กู้หยุนหลันจ้องมองไปที่สวีอวิ๋นอวิ๋น และส่งสัญญาณให้สวีอวิ๋นอวิ๋นว่าไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับอดีตแล้ว
สวีอวิ๋นอวิ๋นเบะปากของเธอ เงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “คุณจ้องฉันทำไม? สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงทั้งหมด คุณลองเอานิ้วนับดูเองเลย หนุ่มรวยที่ตามจีบคุณในตอนนั้น มีคนไหนที่ทรัพย์สินของตระกูลไม่มากกว่าหนึ่งพันล้านบ้าง คนไหนที่มีทรัพย์สินน้อยกว่าหนึ่งพันล้าน ยังรู้สึกอับอายที่จะมาพูดคุยกับคุณด้วยซ้า”
“บอกมาซิว่าทำไมสุดท้ายคุณจึงแต่งงานกับผีผู้ยากไร้อย่างหลี่โม่ ตอนนั้นฉันคิดว่าคุณแค่มองหาโล่ป้องกัน ใช้เสร็จก็จะโยนมันทิ้ง ตอนนี้คุณรักมันจริงๆ ทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก”
“อวิ๋นอวิ๋น หากคุณพูดถึงเรื่องพวกนี้อีกเราจะไม่ไปงานเลี้ยงละนะ คุณไปหาคนอื่นช่วยคุณดูละกัน”
กู้หยุนหลันกล่าวอย่างเย็นชา
สวีอวิ๋นอวิ๋นก็ตกใจในทันที รีบคว้าแขนของกู้หยุนหลันและเขย่าเธออย่างออดอ้อน
“อย่านะ ฉันจะไม่พูดอะไรคุณแล้ว หากคุณไม่ช่วยฉัน ไม่มีใครช่วยฉันได้แล้ว หากไปหาคนอื่น ฉันเกรงว่าพวกเธออาจคิดที่จะแย่งกับฉันด้วยซ้ำ พวกเธอเป็นแค่เพื่อนปลอมๆเท่านั้น มีแค่คุณหยุนหลันที่เป็นเพื่อนแท้ของฉัน”
กู้หยุนหลันเหลือบมองสวีอวิ๋นอวิ๋นอย่างช่วยไม่ได้แล้วส่งโทรศัพท์คืนให้เธอ “ฉันจะช่วยคุณในครั้งนี้ครั้งเดียว อย่ามาหาฉันหากคุณมีเรื่องแบบนี้ในครั้งต่อไป”
“จะไม่มีครั้งหน้าแน่นอน เวลาใกล้ถึงแล้ว เรารีบไปเตรียมตัวกันเถอะ ไปดูโลกภายนอกเร็ว ได้ยินมาว่างานนี้จัดได้ใหญ่มาก”
สวีอวิ๋นอวิ๋นเร่งให้กู้หยุนหลันไปก่อนเวลา ทำให้กู้หยุนหลันไม่มีอารมณ์ในการทำงานอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเก็บข้าวของและเลิกงาน
หลี่โม่ช่วยกู้หยุนหลันถือกระเป๋า เดินตามหลังกู้หยุนหลันกับสวีอวิ๋นอวิ๋นแล้วเดินออกไป
ที่ลานจอดรถของบริษัท เมื่อกู้หยุนหลันกำลังจะขับรถของเธอไป สวีอวิ๋นอวิ๋นเขย่ากุญแจรถ BMW ในมือของเธอ
“หยุนหลัน อย่าขับรถของคุณเลย รถของคุณไปที่นั่นจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในที่จอดรถนะ ขับBMW ของฉันไปกันเถอะ”
ในขณะนี้ หัวใจของสวีอวิ๋นอวิ๋นเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ในอดีต สวีอวิ๋นอวิ๋นถูกกู้หยุนหลันกดทุกที่ เธอเป็นได้เพียงตัวประกอบของกู้หยุนหลัน แต่ตอนนี้รถของเธอดีกว่ากู้หยุนหลัน ทำให้สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้สึกดีเหมือนล่องลอยอยู่กลางอากาศ
เมื่อคิดถึงอนาคต หากได้แต่งงานกับเศรษฐี มันก็จะสามารถกดกู้หยุนหลันไปเลย ถึงตอนนั้นให้กู้หยุนหลันเป็นตัวประกอบให้ตัวเอง
กู้หยุนหลันลังเลสักพัก ในที่สุดก็เดินไปที่ BMW ของสวีอวิ๋นอวิ๋น
สวีอวิ๋นอวิ๋นนั่งบนที่นั่งคนขับด้วยรอยยิ้ม กู้หยุนหลันนั่งในที่นั่งข้างๆคนขับ และหลี่โม่นั่งแถวหลังพร้อมกับถือกระเป๋าไว้
BMW เริ่มขับออกไปช้าๆ สวีอวิ๋นอวิ๋นขับรถไปด้วยและพูดไปด้วย “นี่คือสิ่งที่แฟนคนก่อนมอบให้ฉัน ตอนแรกฉันต้องการเมอร์เซเดส-เบนซ์ แม้ว่าเมอร์เซเดส-เบนซ์จะขับสบาย แต่การควบคุมไม่ได้ดีเท่า BMW
“เหอะๆ”
หลี่โม่เยาะเย้ย และเสียงหัวเราะก็แสดงถึงการดูถูกเหยียดหยาม
สวีอวิ๋นอวิ๋นจ้องไปที่หลี่โม่ผ่านกระจกมองหลัง “คุณหัวเราะอะไร คุณมีความสามารถในการซื้อรถให้หยุนหลันสักคันไหม ไม่ต้องพูดถึงเมอร์เซเดส-เบนซ์ BMWเลย คุณมีปัญญาซื้ออาวดี้ให้หยุนหลันก็ไม่เลวละ
“ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรนิ เดี๋ยวอีกสองสามวันผมจะซื้อให้หยุนหลันหนึ่งคัน”
หลี่โม่พูดอย่างไม่ใส่ใจ
“แหม คุยโวไม่ต้องจ่ายภาษีใช่ไหม อีกสองสามวันจะซื้อให้หยุนหลัน คุณยอดเยี่ยมมาก ซื้อให้หยุนหลันเดี๋ยวนี้สิ ฉันรู้จักผู้จัดการฝ่ายขายร้านรถโดยเฉพาะ ถ้าคุณต้องการ ฉันจะโทรไปเดี๋ยวนี้ และจะให้ส่วนลดแก่คุณด้วยนะ”
สวีอวิ๋นอวิ๋นเยาะเย้ย โดยรู้สึกว่าหลี่โม่ไม่มีกำลังที่จะซื้อรถ
กู้หยุนหลันนวดหน้าผากของเธอ เธอคิดไม่ถึงว่าสวีอวิ๋นอวิ๋นกับหลี่โม่จะไม่ชอบขี้หน้ากันแบบนี้ พวกเขาขัดแย้งกันและเข้ากันไม่ได้ตั้งแต่แรกพบ
“อวิ๋นอวิ๋น ฉันจะไม่พอใจละนะ”
กู้หยุนหลันกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
สวีอวิ๋นอวิ๋นทำปากจู๋ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “หยุนหลัน คุณปกป้องเขาขนาดนี้ มันเป็นเพราะคุณเห็นเขาน่าสงสาร อารมณ์ความเป็นแม่จึงล้นหลาม และเลี้ยงเขาเหมือนกับลูกชายล่ะสิ”
“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด หลี่โม่ เขาเป็นคนที่มีความสามารถ แต่เขาไม่เปิดเผยหรืออวดก็แค่นั้น”
กู้หยุนหลันพยายามช่วยหลี่โม่อธิบาย
กู้หยุนหลันยังไม่เข้าใจว่าหลี่โม่เป็นคนยังไง แต่หลังจากที่ได้ผ่านหลายสิ่งหลายอย่างด้วยกันมา กู้หยุนหลันก็สามารถรู้ได้ว่าเขาเป็นคนไม่ธรรมดา
บางทีเงิน ชื่อเสียง และอำนาจอาจไม่มีความหมายสำหรับหลี่โม่ แต่กู้หยุนหลันรู้สึกว่า หากหลี่โม่ต้องการสิ่งเหล่านั้น อาจเป็นเรื่องง่ายสำหรับหลี่โม่ที่จะได้รับมัน
สวีอวิ๋นอวิ๋นอดทนไว้ไม่พูด อย่างไรก็ตาม เพราะเรื่องสำคัญในตอนนี้คือหลอกกู้หยุนหลันไปร่วมงานเลี้ยงกลางคืนของโรงกลั่นเหล้าองุ่น เพียงแค่กู้หยุนหลันไปถึงที่นั่น สวีอวิ๋นอวิ๋นจะได้รับประโยชน์มากมาย
แต่เมื่อกู้หยุนหลันกล่าวว่า หลี่โม่แค่ไม่ชอบเปิดเผยไม่ชอบอวด สวีอวิ๋นอวิ๋นก็อดทนไม่ได้อีก “หยุนหลัน คุณพูดคำโกหกเพื่อปกป้องเขา นี่มันทำเกินไปแล้ว คุณยังเห็นฉันเป็นเพื่อนไหม ฉันแค่หัวเราะเยาะสามีของคุณว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ ไม่ได้บอกว่าเขาไร้มนุษยธรรมซะหน่อย”
ใบหน้าของกู้หยุนหลันเย็นลงทันที ดวงตาที่เย็นชาของเธอมองไปที่สวีอวิ๋นอวิ๋น ทำให้สวีอวิ๋นอวิ๋นกังวลมาก
“หยุนหลัน อย่าโกรธเลย ฉันมันแย่ ก็แค่พูดออกไปโดยไม่คิด ไม่ต้องคิดมาก ฉันไม่มีความอาฆาตพยาบาทใดๆจริงๆ” สวีอวิ๋นอวิ๋นอธิบายด้วยความตื่นตระหนก
“ขอโทษหลี่โม่”
กู้หยุนหลันกล่าวอย่างเย็นชา
สวีอวิ๋นอวิ๋นเหลือบมองหลี่โม่ผ่านกระจกมองหลัง กลั้นหายใจในใจ ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ
กลับต้องมาขอโทษไอ้ขยะนี้ ฉันก็แค่พูดความจริงเท่านั้น!
ช่างเถอะ อดทนไว้เพื่อประโยชน์เหล่านั้น แล้วหาคนมาจัดการไอ้ขยะนี้ที่งานเลี้ยง!
และสั่งสอนหยุนหลันสักหน่อย
ในใจสวีอวิ๋นอวิ๋นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอบีบรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงแห้งๆ “ใช่ ฉันขอโทษนะหลี่โม่ ฉันพูดไม่คิด อย่าโกรธฉันเลยนะ”
“ไม่เป็นไร ผมชินแล้ว”
หลี่โม่พูดอย่างเฉยเมย
สวีอวิ๋นอวิ๋นใจที่อยากร้องไห้ก็มีแล้ว คุณชินแล้วทำไมไม่เตือนกู้หยุนหลันก่อน ทำไมต้องรอให้กูพูดขอโทษแล้วค่อยมาพูด นี่กำลังตบหน้ากูเหรอ!
หลี่โม่เหลือบไปที่หน้าด้านข้างของสวีอวิ๋นอวิ๋น และพูดว่า “ผมชินกับการรับคำขอโทษจากคนอื่นแล้ว คุณไม่ใช่คนแรกที่ขอโทษผม และไม่ใช่คนสุดท้ายที่ขอโทษผม มีคนมากมายที่มีตาไม่มีแวว ผมก็ช่วยไม่ได้ “
สวีอวิ๋นอวิ๋นแทบจะพ่นเลือดออกมาเต็มปาก เพียงรู้สึกว่าเลือดทั่วร่างกายของเธอพุ่งเข้าใส่หัวของเธอ ราวกับว่ากำลังจะพ่นออกจากหัวของเธอ
ข่มเหงรังแกเกินไปแล้ว!
สวีอวิ๋นอวิ๋นโกรธเคืองจนหน้าแดง มือของเธอที่จับพวงมาลัยรถไว้สั่นอยู่ครู่หนึ่งและเธอไม่สามารถจับพวงมาลัยแน่นได้อีกต่อไป รถยนต์ BMW ที่ขับอยู่เลี้ยวซ้ายและขวาไปมาบนถนน รถด้านหลังตกใจจนได้แต่บีบแตรเพื่อเตือนสติ
“หยุนหลัน คุณไม่สั่งสอนสามีคุณหน่อยหรอกเหรอ”
มีเสียงร้องไห้ในเสียงของสวีอวิ๋นอวิ๋น
“สิ่งที่หลี่โม่พูดเป็นความจริง”
กู้หยุนหลันพูดอย่างสงบ “ไปจอดรถข้างทางเถอะ อารมณ์ของคุณไม่ดี ดังนั้นอย่าขับรถเลย”
สวีอวิ๋นอวิ๋นปาดน้ำตาจากหางตา ตั้งสมาธิแล้วขับรถไปข้างถนน “พวกคุณใครจะขับ ฉันจะไม่ขับแล้ว”
