บทที่ 71ปากหวานก้นเปรี้ยว
หลี่โม่เห็นกู้หยุนหลันมองตัวเขาด้วยใบหน้าที่สงสัย กำลังที่จะเอ่ยปากถาม โทรศัพท์ของเธอได้ดังขึ้น
กู้หยุนหลันเห็นชื่อที่แสดงบนจอโทรศัพท์ ก็ขมวดคิ้วและพูดว่า:“ รำคานเจ้าคนนี้จริงเลย”
และได้รับโทรศัพท์ พูดด้วยความสุภาพ:“ ฮาโหล ซู๋ไห่เทียน นายมีเรื่องอะไรหรือ?”
เสียงในสาย ซู๋ไห่เทียนพูดด้วยความตื่นเต้นว่า:“ หยุนหลัน เธอได้รับการ์ดเชิญหรือยัง?”
การ์ดเชิญหรือ?
กู้หนุนหลันมองไปที่การ์ดเชิญvienna สีทองที่อยู่ในมือ เธอถึงรู้ว่าการ์ดเชิญนี้เป็นของซู๋ไห่เทียน
ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นของหลี่โม่ซะอีก
คิดไปคิดว่าก็สมเหตุสมผล เพราะคนอย่างหลี่โม่จะให้ของขวัญเธอเป็นบัตรเข้าชมvienna concertได้ไง
เพราะบัตรแพงมาก
“ฉันได้รับแล้ว ขอบคุณนะ” กู้หยุนหลันยิ้มตอบ:“ แต่บัตรเข้าชมนี้ฉันรับไว้ไม่…..” กู้หยุนหลันที่กำลังจะพูดว่ารับไว้ไม่ได้ ซู๋ไห่เทียนเหมือนจะรู้ว่าเธอจะพูดแบบนี้เลยพูดแทรกมาว่า:“ อุ๊ย เธอรับไว้เถอะ บัตรราคาไม่เท่าไหร่เอง ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ ของฉันก็แล้วกันนะ เพราะถ้าเธอไม่รับไว้ฉันจะเสียเงินฟรีๆเลยนะ”
“คือ แบบนี้ไม่ค่อยดีไหมค่ะ……” กู้หยุนหลันกำลังพัวพันอยู่เหมือนดั่งสุภาษิตที่เคยกล่าวไว้ว่าถ้ารับของคนอื่นมาโดยฟรีๆ จะรู้สึกไม่ค่อยดี ที่สำคัญซู๋ไห่เทียนมีใจให้เธอ ถ้าเธอรับของขวัญนี้ไว้ จะดูเหมือนว่าเธอก็มีใจให้กับเขา และตอนนี้เธอก็มีหลี่โม่เป็นสามีแล้ว
” ก็ไม่ได้ผิดอะไร รับไว้เถอะ ฉันวางสายแล้วนะ มีธุระที่บริษัทนิดหน่อย”
พูดจบ ซู๋ไห่เทียนก็ได้ตัดสายไป
กู้หยุนหลันรู้สึกจนปัญญา การ์ดเชิญสีทองในมือของเธอ ตอนนี้เธอไม่รู้จะทำอย่างไร
“ใครโทรมาหรือ?” หลี่โม่ถามไป
“ซู๋เทียนไห่โทรมา เขาบอกบัตรนี้เขาเป็นคนซื้อให้ นายว่าฉันควรจะไปร่วมงานไหม?” กู้หยุนหลันถามหลี่โม่
หลี่โม่อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน การ์ดเชิญนี้ซู๋เทียนไห่เป็นคนให้หรือ?
มันฝันไปหรือ!
จะให้คนหน้าไม่อายแบบนี้มาทำลายผลงานของตนเอง……
“หยุนหลัน ความจริงแล้วการ์ดเชิญนี้…..” หลี่โม่กำลังจะพูด ขณะเดียวกันหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินได้กลับมาถึง และเข้ามาในบ้าน หวังฟางได้กลิ่นอะไรแปลกๆ และตะโกนถามไปว่า:“ หลี่โม่ นายกำลังทำอะไรอยู่? กระทะจะไหม้หมดแล้ว!”
“อ้า อ่อๆ มาแล้วๆ!” หลี่โม่ตกใจตีที่ได้ขาของตัวเอง ยังไม่ทันจะพูดต่อ หลี่โม่รีบตรงไปที่ห้องครัว
กู้หยุนหลันมองไปที่ห้องครัวในตอนนี้ที่ยุ่งวุ่นวายเธอสงสัยว่าเมื่อกี้หลี่โม่จะพูดอะไร?
แต่กู้หยุนหลันก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เธอถือการ์ดเชิญและลังเลอยู่เกือบครึ่งวัน และโทรไปหาจินซ่านน่า:“ น่าน่า คืนพรุ่งนี้ไปงานvienna concertเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ”
“Vienna concertหรือ? หยุนหลัน เธอซื้อบัตรทันหรือ?” ในสาย จินซ่านน่าดูตื่นเต้นมาก
ซู๋เทียนไห่ซื้อเป็นให้ฉัน สามารถพรเพื่อนไปได้หนึ่งคน” กู้หนุนหลันพูดไปยิ้มไป
“ซู๋เทียนไห่？นายคนนี้ไม่เลวนี่น่าเก่งกว่าหลี่โม่ของเธออีก” จินซ่านน่าตอบ ทั้งสองคนนี้ก็คุยกันไปเรื่อย
จนมาถึงตอนกินข้าวเย็น หวังฟางได้รู้เรื่องนี้ เธอเอาการ์ดเชิญสีทองนี้และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า:“ โอ๊ย เจี้ยนหมิน นายดูสิ เทียนไห่เขารู้ใจคนอื่นมากเลยนะ vienna concert นี่เป็นงานที่ผู้หญิงอย่างเราชอบมากไม่ใช่หรือ เจ้าคนนี้ ชั่งรู้ใจคนอื่นจัง
กู้เจี้ยนหมินมองไปที่การ์ดเชิญสีทอง ได้ตอบอย่างรำคาญไปว่า อือ กู้เจี้ยนหมินมองไปที่หลี่โม่ และเตะไปที่ขาของเขา ถามไปว่า:“หลี่โม่ นายไม่มีความคิดเห็นอะไรเลยหรือ?
หลี่โม่ยิ้มและตอบว่า:“ คุณพ่อ ผมจะมีข้อคิดเห็นอะไรละครับ ถ้าผมจะบอกว่าการ์ดนี้ผมเป็นคนซื้อให้จะมีใครเชื่อผมไหม? ถ้าหยุนหลันชอบ ผมก็ไม่มีอะไรหรอก”
ได้ยินที่หลี่โม่พูดแบบนี้ กู้เจี้ยนหมินส่ายหัวและคิดในใจว่าตัวเองไม่น่าพูดออกมาเลย ฉันก็หวังว่าลูกจะได้ดิบได้ดี
อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นลูกเขยจะให้คนอื่นมาให้ของขวัญลูกสาวเพื่อสร้างความสัมพันธ์ กู้เจี้ยนหมินก็รู้สึกไม่ค่อยดี
และตามวัฒนธรรม ดั่งสุภาษิตที่ว่าแต่งกับไก่ก็ตามไก่ แต่งกับสุนัขก็ตามสุนัข
หลี่โม่ที่มีสถานะเป็นสามีของกู้หยุนหลัน สถานการณ์แบบนี้ถ้าไม่ทำอะไรเลยไม่พูดอะไรเลย จะดูเหมือนตัวเขาเองจะดูอ่อนแอมาก
กู้หยุนหลันได้หยินแบบนี้ ใบหน้าของเธอแดงทั่วทั้งหน้า ใจของเธอรู้สึกละอายต่อหลี่โม่
เพราะหลี่โม่เป็นสามีของเธอ แต่เธอไม่คิดถึงความรู้สึกของหลี่โม่เลย
แต่เธอก็อยากที่จะไปงานVienna concertนี้มากเช่นกัน นี่ทำให้เธอตัดสินใจไม่ถูก
“ฉันกินอิ่มแล้ว “กู้หยุนหลันวางตะเกียบลง ลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องนอน
หวังฟางเห็นแบบนี้ จ้องไปที่กู้เจี้ยนหมิน และชี้ไปที่หลี่โม่และพูดว่า:“ เพราะนายคนเดียวพูดอะไรออกมา คนที่ไม่ได้เรื่องแบบนายจะซื้อบัตรVienna concertให้กู้หยุนหลันได้หรือ? นายดูนี่เป็นบัตรสำหรับแขกพิเศษซะด้วย บัตรนี้ไม่ได้ซื้อมาได้ง่ายๆ นะ!”
หลี่โม่ไม่ได้ตอบอะไร ก้มหน้าและกินข้าว
ตอนกลางคืน หลี่โม่ที่นอนอยู่กับพื้น แต่นอนอย่างไงก็นอนไม่หลับ
กู้หยุนหลันที่นอนตะแคงก็ยังไม่นอนเหมือนกัน เธอคิดเรื่องการ์ดเชิญนั่นอยู่ เธออยากที่จะอธิบายกับหลี่โม่ แต่ก็ไม่รู้จะเอ่ยปากพูดอย่างไร
“หลี่โม่ ถ้านายไม่อยากให้ฉันไป ฉันก็จะไม่ไป”
ในความมืด กู้หยุนหลันได้รวบรวมความกล้าจะพูดออกไป
“เธอไปร่วมงานเถอะ ไม่เป็นไร ฝันดีนะ” หลี่โม่พูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มกริ่ม
กู้หยุนหลันอยากจะพูดต่อแต่ก็พูดไม่ออก
วันต่อมา กู้หยุนหลันไปถึงบริษัทเช้ามาก เพราะมีโครงการบางโครงการต้องพิจารณาใหม่ เมื่อเธอถึงบริษัท เธอรู้สึกว่าคนในบริษัทพยายามที่จะหลบหน้าหลบหน้าเธอ
“ไฮ่ เสี่ยวเหวิน เกิดอะไรขึ้นที่บริษัท” กู้หยุนหลันถามเลขาของตัวเอง
เลขาของเธอตอบอย่างลับๆล่อๆว่า:“คุณหยุน คุณไม่รู้หรือ บริษัทของเรามีผู้ลงทุนร้ายใหญ่เพิ่มมาอีกคน เป็นผู้หญิง รวยด้วยแต่เป็นคนที่อารมณ์ร้อน ที่สำคัญได้มาที่บริษัทตั้งแต่เช้าและนางบอกว่าจะพุ่งเป้าหมายคุณหยุน คุณระมัดระวังหน่อยนะคะ”
กู้หยุนหลันขมวดคิ้วและหัวเราะ:“ ฉันไม่รู้จักหุ้นส่วนคนใหม่นี้นิ ทำไมถึงจะมาพุ่งเป้าหมายมาที่ฉัน? ”
เลขาของเธอถอนหายใจ:“คุณหยุนหลัน คุณไม่รู้เลยหรือ เธอเป็นแฟนของกู้ซิงเว๋ย เขาบอกว่าจะจัดการคุณแทนกู้ซิงเว๋ย
กู้หยุนอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินแบบนี้ เธอคิดในใจว่าคนปากหวานก้นเปรี้ยวในที่ทำงานชั่งเยอะจริงๆ
ปากหวานก้นเปรี้ยว
สิ่งที่น่าตลกก็คือ กู้ซิงเว๋ยทำอะไรเธอไม่ได้ ก็เลยให้แฟนของเขามาจัดการเธอนี้หรือ?
เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรและตอบไปว่า:“เอาละ ไม่มีอะไรหรอก ฉันกับผู้จัดการกู้เป็นญาติห่างๆกัน เขาคงไม่ทำอะไรฉันหรอก
และฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย หุ้นส่วนคนนั้นจะพุ่งเป้าหมายมาที่ฉันได้หรือ?”
เลขาของเธอพยักหน้าและพูดด้วยความเป็นห่วงว่า:“แต่ว่าคุณหยุน คุณก็ควรระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะ เธอเป็นคนที่อันธพาลและไม่ยอมใคร คุณปู่ยังเอาเธอไม่อยู่เลย”
สีหน้ากู้หยุนหลันในตอนนี้ดูไม่ดีเลย เธอได้พยักหน้าว่าเข้าใจ กู้หยุนหลันได้เอาแผนร่างโครงการใหม่และใบเสนอราคาเข้าไปที่ห้องทำงานของตัวเอง
เพราะห้องทำงานของรองผู้อำนวยการยังเก็บกวาดไม่เสร็จ เธอเลยยังอยู่ในห้องของตัวเอง
สิบกว่านาทีต่อมา กู้หยุนหลันออกมาจากห้องทำงานตัวเอง
และมีผู้หญิงที่ดูสูงส่งแต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นเดินมา เธอใส่ชุดเสื้อเกาะอกเปิดไหล่และกระโปรงเดรสสีดำ
“สรีระที่สวยงาม” เอวที่เรียว ขาที่เรียวยาว ผมที่มัดเป็นกระจุก อยู่ด้านหลังศีรษะ ต่างหูเพชรที่ส่องแสงระยิบระยับ
ให้ความรู้สึกเหมือน ราชินีได้เสด็จมา
ใบหน้าที่เย็นเยียบ แววตาที่ดูสูงส่ง
ดูไม่น่าเข้าหาเลย
กู้หยุนหลันยิ้มและหันข้างหลบให้เธอ
แต่หญิงคนนี้กลับตรงมาที่กู้หยุนหลัน และตบไปที่ใบหน้าของกู้หยุนหลันอย่างแรง!
