เมื่อโดนเฉินเสี่ยวถงเข้ามาวุ่นวาย กู้หยุนหลันจึงเกรงใจ ไม่กล้าถามต่อ เธอลุกขึ้นและกล่าวลาอย่างจนปัญญา
หลังจากที่ออกจากห้อง กู้หยุนหลันพูดแกมดุ “เสี่ยวถง ทำไมพูดแบบนั้นต่อหน้าเจ้าอาวาสล่ะ นี่เป็นสถานที่ทางพุทธศาสนาที่ใสสะอาดนะ”
เฉินเสี่ยวถงย่นปากยู่ “พี่หยุนหลัน พี่เชื่อคำที่พระนั่นพูดเหรอ ฉันว่าเขาอยากหลอกเงินคนมากกว่า ไม่ต่างจากพวกดูดวง ดูฮวงจุ้ยหรอก”
“พี่หลี่โม่เก่งขนาดนั้น ไม่มีอุปสรรคใดขัดขวางเขาได้หรอก อย่าฟังคำที่พระนั่นเป่าหูเลย เรื่องร้ายแรงอะไรกัน หึ! ถ้าไม่พูดให้ร้ายแรง เขาจะหลอกเงินเราไม่ได้น่ะสิ”
เฉินเสี่ยวถงคิดว่าเจ้าอาวาสฝ่าจื้อเป็นพวกต้มตุ๋น อีกอย่างหลายปีมานี้ พวกพระต้มตุ๋นก็เยอะ พวกพระในวัดก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่ปฏิบัติธรรมจริงๆ สักหน่อย
กู้หยุนหลันมองเฉินเสี่ยวถงอย่างเหนื่อยใจ เธออยากจะอุดปากเฉินเสี่ยวถงจริงๆ
“เฮ้อ ไม่คุยกับเธอแล้ว เรากลับกันเถอะ”
กู้หยุนหลันส่ายหน้า เธอคิดในใจว่าทำตามที่เจ้าอาวาสฝ่าจื้อพูดดีกว่า ถ้ามีเรื่องอะไรค่อยมาหาเขาอีก รอให้เกิดเรื่องอะไรก่อน แล้วค่อยมาวัดหลิงซานอีกครั้ง
เฉินเสี่ยวถงเกาะแขนกู้หยุนหลัน เธอยิ้มตาหยีแล้วพูดว่า “แหม พี่หยุนหลันไม่ต้องกังวลหรอก พี่เชื่อคำพูดไร้สาระของพระนั่น แต่ไม่เชื่อความสามารถของพี่หลี่โม่เหรอ”
“ฉันเชื่อใจเขา แต่เรื่องร้ายแรงหลังจากเรื่องดีเป็นเรื่องจริง เรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ มันกะทันหันไปหมด รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง และทำให้ฉันกังวลใจตลอดเวลา”
เฉินเสี่ยวถงมองกู้หยุนหลันอย่างสงสัย เธอรู้สึกว่าความคิดของกู้หยุนหลันดูกดดันมาก
ถ้าหลี่โม่ซื้อบ้าน ให้บริษัทที่มีมูลค่าหลายพันล้านกับเธอ เธอคงจะดีใจจนตัวลอย ไม่มีทางมากังวลแบบนี้หรอก
หญิงสาวทั้งสองคน ต่างพากันคิดเรื่องในใจ และเดินออกจากวัดหลิงซาน
ในขณะเดียวกัน ราชินีของสำนักหลงเหมินเดินออกมาจากหลังฉากกั้น
เจ้าอาวาสฝ่าจื้อยิ้มประจบ จากนั้นจึงโค้งตัวแล้วพูดว่า “เมื่อกี้อาตมาทำได้ดีไหม”
“ก็ดี ตาเฒ่าอย่างคุณมีความสามารถในการหลอกคน ต่อไปต้องทำตามคำสั่ง แน่นอนว่าคุณจะได้ค่าตอบแทนที่ดีอย่างแน่นอน” ราชินีของสำนักหลงเหมินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“อาตมาเข้าใจแล้ว จะทำตามคำสั่งของโยมอย่างแน่นอน แค่หลอกเด็กผู้หญิง เป็นเรื่องที่ง่ายมาก”
รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจ้าอาวาสฝ่าจื้อ
เจ้าอาวาสฝ่าจื้อเคยหลอกพวกผู้หญิงตระกูลร่ำรวย ให้ขึ้นเตียงและแก้ผ้ามาก็ไม่น้อย เจ้าอาวาสฝ่าจื้อมีความคิดไม่ดีกับกู้หยุนหลัน
ตอนที่ได้เห็นกู้หยุนหลันกับเฉินเสี่ยวถง เลือดในตัวของเจ้าอาวาสฝ่าจื้อพลุ่งพล่าน
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เจ้าอาวาสฝ่าจื้อคงใช้สกิลการพูดของตัวเอง หลอกให้กู้หยุนหลันอยู่อธิษฐานให้ผ่านเรื่องร้ายๆ กันแบบสองต่อสองไปแล้ว
ราชินีของสำนักหลงเหมินมองเจ้าอาวาสฝ่าจื้อ เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเขา เธอจึงอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“หึหึ พระอย่างคุณก็ไม่อยู่ในศีลในธรรมสินะ แค่คุณจัดการเรื่องของฉันให้เรียบร้อย ผู้หญิงสองคนนั้นเป็นของคุณได้นะ”
เจ้าอาวาสฝ่าจื้อดีใจมาก เขารีบพูดว่า “ขอบคุณโยมมาก อาตมาจะทำเพื่อโยมอย่างเต็มที่!”
ราชินีของสำนักหลงเหมินเม้มปากสวย จากนั้นจึงโบกมือให้จางเต๋ออู่ “เต๋ออู่ นายออกไปก่อน ฉันจะคุยกับเจ้าอาวาส”
จางเต๋ออู่เลิกคิ้วขึ้น และจ้องเจ้าอาวาสฝ่าจื้อ ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู
ราชินีของสำนักหลงเหมินจะทำอะไรกับเจ้าอาวาสฝ่าจื้อหรือเปล่า จางเต๋ออู่ไม่แน่ใจ แต่ราชินีของสำนักหลงเหมินจะคุยกับเจ้าอาวาสฝ่าจื้อ ทำให้จางเต๋ออู่รู้สึกกลัวขึ้นมา
จางเต๋ออู่รู้ว่าตัวเองไม่ได้สำคัญอะไร แค่ราชินีของสำนักหลงเหมินพอใจ จะเปลี่ยนคนดูแลในสองสามวัน ก็แค่เอ่ยปากพูดเท่านั้น
พูดก็พูดเถอะ เขาได้เลื่อนขั้นก็เพราะใช้ความปากหวาน เป็นเครื่องมือประจบราชินีของสำนักหลงเหมินเท่านั้น
ถ้าราชินีของสำนักหลงเหมินเบื่อเขา หรืออยากเปลี่ยนรสนิยม จางเต๋ออู่ก็จะกลับไปเป็นคนไม่มีอะไรอีกครั้ง
เจ้าอาวาสฝ่าจื้อเลือดพลุ่งพล่านไปทั้งตัว ภาพของพระเปี้ยนจี ซึ่งเป็นบุคคลที่เขาเลื่อมใสลอยเข้ามาในหัว
พระเปี้ยนจี เป็นศิษย์รักของถังเสวียนจ้าง และเป็นคนสนิทขององค์หญิงเกาหยาง เจ้าอาวาสฝ่าจื้อเลื่อมใสพระเปี้ยนจีมาตลอดชีวิต
เจ้าอาวาสฝ่าจื้อไม่สนใจสายตาข่มขู่ของจางเต๋ออู่ สายตาของเขาจ้องไปที่คนที่งดงามอย่างราชินีของสำนักหลงเหมิน
“อาตมายอมเป็นผู้รับใช้ของโยม โยมจะคุยอะไรกับอาตมาก็ได้”
“หึ!”
จางเต๋ออู่ส่งเสียงหึออกมา เขาหันหลังเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ
หลังจากที่ออกมาจากห้อง จางเต๋ออู่ยืนพิงขอบประตูและหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
ไม่นาน ก็มีเสียงหายใจที่จางเต๋ออู่แสนคุ้นเคยดังออกมาจากห้อง
จางเต๋ออู่โยนบุหรี่ทิ้งอย่างหงุดหงิด เขาเดินออกไปข้างนอก เพราะไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
แต่เสียงลมหายใจของราชินีของสำนักหลงเหมิน ยังวนเวียนอยู่ในหัวของจางเต๋ออู่ ราวกับเสียงที่คอยหลอกหลอนอย่างไรอย่างนั้น
“นี่ฉันกำลังรับกรรมกับสิ่งที่ก่อไว้หรือไง คิดไม่ถึงว่าราชินีของสำนักหลงเหมินจะสร้างศัตรูให้ฉัน ราชินีของสำนักหลงเหมินจะเปรียบเทียบฉันหรือไง!”
จางเต๋ออู่เข้าใจความหมายของราชินีของสำนักหลงเหมิน เพราะช่วงนี้มีแต่เรื่องไม่ราบรื่น เลยทำให้เธอไม่พอใจและคิดอยากจะเปลี่ยนคนดูแล
จางเต๋ออู่รู้สึกไม่วางใจ ยิ่งคิดยิ่งกลัว เขาครุ่นคิดว่าจะทวงตำแหน่งของตัวเองคืนมาอย่างไร
……
มือถือของหลี่โม่สั่นขึ้นสองครั้ง
เขาหยิบมือถือขึ้นมาดู เฉินเสี่ยวถงส่งข้อความมาบอกว่าพวกเธอออกจากวัดหลิงซานแล้ว แถมยังพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเจ้าอาวาสฝ่าจื้ออีกด้วย
หลี่โม่อ่านจบก็ขมวดคิ้วขึ้น จากสิ่งที่เฉินเสี่ยวถงบรรยายมา เขาแอบรู้สึกว่าเจ้าอาวาสฝ่าจื้ออะไรนี่ผิดปกติ
แต่ผิดปกติตรงไหน หลี่โม่ไม่สามารถตอบได้ เพราะเขาไม่ได้ไปเจอด้วยตัวเอง อ่านจากที่เฉินเสี่ยวถงบรรยายอยู่ฝ่ายเดียว ก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าตอนนั้นมันเป็นยังไงกันแน่
แต่ไม่นานหลี่โม่ก็เลิกคิด เพราะสำหรับหลี่โม่ การที่กู้หยุนหลันปลอดภัย คือสิ่งสำคัญที่สุด
“เหวินซิง ขับรถกลับเถอะ”
หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“โอเคครับ”
คางเหวินซิงสตาร์ทรถ จากนั้นจึงพูดว่า “อาจารย์ครับ อาจารย์หญิงไหว้พระเสร็จแล้วเหรอครับ”
“อืม เสร็จแล้ว ดูเหมือนฉันจะคิดมากไปเอง”
หลี่โม่หัวเราะ
“อิอิ อาจารย์เป็นห่วงอาจารย์หญิงเกินไปแล้ว ตอนนี้ระบบรักษาความปลอดภัยดีมาก อ้อ ที่ผมพูดเรื่องการแข่งรถใต้ดินระดับโลก อาจารย์สนใจไหมครับ”
คางเหวินซิงยังเอาแต่คิดให้หลี่โม่ไปร่วมการแข่งขัน ถ้าหลี่โม่ได้แชมป์ เป็นโอกาสดีกับสโมสรแข่งรถที่กำลังจะก่อตั้งขึ้น
อย่างน้อยก็ทำให้สโมสรแข่งรถ โด่งดังในวงการแข่งรถของประเทศภายในพริบตา!
