บทที่ 24 ถึงวันแล้ว
กู้หยุนหลันก็อึ้ง หางตาก็มีน้ำตาไหลออกมา พอหันหลังไป ก็เปิดประตูดังปัง หลบไปร้องไห้อยู่คนเดียวในห้อง
หลี่โม่ ฉันยังจะเชื่อใจคุณได้อีกไหม?
ในห้องรับแขก หวังฟางเห็นดังนั้น ก็ดุด่าหลี่โม่ยกใหญ่
หลี่โม่ก็มองๆ แล้วก็หันหน้ากลับไปห้องครัว
วันที่22 เรื่องของโรงแรมข่ายซ่ากง ก็ดังกระฉ่อน
ช่วงนี้ของทุกๆ ปี ตระกูลกู้จะจัดเตรียมงานวันเกิดอันยิ่งใหญ่ให้เหลนสาว
ถึงแม้ทุกปีๆ ในช่วงนี้ กู้หยุนหลันและหลี่โม่จะถูกลากออกรับการถูกหัวเราะเยาะ แต่ก็ไม่มีผลกระทบกับความรักที่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้มีต่อเหลนตนเอง
ถึงขนาด มีบางเรื่อง ต่อให้ตระกูลกู้จะตั้งใจทำ แต่หนึ่งในนั้น กู้ซิงเว๋ยจะมีผลงานมากสุด
แต่ว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ตระกูลกู้ดูเงียบมาก ไม่มีข่าวการเตรียมงานวันเกิดให้กับเหลนสาว ถึงขนาดมีข่าวลือว่า ตระกูลกู้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ไม่ได้รักเหลนสาวคนนี้แล้ว และเหตุผลหลักๆ ก็คือ เป็นเพราะว่าหลี่โม่ที่ไม่เอาไหน ทำอะไรไม่ได้ ต่อปากต่อคำคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้หลายครั้ง
แล้วอีกอย่าง ครั้งนี้ ยังมาตรงกับเรื่องโรงแรมข่ายซ่ากงอีก ตระกูลกู้กลายเป็นข่าวที่ชาวเมืองจับเข่าเม้าท์กัน ทุกๆ คนในตระกูลอยากจะหลบหน้าหนี
ส่วนเศรษฐีที่มาเหมาโรงแรมข่ายซ่ากง ก็ยังไม่เคยเห็นหน้า แม้แต่ตัวตนเป็นใครก็ยังไม่รู้ ทำให้ทุกๆ คนรอคอยว่าวันที่23จะเป็นอย่างไร
เป็นใครกันแน่นะ?
แผนกภายในของบริษัทตระกูลกู้ พวกผู้บริหารชั้นสูงอย่างญาติๆ ตระกูลกู้ ตอนนี้กำลังโกรธกันมาก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหลี่โม่และกู้หยุนหลัน พวกเขาก็คงจะไม่ตกเป็นตัวตลกของคนอื่น
สองวันนี้ คนตระกูลกู้แทบจะไม่ออกจากบ้าน ต่างพากันหลบหลีก แม้แต่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เอง ก็เลือกที่จะไปพักผ่อนที่เก่า
ก่อนหน้านี้ คนตระกูลกู้จะวุ่นวายกับการจัดเตรียมงานวันเกิดให้กับซีซี แต่ว่าครั้งนี้ ไม่เหมือนครั้งก่อน
“น่าเกลียดจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากู้หยุนหลันและหลี่โม่ ตระกูลกู้ของพวกเราก็คงจะไม่ขายหน้าแบบนี้！”
“ไอ้หลี่โม่นั่น ช่างเป็นความอับอายในหมู่ผู้ชายจริงๆ เขาน่าจะตายๆ ไปเสีย！เอาไอ้ลูกเลือดชั่วของเขาตายไปด้วยเลย”
“กู้หยุนหลันก็เป็นคนดวงซวย เพราะเธอ พวกเราถึงได้ถูกหัวเราะเยาะและติฉินนินทา”
พวกลูกหลานตระกูลกู้รวมตัวกัน แล้วก็นินทาว่าร้ายกัน จนอยากจะทำร้ายความเป็นสามีภรรยาของหลี่โม่และกู้หยุนหลันทิ้งไปเสีย
กู้ซิงเว๋ยก็ยิ้มเบาๆ และมีสีหน้าที่รอคอย
“ซิงเว๋ย คุณยิ้มอะไรหรือ? หรือว่า นี่มันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจหรือ?” ลูกหลานตระกูลกู้คนหนึ่งถามขึ้น
กู้ซิงเว๋ยหน้านิ่ง แล้วพูดว่า “พวกแกนี่นะ หัวสมองไม่ขยับเลยจริงๆ เรื่องนี้มันยิ่งวุ่นวายยิ่งดี”
พวกกลุ่มลูกหลานตระกูลกู้ก็หน้าอึ้ง ฟังไม่เข้าใจความหมายที่สื่อออกมาเลย
กู้ชิงหลินก็กำลังทาเล็บอยู่ด้านข้าง พูดขึ้นว่า “พวกคุณโง่กันเกินไป เรื่องมันยิ่งใหญ่โต คนที่ขายหน้าก็จะเป็นกู้หยุนหลันและหลี่โม่ เช่นนี้ บริษัทของตระกูลกู้ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับกู้หยุนหลันอีก คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เป็นคนรักหน้าตา กู้หยุนหลันเป็นคนที่ทำให้ตระกูลกู้ขายหน้า คงไม่ได้ประโยชน์อะไรจากตระกูล ส่วนเรื่องที่จะต้องร่วมมือกับบริษัทรุงคาง กู้หยุนหลันก็คงจะไม่มีโอกาสต่อไปอีกแล้ว”
คนอื่นได้ยินดังนั้น ก็ถึงบางอ้อไปตามๆ กัน บนใบหน้าก็เริ่มหัวเราะมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
“ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ฮ่าๆ พี่ซิงเว๋ยและพี่ชิงหลินช่างฉลาดจริงๆ”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันว่านะ ตระกูลกู้ควรจะตกเป็นของพี่ซิงเว๋ย”
กู้ซิงเว๋ยยิ้มออกมา แล้วก็ถามว่า “เออใช่แล้ว ทางโรงแรมข่ายซ่ากง พวกคุณจะไปไหม? ไปดูสิว่าเศรษฐีลึกลับคนนั้นเป็นใคร เพราะถึงอย่างไรก็ได้ยินว่าคืนพรุ่งนี้จะมีคนไปร่วมงานจำนวนมาก เพราะจัดไว้300โต๊ะ โรงแรมข่ายซ่ากง10กว่าชั้น เหมาหมดเลย โรงแรมบริเวณนี้ก็ถูกจองจนหมด ก็เพื่อที่จะไปดูว่าเศรษฐีคนนั้นเป็นใคร”
“ไปสิ ไปแน่นอน ไปกินข้าวฟรี ใครไม่ไปก็โง่สิ? ผมได้ยินมาว่า อาหารในแต่ละโต๊ะมีราคาตั้ง5หมื่นเริ่มต้น”
“จริงหรือ? เช่นนั้นผมก็ไปด้วย！”
ในตอนนั้น ลูกหลานตระกูลกู้ก็คุยกันสนุก ถึงแม้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้จะออกคำสั่งแล้วก็ตาม ว่าไม่ให้ใครไป แต่จะรั้งไว้ได้อย่างไรกัน?
วันนี้ จินซ่านน่าอารมณ์ไม่ค่อยดี หนึ่งเป็นเพราะว่าเพิ่งได้กลับประเทศมา ก็มีผู้ชายที่หมายปองเธอมาสู่ขอเธอที่ตระกูลจินเป็นฝูง อีกด้านก็คือเรื่องเพื่อนสนิทของเธอ กู้หยุนหลัน
หลายวันนี้ ในเมืองฮ่านก็มีเรื่องที่เมืองฮ่านโด่งดังไปทั่ว เธอเองก็รู้เรื่องไปด้วย
ไอ้หลี่โม่คนนี้！
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา กู้หยุนหลันก็คงไม่ต้องมารับกรรมเช่นนี้
เธอกำลังจะออกไปหากู้หยุนหลัน เพราะตอนนี้ เธอน่าจะเจ็บปวดน่าดู
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น พอเห็นแจ้งเตือน ก็เป็นเบอร์แปลก จากนั้นก็วางไป
แต่ว่า ต่อจากนั้น เบอร์นั้นก็โทรมาอีกครั้ง เดิมที่อารมณ์ของจินซ่านน่าก็ไม่ดีอยู่แล้ว มีนิสัยอวดเก่ง พอรับโทรศัพท์ได้ก็ด่าออกไป “โทรมาทำไม? ฉันไม่ซื้อบ้าน ไม่กู้เงินไม่เช่าร้านค้าอะไรทั้งนั้น ไอ้พวกโฆษณาบ้า ไปตายเสียไป！”
“จินซ่านน่าหรือ?” เสี่ยงในโทรศัพท์เป็นเสียงของชายที่คุ้นเคย
คิ้วที่สวยงามของจินซ่านน่าก็ขมวดเข้าหากันสองมือกอดอก ควงกระเป๋าหลุยส์ แล้วถามนิ่งๆ ว่า “ใครหรือ? พวกตามตื๊อหรือ? เช่นนั้นก็มาต่อแถวที่หน้าบ้านฉันได้เลย”
“ไม่ใช่ ผมคือ หลี่โม่”
พอจินซ่านน่าได้ยินชื่อนั้น ก็โกรธราวกับแมวถูกเหยียบหาง ด่าออกไปอย่างบ้าคลั่ง “หลี่โม่งั้นหรือ? นายยังมีหน้ามาโทรศัพท์หาฉันอีกหรือ? นายรู้ไหมว่ากู้หยุนหลันทำเพื่อนาย หลานวันนี้ต้องแบกรับอะไรบ้าง！ นายมันเป็นไอ้ผู้ชายชั่ว！ ไอ้ไม่เอาไหน！”
จินซ่านน่าด่าอย่างสะใจ ด่าไป10กว่านาทีถึงได้เบาลง แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “นายมีเบอร์โทรศัพท์ฉันได้อย่างไร? เดี๋ยวนะ นายโทรมาหาฉันทำไม? อ๋อ ฉันรู้แล้ว นายอยากจะจีบฉันงั้นหรอ? หลี่โม่ ฉันจะบอกให้นะ ไม่มีทางหรอก นายมันไอ้ผู้ชายห่วยๆ ฉันจะไปบอกกู้หยุนหลัน”
หลี่โม่อยู่อีกฝั่ง ในตอนนั้นก็อึ้งไป เขาบอกกันว่าจินซ่านน่าไม่มีสมอง ดูเหมือนว่าจะจริง
โง่ไปนิด แต่เป็นคนรักเพื่อน เธอทำเพื่อกู้หยุนหลัน
“คุณคิดมากไปแล้ว ในใจผมมีแต่กู้หยุนหลัน ผมโทรหาคุณเพราะอยากให้ช่วยเรื่องหนึ่ง” หลี่โม่ส่ายหัวอยากหมดหนทางตอบกลับไป
“ช่วยอะไรหรือ?”
จินซ่านน่าสีหน้านิ่งๆ แล้วเปิดประตูรถเฟอรารี่สีแดง ขาขาวๆ ยาวๆ ที่ถูกกระโปรงสีดำคลุมสะโพกอยู่ของเธอ ก้าวเข้าไปในรถ จากนั้นก็พูดว่า “ทำไมถึงได้มาขอให้ฉันช่วย”
“เกี่ยวกับหยุนหลัน คุณช่วยผม ก็เหมือนได้ช่วยหยุนหลัน” หลี่โม่กล่าว
“หยุนหลันงั้นหรือ?” จินซ่านน่าขมวดคิ้วครุ่นคิด แล้วถามว่า “เรื่องอะไร”
ขอเพียงเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหยุนหลัน จินซ่านน่าก็ยอมที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
“คืนพรุ่งนี้ คุณพากู้หยุนหลันและซีซีลูกสาวของผมไปยังโรงแรมข่ายซ่ากง แต่ว่า ผมอยากจะขอให้คุณเก็บเป็นความลับ ห้ามบอกให้หยุนหลันรู้” หลี่โม่จัดการเรียบร้อยแล้ว เซอไพรส์นี้ จะทำให้กู้หยุนหลันชอบแน่ๆ
ฉันรับปากอะไรไป จะต้องทำให้ได้！
“วันพรุ่งนี้หรือ? ก็คือวันที่23นี่ นายบ้าไปแล้วหรือเปล่าหลี่โม่ นายก็รู้อยู่ว่าวันพรุ่งนี้ที่โรงแรมข่ายซ่ากง จะเกิดอะไรขึ้น นายยังจะทำแบบนั้นอีกหรือ? นายอยากให้หยุนหลันอกแตกตายหรือไง? อยากให้เธอเป็นตัวตลกของคนทั้งเมืองหรือไงกัน?”
จินซ่านน่าโกรธขึ้นมาในทันใด หลี่โม่คนนี้ ยิ่งกว่าเดรัจฉานเสียอีก ช่วงเวลาสำคัญอย่างนั้น ยังจะทำแบบนี้อีก！
“วันที่23 เป็นวันเกิดของลูกสาวผม และเป็นวันที่หยุนหลันเจ็บปวดจากการเป็นแม่อย่างที่สุด วันนั้น ผมจะไม่มีวันลืมมันเลย เธอเป็นผู้หญิงที่ผมยอมที่จะใช้ทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ ผมอยากเซอไพรส์เธอ หวังว่าคุณจะช่วยผม” หลี่โม่พูดอย่างจริงใจ ทำให้จินซ่านน่าฟังแล้วก็เริ่มใจอ่อน
โดยเฉพาะคำว่า วันเกิดของลูกสาว ก็คือวันของผู้เป็นแม่เจ็บปวดที่สุด
ถึงแม้เธอจะไม่รู้ถึงความเป็นแม่คน แต่ว่า วันที่จินซ่านน่าเกิดมา แม่ของเธอก็เสีย
ดังนั้น หลายปีมานี้ เธอเติบโตมาได้ด้วยมือพ่อของเธอ
สำหรับแม่ เธอไม่มีความทรงจำเลย
ในใจของนางลึกๆ นางเกลียดตัวเอง เธอคิดมาตลอดว่าตนเองทำให้แม่ตนต้องตาย
พ่อของเธอก็เช่นกัน 20ปีมานี้ ก็เย็นชาใส่เธอ
“ได้ ฉันจะช่วยนาย แต่ถ้านายยังกล้าทำให้หยุนหลันเป็นตัวตลกของชาวเมืองอีกละก็ ฉันจะจัดนายเป็นคนแรก！”
จินซ่านน่าพูดกัดฟัน แล้วก็โยนโทรศัพท์ไป แล้วก็ฟุบลงไปที่พวงมาลัยรถ ร้องไห้
เธอคิดถึงแม่
วันที่23 ในที่สุดก็มาถึง
วันที่เมืองฮ่านครึกครื้นไปทั้งเมือง ได้มาถึงแล้ว
วันนี้ พวกสื่อต่างๆ ของทั้งเมืองฮ่านก็มาเตรียมการที่โรงแรมข่ายซ่ากงกันตั้งแต่เช้า
20นาฬิกา ภายใต้ความมืด แสงโคมไฟของโรงแรมข่ายซ่ากงก็ส่องสว่างไปทั่ว กลายเป็นจุดสนใจของทั้งเมือง
ถนนด้านข้างสิบกว่าสายบริเวณนั้น ก็มีแสงไฟนีออนสว่างไปทั่ว ผู้คนหลั่งไหล กลายเป็นจราจรติดขัดเล็กน้อยอยู่ช่วงหนึ่ง ทุกๆ คนต่างก็รีบที่จะมายังโรงแรมข่ายซ่ากง เพื่อมาดูเศรษฐีลึกลับคนนั้นที่โรงแรมข่ายซ่ากง
แม้กระทั่งโรงแรมบริเวณรอบๆ ห้างร้าน ก็เต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนล้วนถือโทรศัพท์ รอคอยจะดูฉากนั้นอย่างตื่นเต้น
เพราะว่า คืนนี้โรงแรมข่ายซ่ากงทุ่มทุนสร้างอาคารเปิดโล่งเห็นท้องฟ้า อยู่บนยอดตึกของโรงแรมข่ายซ่ากง สวยงามราวกับดอกกุหลาบเบ่งบาน แสงสว่างของคริสตัลและกลีบกุหลาบที่โรยเต็มพื้น กลายเป็นความฝันที่ใฝ่หาของผู้หญิงในเมือง！
คืนนี้ ภายใต้อาคารแสงสีขาวของคริสตัลและดอกกุหลาบ จะเผยภาพที่ชาวเมืองทุกคนต้องอิจฉา
นั่นเป็นภรรยาและลูกสาวที่มีความสุขที่สุด
ด้านในบ้านน้องสองของตระกูลกู้
“น่าน่า เธอจะพาฉันไปที่ไหนกันแน่? เดี๋ยวผมจะไปเฝ้าซีซีที่โรงพยาบาลแล้ว” กู้หยุนหลันใส่ชุดราตรีสีดำเปิดหลังกระโปรงยาว มัดผม ดูคลาสสิคและหรูหรา ให้คนเห็นแล้วน่าดึงดูดไปทั้งตัว
จินซ่านน่าก็จับที่คางของเธอ แล้วก็ค่อยๆ จ้องมองดูกู้หยุนหลันที่สวยราวกับหงส์ดำในค่ำคืนนี้ แล้วยิ้มว่า “เธออย่าถามเยอะเลย ฟังฉันก็พอ ฉันมีเพื่อนอยากจะเซอไพรส์เธอ เดี๋ยวถึงตอนนั้นก็รู้เอง”
“เซอไพรส์หรือ? เพื่อนงั้นหรือ? ใครกัน? ” กู้หยุนหลันมีสีหน้าสงสัย แล้วก็มองตนเองในกระจก
“แม่”
ในตอนนั้นเอง คนรับใช้ของตระกูลจินก็ใส่หน้ากาก แล้วอุ้มซีซีที่สวมชุดองค์หญิงน้อยเข้ามา
“ซีซี” กู้หยุนหลันรับเอาซีซีมาอุ้ม สีหน้าสงสัยก็มองไปยังจินซ่านน่าถามว่า “น่าน่า เธอจะทำอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงต้องพาซีซีออกมาด้วย เพื่อของเธอคนนั้นอยากจะเจอลูกสาวฉันด้วยหรือ?”
จินซ่านน่าก็ยิ้ม แล้วก็เท้าไหล่ของกู้หยุนหลัน แล้วดันเธอเข้าไป พูดว่า “เอ๊ะ อย่าถามนักเลย พอถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง ไปเถอะ”
ไม่นานจินซ่านน่าก็พากู้หยันหลันและซีซีที่มีใบหน้าสงสัยจากไป ตรงไปยังโรงแรมข่ายซ่ากง
แต่ว่า รถจอดที่ลานจอดรถใต้ดิน กู้หยุนหลันก็ยังไม่รู้ว่าตนเองนั้นมาถึงยังลานจอดรถของโรงแรมข่ายซ่ากงแล้ว
ตอนที่กำลังขึ้นลิฟต์ กู้หยุนหลันถึงจะรู้ตัวว่า ที่นี่ เหมือนจะถูกกวาทำความสะอาดแล้ว ตรงประตูมีผู้หญิงสวมชุดแซกสีแดง กำลังยืนยิ้มมาทางตนเอง แล้วพูดว่า “คุณหนูกู้ เชิญตามดิฉันมาเลยค่ะ”
“รู้จักฉันหรือ?” กู้หยุนหลันเริ่มแปลกใจ รู้สึกว่ามันแปลกๆ
อยู่ดีๆ ในใจของเธอก็ตื่นเต้น พอมองไปยังจินซ่านน่าที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ แล้วถามว่า “น่าน่า มันเป็นอย่างไรกันแน่เนี่ย?”
จินซ่านน่าก็ไม่ได้พูดอะไร
พวกเธอหลายคนขึ้นลิฟต์ไป จินซ่านน่าก็ยังกำลังคิด ว่าไอ้หลี่โม่นั่น เตรียมงานได้โอเคเหมือนกัน หวังว่าเขาจะไม่ทำให้ตนเองและกู้หยุนหลันผิดหวังก็แล้วกัน
ต่อจากนั้น ลิฟต์ได้เลื่อนขึ้นมา ออกจากลานจอดรถใต้ดินอย่างรวดเร็ว จนมาถึงสถานที่ที่มีแต่แสงไฟสาดส่องเข้ามา
ลิฟต์นี้ เป็นลิฟต์ที่เป็นกระจกใสทั้ง4ด้าน พอมองจากด้านนอกของโรงแรมข่ายซ่ากง ก็เหมือนกับบันไดสวรรค์ไม่มีผิด
ในตอนนั้นเอง คนนับหมื่น ต่างก็พากันถือโทรศัพท์ และช่างกล้อง มากันมากมาย
“ออกมาแล้ว！ ออกมาแล้ว！ รีบดูเร็ว สวยมากเลย！”
ในตอนนั้น กู้หยุนหลันเพิ่งจะรู้ว่าตนเองมาที่แห่งใด ใบหน้าตกใจเต็มที่ เอามือปิดปาก น้ำตาในเบ้าตา ก็คลอเบ้าไหลไปมา
ในสายตาของเธอ ที่พื้นของโรงแรมข่ายซ่ากง และทุกๆ ชั้น ล้วนเต็มไปด้วยฝูงชน
ปังปัง！
เสียงพลุที่จุดส่องสว่างเป็นประกายทั่วท้องฟ้า
“น่าน่า นี่….ที่นี่คือโรงแรมข่ายซ่ากงหรือ? พวกเรามาผิดที่หรือเปล่า?” กู้หยุนหลันตื่นเต้น
