บทที่ 41 กบฏละ
การคุยโวโอ้อวดของกู้ซิงเว๋ยในขณะนี้ ช่างน่ารำคาญอย่างยิ่ง!
มือของเขา กำลังจะตบไหล่ของหลี่โม่
ทันใดนั้น
ในห้องประชุม คำพูดเย็นชาเช่นเสียงคำรามทุ้มต่ำของสัตว์ร้าย ทำให้อุณหภูมิที่นี่ลดลงจนถึงจุดเยือก
แข็งอย่างกะทันหัน
“พวกคุณไม่ควรตีกู้หยุนหลัน”
หลี่โม่หน้าบูดบึ้ง กับความโกรธที่พุ่งทะยานในดวงตาของเขา มองไปที่กู้หยุนหลันที่กำลังจะตายในอ้อมแขนของเขาอย่างปวดใจ
ผู้หญิงของนายน้อยของสำนักหลงเหมิน ถูกคนอื่นรังแกถึงขั้นนี้ได้อย่างไร!
จากนั้น หลี่โม่เผยรอยยิ้มเย็นชาที่มุมปาก ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่กู้ซิงเว๋ย กวาดมองผู้คนใน
ห้องประชุมและพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมต้องการให้คุณ คุณและคุณและพวกคุณ ขอโทษเธอ!”
ในขณะนั้น ร่างกายของหลี่โม่เต็มไปด้วยความเย็นชาที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งเต็มไปทั่วห้องประชุม ทำให้ทุก
คนเห็นภาพลวงตาว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ขยะไร้ประโยชน์ที่รู้จักมาตลอดสี่ปี แต่เป็น
การดำรงอยู่ที่ไม่อาจต้านทาน
เกิดอะไรขึ้น?
หลี่โม่มีแรงผลักดันและแววตาเช่นนี้ได้อย่างไร!
น่ากลัวเกินไปแล้ว
เมื่อกู้ซิงเว๋ยได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะทันทีสองครั้ง เอามือแนบหูเย้ยหยันและถากถาง “อะไรนะ?คุณพูดอะไร?คุณพูดอีกครั้งได้ไหม?ผมได้ยินไม่ชัดเจน”
แม่ง!
ไอ้โง่หลี่ ยังกล้าพูดคำนี้อย่างไร้ยางอายต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้เหรอ
เขาบ้าไปแล้วหรือ เก่งมากนักเหรอ? !
ขยะ ก็คือขยะ!
ดูสถานการณ์ไม่ออกเลย ยังจะออกตัวช่วยภรรยา
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ หลี่โม่พยุงกู้หยุนหลันอย่างนุ่มนวลไปไว้ด้านข้าง จากนั้นค่อยๆลุกขึ้น กำหมัดของเขาจ้องมองไปที่กู้ซิงเว๋ยที่หยิ่งผยอง พูดอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณได้แตะโดนขีดเส้นตายของผมแล้ว ผมต้องให้พวกคุณทุกคนขอโทษหยุนหลัน!”
ฮาฮา!
กู้ซิงเว๋ยหัวเราะสองครั้งและดุว่า “กระจอก! ไอ้ขยะอย่างคุณ มีสิทธิ์อะไรมาพูดที่นี่?ให้เราขอโทษผู้หญิงคนนี้ที่ทรยศต่อตระกูลกู้ อย่าได้ฝัน! ทำไม คุณต้องการออกหน้าแทนเธอเหรอ?ได้ งั้นกูขอชกกับมึง! “
หลังจากนั้น กู้ซิงเว๋ยยิ้มอย่างเย็นชาที่มุมปากยกมือขึ้นและชกไปที่หลี่โม่ทันที!
ในตอนนี้ ญาติของตระกูลกู้ ทุกคนมองหลี่โม่อย่างไม่ดี เต็มไปด้วยความดูถูกและเยาะเย้ย
ขยะ!
ในเวลานี้ เขายังคิดที่จะยืนหยัดอย่างเข้มแข็งเพื่อผู้หญิงเลวคนนี้
ให้กู้ซิงเว๋ยสอนบทเรียนให้เขาหน่อยก็ดี ให้ทั้งคู่เข้าใจว่า พวกเขาไม่มีสถานะในตระกูลกู้ หรือในบริษัทวินเซิง!
อย่างไรก็ตาม ในฉากต่อมา ทุกคนก็ตกตะลึงไปครึ่งนาที!
หมัดที่กู้ซิงเว๋ยชกออกมานั้น ไม่ได้ชกโดน ถูกหลี่โม่ฉกไว้กลางอากาศ!
ในขณะนั้น ดวงตาของกู้ซิงเว๋ยเบิกกว้างขึ้นและเขาก็ตะโกน “ไอ้บ้า คุณยังกล้าลงมือกับผมเหรอ ปล่อยมือผมเดี๋ยวนี้!”
ท้ายที่สุด กู้ซิงเว๋ยพยายามที่จะถอนมือออก แต่เขาพบว่าข้อมือของเขาถูกบีบแน่นเหมือนแหนบเหล็กขนาดใหญ่และไม่สามารถขยับได้เลย
ในขณะนั้น กู้ซิงเว๋ยตื่นตระหนกและเหงื่อเย็นๆก่อตัวบนหน้าผากของเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาสัมผัสกับการจ้องมองที่เย็นชาของหลี่โม่ กู้ซิงเว๋ยรู้สึกถึงภาพลวงตาแห่งความกลัวในใจของเขา
หลี่โม่คนนี้ ทำไมดวงตาของเขาถึงน่ากลัวขนาดนี้!
เขาต้องการทำอะไร?
“ คุณไม่ควรลงมือ” หลี่โม่กล่าวอย่างเย็นชา
จากนั้น
ผัวะ!
เขาลงมือ!
เสียงชกเข้าที่ใบหน้าของกู้ซิงเว๋ยดังขึ้นอย่างรุนแรง
ทันใดนั้น กู้ซิงเว๋ยก็ตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาดึงสติกลับมาไม่ได้เป็นเวลานาน เขารู้สึกเพียงว่าแก้มซ้ายของเขาแสบร้อนและเจ็บปวด หูของเขาก็อื้ออึงเช่นกันและเขาไม่ได้ยินเสียงรอบตัวเขาเลย
ในห้องประชุม ญาติของตระกูลกู้ก็ตกตะลึงในขณะนี้
หลี่… หลี่โม่ ไอ้ขยะนั่น กล้าที่จะตีกู้ซิงเว๋ยด้วยมือของเขาจริงหรือ? !
กบฏละ!
สีหน้าของกู้ชิงหลินเปลี่ยนจากการเยาะเย้ย กลายเป็นความตกใจ จากนั้นเป็นความโกรธและความเย็นชา
และหวังฟางที่ดูแลกู้หยุนหลันอยู่ เห็นลูกเขยของเธอชกกู้ซิงเว๋ยในขณะนี้ เธอก็ตกตะลึงเป็นเวลานานโดยพูดไม่ออก
ในความทรงจำของเธอ หลี่โม่เป็นเพียงขยะที่ยอมทนทุกอย่าง
เขา กล้าลงมือกับกู้ซิงเว๋ยได้อย่างไร?
“อ๊ะ! หลี่โม่ คุณกล้าลงมือกับผม?ผมจะฆ่าคุณ!”
หลังจากที่กู้ซิงเว๋ยดึงสติกลับมาได้ เขาก็ตะโกนด้วยความโกรธ
ไอ้ขยะหลี่โม่คนนี้ กล้าชกหน้าตัวเองต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เชียวหรือ? !
บัดซบ!
นี่เป็นครั้งแรกที่กู้ซิงเว๋ยถูกทำร้ายในรอบกว่า 20 ปีที่ผ่านมาและคนที่ทำร้ายเขาคือคนที่เกาะผู้หญิงทำร้าย
กู้ซิงเว๋ยคำราม ยกมืออีกข้างขึ้นแล้วฟาดกำปั้นไปที่ใบหน้าของหลี่โม่!
แต่.
มุมดวงตาของหลี่โม่หรี่ลง ใบหน้าของเขาเย็นชา เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาพับมือขวาของกู้ซิงเว๋ยที่ถูกจับไว้ในตอนแรก ในเวลาเดียวกันเขาก็ชกเข้าที่ท้องของกู้ซิงเว๋ย !
กู้ซิงเว๋ยเจ็บปวดและแทบจะคายอาหารเมื่อคืนออกมา เขาจับท้องก้าวถอยหลังและทรุดตัวลงนั่ง
ทุกคนต่างตกตะลึง นี่ยังคงเป็นไอ้ขยะหลี่โม่หรือไม่?
หลังจากนั้น กำปั้นของหลี่โม่จะชกไปอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม มีเสียงคำรามที่รุนแรงและทุ้มต่ำ “หยุด!”
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เอ่ยปากห้ามไว้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
เดิมที เขาอยากเห็นว่าหลี่โม่จะทำอะไร แต่เขาไม่คาดคิดว่าไอ้ขยะนี้จะหยิ่งผยองถึงขนาดกล้าทุบตีหลานชายคนโตของเขา!
“คุณปู่ ท่านดูสิ หลี่โม่ไอ้เลวคนนี้ ไม่ได้เห็นท่านอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ เขาทำมือผมหักแล้ว” กู้ซิงเว๋ยกำแขนขวาของเขา ใบหน้าของเขาเจ็บปวด หน้าผากของเขามีเม็ดเหงื่อใหญ่ไหลออก
กู้เจี้ยนกั๋ววิ่งมา มองดูสองสามที หน้าแดงก่ำและชี้ไปที่หลี่โม่ด้วยความโมโห ชี้ไปที่หลี่โม่และพูดว่า “ทำเกินไปละ! สุนัขอย่างคุณ กล้าทำร้ายลูกชายของผมงั้นเหรอ ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ！”
จากนั้น ญาติทั้งหมดของตระกูลกู้ก็ดุด่าหลี่โม่:
“หยิ่งผยอง! หลี่โม่คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร กล้าชกต่อยที่นี่?”
“คุณปู่ ไล่เขาออกจากตระกูลกู้เถอะ กู้หยุนหลันด้วย ไล่ออกจากบริษัทด้วย!”
“ใช่ หลี่โม่ไม่เคารพผู้ใหญ่เช่นนี้ ต้องเรียนรู้มาจากกู้หยุนหลันแน่นอน”
เมื่อเผชิญกับคำดุด่าจากฝูงชน หลี่โม่เพียงแค่ขมวดคิ้วและไม่สนใจ
สายตาของเขามองไปที่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็โกรธมากในขณะนี้ คิ้วเย็นชาของเขาบิดเป็นเส้นและไม้ค้ำยันในมือของเขาก็กระแทกกับกระเบื้องปูพื้นอย่างแรง พูดด้วยความโกรธ “คุณคุกเข่าลง กราบขอโทษกู้ซิงเว๋ยเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ กู้ซิงเว๋ยที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะเยาะ
อย่างไรก็ตาม เกินความคาดหมายของทุกคน หลี่โม่ไม่ได้คุกเข่าเขาโทษ แทนที่จะคุกเข่ากลับถามคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้แทน “ท่านปู่ ผมอยากรู้ว่า หยุนหลันทำอะไรผิด พวกคุณถึงรังแกเธอเช่นนี้!”
“ บังอาจ! คุณมีคุณสมบัติิอะไรมาถามผม?กล้าดีเกินไปแล้ว!”
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้โกรธมาก ไม้ค้ำยันในมือของเขายกขึ้นสูงและก็พุ่งเข้าหาไหล่ของหลี่โม่
หลี่โม่ยกมือขึ้น จับไม้เท้าแข็งไว้ ดวงตาของเขาเป็นสีแดง จ้องมองไปที่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “หยุนหลันทำอะไรผิดกันแน่?”
