จักรพรรดิมังกร – ตอนที่ 418 สั่งสอนกู้ชิงหลิน

“ตี! ทุบตีให้หนัก ทุบตีให้ตาย!”

ฉิงจี้เย่กล่าวอย่างดุเดือด

“พี่ใหญ่ คุณมันบ้าไปแล้ว ทำไมให้พวกเขาตีพวกเรา!”

คุณชายรองฉิงถามด้วยความตื่นตระหนก

“ยังกล้าถามว่าทำไม? พวกคุณกล้าทำให้คุณหลี่ขุ่นเคืองคือการหาที่ตาย! หักกระดูกบนร่างกายทุกซี่บนตัวของพวกเขาให้หมด!”

หลังจากพูดจบ ฉิงจี้เย่ได้ทำเป็นตัวอย่างก่อน โดยเหวี่ยงกำปั้นของเขาไปที่ไหล่ของสองพี่น้องที่โง่เง่า

ด้วยการชกสองครั้งอย่างดุเดือด คุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงกรีดร้อง

“ชกแบบนี้ เร็ว”

หลังจากทำการการสาธิตเสร็จ ฉิงจี้เย่ก็จ้องไปที่บอดี้การ์ดและพูด

บอดี้การ์ดกัดฟันและขยับมือ ทุบตีคุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงอย่างรุนแรง

ผู้คนที่ดูอยู่ข้างๆหวาดกลัว โหดร้ายกับพี่น้องของเขามาก หากไม่มีเหตุผลเพียงพอ นั่นก็ทำเกินไปแล้วจริงๆ

ภายใต้ความสนใจของผู้ชม ฉิงจี้เย่เดินไปหาหลี่โม่ โค้งคำนับให้หลี่โม่หนึ่งร้อยสิบองศา อีกนิดหัวของเขาก็จะแตะนิ้วเท้าของเขาแล้ว

“คุณหลี่ ผมขอโทษคุณแทนลูกพี่ลูกน้องสองคนนี้ของผมด้วย พวกเขามีตาแต่ไม่มีแวว ขอให้คุณหลี่ให้อภัยพวกเขาด้วย ผมจะจัดการกับพวกเขาอย่างเหมาะสมและจะไม่ปล่อยให้พวกเขากลับไปในประเทศอีกแน่นอน”

หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวจางๆ “งั้นก็แบบนี้เถอะ อย่างอื่นไม่ไปถือสาแล้ว”

“ขอบคุณคุณหลี่ ในนามของตระกูลฉิง ผมขอขอบคุณสำหรับความเอื้ออาทรของคุณ”

ฉิงจี้เย่โค้งคำนับและขอโทษหลังจากพูดจบ สีหน้าท่าทีดูเคารพมาก

ผู้คนที่มุมดูต่างตกตะลึง มองมาที่หลี่โม่ด้วยสายตาทุกรูปแบบ ราวกับจะมองเห็นผ่านตัวตนของหลี่โม่

แต่เสื้อผ้าธรรมดาของหลี่โม่นั้นดูสับสนเกินไป และมันก็ดูไม่ออกว่าตัวตนที่แท้จริงของหลี่โม่เป็นใคร

“คุณหลี่คนนี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากไหนกัน?ฉิงจี้เย่จึงได้เกรงกลัวเขาเช่นนี้ มันเป็นไอ้หนุ่มซินตึ๊งบุกกรุงโรมใช่ไหม”

“มังกรตัวนี้ ก็ดุร้ายเกินไปไหม ถึงขั้นที่คุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงจะถูกส่งไปต่างประเทศ บางทีพวกเขาอาจถูกส่งไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อทำไร่ทำนา น่าสงสารมาก”

“ใครรู้จักคุณหลี่คนนี้ โปรดช่วยเล่ารายละเอียดของคุณหลี่ให้ฟังหน่อย ฉันเตรียมพร้อมที่จะไปทำความรู้จักคุณหลี่ กอดต้นขาทองของเขา”

เมื่อฟังความคิดเห็นต่างๆนาๆของผู้คนรอบตัว คนทั้งคนของสวีอวิ๋นอวิ๋นก็เริ่มไม่ดี คนที่น่ากลัวอย่างฉิงจี้เย่จะไปขอโทษหลี่โม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งได้ล้มล้างมุมมองเดิมของสวีอวิ๋นอวิ๋น

สีหน้าของกู้ชิงหลินมืดลง และเธอก็หงุดหงิดเล็กน้อยที่เห็นฉิงจี้เย่ไม่มีศักดิ์ศรี อยู่ดีๆทำไมต้องไปขอโทษหลี่โม่ด้วย!

“อยากรู้รายละเอียดของคุณหลี่เหรอ? ฉันรู้”

กู้ชิงหลินกัดฟันและพูดว่า

สายตาของผู้คนมากมายรอบๆมองมา ชายหนุ่มร่ำรวยที่ไม่ใช่คนเมืองฮ่านเหล่านี้ไม่รู้จักกู้ชิงหลิน ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าเธอรู้รายละเอียดของหลี่โม่ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งคำถามด้วยความสงสัย

“ถ้าคนสวยรู้ก็รีบบอกมา เราจะชวนคนสวยมาดื่มทีหลัง”

กู้ชิงหลินก็ไม่ได้ลีลา เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดเสียงดังว่า “หลี่โม่ เป็นลูกเขยแต่งเข้าไปในบ้านฝ่ายหญิงของตระกูลกู้ในเมืองฮ่าน เป็นไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์! เขาจะเป็นไอ้หนุ่มซินตึ๊ง บุกกรุงโรมได้ไง เขาก็แค่ไอ้ขยะไร้ประโยชน์ของเมืองฮ่าน!”

ทันทีที่เสียงของกู้ชิงหลินลดลง ฝูงชนรอบๆก็ถอยกลังทันที ราวกับว่ากู้ชิงหลินเป็นพวกงูแมงป่อง ทุกคนหลบเลี่ยง

มีเพียงเพื่อนสนิท สวีอวิ๋นอวิ๋นของกู้ชิงหลินเพียงไม่กี่คนที่ยังอยู่กับเธอ

เมื่อเห็นชายหนุ่มร่ำรวยรอบตัวผลักออกไป กู้ชิงหลินก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ชี้ไปที่หลี่โม่แล้วตะโกนว่า “หลี่โม่ ไอ้ขยะ คุณยังกล้าที่จะหยิ่งผยองที่นี่อีกเหรอ!”

“กู้ชิงหลิน?” หลี่โม่เหลือบไปที่กู้ชิงหลินด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเห็นสวีอวิ๋นอวิ๋นอยู่กับกู้ชิงหลิน ในใจของเขาก็เข้าใจในทันที

กู้หยุนหลันก็เห็นกู้ชิงหลินกับสวีอวิ๋นอวิ๋นอยู่ด้วยกัน มองสวีอวิ๋นอวิ๋นอย่างผิดหวังแล้วถอนหายใจ

สวีอวิ๋นอวิ๋นตกใจในทันที รู้ว่าตนเองเปิดเผยแล้ว และหลังจากลังเลสักพัก สวีอวิ๋นอวิ๋นก็วิ่งหนีจากกู้ชิงหลิน

วิ่งไปด้านข้างของกู้หยุนหลัน สวีอวิ๋นอวิ๋นจับแขนของกู้หยุนหลันและกล่าวว่า “หยุนหลัน คุณเข้าใจผิดแล้ว เราเพิ่งพบกันเมื่อตอนที่เกิดเรื่อง มีคนเบียดเราจึงทำให้เรายืนอยู่ที่เดียวกัน”

“เหอะๆ” กู้หยุนหลันหัวเราะอย่างเย็นชา ดึงแขนของเธอกลับจากมือของสวีอวิ๋นอวิ๋น

สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้สึกโมโหเล็กน้อย แต่เมื่อเธอเห็นหลี่โม่ สวีอวิ๋นอวิ๋นก็ระงับความโกรธของเธอ

“หยุนหลัน คุณต้องเชื่อฉันนะ ฉันรู้ว่าเมื่อกี้ฉันวิ่งไปเองไม่ถูกต้อง นี่ก็เพราะฉันกลัวไม่ใช่เหรอ ถ้าฉันรู้ว่าหลี่โม่เก่งขนาดนี้ ฉันจะไม่วิ่งหนีไปแน่นอน”

เมื่อกู้ชิงหลินเห็นสวีอวิ๋นอวิ๋นขอโทษกู้หยุนหลัน ความโกรธของเธอก็พุ่งไปที่หน้าผากของเธอและเธอรีบเดินไปหาสวีอวิ๋นอวิ๋น เตรียมที่จะดึงสวีอวิ๋นอวิ๋นกลับมา

ฉิงจี้เย่ห้ามกู้ชิงหลินไว้ พูดอย่างเย็นชาว่า “เดินหน้าอีก ผมจะไม่เกรงใจละนะ”

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาขวางทางฉัน อย่าคิดว่าคุณเป็นคุณชายคนโตของตระกูลฉิงแล้ว ฉันจะกลัวคุณ! แม้แต่ขยะอย่างหลี่โม่ก็กลัว ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของลูกชายคนโตของคุณในตระกูลฉิง แค่คุยอวดออกมาเท่านั้น!”

กู้ชิงหลินเป็นเพราะโมโห บวกกับความมั่นใจที่มีคุณชายสามหลิน เธอไม่ได้เห็นฉิงจี้เย่อยู่ในสายตาของเธอ

“ผมจะมียศศักดิ์ขนาดนั้นได้ไง ผมฉิงจี้เย่เป็นแค่หมาของคุณหลี่เท่านั้น คุณหลี่กัดใครผมก็กัดคนนั้น คนที่ไม่เคารพคุณหลี่ผมก็จะกัด ไม่ว่าใครก็ตาม ชายหญิงเด็กหรือคนชรา”

ฉิงจี้เย่กล่าวอย่างไร้ความรู้สึก

หลายคนที่ชมดูอยู่ข้างๆเคยพูดคุยกับฉิงจี้เย่ และเคยเห็นด้านที่ดุร้ายของฉิงจี้เย่มาก่อน ในขณะนี้ เมื่อ ฉิงจี้เย่เรียกตัวเองว่าเป็นหมาของหลี่โม่ มุมมองของทุกคนก็พังทลายลง

“ฉินจี้เย่กำลังจะบ้าใช่ไหม เขาพูดแบบนี้คือไม่มีหน้าเลยนะ และเขาก็ยอมรับว่าเขาเป็นสุนัข”

“นี่เป็นเพราะจะประจบจึงปล่อยใช่ไหม หลี่โม่คนนี้ไม่ใช่ขยะไร้ประโยชน์อย่างแน่นอน ถ้าเป็นขยะไร้ประโชชน์ ฉิงจี้เย่ไม่ใช่หมาอย่างแน่นอน”

กู้ชิงหลินถูกฉิงจี้เย่พูดจนแทบหายใจไม่ออก ฉิงจี้เย่ยอมรับว่าตนเองเป็นหมาของหลี่โม่ กู้ชิงหลินจะพูดอะไรเพิ่มก็สูญเปล่า

กู้ชิงหลินโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง เหวี่ยงมือไปที่ใบหน้าของฉิงจี้เย่ด้วยความโกรธและเริ่มลงมือ “หลี่โม่เป็นลูกเขยแต่งเข้ามาในตระกูลของฉัน ถ้าคุณเป็นหมารับใช้ของหลี่โม่ ก็เป็นสุนัขของตระกูลกู้ด้วย วันนี้ฉันจะตีหมาหัวเน่าตัวนี้!”

ฉิงจี้เย่ก้าวถอยหลังและหลบมือของกู้ชิงหลิน ขมวดคิ้วแน่นและมองไปที่หลี่โม่ด้วยสีหน้าที่สอบถาม

หลี่โม่มองไปที่กู้ชิงหลินอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ตี”

ฉิงจี้เย่พยักหน้า จับผมของกู้ชิงหลิน ยกแขนของเขาและตบไปที่ใบหน้าของกู้ชิงหลิน

หลังจากตบไปไม่กี่ครั้ง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยโบท็อกของกู้ชิงหลินเกือบพัง

“ฮือๆๆ! “

กู้ชิงหลินถูกทุบตีและร้องไห้อย่างหนัก ปาดน้ำตาและคำราม “หลี่โม่ คุณกล้าให้คนอื่นตบฉัน คอยดู รอให้ฉันหาคนมาจัดการพวกคุณ!”

“จะหาคนก็รีบไปหา อย่าปล่อยให้เรารอนานเกินไป”

หลี่โม่พูดจางๆ

“เดี๋ยวก่อน วันนี้เป็นวันตายของคุณ!”

หลังจากที่กู้ชิงหลินพูดจบ เธอก็รีบไปหาคุณชายสามหลิน