หลงโปรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก เขารับโทรศัพท์ติดต่อกันสองสาย ทำให้เขาสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า
สิ่งที่ทำให้หลงโปภูมิใจที่สุดก็คือการที่ได้เข้าร่วมทีมแข่งรถแม็คลาเรน และได้ FIA ซูเปอร์ใบอนุญาต แต่ตอนนี้เรื่องมันกลับตาลปัตรไปหมด ทีมแข่งรถแม็คลาเรนไล่เขาออก FIA ซูเปอร์ใบอนุญาตก็โดนยกเลิก
นี่ไม่ใช่เรื่องจริง! ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ๆ !
หลงโปสบถในใจ เขาผลักผู้หญิงข้างกายออกอย่างบ้าคลั่ง
เหล่าสาวงามไม่ทันตั้งตัว จึงล้มลงกับพื้น และกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
“ไอ้เลว โกหก! มันเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ!”
หลงโปจ้องหลี่โม่ เขาใช้นิ้วชี้หน้าหลี่โม่ แล้วพูดเสียงดัง “คนต้มตุ๋นที่นายหามา ไม่เลวนี่ ฉันเกือบจะหลงกลแล้ว!”
คนรอบๆ ตั้งสติได้ หลังจากที่ตกใจ ก็รู้สึกว่าหลงโปพูดมีเหตุผล สองสายที่โทรมาเมื่อครู่ เหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อมาคิดดูดีๆ ก็จะรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเข้าท่า
แค่คำพูดเดียวของหลี่โม่ จะทำให้ทีมแข่งรถแม็คลาเรนและคณะกรรมการแข่งรถ FIA คัดชื่อเขาออกเลยเหรอ หลี่โม่ไม่ใช่เทพเซียนสักหน่อย จะใหญ่โตขนาดนี้ได้ยังไง!
ถึงเขาจะเป็นเทพเซียนก็ทำไม่ได้หรอก เพราะผู้รับผิดชอบทีมแข่งรถแม็คลาเรนและคณะกรรมการแข่งรถ FIA เป็นคนรวยชาวต่างชาติ พวกเขาเชื่อพระเจ้า ไม่ได้เชื่อเทพเซียน
“ฉันว่านี่คือแผนหลอกลวง คางเหวินซิงต้องรวบรวมข้อมูลของพี่โป แล้วหาคนมาเล่นงานแน่ๆ”
“คางเหวินซิง นายนี่หน้าไม่อายจริงๆ กล้าวางแผนหลอกพี่โป พี่โปไม่ใช่คนที่นายจะหลอกได้ง่ายๆ นะ”
คางเหวินซิงมองทุกคนด้วยความโมโห เขาพูดเสียงดังว่า “ฉันไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น หลอกหลงโปแล้วได้อะไร ถ้าพวกนายไม่เชื่อว่าอาจารย์ฉันมีความสามารถ ก็ให้หลงโปพิสูจน์เองสิ ดูสิว่าเขาโดนไล่ออก โดนยกเลิกFIA ซูเปอร์ใบอนุญาตแล้วหรือยัง!”
หลังจากที่คางเหวินซิงตวาดออกมา ทุกคนไม่พูดอะไร และพากันมองไปยังหลงโป
หลงโปขบกรามแน่น เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “นายนี่ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ งั้นกูจะพิสูจน์ให้เห็นเอง!”
ตอนนี้หลงโปพึมพำอยู่ในใจ เขาอยากโทรไปสอบถามอยู่แล้ว
เขาหยิบมือถือขึ้นมาหาเบอร์ของหัวหน้าทีม มีคนรับสายอย่างรวดเร็ว ไม่รอให้หลงโปได้พูดอะไร เสียงของอีกฝ่ายดังขึ้น
“ไอ้เลวหลงโป โทรมาหาฉันทำไม”
“หัวหน้าทีม ผมแค่อยากถาม ผมโดนไล่ออกแล้วเหรอ เมื่อกี้มีคนโทรมาหลอกผม ไอ้ต้มตุ๋นนั่นบอกว่าผมโดนไล่ออกแล้ว น่าขำชะมัด”
“ตลกตรงไหน หลงโปที่น่ารังเกียจ นายโดนไล่ออกจากทีมแล้ว นายอย่ามาเสียเวลา ฉันไม่มีเวลามาคุยกับกากเดนอย่างนาย!”
หัวหน้าทีมพูดจบ ก็วางสายทันที หลงโปยืนแข็งเป็นหินอยู่ที่เดิม
เมื่อกี้หัวหน้าทีมพูดว่าอะไรนะ
เขาพูดว่าฉันโดนไล่ออกจริงเหรอ
ไม่จริง! ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้!
หลังจากหลงโปตั้งสติได้ เขากดปุ่มโทรออก เพื่อโทรหาหัวหน้าทีมอีกครั้ง
“FUCK! นายต้องการอะไรอีก ฉันบอกนายแล้วว่าอย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา!”
หัวหน้าทีมพูดอย่างโมโห
“ผมขอถามหน่อย เพราะอะไรครับ ทำไมผมถึงโดนไล่ออก ผมเพิ่งเซ็นสัญญาไป!”
“ไอ้เลว ฉันจะไปรู้เหรอ เพราะเซ็นสัญญากับนาย ฉันโดนประธานด่ามายกใหญ่! ตอนนี้ฉันโดนไล่ไปกวาดขยะแล้ว!”
หลงโปรู้สึกเคว้งไปหมด เขาเกือบจะเป็นลม “ยังไงก็ต้องมีเหตุผล ผมอยากรู้เหตุผล ว่าเพราะอะไร”
หลังจากที่พูดออกไปอย่างเหม่อลอย น้ำตาของหลงโปก็พรั่งพรูออกมา
เขาฝ่าฟันมายี่สิบกว่าปี อีกไม่นาน เขาก็จะได้เข้าร่วมการแข่ง Formula One แล้ว แต่มันกลับพังลงก่อนที่จะประสบความสำเร็จ ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมด มันสูญเปล่า
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ประธานบอกว่ามีคนโทรหาเขา บอกให้เขาไล่นายออก ใครจะไปรู้ว่านายไปหาเรื่องใคร คิดดูให้ดี ไอ้ขยะ!”
หัวหน้าทีมพูดจบ ก็ตัดสายอีกครั้ง
หลงโปรู้สึกไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัว เขาโซเซและล้มหงายหลัง
ยังดีที่คนข้างๆ มือไว รีบเข้ามาประคองหลงโปเอาไว้
“พี่โป สู้เขา! ไม่มีอะไรที่ข้ามไปไม่ได้ กัดฟันสู้ต่อไป พวกเราเป็นกำลังใจให้พี่โป!”
“ใช่ ไม่มีอะไรใหญ่ไปกว่าชีวิตเรา ก็แค่เริ่มต้นใหม่ ทีมแข่งรถแม็คลาเรนไม่ต้องการพี่โป มันเป็นความสูญเสียของพวกเขา พี่โปสู้ๆ ไปเข้าเฟอร์รารี!”
“เรื่องนี้มันน่าสงสัยนะพี่โป อย่าบอกนะว่าคนแซ่หลี่คือคนทำ ต้องรู้ให้ได้นะ คนที่ต้องแก้แค้นอยู่ตรงหน้า!”
ผู้คนต่างพากันพูดขึ้นมา จิตใจของหลงโปเริ่มกลับมาสงบ เขาจ้องหลี่โม่ด้วยสายตาเคียดแค้น
“ประคองฉันไปหาหลี่โม่!” หลงโปกัดฟันพูดออกมา
ทุกคนประคองหลงโปมาตรงหน้าหลี่โม่ คางเหวินซิงยิ้มตาหยี และพูดว่า “เป็นไง ตอนนี้รู้หรือยังว่าอาจารย์ฉันเก่ง ฉันบอกแล้ว พวกนายก็แค่ขยะเท่านั้น”
ตอนนี้ คางเหวินซิงทำท่ารังแกชาวบ้าน
ทุกคนมองท่าทางรังแกชาวบ้านของคางเหวินซิง แต่พวกเขากลับก้มหน้า ไม่กล้าเถียงเขา
ความจริงอยู่ตรงหน้า ถ้าขืนเถียงไป ก็เป็นการทำให้ตัวเองอับอายเปล่าๆ
หลี่โม่แค่ยกหูโทรศัพท์ ก็สามารถจัดการหลงโปจนน่าเวทนา นี่เป็นวิธีการของเทพเซียนชัดๆ!
ตอนนี้หลี่โม่เป็นบุคคลลึกลับ ในสายตาของทุกคน ทุกคนคิดไม่ออกว่าเบื้องหลังของหลี่โม่จะแข็งแกร่งแค่ไหน แค่ยกหูโทรศัพท์ ก็สามารถทำให้หลงโปร่วงลงมาจากฟ้าได้รวดเร็วขนาดนี้
ซีกหน้าของหลงโปกระตุกสองที เขามองคางเหวินซิงอย่างโมโห “นายก็แค่หมาตัวหนึ่ง นายไม่มีสิทธิ์มาเห่าที่นี่!”
“เหอะๆ ถึงฉันเป็นหมาแล้วยังไง จะตีหมาก็ต้องดูเจ้าของด้วย ตอนนี้อาจารย์ฉันเหยียบนายจนจมดิน นายไม่เจ็บหน้าบ้างเหรอ”
หลงโปโกรธจนหน้าแดง คางเหวินซิงไม่พูด เขาจึงไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อคางเหวินซิงพูดออกมา เขาก็รู้สึกหน้าร้อนฉ่า เหมือนคนโดนตบสิบกว่าครั้ง
“หลี่โม่! นายอธิบายมาสิ นายทำได้ยังไง ทำให้ฉันโดนไล่ออกจากทีมได้ยังไง! ทำให้ฉันถูกยกเลิก FIA ซูเปอร์ใบอนุญาต ได้ยังไง! นายเป็นใครกันแน่!”
“นอบน้อมกับอาจารย์ฉันหน่อย หลงโปนายยังทุกข์ไม่พอหรือไง”
คางเหวินซิงพูดเบาๆ
หลงโปยิ้มอย่างเวทนา เขาโกรธจนตัวสั่น “ทุกข์งั้นเหรอ ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว จะสนใจความทุกข์อะไรอีก! ฉันต้องรู้เรื่องให้ได้!”
