูกเตะออก!
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อถึงกับผงะ คิดไม่ถึงว่าละอ่อนคนนี้จะบ้าบิ่นขนาดนี้ รนหาที่ตายรึไง!
คุณชายที่อยู่ข้างใน แม้แต่ท่านโหยังต้องประจบสอพลอ
ภายในห้อง ไฟมืดสลัว
หลี่โม่เดินเข้าไป กวาดสายตาไปรอบๆ
กู้หยุนหลันอยู่ที่ไหน
เขาอยู่ที่ไหน? !
ทันใดนั้นเอง!
เสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังขึ้นในห้อง “ฉินลั่วลั่ว นี่ไม่ใช่พื้นที่ของฉู่จงเทียน คุณพาคนมาบุกรุกแบบนี้ ถือว่าไม่เห็นโหหยวนหย่งคนนี้อยู่ในสายตาเลยน่ะสิ!”
บนโซฟา มีชายร่างท้วม กำลังสูบซิการ์ ในชุดสูทน้ำเงิน ใบหน้าเหลี่ยม ตาแหลมคม ดูสุขุมเยือกเย็น!
โหหยวนหย่ง เจ้าของคลับป่ายลี่เหริน!
เขายังเป็นพี่ใหญ่สังคมอิทธิพลมืดคนหนึ่งในเมืองฮ่าน!
ด้วยความแข็งแกร่งทรงพลัง เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ตะลุยเมืองฮ่านมากว่าสิบปีแล้ว
ในวงการ มีชื่อเสียงมากทีเดียว
ดวงตาแหลมคมคู่นั้น จ้องมองไปที่ฉินลั่วลั่วอย่างหม่นหมอง มองข้ามหลี่โม่ที่บุกรุกเข้ามา
ฉินลั่วลั่วสมควรเป็นคนสนิทของฉู่จงเทียน ผู้หญิงคนนี้ มีรสนิยมมาก เขาชอบเธอมาก!
โหหยวนหย่งสนใจผู้หญิงอย่างฉินลั่วลั่วมานานแล้ว ยิ่งเป็นผู้ชายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะผู้หญิงที่มีความท้าทายคนนี้มากเท่านั้น แซ่บมาก!
ในห้องถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน อีกพื้นที่หนึ่ง ถูกปิดด้วยฉากกั้นและม่านลูกปัดม้วน
โหหยวนหย่งรู้ว่ามีแขกสำคัญอยู่ในคลับของเขา เขาจึงมาดูแลด้วยตนเอง
ฉินลั่วลั่วกล่าวอย่างเย็นชา “ท่านโห พวกเรามาที่นี่เพื่อหาคนคนหนึ่ง”
ในขณะนี้เอง ทันใดนั้น !
เสียงกรีดร้องที่รุนแรง ก็ดังมาจากด้านหลังของฉากกั้น ซึ่งดูเจ็บปวดและทุกข์ทรมานมาก “ อา ออกไปให้พ้น อย่าแตะต้องตัวฉันนะ ช่วยด้วย …”
กู้หยุนหลัน!
หลี่โม่โกรธขึ้นมาทันที ตาของเขาแดงก่ำ มองไปตามเสียง เขาก็เห็นร่างสองร่างที่สั่นอยู่ด้านหลังฉากนั้น
ชายคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มลามก กำลังจะทำรุนแรงกับกู้หยุนหลัน ฉีกเสื้อผ้าของเขาอย่างรุนแรง ข้างๆมีกล้องถ่ายวิดีโอวางอยู่
“ไอ้ชิบหาย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
ทันใดนั้นหลี่โม่ก็ดุร้ายขึ้นทันที ใครสะกิดต่อมโมโห ผู้นั้นต้องตาย!
ทันใดนั้น เขาก็กลายเป็นปีศาจ พาความโกรธที่รุนแรง หยิบขวดไวน์บนโต๊ะ คำรามและเดินเนิบๆเข้าไป!
โหหยวนหย่งไม่ทันตั้งตัว จู่ก็เห็นร่างที่กระโชกโฮกฮากเดินผ่านเขาไป!
ใครวะ?
กล้าลงมือต่อหน้าตนได้ยังไง!
ตนคือโหหยวนหย่ง ท่านโหแห่งเมืองฮ่าน ใครที่เจอก็ต้องเรียกท่านโหด้วยความเคารพ แต่ผู้ชายคนนี้ กลับกล้าลงมือต่อหน้าต่อตาตน!
ไม่รอให้เขาตั้งตัว!
ด้านหลัง ปัง!
เสียงแตกร้าว!
ขวดไวน์ในมือของหลี่โม่ถูกกระแทกลงบนศีรษะของชายคนนั้นอย่างจังด้วยความโกรธ และมันก็แตกกระจายในทันที!
เลือดสดผสมกับเหล้า พล่านไปทั่วห้อง!
“โอ๊ย!”
เสียงโอดโอย ดังก้องทั่วห้อง!
หรุงฉางเวยกุมศีรษะ ถือศีรษะและล้มลงกับพื้น เลือดไหลออกมาจากหว่างนิ้ว มันน่าสยดสยองมาก!
หลี่โม่ก้าวไปข้างหน้า ดึงผ้าม่านด้านข้าง คลุมกู้หยุนหลันที่อยู่ในชุดขาด ๆ ดึงเขามากอดไว้แน่น และปลอบโยน “หยุนหลัน ผมมาแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมมาแล้ว”
โชคดี ที่ตนตามทัน กู้หยุนหลันปกป้องตัวเองไว้อย่างเต็มกำลัง
กู้หยุนหลันตกอยู่ในความหวาดกลัวอย่างรุนแรง กรีดร้องอย่างสุดชีวิต น้ำตาพรั่งพรูออกมา กัดแขนของหลี่โม่ไว้แน่น
ความเจ็บปวดจากการฉีกขาด!
หลี่โม่กัดฟันอดทน โดยยังคงกอดกู้หยุนหลันไว้แน่น ความโกรธในใจ กำลังจะแผดเผาสถานที่แห่งนี้
“ หลี่ … หลี่โม่ … ”
กู่หยุนหลันสะอึกสะอื้น รู้สึกล่องลอย เงยศีรษะขึ้น น้ำตาไหลพราก แล้วก็เป็นลมไป
ฉินลั่วลั่ววิ่งมาถึงพอดี เมื่อเห็นฉากนี้ ก็พูดอย่างกระวนกระวาย “คุณหลี่ พาท่านผู้หญิงไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”
หลี่โม่พยักหน้า ลุกขึ้นยืน อุ้มกู้หยุนหลัน ก่อนจะหันเดินออกไป
ทันใดนั้น โหหยวนหย่งก็ขว้างแก้วไวน์ในมือลงกับพื้นอย่างรุนแรง และตะโกนด้วยเสียงทุ้มว่า “วันนี้ใครกล้าออกจากที่นี่มีเรื่องแน่!”
หลี่โม่สีหน้าบิดเบี้ยว รูม่านตาหดลง ความโกรธในตัวของเขากำลังจะยับยั้งไม่อยู่!
โดยไม่ต้องรอให้เขาพูด ฉินลั่วลั่วก็ตอบอย่างจริงจัง “ท่านโห เรื่องในวันนี้ ท่านเทียนขอให้ฉันมา คุณต้องการมีเรื่องกับท่านเทียนเหรอ”
สีหน้าของโหหยวนหย่งนิ่งลง เขาไม่กล้าที่จะมีปัญหากับฉู่จงเทียนแน่นอน
แต่อย่างไรก็ตาม คุณชายหรุงถูกตีหัวแตกในพื้นที่ของตัวเอง หากเรื่องนี้กระจายออกไป โหหยวนหย่งจะมีที่ยืนในเมืองฮ่านได้อย่างไร!
“ แม่งเหี้ย ! วันนี้ใครจะกล้าก้าวออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าวเดียวมีเรื่องแน่!”
หรุงฉางเวยกำลังกุมศีรษะที่เปื้อนเลือดของเขา เดินโซเซ ออกมาจากด้านหลังของฉากกั้น คำรามอย่างดุร้าย “โหหยวนหย่ง จับพวกมันทั้งหมดเอาไว้ ผมจะฆ่าพวกมันทีละคน!”
โหหยวนหย่งวิ่งไปอย่างประจบสอพลอทันที และกระซิบ “ คุณชายหรุง พวกเขาเป็นคนของฉู่จงเทียน”
หรุงฉางเวยโมโหและตะโกนว่า “ เชี่ย ฉู่จงเทียนห่าเหวอะไร! กูบอกให้มึงจับพวกมัน!”
ทันทีที่สิ้นเสียง!
ปัง!
ประตูห้องที่เปิดอยู่ครึ่งนึง ถูกเตะเปิดอีกครั้ง!
หลังจากนั้นไม่นาน อันธพาลในชุดสูทสีดำสิบกว่าคนก็พุ่งเข้ามา อย่างหมดเปลือก!
ทุกคนมีใบหน้าที่จริงจัง ท่าทางเยือกเย็น!
โหหยวนหย่งตัวแข็ง เหงื่อเย็นตกริมหน้าผาก จ้องมองไปที่ประตูหน้าอย่างไม่กระพริบตา
หลังจากนั้น ร่างสูงตระหง่านเหมือนภูเขา สวมชุดสูทสีขาวหรูหรา สวมหมวกสุภาพบุรุษสีขาว คาบไป๊ป์สีบรอนซ์ทองไว้ในปาก ก้าวเท้ายาวและเดินเข้าไปภายใต้การจ้องมองของทุกคน
“ ใครที่กล้าหยาบคายกับคุณหลี่ ถือเป็นศัตรูกับฉู่จงเทียน!”
