“บริษัทบ้านเธอเหรอ ไม่ต้องหรอก”
หลี่โม่พูดเสียงเรียบ
คางเหวินซิงยิ้มกระอักกระอ่วน หุบปากไม่พูดอะไร
ไม่นานก็เก็บของเรียบร้อย หลี่โม่กับคางเหวินซิงช่วยกันอุ้มของลงมาข้างล่าง เฉินเสี่ยวถงคล้องแขนกู้หยุนหลัน พูดเรื่องราวสนุกๆเพื่อทำให้กู้หยุนหลันอารมณ์ดี
ทั้งสี่ขึ้นรถเบนซ์ คางเหวินซิงขับรถออกไป
กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงยืนอยู่หน้ากระจก มองดูรถเบนซ์จากไป สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ
“แบบนี้ก็ดี ในที่สุดก็ไล่บ้านที่สองออกไปได้”
กู้เจี้ยนกั๋วพูดอย่างลำพอง
“ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดี ให้ไปล้านนึงก็ไล่บ้านที่สองออกจากหุ้นได้ ถือว่าเรากำไร”
กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงมองหน้ายิ้มให้กัน แล้วออกจากห้องประชุมไป
หลี่โม่นั่งข้างที่นั่งคนขับบนรถเบนซ์ หยิบมือถือเปิดจีพีเอส ให้คางเหวินซิงขับตามจีพีเอส
คางเหวินซิงขับไปตามจีพีเอส ไม่นานก็ขับออกเขตเมือง
เมื่อมองดูความอ้างว้างตามทาง กู้หยุนหลันจึงถามอย่างเซ็ง“ทำไมถึงออกเขตเมือง จะไปไหนกัน”
“พาไปดูเซอร์ไพรส์ไง ใกล้ถึงแล้ว”
หลี่โม่พูดอย่างสำราญใจ
“เซอร์ไพรส์เหรอ นอกเมืองกันดารแบบนี้จะไปมีเซอร์ไพรส์อะไร”
กู้หยุนหลันไม่เข้าใจ
เฉินเสี่ยวถงชี้ไปนอกหน้าต่าง พูดอย่างประหลาดใจ“แบบนี้ไม่ถือว่ากันดารเท่าไหร่มั้ง พี่หยุนหลันดูทางโน้นสิ สิ่งก่อสร้างทางโน้นดูทันสมัยเหลือเกินนะ”
กู้หยุนหลันมองไปตามทางที่เฉินเสี่ยวถงชี้ จึงพลันเห็นสิ่งก่อสร้างที่ทันสมัยเข้าทันที
“จริงด้วยสิ ดูแล้วทันสมัยมากเลย ไม่รู้ว่าบริษัทไหนสร้างสินะ ดูท่าน่าจะเป็นนิคมอะไรสักอย่าง”
รถเบนซ์ทะยานขึ้นหน้าต่อไป ไม่นานก็มาถึงปากประตู
ดูตัวอักษรที่เขียนอยู่บนหินประดับหน้าตูเขียนว่าหยุนจงหลันกรุ๊ป กู้หยุนหลันอ้าปากค้างตะลึง
“ว้าว！”
เฉินเสี่ยวถงส่งเรียกร้องเซอร์ไพรส์“หยุนหลันกรุ๊ป พี่หยุนหลัน ที่นี่คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่หรอกมั้ง”
“ฉัน ฉันไม่รู้”
แววตากู้หยุนหลัน ท่ามกลางความว้าวุ่นมีแววประหลาดใจ สายตามองตรงไปที่หลี่โม่
หลี่โม่มองกู้หยุนหลันอย่างลึกซึ้งพูดขึ้น“เมียจ๋า นี่เป็นของขวัญที่ผมให้คุณ นับแต่นี้หยุนจงหลันกรุ๊ปจะอยู่ภายใต้ชื่อคุณ คุณจะเป็นนางพญาของที่นี่”
“ว้าว！”
น้ำเสียงเฉินเสี่ยวถงมีแววอิจฉาปนชื่นชม
เห็นแต่ให้เค้ก ให้แหวน ให้รถหรู ให้เครื่องประดับ ถึงขนาดให้บ้าน ให้เรือยอร์ชก็มี แต่ให้นิคมแบบนี้ เฉินเสี่ยวถงไม่เคยเห็นมาก่อน
คางเหวินซิงเองก็ตกตะลึง คางเหวินซิงผู้เป็นลูกเศรษฐีเห็นอะไรอลังการมาก็มาก แต่ให้นิคมนี่เป็นครั้งแรกทีพบเห็น
แค่พื้นที่นิคม แล้วยังตึกทันสมัยนั่นอีก คางเหวินซิงว่าน่าจะลงทุนไปเป็นพันล้าน
โบราณว่าเขยื้อนร้อยชั่งทอง แต่หลี่โม่เขยื้อนทีเป็นพันล้าน
“คุณ คุณ คุณเป็นมหาเศรษฐีลึกลับในตำนานคนนั้น เป็นคุณเหรอ”
กู้หยุนหลันมองหลี่โม่อย่างประหลาดใจ
ความรู้สึกสงสัยในตัวหลี่โม่เอ่อล้นใจกู้หยุนหลัน
หลี่โม่พยักหน้ายิ้ม เปิดประตูลงจากรถ จากนั้นอ้อมไปเปิดประตูให้กู้หยุนหลัน พูดว่า“เมียจ๋า ลงจากรถเถอะ ผมมีความในใจอยากบอกคุณ”
กู้หยุนหลันเม้มปาก ยืนมือไปกุมมือหลี่โม่ แล้วค่อยๆลงจากรถ
หลี่โม่ปิดประตูลงจากรถ จูงมือกู้หยุนหลัน
“ผมรู้ว่าคุณมีความสงสัยในใจมากมาย ที่จริงผมอยากบอกคุณนานแล้ว แต่เพราะเหตุการณ์บางอย่างเลยไม่ได้เปิดเผยออกมา ไม่รู้ว่าคุณจะโทษผมมั้ย”
กู้หยุนหลันซับน้ำตาเบาๆ ส่ายหน้าพูด“จะโทษคุณทำไมเล่า ฉันเคยบอก จะไม่ถามอีกแล้ว รอคุณพร้อมค่อยบอกตอนนี้พร้อมบอกแล้วเหรอ ถ้าไม่พร้อม รอก่อนก็ได้”
หลี่โม่ดึงกู้หยุนหลันเข้าไว้ในอ้อมกอด ก้มหน้าจุมพิตลงบนริมฝีปากของเธอ
คำพูดพันหมื่นแปรเป็นรอยจุมพิต
กู้หยุนหลันเองก็ตอบหลี่โม่กลับอย่างเร่าร้อน ทั้งคู่โอบกอดกัน ราวกับหลอมละลายเป็นร่างเดียว ทำให้คนทั้งสองกลายเป็นหนึ่ง
คางเหวินซิงพูดอย่างชื่นชม“อาจารย์สุดยอดไปเลย กระบวนการอ้อนอาจารย์แม่ ชาตินี้ผมคงเรียนรู้ไม่หมด”
“หึ！เจ้ายังโสด จะเรียนรู้อะไรเล่า ไปหาแฟนมาก่อนไป”
เฉินเสี่ยวถงปวดใจปล๊าบ
“แหม จะดูแคลนคนโสดไม่ได้หรอกนะ เพราะไม่อยากหาต่างหาก อย่างน้อยเวลาผู้หญิงพร่ำร้องจะเป็นแฟนผมผมก็แค่รำคาญจนไม่อยากได้”
“หีหี ชายโสดเงียบปากไปเลย จะเงียบหน่อยไม่ได้หรือไง！ไม่รู้เหรอว่าหงุดหงิดอยู่！”
คางเหวินซิงเบ้ปาก แล้วหุบปากไม่พูดอะไรอีก
กู้หยุนหลันรู้สึกผ่อนคลายหลี่โม่ก็คลายมือออก ทั้งคู่สบตาลึกซึ้ง กู้หยุนหลันพูดเสียงค่อย“เมื่อก่อนพวกสัญญาที่ส่งมาถึงบ้าน มีหลายเรื่องมากมาย ที่คุณต้องช่วยฉัน”
“จ๊ะ”
ในใจกู้หยุนหลันร้อนระอุ มุดหัวลงไปซบหน้าอกหลี่โม่ แววตาแห่งความชื่นชมไหลริน
“หยุนจงหลันกรุ๊ปเป็นของขวัญที่ผมมอบให้คุณ ในเมื่อพวกลุงคุณแอบชุบมือเปิบ จำกัดความสามารถ ผมก็เลยต้องสร้างให้คุณใหม่ไง ให้คุณแสดงศักยภาพเต็มที่”
“ตอนนี้ฝ่ายการตลาดหยุนจงหลันกรุ๊ปยังไม่เปิดเลย ยังเป็นเพียงกระดาษขาว ที่ขีดเขียนตามใจ แสดงความสามารถเต็มที่ ผมกำลังรอให้คุณวาดทิวทัศน์ให้ผมอยู่นะ”
กู้หยุนหลันโดนหลี่โม่หัวเราะใส่ กัดลงไปบนแผ่นอกเบาๆ สุดท้ายก็กลอกตาขาวใส่หลี่โม่
“คุณช่วยฉันมาตั้งเยอะ ยังจะมาให้ฉันเปิดภูเขาแม่น้ำอะไรให้อีกเล่า ทิวทัศน์ก็อยู่ตรงหน้านี่ไง คุณเป็นคนให้ฉันเอง”
“ผมให้นิคมเล็กๆกับคุณก็เท่านั้น ไม่แน่ว่าต่อไปคุณอาจทำให้มันเป็นวิสาหกิจระดับโลกก็ได้ ก็ทำกับว่าคุณกำแม่น้ำภูเขาไว้ในมือได้”
กู้หยุนหลันจับจ้องสิ่งก่อสร้างตรงหน้าอย่างหลงใหล ในใจค่อยๆระอุขึ้น เกิดความคิดที่จะพัฒนาธุรกิจ
“ตกลง งั้นคุณก็รอฉันคว้าแม่น้ำภูเขามาให้แล้วกัน ฉันจะทำให้หยุนจงหลันกรุ๊ปเป็นวิสาหกิจยาที่ใหญ่ระดับโลก”
“ฮ่าๆๆ ตกลง ผมจะพาคุณเดินชมนิคมนะ พรุ่งนี้คุณมาทำงานที่นี่ได้ แสดงความสามารถเต็มที่ แสดงอุดมการณ์ให้ปรากฎ”
หลี่โม่ให้เฉินเสี่ยวถงนั่งข้างคนขับ แล้วจูงกู้หยุนหลันขึ้นนั่งหลังรถเบนซ์ ชี้นิ้วให้คางเหวินซิงค่อยๆขับเข้าไปในนิคม ดูไปทีละตึก ราวกับกำลังชมอาณาจักรตนเอง
