หลี่โม่เริ่มจัดการปัญหาของจางเสี่ยวหง เขารู้อย่างแน่ชัดแล้วว่าครอบครัวของจางเหมิน ย้ายออกจากเมืองฮ่าน เพราะสำนักหลงเหมิน!
เป็นไปตามที่คาดไว้ ราชินีของสำนักหลงเหมินเข้ามาแทรกแซง วงการโบราณวัตถุในเมืองฮ่าน เพราะอยากสู้กับหลี่โม่
แต่หลี่โม่ไม่กังวล ไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้
เพื่อที่จะทำความคุ้นเคยกับโบราณวัตถุและเพชรพลอย รวมไปถึงเบาะแสของหยกเลือด
หลี่โม่จึงมาที่แหล่งหินหยกดิบในเมืองฮ่าน
เขาอยากรู้ว่า จะเจอเบาะแสอะไรที่นี่หรือเปล่า
……
แน่นอนว่าการตัดพวกหินแร่ต่างๆ เป็นสิ่งกระตุ้นใจผู้คน ถึงสองสามวันนี้โชคไม่ค่อยดี แต่หลี่โม่ก็ไม่ได้สั่งให้หยุด
ตอนนี้ช่างผู้ชำนาญก็ไม่อยากทำ แต่ก็ต้องรอความคิดของหลี่โม่
ตอนนี้หลี่โม่ไม่ได้อยากรีบร้อนตัดต่อไป ตอนนี้เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นสับสน
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง หลี่โม่ถอนหายใจออกมา แล้วจิ๊ปาก
เมื่อเป็นเช่นนี้ ช่างผู้ชำนาญการตัดลงไปอีกหลายท่อน จนกระทั่งเหลือเพียงสามชิ้นสุดท้าย
สามอันสุดท้ายจะต้องเจออัญมณีอย่างแน่นอน สิ่งที่หลี่โม่รออยู่ ก็คือตอนนี้
แต่ตอนนี้มีคนจำนวนมากออกไปแล้ว คนที่เคยมีความหวังก่อนหน้านี้ ต่างพากันเดินออกไป พวกเขามองไม่เห็นความหวังใด
เหลืออยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น คนที่เหลืออยู่ แค่อยากดูเท่านั้น พวกเขาเห็นเรื่องแบบนี้จนชินแล้ว พวกเขามักอยู่จนจบ
ตอนนี้เหลือเพียงคนที่อยากเห็นบทสรุปของมัน ในใจของพวกเขาเริ่มมีความคาดหวัง
ยังไม่มีใครรู้ว่าผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไร
แต่มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว หินหลายก้อนเมื่อครู่ เป็นหินที่ใช้ไม่ได้ ต่อไปพวกเขาไม่คิดว่าจะตัดอัญมณีอะไรออกมาได้
ตัดออกมา ก็คงเหมือนเดิม ทุกคนดูต่อไป โดยไม่พูดอะไร
“เดี๋ยว!”
ขณะที่ช่างผู้ชำนาญกำลังจะตัดลงไป หลี่โม่ที่อยู่ข้างๆ เอ่ยปากรั้งไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆ!”
หลี่โม่สูดหายใจ แล้วพูดออกมา
ตอนนี้ ทุกคนคิดว่าหลี่โม่อาจจะยอมแพ้ แต่การยอมแพ้ ยังดีกว่าทุ่มเงินลงไป
“พวกพี่ ทำตามที่เราบอกเถอะ ยอมแพ้ถือเป็นสิ่งที่ถูกต้อง!”
“ใช่ อย่าหมดตัวจนไม่เหลืออะไรเลย!”
“ถ้ายอมแพ้ตอนนี้ อาจจะหมดไม่เยอะ!”
คนรอบๆ เอ่ยขึ้นมา จริงๆ แล้วเป็นพวกที่พูดเพราะหวังดีทั้งนั้น
หลี่โม่ไม่พูดอะไร ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้ หลี่โม่กำลังคิดอะไร
ขณะนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นมา “ฉันว่ายังไงก็ทำต่อเถอะ ฉันสนับสนุนนาย!”
ทุกคนต่างหันไปมอง อาจเป็นเพราะเสียงอันไพเราะ
แต่เมื่อหันไปมอง ทุกคนถึงกับเบิกตาตกตะลึง
นี่พวกเขาเห็นอะไร สาวสวยคนหนึ่ง
“ที่รัก ฉันเชื่อว่าสายตาอันหลักแหลมของนายไม่มีทางผิดพลาด!”
คนที่มาดูอ่อนโยนมาก รูปร่างสูงโปร่ง ราวกับหญิงสาวสวยประดุจบัวผุดขึ้นเหนือน้ำ แต่ความเย็นชาที่ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้แผ่ออกจากตัวของเธอ
คนรอบๆ ทำได้แค่มอง เพราะพวกเขารู้สึกว่าคนแบบนี้ ไม่น่าจะคบได้ง่ายๆ พวกเขาไม่อยากโดนดูหมิ่น
แต่สิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ พวกหยาบคายใช้สายตามองเธออย่างไม่เกรงกลัว สำหรับพวกเขา นี่เป็นโอกาสที่พวกเขาได้เห็นอาหารตา พวกเขาไม่พลาดแน่นอน
“สาวสวยอย่างเธอมาพูดแบบนี้ได้ไง ขืนทำแบบนี้ต่อไป มีหวังหมดตัวแน่นอน!”
“ใช่ ถ้าทำต่อไปจะไม่เหลืออะไร ยอมแพ้เถอะ!”
“ฉันว่าการยอมแพ้ ถือเป็นวิธีที่ดีที่สุด!”
คนพวกนั้นยังคงพูดไม่หยุด
อันที่จริงคนพวกนี้พูดออกมา เพราะหวังดี ตาคู่สวยช้อนขึ้นมา และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เงินพวกนี้ จ่ายก็จ่ายสิ ฉันมีเงินเยอะ ยิ่งไปกว่านั้น เงินที่สามีฉันต้องจ่าย ก็แค่เงินเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น!”
จู่ๆ พวกผู้ชายที่กำลังจะพูด ถึงกับเป็นใบ้พูดอะไรไม่ออก
แน่นอนว่าเขามีเงินเยอะ ถ้าขืนพูดเกลี้ยกล่อมตอนนี้ คงจะกลายเป็นว่าพวกเขายุ่งเรื่องคนอื่น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไรอีก
เธอมาได้ยังไง
หลี่โม่ตกใจจนอึ้งไป
เขาคิดไม่ถึงว่ากู้หยุนหลันจะหาที่นี่เจอ เธอไม่รังเกียจของพวกนี้เหรอ เธอไม่รังเกียจที่มาในสถานที่ที่เสียงดังแบบนี้เหรอ
กู้หยุนหลันเดินเข้ามา จับมือเขา สาวน้อยแสนซื่อซบศีรษะลงบนตัวเขา และพูดว่า “ทำไมฉันจะมาไม่ได้ ฉันเป็นภรรยาของนาย!”
หลี่โม่เข้าใจทันทีว่าเรื่องนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับเจ้าเจ็ดจางแน่ ต้องเป็นไอ้คนปากโป้งคนนั้นแน่นอน
รอให้เรื่องนี้จบก่อน ฉันต้องหาวิธีลงโทษเขาแน่
ฉันเพิ่งออกมาวันนี้ และเริ่มเล่นละคร งั้นต่อไปจะทำยังไง กู้หยุนหลันมองหินที่เหลือบนโต๊ะสามก้อน และพูดว่า “ช่วงนี้ตระกูลเริ่มเข้ามาในวงการอัญมณี พวกเราอาจจะเข้ามาทำความรู้จักสายไปหน่อย ฉันก็อยากมาทำความรู้จักที่นี่สักหน่อย!”
คนรอบๆ มองหลี่โม่อย่างอิจฉา เพราะอาจจะรู้ว่ากู้หยุนหลันเป็นผู้หญิงหน้าตาดีและร่ำรวย
ถึงกู้หยุนหลันจะมีชื่อเสียง แต่ในวงการระดับสูง ก็ยังมีคนจำนวนมาก ที่ไม่รู้จักนักธุรกิจสาวสวย มากความสามารถอย่างเธอ
วันนี้กู้หยุนหลันไม่ได้โดดเด่น
ถ้าคุณรู้ว่ากู้หยุนหลันเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ ในวงการธุรกิจแห่งเมืองฮ่าน ไม่รู้พวกเขาจะรู้สึกอย่างไรในตอนนี้
แต่ก็มีคนบางส่วนที่อิจฉา จะไม่พูดว่าอิจฉาก็ไม่ได้ เพราะพวกเขาปรารถนาที่จะเป็นหลี่โม่
“ให้ช่างชำนาญการมาตัดเถอะ!”
อันที่จริง กู้หยุนหลันรู้เรื่องการลงทุนอัญมณีเป็นอย่างดี การที่เธอมาที่นี่ เพียงแค่ต้องการรู้ว่าหลี่โม่มีความลับอะไร
ก่อนหน้านี้ฉันมัวแต่ยุ่งเรื่องงาน ไม่เคยสนใจหลี่โม่ เขาแทบจะไม่มีตัวตนในตระกูลจาง ตอนนี้เขาทำให้เธอสนใจ
และอยากรู้ว่า ความลับของหลี่โม่คืออะไร
ช่างผู้ชำนาญมองหลี่โม่ นี่คือเจ้าของที่แท้จริงของหินก้อนนี้ นี่คือจรรยาบรรณของอาชีพ
“ตัดให้กว้างสามเซนติเมตร!”
หลี่โม่เอามือข้างหนึ่งวางลงบนเอวกู้หยุนหลัน เขาหัวเราะและพูดว่า “คุณมาทันพอดี ผมมีเซอร์ไพรส์จะให้คุณ!”
กู้หยุนหลันอยากรู้ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนี้
เจ้าของคนเก่าใช้มีดของเขา ตัดลงไปทางด้านข้าง เศษหินกระเด็นออกมา จู่ๆ คนรอบๆ ก็อุทานออกมา “เจอแล้ว เป็นหยกแก้ว แถมยังเป็นเนื้อแก้วกระจกที่หายากด้วย”
คนรอบๆ ตื่นเต้นมาก ตอนนี้พวกเขารู้สึกอยากได้ อยากเข้าไปเอามาเป็นของตัวเอง
เจอแล้ว งั้นก็แสดงว่าหินก้อนนี้ มีของที่ต้องการ ถ้าโชคเข้าข้าง พิสูจน์ได้ว่าหินก้อนนี้ไม่ใช่หินไร้ค่า
กู้หยุนหลันมองหลี่โม่อย่างลังเล เมื่อกี้เขาพูดน่าสนใจมาก นี่เขารู้มาก่อนหรือเปล่า
หลี่โม่รู้ว่าเมื่อกี้ตัวเองเผยพิรุธ จึงทำเป็นตกใจ
เขายิ้มแล้วพูดว่า “ผมเดาถูก หินก้อนนี้เป็นของผม!”
หยางฉวนที่ยืนอยู่ข้างๆ แทบกระอัก และมองอัญมณีที่อยู่บนผิวหิน อย่างไม่อยากจะเชื่อ
