เฮียหลงก้าวเท้ายาวๆนำลูกน้องเดินเข้ามาอย่างองอาจและยิ่งใหญ่ ทุกครั้งในขณะที่เขาเดินเช่นนี้ เฮียหลงจะรู้สึกพิเศษเสมอ ราวกับว่าตนเองได้กลายเป็นเสี่ยวหม่าเกอ (ตัวละครในภาพยนตร์เรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้)
ขณะที่เฮียหลงกำลังเดินไปพร้อมกับความรู้สึกนั้นก็มองเห็นเงาของสามคนปลิวโฉบผ่านหน้าไป
เฮ้ เงาของสามคนนั้นดูคุ้นมากๆ จากขนาดและเสื้อผ้าของทั้งสามคนแล้ว ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของเขาเอง!
ดวงตาของเฮียหลงเบิกโพลงขึ้นในพริบตาและมองไปทางร่างสูงใหญ่กำยำทั้งสามที่ปะทะเข้ากำแพงจนร่วงลงไปบนพื้นอย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง
ใช่เลย เป็นลูกน้องของเขาจริงๆด้วย!
แม่งเอ๊ยนี่มันเกิดอะไรขึ้น ลูกน้องทั้งสามคนนี้ล้วนมีชื่อเสียงว่าโหดเหี้ยม ผู้ที่กล้าต่อกรกับคนเป็นโหล ทำไมถึงปลิวไปแบบนั้น
ยอดฝีมือ จะต้องเป็นยอดฝีมืออย่างแน่นอน!
เฮียหลงมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสถานการณ์อย่างรวดเร็ว ผู้ที่จะสามารถทำร้ายชายฉกรรจ์ที่แข็งแกร่ของตนเองจนปลิวไปแบบนี้ได้จะต้องเป็นยอดฝีมือเท่านั้น
โดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย เฮียหลงดึงปืนพกที่อยู่ด้านหลังของเอวออกมาพร้อมตะโกนเสียงทุ้มต่ำว่า “ควักปืนออกมา แยกออกเป็นรูปสามเหลี่ยม!”
ลูกน้องทั้งสองคนถือว่าได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ในขณะที่เฮียหลงได้ร้องเตือน ทั้งสองคนก็ควักปืนออกมาเรียบร้อยแล้วพร้อมกับวิ่งเหยาะๆไปข้างหน้าซ้ายและขวาของเฮียหลงจนกลายเป็นรูปสามเหลี่ยม
เฮียหลงยกมือซ้ายขึ้นแล้วทำท่าให้หยุด และลูกสมุนพากันยกปืนขึ้นไปยังทิศทางที่ชายฉกรรจ์สามคนปลิวกระเด็นออกไป
เป็นเพราะว่ามีรถจอดขวางไว้เป็นแถว เฮียหลงจึงมองไม่เห็นสถานการณ์ของหลี่โม่ที่อยู่ทางด้านนั้น การได้เผชิญหน้ากับคนที่อาจจะเป็นยอดฝีมือ เฮียหลงจึงไม่กล้าที่ไปข้างหน้าเองโดยตรง แต่ยืนนิ่งรอดูเท่านั้น
หูของหลี่โม่ขยับ เมื่อได้ยินคำพูดของเฮียหลงเมื่อกี้นี้แล้ว เขาหันหลังกลับแล้วกดปุ่มลิฟท์ ประตูลิฟท์เปิดออกช้าๆ
“คุณขึ้นไปดูเสื้อผ้าที่ชั้นบนก่อนเถอะ ผมจัดการเสร็จแล้วจะไปหาคุณ”
“คุณระวังตัวด้วยนะ”
กู้หยุนหลันกำชับแล้วก้าวเข้าไปในลิฟท์
ภายใต้ภาพตรงหน้า กู้หยุนหลันรู้ว่าตนเองอยู่ต่อไปก็กลายเป็นภาระเสียเท่านั้น สิ่งที่ดีที่สุดควรจะขึ้นไปเดินเล่นชั้นบนตามคำสั่งของหลี่โม่
สายตาของกู้หยุนหลันมองตรงไปที่หลี่โม่ ในดวงตาเต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย ประตูลิฟท์ค่อยๆปิดลงช้าๆ ปิดกั้นการมองเห็นของทั้งสองคนเอาไว้
หลี่โม่เดินอ้อมไปด้านข้างรถและอ้อมไปยังทางที่สามคนเฮียหลงกับลูกน้องยืนอยู่
เฮียหลงและลูกน้องรออยู่หลายนาที แต่ไม่พบการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น ทั้งหมดจึงเกิดความสงสัยขึ้นในใจ
“เฮียหลง หรือว่าจะเข้าไปดู?”
ลูกน้องคนหนึ่งพูด
“แกไปดูก่อน ระวังตัวด้วย”
เฮียหลงพูดเสียงเย็นชา
ลูกน้องผงกหัวและในตอนที่ก้าวเท้าไปข้างหน้า ที่หางตาเห็นประกายของเงาร่างหนึ่งผ่านด้านหลังรถด้านข้าง
ในใจก็ตื่นกลัว ขณะที่ลูกน้องหันปากกระบอกปืนเล็งไปทางด้านนั้น ทันใดนั้นเองมีมือหนึ่งยื่นออกมาและคว้าเอาปืนพกในมือของเขาไป
เมื่อลูกน้องเห็นหลี่โม่พุ่งออกมา ในตอนที่เขากำลังจะเหนี่ยวไกปืนก็เกิดเสียงกรีดร้องทรมานดังขึ้น ข้อมือของเขาถูกหลี่โม่หักไปแล้ว
เฮียหลงเห็นหลี่โม่และลูกน้องกำลังลงมือทำอะไรบางอย่าง โดยไม่สนใจว่าจะทำร้ายคนของตนเองหรือไม่ เขาลั่นไกปืนออกไปโดยตรง
หลี่โม่หันกลับไปโดยเร็วแล้วใช้ตัวลูกน้องเฮียหลงมาเป็นเกราะป้องกันกระสุน และคว้ากระบอกปืนจากมือของลูกน้องเฮียหลงมาในเวลาเดียวกัน
ปังๆๆ
เสียงกระสุนปืนพุ่งเข้าสู่ร่างกายดังขึ้นแล้วร่างของลูกน้องที่หลี่โม่ใช้เป็นโล่กำบังก็มีเลือดพุ่งกระฉูดออกมา
“ยิงแม่งอะไรเนี่ย! เกิดโง่อะไรขึ้นมา!”
เฮียหลงตะโกนใส่ลูกน้องคนอื่นๆ
ลูกน้องคนอื่นๆต่างพากันตื่นตระหนก ขณะที่มองเห็นร่างลูกน้องที่หลี่โม่เอามาใช้เป็นโล่กำลังหายใจเฮือกสุดท้าย ดวงตาเป็นสีแดงก่ำไปแล้ว
“เฮีย เฮียหลง นี่คือน้องของพวกเรานะ ฉันทำต่อไปไม่ได้!”
“ไม่ฆ่าเขาให้ตายแม่ม เป็นพวกเราที่จะตายนะ ยิงมันซะ!”
เฮียหลงคำรามลั่นและต้องการที่จะลั่นไกยิงต่อไป
หลี่โม่ยกปืนพกขึ้นแล้วลั่นไกใส่เฮียหลง
ปังๆๆ
เสียงปืนดังขึ้นสามนัด เฮียหลงถูกยิ่งที่ไหล่สองข้างและขาขวา แขนที่ถือปืนอยู่ห้อยตกลงไป น้ำหนักของปืนพกราวกับได้เปลี่ยนเป็นหนักมากและถือไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
ตึง
ปืนพกตกลงบนพื้น เฮียหลงคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้น ขาที่ถูกปืนยิงไม่มีแรงที่จะยืนหยัดได้เลย มีเพียงแค่คุกเข่าลงเขาถึงรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
“ยิงสิ แกเป็นแม่มอะไรยิงเลยสิ”
เฮียหลงตะโกนอย่างอ่อนแรงกับลูกน้องที่เหลือ
ลูกน้องที่ยังเหลือต่างตื่นกลัวกันไปหมดแล้ว มองหลี่โม่ราวกับเห็นผี
“วางปืนลง แล้วจะไว้ชีวิตแก”
หลี่โม่พูดน้ำเสียงเสียงราบเรียบ
ลูกน้องลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโยนปืนพกลงบนพื้นแล้วใช้สองมือกุมหัวหมอบลงบนพื้น
“แกมันโง่แม่มอะไรอย่างนี้ ทำไมฉันถึงได้มีลูกน้องแบบแกได้ แกมันแม่งโคตรระยำ!”
เฮียหลงร้องคำรามอย่างโกรธจัด
หลี่โม่ขว้างลูกน้องเฮียหลงที่เป็นโล่ลงพื้นแล้วเดินไปตรงหน้าของลูกน้องที่เอามือกุมหัวอยู่บนพื้นพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “บอกที่มาของพวกแก สี่คนนั้นคือคนของพวกแกด้วยสินะ จุดประสงค์ของพวกแกคืออะไร”
“พวกเรามาจากเมืองหลิน คนนั้นคือเฮียหลงของพวกเรา เฮียหลงต้องการที่จะเชื่อมสัมพันธ์กับคุณชายสามหลิน เขาต้องการเป็นตัวแทนของคุณชายสามหลินในฉู่โจว แต่ว่าเฮียหลงไม่รู้จักคุณชายสามหลิน ดังนั้นจึงคิดไอเดียขึ้นมาว่าจะจับหญิงสาวชั้นยอดส่งให้กับคุณชายสามหลิน จากนั้นเลยเป็นอย่างที่เห็นครับ”
ลูกน้องไม่กล้าปิดบังแม้แต่น้อยจึงบอกสถานการณ์ทั้งหมดกับหลี่โม่อีกครั้ง ท้ายที่สุดยังได้พูดว่า”ใช่ครับ ใช่ครับพนักงานเสริฟร้านกาแฟเป็นคนรายงานข้อมูลให้พวกเรา เป็นร้านกาแฟบิงโก และหน้าตาพนักงานเสริฟคนนั้นหล่อมากๆด้วย”
“ดีมาก”
หลี่โม่พูดจบก็กระแทกฝ่ามือเข้าไปที่มีดให้แทงลงไปบนคอลูกน้องของเฮียหลงจนลูกน้องเฮียหลงเป็นลมลงไป
“เฮียหลงสินะ ดูเหมือนว่าแกจะเป็นเจ้าของการกระทำที่ชั่วร้ายมากมายฉันจำเป็นจะต้องรักษาความยุติธรรมแทนสวรรค์เบื้องบนเสียแล้ว” หลี่โม่พูดเบาๆ
“อย่า อย่านะ มีอะไรเราพูดกันได้ ฉันชดใช้ให้นายได้ จะให้ชดใช้ยังไงก็ได้ทั้งหมดเลย นายบอกตัวเลขมา”
เฮียหลงตื่นตระหนกแล้วรีบร้องขอความเมตตากับหลี่โม่
“แกชดใช้ไม่ไหวหรอก กล้าลงมือกับเมียของฉัน แกมันรนหาที่ตาย”
หลี่โม่เดินไปด้านหน้าเฮียหลง เขาโบกปืนพกในมือแล้วใช้ด้ามปืนกระแทกลงบนท้ายทอยของเฮียหลงอย่างหนัก
ด้านหลังศรีษะของเฮียหลงโดนกระแทกอย่างแรง หลังจากที่ภายในหัวของเขาเกิดเสียงดังหึ่งแล้วก็หมดสติล้มลงไป
หลี่โม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาหัวหน้าถง ให้หัวหน้าถงนำคนมาเก็บกวาดในขั้นตอนตอนสุดท้าย
จนเมื่อหัวหน้าถงพาคนมาแล้ว หลี่โม่จึงมอบปืนพกให้กับเขาแล้วอธิบายสถานการณ์ให้ฟังสั้นๆ
หัวหน้าถงให้ลูกน้องเก็บกวาดสถานที่เกิดเหตุ จากนั้นจึงกระซิบหลี่โม่ว่า “คุณหลี่ต้องการให้เก็บพนักงานเสริฟคนนั้นหรือเปล่าครับ?”
หลี่โม่พยักหน้า “พนักงานคนนั้นต้องถูกจัดการแน่นอน ถ้าหากไม่มีเขาใช้กลอุบายลับหลังก็จะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะไปกับคุณ ขอเพียงคุณไม่ตีเขาจนตายก็พอแล้วครับ ผมจะดูแลส่วนที่เหลือเอง รับรองว่าเขาจะต้องเข้าไปอยู่ในคุกอย่างแน่นอน”
หลี่โม่ยิ้มและพาหัวหน้าถงเดินไปทางลิฟท์
มาถึงร้านกาแฟบิงโก พนักงานเสิร์ฟรูปหล่อกำลังเสริฟกาแฟให้กับลูกค้า เมื่อเห็นหลี่โม่เดินเข้ามาก็ทำหน้าราวกับเห็นผียังไงยังงั้น
“คุณ ทำไมคุณถึง อ้า!”
ก่อนที่พนักงานเสิร์ฟรูปหล่อจะพูดอะไร หลี่โม่ก็กระแทกหมัดลงไปบนหน้าของเขา
ท่ามกลางเสียงดังเปรี้ยง โหนกแก้มของพนักงานรูปหล่อได้จมลงไป เสียงร้องโหยหวนน่าอนาถดังขึ้นในปากของเขา
“เซอร์ไพรส์มากเลยใช่ไหม? งานนี้นายจะได้เซอร์ไพรส์ยิ่งกว่าเดิมอีก”
