“น้ำเสียงต่างถิ่นอย่างนั้นเหรอ”
หลี่โม่สงสัยและพึมพำกับตัวเอง
อย่าบอกนะว่ามีคนต่างถิ่นเข้ามาแย่งชิงพื้นที่ในเมืองฮ่าน
นี่เป็นเรื่องที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ คนต่างถิ่นพาพวกมาชิงพื้นที่เมืองอื่น ไม่ใช่เรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น แต่ว่าตอนนี้เห็นได้น้อยลงเท่านั้น
“ใช่ อีกอย่างพวกนั้นดูป่าเถื่อนมาก พี่พาคนในท้องที่ไปช่วยพูด สุดท้ายโดนทำร้ายกลับมา เมื่อกี้ฉันไปติดต่อสายตรวจ พอพวกนั้นเห็นสายตรวจก็พากันแยกย้ายหนีไปหมด คิดไม่ถึงว่าพอสายตรวจกลับมา พวกนั้นก็ไปก่อเรื่องอีก”
กู้หยุนหลันกุมขมับ เธอรู้สึกปวดหัวมาก ต้องเจอกับคนที่ไม่ฟังเหตุผลและพวกอันธพาลที่ใช้ความรุนแรง เธอคิดวิธีแก้ไขไม่ออกเลยจริงๆ
“คุณภรรยาใจเย็น เดี๋ยวผมไปถามหัวหน้าจาง”
เรื่องครั้งก่อนทำให้หลี่โม่ได้รู้จักกับหัวหน้าจาง หลี่โม่จึงไม่ต้องเกรงใจที่จะใช้งานหัวหน้าจาง
หลี่โม่โทรเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด
หลังจากที่ได้ยินตำแหน่งของสถานที่ก่อสร้าง หัวหน้าจางก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“คุณหลี่ ผมรู้จักคนพวกนั้น พวกมันมาจากหนานซาน เป็นพวกอันธพาลที่อยู่มานาน พวกมันรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เราจึงไม่สามารถจับพวกมันได้ ทำได้เพียงไล่พวกมันให้แยกย้าย งั้นผมส่งทีมไปเฝ้าที่ก่อสร้างของคุณดีไหมครับ ทำให้พวกมันหวาดกลัว”
หัวหน้าจางวางแผนจะสร้างสัมพันธ์ที่ดี เขาจึงทำอย่างจริงจัง ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด ส่งสายตรวจไปคอยจับตาดูที่ก่อสร้าง เพื่อรับประกันว่าจะไม่มีเรื่องเกิดขึ้นที่นั่น
“ถ้าทำอย่างนั้นมันก็เป็นการแก้ไขปัญหาที่ปลายเหตุ อีกอย่างถ้าพวกมันทำเรื่องอย่างอื่น ก็จะทำให้ถูกกระทำ นายรู้จักภายในของพวกนั้นหรือเปล่า เล่าเรื่องภายในของพวกนั้นให้ฉันฟังหน่อย”
หัวหน้าจางเงียบไปครู่หนึ่ง เขาใช้นิ้วเคาะบนเอกสารที่วางบนโต๊ะ
“เกี่ยวข้องกับซินแสครั้งที่แล้วครับ ผมว่าคงเป็นพวกลูกค้าของซินแสที่น่าจะมีคนไม่พอใจ และพาคนไปหาทางแก้แค้น ผมส่งคนไปตามตรวจสอบดูแล้ว อีกไม่นานคงจะได้ข่าว รบกวนคุณหลี่อย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่าม ต้องเชื่อใจพวกผมนะครับ”
“เหอะๆ พวกลูกค้าของไอ้หมอนั่นเหรอ ฉันเข้าใจแล้ว นายรีบตามตรวจสอบต่อเถอะ ฉันไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามแน่นอน”
หลี่โม่รู้แล้วว่าคนพวกนั้นเป็นใคร เขาไม่ได้กังวลแล้ว ขอแค่รู้ว่าศัตรูเป็นใคร เขาก็มีวิธีรับมือกับพวกนั้นแล้ว
กู้หยุนหลันได้ยินหัวหน้าจางพูดคร่าวๆ เมื่อได้ยินว่าคนพวกนั้นเกี่ยวข้องกับเรื่องครั้งก่อน ก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้
“จริงๆ เลย เป็นเรื่องที่ลุงใหญ่ก่อขึ้นทั้งนั้น ดีอยู่แล้วจะไปหาซินแสมาดูฮวงจุ้ยทำไม หาเรื่องให้คนกลุ้มใจไม่หยุดจริงๆ”
กู้หยุนหลันบ่นออกมา หลี่โม่หัวเราะแล้วพูดว่า “พอเถอะ รู้ว่าพวกมันเป็นใครก็จัดการได้แล้ว ผมว่าพวกที่มาก่อเรื่องแค่ลองเชิงก่อน น่าจะมีแผนใหญ่ที่ยังไม่ได้ลงมือ”
“งั้นจะทำยังไงล่ะ จะเหมือนครั้งก่อนหรือเปล่า ที่ต้องถึงแก่ชีวิต”
“ไม่แน่เหมือนกัน ผมจะให้ฉู่จงเทียนส่งคนไปเจรจากับพวกมัน รอดูท่าทีของพวกมันก่อน”
หลี่โม่หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาฉู่จงเทียน ให้เขาส่งคนไปคุยกับพวกที่มาจากหนานซาน
ฝ่ายฉู่จงเทียนหลังจากวางสายก็รีบจัดการทันที เขาให้ลูกน้องล้อมคนพวกนั้นและไล่ออกจากเมืองฮ่านไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว
ผีรองเข้ามาในห้องสูทของหลินเจิ้งหนาน
หลินเจิ้งหนานเชิญผีรองนั่งตรงหัวโต๊ะด้วยความนอบน้อม “นายท่านเชิญนั่งเลยครับ คนในตระกูลหลินของเราจะทำตามที่ท่านแนะนำ”
“อืม คนที่ฉันเชิญมาน่าจะถึงเร็วๆ นี้ รอสักหน่อย”
“ผมจะไปต้อนรับพวกเขา เชิญท่านนั่งตามสบาย”
หลินเจิ้งหนานพาพวกลูกน้องไปยืนต้อนรับเหล่าผู้มีฝีมือหน้าประตู
ไม่นานนักพรตเต๋าที่เป็นชายวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมยันต์แปดทิศเดินเข้ามา หลินเจิ้งหนานเดินเข้าไปต้อนรับและเชิญเขาเข้ามาในห้อง
จากนั้นก็มีชายร่างกายกำยำอีกสองสามคนเข้ามา หลินเจิ้งหนานก็ใช้วิธีการต้อนรับแบบเดิม
มีคนที่แต่งตัวแตกต่างกันกว่าสิบคนเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่ขาดสาย ดูไปดูมาก็เหมือนพวกที่มีความสามารถเหนือคน สรุปว่าพวกเขาแตกต่างจากคนทั่วไปมาก
หลังจากที่วุ่นอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดหลินเจิ้งหนานก็ต้อนรับผู้คนเสร็จเรียบร้อย เขากลับมานั่งในห้องสูทเป็นคนสุดท้าย
“ไอผีรอง นายบอกว่าสามารถจัดการกับหลี่โม่ได้ เป็นเรื่องจริงหรือไม่”
นักพรตเต๋าทนไม่ไหวและถามออกมา
“หลงหานกวางนายอยากแก้แค้นให้คนที่นายนับถือขนาดนั้นเลยเหรอ”
ผีรองปรายตามองนักพรตเต๋าและเอ่ยขึ้น
“แน่นอนสิ ถ้าปกครองลูกน้องตัวเองไม่ได้ งั้นต่อไปจะควบคุมลูกน้องได้ยังไง เมื่อขาดหัวใจของการเป็นทีมมันก็จะแย่”
หลงหานกวางถือว่าเป็นอาจารย์ของซินแสจาง หลายปีมานี้เงินที่ซินแสจางหามาได้ เขามักจะมอบให้หลงหานกวางด้วยความกตัญญู
ครั้งนี้ซินแสจางตกอยู่ในเงื้อมมือของหลี่โม่ ทำให้หลงหานกวางโมโหไม่น้อย ตั้งแต่หลงหานกวางถูกบีบออกมา เงินส่วนใหญ่ที่ได้ก็มาจากซินแสจาง
เพราะฉะนั้นครั้งนี้เขาจะต้องแก้แค้นเพื่อซินแสจาง ถ้าเอาแต่หดหัวอยู่ในกระดอง ต่อไปคงจะไม่มีใครอยู่ร่วมกับเขา
ผีรองยกแก้วน้ำขึ้นและพูดว่า “ผมขอขอบคุณทุกท่านที่มาช่วย อาจารย์อาของเราน่าจะมาถึงคืนนี้ เราจะได้มาวางแผนว่าจะจัดการหลี่โม่ยังไง”
“พวกเราสามารถทำเรื่องยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ในบรรดาพวกเรา ไม่มีใครที่อ่อนแอ ฉันว่าเลือกใครสักคนไปก็สามารถจัดการหลี่อะไรนั่นได้แล้ว”
ชายร่างกายกำยำคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอวดดี
“หานหัวแข็ง นายอย่าประมาทหลี่โม่ พี่ผีใหญ่ของฉันตายคามือมัน เพราะฉะนั้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลี่โม่ ขอให้ทุกคนอย่าประมาท มันอยู่ในระดับเดียวกับพวกเราหรืออาจจะเก่งกว่าพวกเราด้วย”
ผีรองพูดอย่างจริงจัง หลงหานกวาง หานหัวแข็งและคนอื่นๆ เริ่มใจไม่ดี เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาสบประมาทฝีมือของหลี่โม่
นอกจากหลงหานกวางที่มาเพื่อแก้แค้น คนที่เหลือมาเพื่อผลประโยชน์ทั้งนั้น เมื่อได้ยินว่าหลี่โม่ฆ่าผีใหญ่ คนที่เหลือเริ่มรู้สึกอยากจะล่าถอย
พวกเขารู้ถึงฝีมือของผีใหญ่เป็นอย่างดี เรียกได้ว่าเป็นอันดับต้นๆ ในบรรดาพวกเขา
คนมีฝีมือเช่นนี้ถูกหลี่โม่ฆ่าตาย แถมตอนนี้หลี่โม่ยังใช้ชีวิตปกติ แสดงให้เห็นว่าหลี่โม่ฆ่าผีใหญ่ได้อย่างง่ายดาย
“ไอผีรอง นายเห็นแก่ตัวไปหน่อยไหม ทำไมไม่บอกเรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้ จำนวนเงินที่นายให้พวกเราก่อนหน้านี้ไม่เหมาะสม”
“ใช่ พวกเราคิดว่าให้มาช่วยฆ่าคนทั่วไป ที่แท้เป็นคนที่มีฝีมือมาก ถ้านายไม่เพิ่มเงินให้ พวกเราจะกลับ”
พวกโลภมากใช้โอกาสพูดโวยวาย เพราะอยากเพิ่มเงินให้มากขึ้น
“เหอะๆ เงินที่ให้พวกนายก่อนหน้านี้คือเงินมัดจำ หลังจากฆ่าหลี่โม่จะมีรางวัลใหญ่ยิ่งกว่านั้น พวกนายก็รู้ว่าตอนนี้ฉันติดตาม คุณจาง ที่อยู่ข้างกายราชินีของสำนักหลงเหมิน ฆ่าหลี่โม่ก็เป็นความคิดของเขา พวกนายจะได้รับค่าตอบแทนอย่างดี” ผีรองพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
