หลี่โม่ตบบ่าเฉินชิงเหมย เขายิ้มแล้วพูดว่า “โอเค ไม่แกล้งคุณแล้ว คุณไม่เล่นด้วยเลย หมดสนุกแล้ว ดูผมเอาชนะราชามือไวได้เลย”
เฉินชิงเหมยเอามือปิดหน้า เธอกรีดร้องอยู่ในใจ
ทำไมไอ้หมอนี่เป็นแบบนี้ เขาจะชนะได้จริงเหรอ ทำไมรู้สึกว่าเขาดูพึ่งพาไม่ได้เลย ช่างเถอะ อีกอย่างโดนบังคับจนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา พาหลี่โม่มาก็ถือว่าทำตามสัญญาแล้ว
เฉินชิงเหมยรีบเดินตามหลี่โม่ เธอดึงแขนหลี่โม่แล้วพูดว่า “ทางนี้ อย่าเดินมั่ว”
เฉินชิงเหมยพาหลี่โม่เดินไปที่ห้อง Presidential suite สุดทางเดิน
“พวกเขาเชิญคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงมาเป็นพยาน เพราะฉะนั้นคนพวกนั้นเอนเอียงไปทางราชามือไว คุณต้องเคารพกติกา อย่าไปหาเรื่องพวกเขา”
หลี่โม่พูดอย่างสบายๆ ว่า “โอเค คุณพูดอะไรก็ว่าตามนั้น”
เฉินชิงเหมยเคาะประตูห้อง Presidential suite
ไม่นานประตูห้องถูกเปิดออก บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำออกมา พวกเขามองหลี่โม่ด้วยแววตาดุร้าย
หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “อะไร พวกนายจะไม่ให้ฉันเข้าไปเหรอ”
“ขออภัยที่ต้องค้นตัว”
หนึ่งในบอดี้การ์ดเอาเครื่องตรวจจับ มาตรวจรอบๆ ตัวหลี่โม่ ส่วนบอดี้การ์ดอีกคนตรวจกระเป๋าเสื้อ กระเป๋ากางเกงและบริเวณเอวของหลี่โม่ จากนั้นจึงหลีกทางให้ทั้งสองคนเข้าไป
“ความปลอดภัยแน่นหนามาก ดูเหมือนว่าเป็นพวกกลัวตายนะ”
เฉินชิงเหมยถลึงตาใส่หลี่โม่ เธอดึงปลายแขนเสื้อหลี่โม่แกว่งไปมา และพูดอย่างอ่อนหวาน “ข้างในมีแต่พวกเจ้าพ่อ คุณต้องระวังคำพูด อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
“เหอะๆ โอเค”
เมื่อเห็นเฉินชิงเหมยเข้ามา พวกเจ้าพ่อที่กำลังนั่งสูบบุหรี่คุยกันเรื่อยเปื่อย ก็ยืนขึ้นทันที พวกเขามองหลี่โม่อย่างประเมิน
“นี่คือคนมีฝีมือที่เธอเชิญมาเหรอ ดูธรรมดามาก ไม่เหมือนคนมีฝีมือสักนิด”
“ฮ่าๆๆๆ กลัวว่าคนที่หลานเฉินพามาคือคนสนิทของเธอน่ะสิ แต่ดูท่าแล้ว ราชามือไวคงชนะอยู่ดี”
“มีใครสนใจเปิดพนันหน่อยไหม เราจะมาดูเปล่าๆ ไม่ได้นะ มาพนันสนุกๆ กันดีกว่า”
มีเจ้าพ่อคนหนึ่งเสนอให้พนันกันข้างนอก คนที่เหลือพากันเห็นด้วย
“เป็นความคิดที่ดี ฉันลงสิบล้าน พนันว่าราชามือไวชนะ”
“ฉันก็พนันว่าราชามือไวชนะเหมือนกัน ฉันลงสิบห้าล้าน”
“ฉันก็พนัน……ไอ้เวร พวกเราพนันว่าราชามือไวชนะ แล้วเราจะพนันไปทำไม”
พวกเจ้าพ่อมองไปยังเฉินชิงเหมย
ไม่รอเฉินชิงเหมยเอ่ยปาก หลี่โม่ยิ้มและพูดว่า “งั้นให้ผมพนันกับท่านทั้งหลายก็แล้วกัน พวกคุณลงพนันให้ราชามือไวเท่าไร ผมก็พนันเหมือนกัน ผมพนันว่าตัวเองชนะ”
พวกเจ้าพ่อหัวเราะออกมา และพากันมองหลี่โม่เหมือนคนโง่
“ไอ้หนุ่มช่างกล้าหาญ เพราะสาวงามสินะ ถึงยอมสู้ทุกอย่าง งั้นคงต้องพนันเยอะกว่านี้หน่อย พวกเราพนันกับนายร้อยล้าน แต่นายมีเงินเยอะขนาดนี้หรือเปล่า”
เฉินชิงเหมยดึงแขนหลี่โม่ เธอยิ้มอย่างลำบากใจ “ทุกท่าน เราไม่พนันข้างนอก ทำตามข้อตกลงที่ตกลงกันไว้เถอะค่ะ”
เจ้าพ่อคนหนึ่งเลิกคิ้วขึ้น เขาพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม แต่ในใจไม่ได้เป็นเช่นนั้น “พวกเราไม่ได้เล่นกับเธอนะสาวน้อย พวกเราเล่นกับไอ้หนุ่มคนนี้ ใช่ไหมไอ้หนุ่ม”
หลี่โม่พยักหน้า “ใช่แล้ว ผมเล่นกับทุกท่าน แต่ใครจะพกเงินร้อยล้านติดตัวกันล่ะ ภรรยาของผมเป็นประธานหยุนจงหลันกรุ๊ป ฐานะของผมน่าจะถึงร้อยล้านนะครับ”
พวกเจ้าพ่อมองหน้ากัน และยิ้มอย่างร้ายกาจ
“ที่แท้ก็คุณหลี่นี่เอง ขอโทษที่เสียมารยาท ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราเชื่อว่าคุณหลี่สามารถหาเงินร้อยล้านมาได้ งั้นถือว่าเราเริ่มพนันกันเลยนะ รอให้คุณหลี่เริ่มเล่นกับราชามือไว การพนันของเราก็ถือว่าสิ้นสุด”
หลี่โม่หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ผมพิสูจน์แล้วว่าสามารถหาเงินร้อยล้านมาได้ แล้วพวกคุณล่ะ ผมต้องระงับบัญชีบุคคลที่สาม ที่มีเงินร้อยล้านก่อนไหม”
“ไอ้หนุ่มนี่! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าสงสัยพวกเรา!” เจ้าพ่อคิ้วเข้ม ใบหน้าใหญ่แดงก่ำด้วยความโกรธ เขาโกรธเพราะคำพูดของหลี่โม่
“ผมไม่ได้สงสัยพวกคุณ ก็แค่เตือนไว้ก่อน พวกคุณแพ้แน่นอน เตรียมเงินไว้ได้เลย ถ้าถึงตอนนั้นแล้วหามาไม่ได้ ผมจะเอาชีวิตนะ”
ชายสูทดำในห้องล้อมเข้ามา แต่ละคนมองหลี่โม่ด้วยแววตาร้ายกาจ รอแค่คำสั่งลงมือจัดการหลี่โม่เท่านั้น
เฉินชิงเหมยกระวนกระวาย เธอจะเอ่ยปากอธิบาย แต่โดนหลี่โม่ขวางไว้
เจ้าพ่อที่มีอำนาจมากที่สุดคนหนึ่งแสยะยิ้มออกมา จากนั้นจึงเอาแบล็กการ์ดโยนลงบนโต๊ะ
“ใช้แบล็กการ์ด ข้างในมีเงินมากกว่าร้อยล้าน ถ้านายไม่เชื่อก็ตรวจสอบได้”
หลี่โม่มองแบล็กการ์ดและยิ้มบางๆ “ผมแค่เตือนพวกคุณเท่านั้น ราชามือไวล่ะ รีบให้เขาออกมาพนันกับผมเถอะ ผมต้องรอรับเงินนะ”
ประตูห้อง Presidential suite ถูกเปิดออก ตอนนี้ข้างในห้องมีโต๊ะพนันเต็มรูปแบบ ราชามือไวนั่งตรงกลาง เขาอยู่ในชุดสูทเรียบกริบ
เขามองหลี่โม่ที่ยืนข้างเฉินชิงเหมย ราชามือไวพูดอย่างเดาไม่ถูก “นิ้วมือเรียวยาว ข้อต่อเป็นระเบียบ เฉินชิงเหมย เธอหาไก่อ่อนมาเหรอ ไม่ใช่คนในวงการเดียวกับพวกเรา”
พวกเจ้าพ่อต่างกันหัวเราะออกมา จากนั้นจึงพูดว่า “นายไม่รู้หรอก เขากล้ามาก เขาพนันข้างนอกกับเราร้อยล้าน ราชามือไวช่วยชนะให้ราบคาบ เราจะได้เงินเร็วๆ”
หลี่โม่ไม่ได้สนใจเสียงแขวะของคนพวกนั้น เขาลากเก้าอี้มานั่งลงตรงข้ามราชามือไว
“คุณมาดูโหงวเฮ้งหรือมาพนัน ถ้าอยากพนันก็เริ่มเลย เมื่อการเขย่าลูกเต๋าเริ่ม มันเป็นเงินเป็นทอง ผมอยากชนะและได้เงินของพวกคุณ จนรอไม่ไหวแล้ว”
ราชามือไวแสยะยิ้ม เขาปรบมือเรียกลูกน้อง ลูกน้องเอาที่เขย่าลูกเต๋าและลูกเต๋าใหม่เอี่ยม มาวางไว้ตรงหน้าทั้งสองคน
“รีบร้อนทำไม เรามาคุยกติกากันก่อนเถอะ ชนะสองในสาม ตาแรกใครได้สูงเป็นฝ่ายชนะ ตาที่สองใครต่ำเป็นฝ่ายชนะ ส่วนตาที่สามคำนวณแต้มจากลูกเต๋าที่ทอยได้ แต้มที่ได้จะสามารถทำลายลูกเต๋า แต้มบนหน้าลูกเต๋าของใครเยอะกว่า คนนั้นจะเป็นผู้ชนะ”
ราชามือไวอธิบายกติกา เฉินชิงเหมยตกใจจนสูดหายใจเฮือก ส่วนพวกเจ้าพ่อก็ส่งเสียงเชียร์ออกมา
“ราชามือไวจะโชว์ท่าไม้ตาย ไอ้หนุ่ม นายไม่เคยได้ยินการแข่งแบบนี้สินะ มีเซียนพนันไม่น้อยที่ต้องเจ็บปวดกับท่าไม้ตายนี้ของราชามือไว”
“จะพูดมากไปทำไม เขาอยากให้แข่งเร็วๆ ไม่ใช่เหรอ งั้นก็เริ่มเลย มีคนเอาเงินมาให้ พวกเราก็ต้องรับไว้ ครั้งนี้คุณหลี่เป็นเทพเงินทอง”
