บทที่ 97 หลี่โม่สุดยอดขนาดนี้เลย
ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินก็รีบเดินไปทางรถBentleyคันสีกรมฝั่งนั้น
เมื่อเข้าใกล้มากขึ้น สีหน้าของซูหย่าก็ยิ่งตกใจ เพราะว่าคนๆนั้นเหมือนหลี่โม่มาก ถึงแม้จะแค่เงาด้านข้าง เขายังยืนสูบบุหรี่อยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่ทั้งสูงทั้งกำยำ
“หลี่โม่?”ซุหย่าลองเรียกดูคำหนึ่ง
อีกฝ่ายหันหลังกลับมา เห็นซูหย่า ท่าทางตกใจอย่างชัดเจน แล้วถามกลับว่า “เธอกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ?”
หลี่โม่เองก็เบื่อหน่าย ไม่คิดว่าขณะที่ตัวเขาสูบบุหรี่อยู่กับเฉียวเจิ้งหลงจะมาเจอกับซูหย่า
สายตาซูหย่าสอดส่อง จ้องไปที่หลี่โม่สักพัก จากนั้นสายตาก็จ้องไปยังเฉียวเจิ้งหลง
รถคันนี้ เป็นของผู้ชายคนนี้แน่นอน
ไม่อย่างนั้น Bentley คันนี้จะเป็นของหลี่โม่?
เป็นไปไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว!
ขี้แพ้แบบเขาอย่างนั้น ขับมอเตอร์ไซค์ได้ยังถือว่าดีแล้ว
ดังนั้น เพียงชั่วครู่ ซูหย่าก็ควงแขนของซ่งเหวินเหวินไว้แล้วแสดงท่าทางอ่อยออกมา “หนุ่มหล่อ รถคันนี้ของคุณหรอ?”
เฉียวเจิ้งหลงมองซูหย่าและซ่งเหวินเหวินอย่างไม่เข้าใจ สองสาวนี้ หน้าตาก็สวย หุ่นก็ดี
ตอนแรกอยากจะบอกว่าไม่ใช่ แต่ว่า ไม่รอให้เฉียวเจิ้งหลงตอบ หลี่โม่ก็แย่งตอบว่า “ใช่แล้ว”
ซูหย่าได้ยินก็ยิ้ม แต่ว่าก็หะนไปถลึงตาใส่หลี่โม่ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “จะต้องให้นายพูดมากหรอ?มองอะไร ยังไม่รีบกลับไปอีก?”
ความไร้เหตุผลและลืมบุญคุณของซูหย่า หลี่โม่นั้นรู้ดี ลูบจมูกอย่างเบื่อหน่าย “ฉันสูบบุหรี่ม้วนหนึ่ง เดี๋ยวก็กลับ”
ซูหย่ากลอกตาใส่เขา จากนั้นก็ไปเกาะเฉียวเจิ้งหลงถามนู้นถามนี้ แสดงออกอย่างกระตือรือร้น
เธอทั้งสองนั้นไม่ได้รู้จักเฉียวเจิ้งหลง ดังนั้นจึงได้กล้าอย่างนี้
เฉียวเจิ้งหลงเองก็สีหน้างุนงง หลี่โม่บอกว่าเป็นของเขา ถ้าอย่างนั้นก็ใช่
“นี่ เฮียหลง รู้จักกับหลี่โม่หรอคะ?”ตอนนี้ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินเกาะแขนเฉียวเจิ้งหลงคนละข้าง มองไปที่หลี่โม่อย่างสนใจ
เฉียวเจิ้งหลงตอบกลับ “รู้จัก”
รู้จัก?
ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินมองตากัน ในใจต่างก็ตกใจ
ดูแล้วหลายปีนี้หลี่โม่อยู่อย่างดีนี่ เถ้าแก่ของกวนเหลินกังเป็นเพื่อนเขา เฮียหลงที่มีเงินคนนี้เขาก็รู้จัก
อย่างนั้นซูหย่าจึงมองหลี่โม่ดีขึ้นมาหน่อย ดูแล้วไอ้คนนี้ก็ซ่อนได้เนียนดี
“นี่ ไปกันเถอะ”หลี่โม่สูบบุหรี่แล้วพูดกับเฉียวเจิ้งหลง จากนั้นก็ไปเปิดประตูกำลังจะมุดเข้าไป
ซูหย่าก็รีบร้อน แล้วก็ขยับเข้าไป แล้วลาหลี่โม่ลงมา จากนั้นก็ด่า “หลี่โม่! นายทำอะไร รถคันนี้เป็นรถที่นายสามารถเข้าไปนั่งได้หรอ?”
ซ่งเหวินเหวินเองก็กอดอกไว้ ใบหน้าเยาะเย้ย “เหอะๆ ฉันดูแล้วเขามีโรคประสาท นายดูให้ดี นี่คือรถ Bentley ไม่ใช่รถแท็กซี่!ไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ!”
ใบหน้าหลี่โม่งุนงง ตัวเขาไปสร้างปัญหากับใครแล้ว?
เขาพูด “ทำไมฉันจะขึ้นไม่ได้?”
ซูหย่าพูดอย่างดุๆว่า “ยังจะถามว่าทำไม?นายไม่ดูฐานะนายหน่อย คิดว่าตัวเองมีหุ้นร้านเสริมสวยแล้วจะสุดยอดงั้นหรอ?นี่เป็นรถของเฮียหลงเชียวนะ นายสามารถนั่งได้หรอ?อีกอย่าง นายรอให้เฮียหลงอนุญาตแล้วหรอ?”
ไอ้ขี้แพ้นี่ เจ้าของรถเขายังอยู่ มันก็ทุกเข้าด้านในแล้ว มีมารยาทสักหน่อยมั้ยเนี่ย?
อีกอย่าง ซูหย่าตัดสินใจแล้วว่าที่นั่งข้างคนขับของรถ Bentley คืนนี้จะต้องเป็นของเธอ!
เธอยังจะถ่ายรูปอวดลงโซเชียลด้วย!
หลี่โม่ลูบจมูก มองไปยังเฉียวเจิ้งหลง เฉียวเจิ้งหลงไม่พูดอะไร แล้วฟาดมือลงไปบนหน้าของซูหย่า
เพี๊ยะ!
เสียงดังไปทั้งลานจอดรถ
“เฮีย…..เฮียหลง พี่ตบฉันทำไม?”ซูหย่าถึงกับตกใจ ฝ่ามือนี้หนักมาก ตบซะจนซูหย่าหน้าหันทีเดียว ในหูก็ยังมีเสียงอื้อ
“หุบปาก อยากตายหรอ!”เฉียวเจิ้งหลงพูดอย่างน่ากลัว!
ตอนนี้ซูหย่าร้อนรนแล้ว กลัวมาก จับซ่งเหวินเหวินไว้แน่นแล้วร้องไห้ “เฮียหลง ทำไมพี่ถึงตบฉันละ?ฉันก็พูดแทนพี่นะ ไอ้ขี้แพ้หลี่โม่นี่อยากขึ้นรถของพี่!”
ซูหย่าไม่พอใจมาก ถูกตบอย่างไม่มีเหตุผล ใบหน้าถึงกับบวม
วันนี้ซวยจริงๆ ไม่น่าออกจากบ้านเลย
เฉียวเจิ้งหลงจ้องซูหย่าอย่างโมโห ผู้หญิงคนนี้ สมควรตายจริงๆ!
จากนั้น เขาก็หันหลังพูดกับหลี่โม่อย่างนอบน้อม “คุณหลี่ เชิญคุณขึ้นรถ”
เห็นภาพนี้ ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินตะลึง
นี่ๆ….นี่หมายความว่ายังไง?
รถคันนี้เป็นของเฉียวเจิ้งหลงไม่ใช่หรอ?
“เฮียหลง เมื่อกี้พี่เรียกเขาว่าอะไรนะ?รถคันนี้ไม่ใช่ของพี่หรอ?”ซูหย่ากระพริบตาดวงโต สีหน้าไม่กล้าเชื่อ
ยังมีอะไรน่าตะลึงกว่านี้?
ผู้ชายกำยำล่ำสันแบบนี้กลับนอบน้อมเคารพหลี่โม่
ไม่รอเฉียวเจิ้งหลงพูด หลี่โม่ก็พูดนิ่งๆว่า “ใช่แล้ว รถไม่ใช่ของฉัน แต่ว่าเขาเป็นคนขับรถของฉันนี่”
อวดไปนิดหน่อย ไม่อย่างนั้นคงถูกซูหย่ามาทำให้รำคาญอีก
คนขับรถ?!
อยู่ๆซ่งเหวินเหวินก็นึกได้ว่าเมื่อกี้หลี่โม่ก็พูดว่าคนขับรถใช้ทางลัด
คนขับรถของหลี่โม่ก็คือเฉียวเจิ้งหลงที่ขับรถBentley สีกรมนี้?
บ้าเกินไปแล้วมั้ง!
เฉียวเจิ้งหลงเชิญหลี่โม่เข้ารถอย่างนอบน้อม จากนั้นก็จ้องซูหย่าและซ่งเหวินเหวินอย่างน่ากลัว “ไปเธอลองไปสืบดูว่าเฉียวเจิ้งหลงของ Vienna Concert Hall ต่อไปถ้าพวกเธอไม่เคารพคุณหลี่ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินก็มองดูหลี่โม่นั่งรถ Bentley สุดเท่จากไปอย่างนั้น
ในใจเธอไม่พอใจ แล้วก็ถ่ายป้ายทะเบียนรถไว้ พูดอย่างโมโหว่า “เหวินเหวิน เธอเชื่อมั้ยว่านั่นคือคนขับรถของหลี่โม่?”
ซ่งเหวินเหวินก็สีหน้างุนงง “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ว่าชื่อเสียงของเฉียวเจิ้งหลงแห่งVienna Concert Hall เหมือนจะเคยได้ยินแฟนเก่าพูดถึง”
ซูหย่าโมโหมาก ฝ่ามือนี้เขาโทษหลี่โม่ แล้วก็รีบส่งรูปป้ายทะเบียนรถไปให้จ้าวไห่ “เฮียไห่ เมื่อกี้ฉันเห็นหลี่โม่นั่งรถคันนี้ไป พี่ลองเช็คดู ว่ารถของใคร”
ฝั่งจ้าวไห่ก็ไม่พอใจทั้งคืน ตอนนี้ได้รับข้อความจากซูหย่าก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม
อะไรนะ?ไอ้ขยะหลี่โม่นั่งรถBentley กลับ?!
เป็นไปไม่ได้!
ดังนั้น เขาก็รีบตอบกลับ “ได้ รอฉัน 5 นาที!”
หลังจากนั้น 5 นาที จ้างไห่สืบเจอแล้วก็ตกใจ!
เพราะอย่างนั้นเขาจึงรีบโทรหาซูหย่า พูดอย่างตกใจว่า “ซูหย่า นี่เป็นรถของเฉียวเจิ้งหลงแห่งVienna Concert Hall นี่ เธอแน่ใจว่าหลี่โม่นั่งรถคันนี่ไป?เธอรู้ชื่อเสียงของเฉียวเจิ้งหลงมั้ย?นั่นเป็นถึงหนึ่งในราชาใต้ดินทั้งสี่ ชื่อเสียงพอๆกับฉู่จงเทียน ท่านเทียนเชียวนะ!”
ตึงๆ!
หลังจากที่ซูหย่าและซ่งเหวินเหวินได้ยินประโยคนี้ ก็ตะลึงอยู่กับที่ สองขาสั่นไหว!
นี่ นี่จะเป็นไปได้ยังไง?
หลี่โม่รู้จักกับบุคคลใหญ่โตแบบนั้น?
ท่านเฉียวขับรถให้เขา?
ส่วนอีกด้าน หลี่โม่ถูกเฉียวเจิ้งหลงพามาส่งโรงพยาบาล
มาห้องของคนไข้ของซีซี เห็นซีซีกำลังเล่นตุ๊กตาเจ้าหญิงสโนไวท์แล้วคนแคระทั้งเจ็ด และยังมัดผมแกะสองข้าง น่ารักมากจริงๆ
ดวงตาโต ผิวเรียบเนียน ใบหน้ากลมรูปไข่เหมือนเด็กทารก แล้วเรียกหลี่โม่ด้วยน้ำเสียงน่ารัก “คุณพ่อ รีบมาเล่นกับหนู”
หลี่โม่รีบก้าวเข้าไป นั่งลงบนพื้น แกล้งเป็นแม่มด ทั้งใจทำหน้าน่าเกลียด “ที่คุณพ่อมีแอปเปิล หนูจะให้เจ้าหญิงสโนไวท์กินมั้ย?”
ซีซีกลอกตาใส่หลี่โม่ แล้วพูดกับหลี่โม่อย่างผู้ใหญ่ “คุณพ่อ เด็กจริงๆ ไม่เล่นกับพ่อแล้ว”
พูดแล้วซีซีก็หันหลังไม่สนใจหลี่โม่อีก
หลี่โม่ต้องง้อซะนานกว่าจะหายงอน
ไม่นาน กู้หยุนหลันก็มา พ่อแม่ลูกดูมีความสุขอย่างมาก
แต่ว่า หลี่โม่ดูออกว่ากู้หยุนหลันเหมือนจะมีเรื่องในใจ ถามเธอก็ไม่บอก
วันถัดมา ซู๋ไห่เทียนโทรหากู้หยุนหลัน เชิญเธอและหลี่โม่ไปกินข้าว บอกว่าจะเคลียร์ความสัมพันธ์ของทั้งสาม
เรื่องนี้ กู้หยุนหลันบอกกับหลี่โม่แล้ว หลี่โม่ก็ตอบว่า “ไปสิ ทำไมจะไม่ไป?อีกอย่าง เธอเป็นภรรยาฉัน ฉันยังจะกลัวมันแย่งเธอไปอย่างนั้นหรอ?”
จริงๆแล้วกู้หยุนหลันไม่อยากไป เธอรู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลี่โม่และซู๋ไห่เทียน ช่างน่าอึดอัดจริงๆ
แต่ในเมื่อหลี่โม่พูดอย่างนี้แล้ว กู้หยุนหลัยก็ไม่ได้ปฏิเสธ
ก็จริง พวกเขาสามคนจำเป็นต้องคุยกันสักหน่อย
ถ้าอย่างนั้นดินเนอร์ใต้แสงเทียนคืนนี้คงจะต้องเลื่อนซะแล้ว
ช่วงเที่ยง ถึงสถานที่นัดหมาย ร้านอาหารเซียงเสว่ไห่
เป็นร้านห้าดาวที่มีไม่เยอะในเมืองฮ่าน ทุกสิ่งครบครัน ร้องเพลง อาบน้ำ นวด มีอยู่ทั้งนั้น
หลี่โม่และกู้หยุนหลันเข้าร้านอาหาร แจ้งเลขห้องที่จอง ก็มีพนักงานโดยเฉพาะพาพวกเขาเข้าไป
และระหว่างที่พวกเขาไปยังห้องอาหาร บุคคลสองคนที่อยู่ในห้องโถงก็ปรากฏตัว
“คุณซู๋ คนมาถึงแล้ว เริ่มได้เลยใช่มั้ยครับ?”หนึ่งในนั้นที่ใส่เสื้อยืดสีดำ ร่างใหญ่สักเต็มตัว พูดกับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงโรคจิต
และสายตาของเขา ก็จ้องไปยังแผ่นหลังขอกู้หยุนหลันตลอด
สาวคนนี้ แซ่บจริงๆ!
คืนนี้ คุณซู๋สนุกแน่ๆ
ไม่แน่ถึงตอนนั้นตัวเองและพรรคพวกยังจะได้สนุกด้วย
