บทที่ 50 เตรียมไว้สำหรับคุณ
รอยยิ้มบนใบหน้าของซู๋ไห่เทียนแข็งในทันที การแสดงออกของเขาไม่แน่ไม่นอนและเขาจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยความโกรธ
หลี่โม่ไอ้ขยะที่น่ารังเกียจ คุณหมายถึงอะไร?
สถานะตนเองคืออะไร ไม่รู้บ้างเหรอ?
ซู๋ไห่เทียนรู้สึกรำคาญเมื่อเขากล้าพูดให้เขาเสียฟอร์มครั้งแล้วครั้งเล่า!
เสือไม่แสดงความดุ เห็นผมเป็นแมวป่วยเหรอ!
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ซู๋ไห่เทียนจะลุกขึ้นยืนและตำหนิหลี่โม่ หวังฟางก็ลุกขึ้นเป็นครั้งแรกและตบหน้าหลี่โม่!
หลี่โม่สับสนเล็กน้อยกับการตบอย่างกะทันหันนี้ บีบและบีบมือของเขาใต้โต๊ะ
ทุบตีคนไม่ควรตบหน้า แม่ยายทำเกินไปแล้ว!
“คุณพูดไร้สาระอะไรของคุณ?ไม่ใช่เห็นแก่หน้าไห่เทียนหรือเป็นเพราะเห็นแก่หน้าไอ้ขยะอย่างคุณ?คุณมันก็แค่ไอ้ขี้เกียจที่วันๆเอาแต่กินๆนอนๆ คุณมันก็แค่สุนัขที่ไม่มีเงินไม่มีอำนาจที่เกาะบ้านเรา ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลกู้ของเราสงสารคุณ ยอมให้คุณแต่งเข้ามาในบ้าน ยังไม่รู้เหรอว่าตนเองเป็นใคร?คุณไม่ดูซู๋ไห่เทียนว่าเขาเป็นใคร เป็นลูกชายของบริษัทซู๋ซื่อ คุณจะเทียบกับซู๋ไห่เทียนได้อย่างไร ไอ้ไร้ประโยชน์? ถ้าครอบครัวเราพึ่งพาคุณ ตอนนี้คงต้องกินแกลบไปนานแล้ว! “
หวังฟางโกรธมาก อารมณ์ดีๆของวันนี้ ถูกไอ้หลี่โม่ขยะคนนี้ทำลายจนหมด
“ แม่ นี่ท่านทำอะไรน่ะ!”
เมื่อกู้หยุนหลันเห็นหลี่โม่ถูกตำหนิ รู้สึกปวดใจเล็กน้อยและรีบลุกขึ้น ดึงหวังฟางให้นั่งลง จากนั้นมองไปที่หลี่โม่อย่างไม่พอใจและพูดว่า “เอาล่ะ คุณอย่าพูดมาก “
กู้หยุนหลันรู้สึกผิดหวังกับท่าทีของหลี่โม่ในวันนี้
เรื่องดีๆไม่ทำ เอาแค่เพิ่มความวุ่นวายให้กับตัวเอง
อย่างไรก็ตาม ยังไงเขาก็เป็นสามีของเธอและเป็นพ่อของซีซี
อย่างไรก็ตาม เธอรักเขามาสี่ปีแล้ว ในขณะนี้เมื่อเห็นหวังฟางตบเขาต่อหน้าคนนอกและเหยียบย่ำศักดิ์ศรีซึ่งไม่ค่อยมีมากนักของเขา กู้หยุนหลันก็รู้สึกไม่สบายใจ
ดังนั้น ให้เขาหุบปากจะดีกว่า
“ พอแล้วคุณป้า คุณใจเย็นๆนะ อาจจะแค่ว่าหลี่โม่อิจฉา ไม่เป็นไร”
เดิมทีซู๋ไห่เทียนอยากจะโกรธ แต่เมื่อเห็นหวังฟางตบหน้าหลี่โม่อย่างรุนแรง เขาก็รู้สึกโล่งใจมาก ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีและเจ้าเล่ห์มาก
เห้อ ช่างโชคร้ายจริงๆที่เป็นผู้ชายอย่างหลี่โม่
เช่นนี้ ในสายตาของหวังฟาง ซู๋ไห่เทียนต่างหากที่เป็นลูกเขยที่เธอพอใจ
“ไห่เทียน อย่าถือสาเขาเลย เขาเป็นเพียงคนยากจนที่มีมุมมองแคบ ” หวังฟางรีบเปลี่ยนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไรๆ คุณป้า ผมไม่ถือสาคนที่อ่อนแอกว่าผมหรอก ถ้าเป็นเช่นนั้น มันจะลดตัวเกินไปไม่ใช่เหรอ”
ซู๋ไห่เทียนพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
หลี่โม่ขมวดคิ้ว สีหน้าดูแย่และลุกขึ้นยืนทันที พูดว่า “แม่ ห้องนี้ผมเป็นคน… “
ไม่ปกปิดละ!
เปิดเผย!
ไอ้ซู๋ไห่เทียน พึ่งเสาของคนอื่นปีนไหต่ขึ้นไปจริงๆ
แต่ว่า
“อย่าเรียกฉันว่าแม่! ไอ้คนไม่ได้เรื่อง นั่งลงเดี๋ยวนี้！กล้าพูดอีก เดี๋ยวกลับไปฉันจะตบให้ตายไปเลย!”หวังฟางตวาดด้วยความโกรธ
“แม่ พอแล้ว พวกคุณทั้งสองพูดให้น้อยหน่อย” กู้หยุนหลันเริ่มโกรธและพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา
“ได้ๆๆ ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว ไม่รู้จริงๆว่าไอ้ขยะนี้ใส่มนต์อะไรให้คุณ” หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่และพูด
“คุณป้า อย่าโกรธเลย พวกเรามาดูเมนูกันเถอะ อย่าให้เรื่องของคนที่ไม่สำคัญส่งผลต่ออารมณ์การกินข้าวของเรา” ซู๋ไห่เทียนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมกับรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเขา
“ได้ๆๆ เรามาสั่งอาหารกันเถอะ” หวังฟางหยิบเมนูขึ้นมาและชำเลืองมองมัน ใบหน้าของเธอมีความสุขราวกับดอกไม้บาน
ตอนนี้ เธอลืมไปแล้วว่ากู้หยุนหลันเป็นคนเชิญซู๋ไห่เทียนมาทานอาหารมื้อนี้ และคิดว่า ซู๋ไห่เทียนเป็นคนเชิญพวกเขามาทานอาหาร
หวังฟางก็ไม่ได้เกรงใจ เมื่อมองไปที่ภาพที่สวยงามในรายการอาหาร เธอก็กลืนน้ำลายไปสองสามที อาหารเหล่านี้ มีราคาถูกมาก ดังนั้น เขาจึงสั่งจำนวนมากในครั้งเดียว
เมื่อพวกเขาสั่งอาหารเสร็จ เมนูก็ถูกส่งไปยังกู้หยุนหลัน ซึ่งข้ามหลี่โม่ไปโดยตรง
กู้หยุนหลันทำไม่ลง ยื่นเมนูให้หลี่โม่ ทั้งสองดูพร้อมกันและถามด้วยเสียงต่ำว่า “คุณอยากกินอะไร ราคาถูกมาก”
หลี่โม่ผงะ หันหน้าไปมองกู้หยุนหลันที่อยู่ข้างๆเขา สวยดั่งเทพธิดา แก้มสีชมพู ริมฝีปากสีแดงเล็กๆและจมูกที่โด่ง
เธอยังคงใจดีและยังคงมีเขาอยู่ในใจ
หลี่โม่ยิ้มและกล่าวว่า “ผมไม่เอาแล้ว คุณสั่งเถอะ”
กู้หยุนหลันก็ไม่ได้พูดอะไร
ฉากที่ทั้งสองตัวติดกัน ดูรักกัน ซุบซิบกันของทั้งสอง มีรอยยิ้มต่อกัน ซึ่งทั้งหมดนี้ซู๋ไห่เทียนเห็นมันอยู่ในสายตา ทำให้เขาขุ่นเคืองมาก!
หลี่โม่!
กูจะฆ่ามึงไม่ช้าก็เร็ว!
เมื่อมองไปที่เมนูอาหาร กู้หยุนหลันรู้สึกสงสัยมาก สวนลอยฟ้านี้ไม่ใช่ห้องชั้นบนที่อยู่ในระดับสูงหรือ? ทำไมกุ้งมังกรหนึ่งตัวแค่50บาท?
แม้แต่คาเวียร์ ช้อนละแค้แปดบาทเท่านั้น …
กู้หยุนหลันรู้สึกงงเล็กน้อย เธอยกคิ้วและมองไปที่ซู๋ไห่เทียนที่กำลังคุยกับหวังฟาง หรือว่าร้านนี้เห็นแก่หน้าของเขาจริงหรือ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็จำฉากตอนอยู่ชั้นล่าง ดูเหมือนว่าผู้จัดการอู๋เต้าเหวินเปลี่ยนห้องให้พวกเขา เพราะหลังจากที่เห็นหลี่โม่ถูกแม่ยายของเขาดุ ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่จะออกไป อู๋เต้าเหวินยังได้ส่งสายตามองไปทางของหลี่โม่
ลองคิดดูอีกครั้ง ตอนที่เดินเข้าประตู หลี่โม่เคยพูดว่าอย่ากังวลว่าจะมีค่าใช้จ่ายเท่าไร เขาจะจัดการให้
หรืออาจเป็นเพราะหลี่โม่?
กู้หยุนหลันมองไปที่หลี่โม่ที่อยู่ข้างๆโดยไม่รู้ตัว พบว่าเขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังดูเขาอยู่ ก็ยิ้มให้กับตัวเธออย่างอ่อนโยน
กู้หยุนหลันขมวดคิ้วของเธอ ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางทีเธออาจจะดูผิด
อย่างไรก็ตาม หลี่โม่เป็นยังไง สี่ปีมานี้เธอก็เคยชินกับมันแล้ว
ตนเองกำลังคิดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?
กู้หยุนหลันถอนหายใจ สั่งอาหารสองสามอย่างแบบผ่านๆ และสั่งอีกสองสามอย่างให้หลี่โม่
ไม่นาน พนักงานเสิร์ฟที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษในชุดพระราชวัง เข้าแถวเดินเข้ามาพร้อมกับอาหาร
อาหารพระราชวังของกวนเหลินกัง!
พนักงานเสิร์ฟมากกว่าหนึ่งโหล เรียงแถวทีละคนถือถาดไว้ในมือโดยมีฝาที่ไม่มีสนิมปิดอยู่ด้านบนอาหาร ส่งอาหารเข้ามาในห้องตามลำดับ
ทันทีที่ยกฝาขึ้น กลิ่นที่ทำให้หลงใหลก็ลอยออกมา ทำให้ผู้คนอยากที่จะรับประทาน
หวังฟางรู้สึกตื่นเต้นมากและเชยชมซ้ๆ “ไห่เทียน ขอบคุณมาก ป้าไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงแล้ว”
หลังจากพูดจบ เธอก็มองไปที่หลี่โม่ที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆด้วยการดูถูกเหยียดหยาม ตำหนิว่า “ดูบางคนซิ ไอ้คนไม่ได้เรื่อง เกรงว่าทั้งชีวิตก็ไม่สามารถพาพวกเรามากินข้าวที่นี่หรอก หยุนหลัน คุณควรติดต่อสัมพันธ์กับเด็กที่ยอดเยี่ยมอย่างไห่เทียนให้มากขึ้น รู้ไหม?”
กู้หยุนหลันตอบอย่างจางๆ ยิ้มเล็กน้อย
หลี่โม่กำลังนั่งเงียบๆ ตัดสเต็กให้กู้หยุนหลันแล้วส่งให้เธอ
กู้หยุนหลันผงะไปชั่วขณะ รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏที่มุมปากของเธอ หัวใจของเธออบอุ่นและเธอกล่าวว่า “ขอบคุณ”
ในเวลานี้นี่เอง ประตูห้องถูกเปิดออก อู๋เต้าเหวินก็ส่งกล่องกระจกพร้อมไวน์หนึ่งขวดด้วยตนเอง แค่ดู ก็รู้ว่ามันเป็นไวน์ระดับไฮเอนด์ที่มีราคาแพงมาก
เพียงแค่บนขวด ก็มีอัญมณีและเพชรมากมายในนั้น!
“ แหม นี่มันไวน์ชนิดไหนเหรอ?ทำไมถึงยังมีเพชรด้วย” หวังฟางผู้ที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง ก็ตื่นเต้นและเสียงดังขึ้นมาทันที
ไวน์นี้มาจากไหนเหรอ ไวน์นี้มีทองคำและหยกติดไว้ นี่คือน้ำที่มีเพียงเซียนที่สามารถดื่มได้เท่านั้น
“มันหรูเกินไปแล้ว ไห่เทียน ทำไมคุณถึงมีเกียรติเช่นนี้ ฉันยิ่งอยู่ยิ่งชอบคุณแล้วนะ ที่นี่ มีเพียงคุณที่เคยเห็นโลกกว้าง คุณบอกฉันหน่อยว่าไวน์ชนิดนี้เป็นไวน์ประเภทไหน?” หวังฟางมีความสุขมาก วันนี้ได้เปิดวิสัยทัศน์ของตนเองแล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซู๋ไห่เทียนก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า“ คุณป้า นี่เป็นสมบัติของร้านกวนเหลินกัง มีเพียงหกขวดในเมืองฮ่านเท่านั้น เป็นขุนนางชั้นสูงในแวดวงไวน์ หนึ่งขวดขายได้ราคามากกว่าสิบกว่าล้าน!”
ว้าว!
ทั้งห้องก็เงียบลงในพริบตา
แม้แต่คนอย่างกู้เจี้ยนหมินที่นิ่งขรึมอย่างเขา และผู้หญิงที่นิสัยเย่อหยิ่งอย่างกู้หยุนหลันก็ยังตกตะลึงในขณะนี้ สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ขวดไวน์
ภายใต้แสงไฟนั้น มันช่างพร่างพราวจริงๆ
ซู๋ไห่เทียนลุกขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ยื่นมือออกมาและยิ้ม “ฮ่าฮ่า ผู้จัดการอู๋ วันนี้คุณให้หน้าผมมากเกินไปจริงๆ แม้แต่ไวน์นี้คุณก็ยอมหยิบออกมาด้วย”
ซู๋ไห่เทียนรู้สึกดีมาก ไม่เห็นคนเหล่านี้ที่มองเขานั้นเต็มไปด้วยความชื่นชม?
แต่ว่า
อู๋เต้าเหวินไม่ได้มองไปที่ซู๋ไห่เทียน แต่กลับหันศีรษะและมองไปที่หลี่โม่ที่เงียบอยู่ด้านข้างและพูดว่า “คุณหลี่ นี่คือสิ่งที่เจ้านายของเราได้เตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับคุณ มีเพียงหกขวดในเมือง “
คนในห้อง ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง!
