บทที่ 88 เผยถึงความร่ำรวย
กู้หยุนหลันเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ แค่รู้สึกว่าเมื่อกี้หลี่โม่มีเรื่องปิดบังตัวเธอ
เพราะว่าภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในธนาคารเมื่อกี้ เธอเห็นได้ชัดถึงปฏิกิริยาของพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ แล้วก็รีบไปหาผู้จัดการอย่างร้อนรน
จะต้องเป็นเพราะเห็นอะไรแน่นอนถึงได้แสดงออกถึงความตกใจขนาดนั้น!
เฉาเจิ้นพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดว่า “คุณกู้ครับ มี 5 หมื่นจริงๆ ระบบเกิดปัญหานิดหน่อย โปรดให้อภัยด้วย รบกวนช่วยผมขอโทษคุณผู้หญิงด้วย วันหลัง ผมจะหาเวลาไปขอโทษถึงที่แน่นอนครับ”
เมื่อได้ยินคำนี้ กู้หยุนหลันเองก็ไม่กล้าถามต่อ พยักหน้าแล้วพูดขอโทษจากนั้นก็ออกไป
รอกู้หยุนหลันจากไป เฉาเจิ้นก็รีบโทรหาหลี่โม่ แล้วพูดด้วยความเคารพว่า “คุณหลี่ครับ เมื่อกี้คุณกู้มาหาผม ผมพูดไปตามที่คุณสั่งแล้วครับ”
ตอนนี้หลี่โม่กำลังออกมาจากโรงพยาบาล พยักหน้าแล้วตอบไปว่าดี แล้วก็วางสายไป
สูดหายใจเข้าลึกๆครั้งหนึ่ง แล้วหลี่โม่ก็คิดๆว่าจะเตรียมจองอาหารค่ำใต้แสงเทียนสักหน่อย
นับว่าเป็นการเซอร์ไพรส์กู้หยุนหลันสักหน่อย
ในชีวิตก็ควรต้องมีเรื่องตื่นเต้นบ้าง
เลือกร้านอาหารตะวันตกร้านหนึ่ง หลี่โม่กำลังเตรียมจะเข้าร้าน ด้านหลังก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“หลี่โม่?นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
หันหลังไปมอง หลี่โม่ก็เจอเข้ากับสาวแฟชั่นสองคน ควงแขนกันเดินมา
และยังคุ้นตามากทีเดียว!
และให้ถูกต้องก็คือ เพื่อนเก่านั่นเอง!
“ซูหย่า?”หลี่โม่พูดอย่างประหลาดใจ
“โอ๊ะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะใช่จริงๆ อยู่นี่ยังสามารถเจอนาย ออกจากบ้านนี่เหยียบขี้หมามาจริงๆ”
ซูหย่าเป็นเพื่อนร่วมงานของหลี่โม่ที่ร้านSPAเมื่อก่อน และยังเป็นเพื่อนนักเรียนกับกู้หยุนหลัน เป็นสาวสวยที่มีชื่อเสียง และก็มีชื่อเสียงในเรื่องยั่วยวน หุ่นดีมาก หน้าตาสะสวย หน้าอึ๋มหลังงอน แซ่บจริงๆ และมีท่าทางความเป็นหญิงสาวสูงมาก
เธอเจอหลี่โม่ เธอเองก็ประหลาดใจ แล้วก็ตามมาด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
หลี่โม่คนนี้ เธอคุ้นเคยจะตาย สามีของนังมารยากู้หยุนหลัน เป็นแค่ไอ้ขยะไร้ประโยชน์คนหนึ่ง!
เธอดูถูกคนจนมาเสมอ โดยเฉพาะผู้ชายแย่ๆที่เป็นแมงดาอย่างหลี่โม่
อีกอย่าง เธอกับกู้หยุนหลันก็ไม่ถูกกันแต่แรก
“ทำไม กู้หยุนหลันเมียนายละ?ไม่ได้ออกมาด้วยกัน?”ซูหย่ายิ้ม มองซ้ายมองขวา เธอก็เพียงแค่อยากดูว่ากู้หยุนหลันอยู่มั้ย จะได้เยาะเย้ยเธอได้
“พี่หย่าหย่าคะ คนนี้ใครอ่ะ?ทำไมแต่งตัวได้เชยจริงๆ พี่ยังรู้จักคนแบบนี้ด้วยหรอ?”
หญิงสาวตัวเล็กที่อยู่ข้างๆซูหย่าพูดอย่างประชด ไม่ปิดบังความรังเกียจที่มีต่อหลี่โม่สักนิด
หลี่โม่ขมวดคิ้ว สาวน้อยคนนี้ดูรูปลักษณ์ภายนอกเกินไปรึเปล่า อีกอย่าง ไม่มีมารยาทมากเลย
เจอหน้าก็ประชด?
ถ้าเป็นหลี่โม่เมื่อก่อน จะต้องตบสักหน่อย ให้เธอเรียกพ่อ!
“เหอะๆ เขาชื่อหลี่โม่ ก็คือสามีไร้ประโยชน์ของกู้หยุนหลันคนที่ฉันเคยบอกเธอ”ซูหย่ายิ้มเย็นชา แล้วก็พูดกับหลี่โม่ต่อ “อ้อใช่สิ นี่เพื่อนสนิทฉัน ซ่งเหวินเหวิน”
ซูหย่าพูดแล้วใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยและดูถูก
ไอ้หลี่โม่คนนี้ เจ้าชู้จริงๆ สายตานั่นจ้องมองไปที่ไหนกัน ไม่เคยเจอสาวสวยรึไง?
ซ่งเหวินเหวินเองก็คว่ำปาก แล้วด่าอย่างไม่ปรานี “ไอ้โรคจิต แกดูหาแม่แกหรอ?ไม่เคยเจอหน้าอกอึ๋มรึไง?”
หลี่โม่ส่ายหัวอย่างเอือมระอา หัวเราะเหอะๆ แล้วก็หันหลังจากไป
ซูหย่าจะยอมปล่อยโอกาสที่ได้เยาะเย้ยหลี่โม่แบบนี้ได้ยังไงกัน
อีกอย่าง ผู้หญิงที่สูงส่งอย่างกู้หยุนหลัน มาแต่งงานกับขยะอย่างหลี่โม่ ไม่ใช้คำพูดเอาความสะใจหน่อย ก็ไม่สนุกสิ
และยังได้ยินมาว่าหลายปีมานี้ ตำแหน่งของหลี่โม่ในบ้านตระกูลกู้แย่จะตาย เทียบกับหมาไม่ได้ด้วยซ้ำ!
ในใจซูหย่าสะใจมาก อดไม่ได้ที่จะอวดใส่หน้าหลี่โม่ และยังไม่ลืมที่จะใช้คำพูดทิ่มแทงเขาด้วย
ดังนั้น เธอก็ดึงตัวหลี่โม่เข้าไปร้านกาแฟข้างๆ “หายากนะกว่าจะเจอคนคุ้นเคย เข้าไปนั่งดื่มกาแฟสักแก้ว”
พูดแล้วก็เธอก็ยังยักคิ้วส่งสัญญาณให้ซ่งเหวินเหวิน คนแบบนี้ ไม่เล่นสักหน่อยก็เสียโอกาสสิ
หลี่โม่ตั้งใจจะปฏิเสธ แต่ว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้
เลือกที่นั่งแล้วก็นั่งลงทั้งสามคน
ซูหย่านั่งรอสักพัก แล้วจึงลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ “เหวินเหวิน เธอนั่งรอก่อน ฉันไปสั่งกาแฟ”
พูดแล้วเธอยังหันมาถลึงตาใส่หลี่โม่
ไอ้ขยะนี่ ไม่รู้จักความเป็นสุภาพบุรุษสักนิดจริงๆ ตัวเธออุตส่าห์ดึงเขาเข้ามาแล้ว เขายังไม่รู้ตัวว่าควรจะไปสั่งกาแฟ?
ยังไงซะเธอกับซ่งเหวินเหวินก็เป็นสาวสวยนะ แต่เขากลับนั่งมองเป็นท่อนไม้อยู่อย่างนั้น
ไม่เข้าใจจริงๆ
เป็นไอ้ขี้แพ้จริงๆ ดูการใส่เสื้อผ้า ใช้ชีวิตอยู่ได้สภาพแย่จริงๆ
กาแฟมาแล้ว ซูหย่ามองหลี่โม่อย่างไม่พอใจ “นายคงยังไม่ได้ทำงานอยู่ร้านนั้นหรอกใช่มั้ย?”
หลี่โม่ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบรับ “อืม ยังอยู่”
พูดแล้วเขายังมองไปที่หน้าประตู เหมือนกับว่ากำลังรอใคร
ซูหย่าหัวเราะ “ฮ่าๆ คิดไม่ถึงเลย นายจะมีชีวิตที่แย่ขนาดนี้ ที่ยังทำงานอยู่ร้านนั้นจริงๆ นายดูฉันสิ ลาออกปีที่แล้ว ตอนนี้ฉันได้เป็นหัวหน้าร้านของร้านสปาบิวตี้แล้ว นายกลับไป ถ้ารู้สึกว่าอยู่ไม่ได้แล้ว มาลองสมัครที่ฉันดูก็ได้ ฉันจะแอบช่วยนายถือซะว่าเป็นเพื่อนร่วมงานเก่าละกัน”
ซูหย่าพูด ฟังแล้วเหมือนจะพูดดี แต่ถ้าควบคู่กับใบหน้าที่ดูถูกและเยาะเย้ยของเธอ ใครๆก็ดูออก ว่าจงใจประชดหลี่โม่
ซ่งเหวินเหวินที่อยู่ข้างๆก็ปิดปากหัวเราะเสียงดัง หญิงสาวสองคน หัวเราะอย่างมีความสุขจริงๆ ตำหนิหลี่โม่ซะไม่มีชิ้นดี
ขณะที่ทั้งสองกำลังประชดหลี่โม่ต่างๆนานาอยู่นั้น หน้าประตูก็มีพนักงานสาวใส่ชุดพนักงานสีดำเข้ามา
เธอเข้ามาก็เริ่มมองหา แล้วก็ล็อกเป้าหมายที่นั่งของหลี่โม่
“คุณหลี่คะ สวัสดีค่ะ นี่คือใบเสร็จที่คุณเหมาร้านในคืนพรุ่งนี้ค่ะ กรุณาเก็บให้ดีค่ะ”
หญิงสาวคนนั้นยื่นใบเสร็จให้หลี่โม่อย่างเคารพเป็นอย่างมาก หลี่โม่พยักหน้านิ่งๆ แล้วเก็บใบเสร็จ
ภาพนี้ทำให้ซูหย่าแล้วซ่งเหวินเหวินงุนงง เหมาร้านอะไรกัน?
“พี่หย่าหย่า นี่มันพนักงานของร้านอาหารฮัวกู่ข้างๆนี่ไม่ใช่หรอ เหมาร้าน?เป็นไปไม่ได้มั้ง….”เพียงพริบตาเดียวซ่งเหวินเหวินก็ดูชุดบนตัวของหญิงคนนี้ออก เป็นเสื้อทำงานของร้านอาหารฮัวกู่ที่อยู่ข้างๆจริงๆ!ร้านอาหารฮัวกู่เชียวนะ!
ร้านอาหารตะวันตกชื่อดังของเมืองฮ่าน ได้ยินว่าค่าใช้จ่ายขึ้นหมื่น!
ถ้าเหมาร้าน ก็ต้องใช้เป็นแสนสิ?!
ไอ้ขี้แพ้อย่างหลี่โม่ สามารถเหมาร้านอาหารฮัวกู่?
เล่นตลกรึเปล่า!
ซูหย่าเองก็กลืนน้ำลายดังอึก ใบหน้ามีแต่ความสงสัย แล้วก็ถามว่า “เธอเข้าใจผิดรึเปล่า เขาเหมาร้านอาหารฮัวกู่ของพวกเธอ?เหมาร้าน?!”
หญิงคนนั้นหันไป พูดกับทั้งสองคนอย่างมีมารยาท “ใช่ค่ะ คุณหลี่เหมาร้านอาหารฮัวกู่ของพวกเรา”
พูดจบเธอก็หันไปก้มหัวให้หลี่โม่ แล้วก็จากไป
ใบหน้าซูหย่ามีแต่ความตกใจ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะแย่งใบเสร็จในมือหลี่โม่มาดูอย่างละเอียด
ผู้รับใบเสร็จ : หลี่โม
ค่าใช้จ่าย : 5 แสน
นี่ นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน?
เหมาร้าน 5 แสน?!
หลี่โม่จ่ายเงิน 5 แสนเหมาร้าน?
ซูหย่าร้อนรน ใบหน้ามีแต่ความสงสัย แล้วถามว่า “หลี่โม่ นายเอาเงิน 5 แสนจากไหนมาเหมาร้าน?”
หลี่โม่คิดแล้วก็หัวเราะ “5 แสนเยอะมากหรอ?”
