บทที่ 80 คาดไม่ถึง
หวางฉางเห้อพาลูกชายและลูกสาวรีบวิ่งเหยาะๆมายังหน้าประตู
กู้ซิงเว๋ยที่กำลังโต้เถียงกับกู้หยุนหลันอยู่พอดีก็เลิกคิ้วขึ้นในตอนนั้น เมื่อเห็นคนที่มา สีหน้าของเขาที่กำลังโกรธแค้นก็แปรเปลี่ยนเป็นนอบน้อมในทันที ก่อนจะได้เข้าไปทักทาย “คุณลุงหวาง ท่านมาแล้ว”
หลังจากตะโกน กู้ซิงเว๋ยก็เหลือบสายตาทอดมองไปยังกู้หยุนหลัน สายตานั่นของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเย้ยหยัน
หวางฉางเห้อมาถึงแล้ว งั้นกู้หยุนหลันกับหลี่โม่ก็ต้องจบเห่แน่!
กู้ซิงเว่ยยื่นมือทั้งสองข้างออกไป ตั้งใจจะจับมือกับหวางฉางเห้ออย่างกระตือรือร้น
หวางฉางเห้อผู้ที่เป็นผู้นำตระกูลหวางคนนี้ ในเมืองฮ่านถือว่าเป็นผู้ร่ำรวยในระดับสองรองลงมา เมื่อเทียบกับตระกูลกู้แล้ว ตำแหน่งของพวกเขาสูงกว่าเป็นไหนๆ
อีกทั้งยังเป็นผู้ร่วมลงทุนของบริษัทวินเซิง กู้ซิงเว่ยก็ต้องต้อนรับอย่างระมัดระวังสิ
แต่แล้ว ในวินาทีต่อมา กู้ซิงเว๋ยก็ต้องตกตะลึงนิ่งค้างอยู่กับที่
เพราะหวางฉางเห้อมองข้ามแล้วเดินผ่านหน้าเขาไป ก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาหลี่โม่ด้วยสีหน้าเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม เขายื่นมือสองข้างออกไป แล้วยิ้มอย่างเอาใจพร้อมพูดว่า “คุณหลี่ ขอโทษด้วยครับ ผมมาขอโทษท่านด้วยตัวเองแล้วครับ”
ฉากนี้ ทำเอากู้ซิงเว๋ยรวมถึงกู้หยุนหลันและคนอื่นๆต่างก็ต้องตกตะลึง!
คุณหลี่?!
หวางฉางเห้อมองข้ามกู้ซิงเว๋ยก็พอแล้ว ตอนนี้เขายังไปขอโทษไอ้เศษสวะอย่างหลี่โม่อีกเหรอ?
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
บนใบหน้าของกู้ซิงเว๋ยมีคำว่าตะลึงเขียนอยู่เต็มไปหมด ดวงตาของเขาเบิกกว้างรับไม่ได้กับสถานการณ์เบื้องหน้านี้
กู้หยุนหลันยิ่งตกตะลึง ปากเล็กๆของเธอค่อยๆง้างออก แล้วมองหวางฉางเห้อโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะทอดสายตาไปยังหลี่โม่
คิดไม่ถึงว่าหวางฉางเห้อยังก้มหัวให้หลี่โม่ด้วย?
นี่มันเรื่องอะกัน?
หลี่โม่เองก็สั่นสะท้านเล็กน้อย คิ้วของเขาขมวด สายตาเย็นชาเล็กน้อย
สายตาราวกับอาวุธนั่นมองไปยังหวางฉางเห้อ ทำเอาเขาตกใจจนวิญญาณแทบหลุด!
ทันใดนั้น เขาก็จำสิ่งที่ฉู่จงเทียนพูดก่อนหน้านี้ได้ ว่าคุณหลี่ไม่ชอบให้โอ้อวด…
จบกัน!
หวางฉางเห้อร้องอุทานในใจ สมองของเขาพลิกกลับอย่างรวดเร็ว เขารีบยื่นมือไปทางกู้หยุนหลันเพื่อเอ่ยขอโทษว่า “ท่านนี้คงจะเป็นรองประธานกู้ กู้หยุนหลันสินะครับ ขอโทษด้วยครับ ผมมาช้าไป ผมมาขอโทษแทนลูกชายกับลูกสาวของผมครับ”
เมื่อเห็นหวางฉางเห้อหันหน้ามามองตัวเขา กู้หยุนหลันก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบยื่นมือไปจับหวางฉางเห้อด้วยความรู้สึกกลัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ประธานหวาง นี่ท่าน?”
ทุกคนเองก็ถอนหายใจออกในใจ ก่อนจะลืมฉากเมื่อกี้ไป
ตอนนี้เองกู้ซิงเว่ยถึงจะรวบรวมรอยยิ้มเดินเข้าไป แล้วเอ่ยขึ้นว่า “คุณลุงครับ คุณลุงกำลังทำอะไรอยู่ครับ? ทำไมท่านต้องขอโทษเธอด้วยล่ะ พวกเรากำลังสั่งสอนกู้หยุนหลันให้เธอขอโทษท่านอยู่เลยนะครับ คุณปู่ของผมก็ออกคำสั่งแล้ว ว่าให้ถอดตำแหน่งรองประธานของกู้หยุนหลัน ในขณะเดียวกันก็เอาเธอออกจากบริษัทวินเซิงไปด้วย ผมหวังว่าจะไม่ใช่เพราะเธอทำเรื่องโง่เขลา จนส่งผลต่อมิตรภาพและความร่วมมือระหว่างเราสองตระกูลนะครับ”
กู้ซิงเว๋ยไม่เข้าใจ หวางฉางเห้อไม่ใช่ว่ามาที่นี่เพื่อเอาเรื่องอย่างนั้นเหรอ?
ทำไมถึงได้ก้มหัวขอโทษให้กู้หยุนหลันกันล่ะ
หันมองหวางเมิ่งเหยากับหวางห้านเชา พวกเขาทั้งคู่ยืนอยู่ด้านข้างโดยไม่มีใครพูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว
คนที่เย่อหยิ่งและใจร้อนอย่างหวางเมิ่งเหยา ตอนนี้กลับยืนอยู่กับที่ สีหน้าทั้งกังวลทั้งหวาดกลัว
ส่วนอีกฝั่ง หวางฉางเห้อหลังจากได้ยินคำพูดของกู้ซิงเว๋ย คอของเขาก็เย็นวาบ เหงื่อออกท่วมตัว ก่อนจะถามว่า “อะไรนะ? นี่พวกคุณไล่รองประธานกู้ออกงั้นเหรอ? ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด!”
หวางฉางเห้อถึงกับตะโกน เขาพูดกับกู้ซิงเว๋ยด้วยใบหน้าเย็นชาทันที “พาผมไปพบคุณปู่ของคุณเดี๋ยวนี้!”
กู้ซิงเว๋ยนิ่งอึ้ง อยากจะพูดอะไรต่อ แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของหวางฉางเห้อ เขาก็ทำได้แค่โค้งตัวลงพร้อมพูดว่า “คุณลุงลุง เชิญท่านมากับผม”
หวางฉางเห้อหันกลับไปมองกู้หยุนหลัน สายตาของเขาแอบมองไปยังหลี่โม่เล็กน้อย ก่อนจะยิ้มพร้อมพูดกับกู้หยุนหลันว่า “รองประธานกู้ ท่านวางใจเถอะครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะลูกสาวของผมเอง ผมจะต้องหาชดใช้ให้ท่านแน่นอน ยังหวังว่าท่านจะไม่คาดโทษลูกสาวกับตระกูลหวางของผมด้วยครับ”
ในตอนนั้นกู้หยุนหลันยังคงยังคงตกตะลึง เธอรีบส่ายหน้าพร้อมพูดว่า “ท่านลุง ท่านเกรงใจเกินไปเล้วค่ะ”
พูดจบ หวางฉางเห้อก็ทำท่าทางเอาอกเอาใจ เขาเอ่ยขึ้นว่า “รองประธานกู้ครับ เรื่องนี้ผมจะพูดให้แทนคุณเอง”
ระเบิดแล้ว ระเบิดแล้ว!
กู้ซิงเว๋ยที่อยู่เบื้องหน้าระเบิดเป็นเสี่ยงแล้ว
หวางฉางเห้อคิดจะพูดแทนกู้หยุนหลัน?
บ้าเอ๊ย!
นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?
“คุณลุง กู้หยุนหลันทำร้ายเมิ่งเหยานะครับ ทำไมท่านต้องพูดแทนเธอด้วยครับ?” กู้ซิงเว๋ยอดไม่ได้ที่จะถาม
“หุบปาก!”
หวางฉางเห้อมองกู้ซิงเว๋ยด้วยสายตาที่ทั้งเย็นชาทั้งโมโห เขาพูดเสียงเข้มว่า “เรื่องนี้ แต่เดิมก็เป็นความผิดของหวางเมิ่งเหยา มีความผิดก็ต้องรับ ทำไมฮะ? พวกนายอยากให้ตระกูลหวางกลายเป็นเป้าของผู้คนเมืองฮ่าน หรือกลายมาเป็นตระกูลที่ไม่มีเหตุผลตามคำบอกเล่าของผู้คนเมืองฮ่านกันฮะ?”
“เรื่องนั้น….ไม่กล้าครับ ไม่กล้าครับ คุณลุงกล่าวเกินไปแล้ว” เหงื่อบนหน้าผากของกู้ซิงเว๋ยไหลลงมาแล้ว
หวางฉางเห้อคนนี้ เกรงว่าคงไม่ใช่สมองเลอะเลือนไปแล้วน่ะสิ
ลูกสาวตัวเองถูกทำร้าย คิดไม่ถึงว่าจะยังออกหน้าพูดแทนคนลงมืออีก
ต่อจากนั้น กู้ซิงเว๋ยก็พาหวางฉางเห้อและคนอื่นๆมายังห้องประชุม
ห้องประชุมในเวลานั้น คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้กำลังปรึกษากับทุกคนเรื่องนโยบายการรับมือความเชื่อมั่นของหวางฉางเห้อ
ทันใดนั้น กู้ซิงเว๋ยก็พาหวางฉางเห้อเข้ามา เขากล่าวด้วยสีหน้ากดกู่ว่า “คุณปู่ คุณลุงหวางมาแล้วครับ”
เมื่อคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ได้ยินแบบนั้น เขาก็รีบลุกขึ้นยืน ก่อนจะเห็นหวางฉางเห้อที่สีหน้าเย็นชาเดินเข้ามา พร้อมด้านหลังยังที่มีกู้หยุนหลัน หลี่โม่ และคนอื่นๆอยู่ด้วย
“ประธานหวาง ในที่สุดท่านก็มา” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งยื่นมือทั้งสองข้างออกไปทักทาย
หวางฉางเห้อไม่ได้จับมือเขา แต่กลับเมินเฉยคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ไป ก่อนจะพูดอย่างตรงประเด็นไปว่า “คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ คุณทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องเลยนะ!”
ได้ยินแบบนั้น คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็สั่นสะท้าน เห็นได้ว่าหวางฉางเห้อคนนี้กำลังโกรธ
ดังนั้นเขาก็เลยรีบชี้กู้หยุนหลันกับหลี่โม่ที่อยู่หลังหวางฉางเห้อ แล้วตำหนิด้วยเสียงเย็นชาว่า “พวกแกสองคน ยังไม่รีบไสหัวมา แล้วคุกเข่าขอโทษประธานหวางอีก!”
“เรื่องของเมิ่งเหยากับห้านเชาน่ะ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ เป็นผมเองที่ดูแลได้ไม่ดี วันนี้ผมอยู่ที่นี่ พวกคุณตีสองคนนั้นได้ตามอำเภอใจเลยนะครับ” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้รีบพูดด้วยรอยยิ้มกับหวางเมิ่งเหยาและหวางห้านเชาที่ยืนอยู่ข้างหลังหวางฉางเห้อ
ตอนนี้หวางเมิ่งเหยากับหวางห้านเชากล้ารับคำของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ที่ไหนกัน พวกเขาทำเพียงยิ้มน้อยๆ อย่างกระอักกระอ่วนก่อนจะส่ายหน้า แล้วตอบว่า “ไม่ล่ะครับ”
ให้กู้หยุนหลันกับหลี่โม่คุกเข่าเนี้ยนะ?
เกรงว่าเมืองฮ่านคงไร้ชื่อตระกูลหวางแน่!
หวางฉางเห้อเห็นว่าคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ยังกล้าทำตัวเสียมารยาทกับหลี่โม่ขนาดนี้ เขาก็เกิดโมโหแล้วตั้งใจจะตำหนิ แต่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นั่นก็เกิดขัดเขาขึ้นมาว่า “ประธานหวาง ท่านวางใจ ท่านอยากจะพูดอะไรผมทราบดีครับ วันนี้ทุกคนก็อยู่ด้วยผมจะต้องชดใช้ให้แก่ท่านแน่นอนครับ”
พูดจบ คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ชี้ไปที่กู้หยุนหลันกับหลี่โม่ แล้วพูดตะคอกอย่างโมโหอีกครั้งว่า “ยังนิ่งอึ้งอยู่ทำไมอีก รีบคุกเข่าเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ เขาก็ใช้ไม้เท้าของเขากระแทกพื้นอย่างแรง
ไอ้เจ้ากู้หยุนหลันกับหลี่โม่นี่ ชักจะกำเริบเสิบสานมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ!
จนหวางฉางเห้อมาหาถึงที่แล้ว พวกเขายังจะกล้ายืนนิ่งๆอีก
แต่ทว่า…ฉากต่อมานั้นกลับทำให้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ถึงกับไร้การตอบสนองไปเป็นเวลานาน
หวางฉางเห้อมองคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้อย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ประธานกู้ ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ ผมไม่ได้มาพูดแทนลูกสาวกับลูกชายผม ผมมาพูดแทนกู้หยุนหลันต่างหากล่ะ!”
