ควันหนาทึบจากการเผาไหม้ลอยฟุ้งไปทั่ว กลิ่นที่ถูกแผดเผาผสมกับกลิ่นดินปืน ซูเซียวถึงกับคิ้วขมวด สายตาของเขาไม่สามารถมองเห็นตำแหน่งที่แน่นอนของเสือได้
“ฮู้ว!”
เสือคำราม เสียงดังออกมาจากในหมอกควัน
ซูเซียวจึงพอจะรูตำแหน่งที่แน่นอนของเสือได้
สายลมค่อยๆพัดพาควันออกไป
ในเวลานั้นร่างของเสือที่ใหญ่โตก็โผล่มาลางๆ
สภาพร่างกายของมันไม่เหมือนเดิม ขนที่แผ่สยายอย่างสง่างามหายไป สภาพมันก็บาดเจ็บมาก
อย่างน้อยกับดักของเขาก็ไม่ได้แย่ส้ะทีเดียว เพราะมันทำให้เสือสูญเสียสมรรถภาพในการต่อสู้ไปได้ถึง 90%
ขนาดตัวของซูเซียวนั้นสูงไม่ถึงขาของเสือเลย
แต่ด้วยที่ที่ซูเซียวไม่เคยหวั่นกลัวอะไร เขาก็พร้อมที่จะสู้กับเสือตัวนี้
ซูเซียวไม่เปิดโอกาสให้เสือเข้าโจมตีก่อน เขาพุ่งเข้าไปใช้ดาบยาวของเขาฟันเข้าไปที่อุ้งเท้าของเสือยักษ์
“ฟึบ”
เลือดพุ่งสาดออกจากอุ้งเท้าของเสือ เนื่องจากดาบดราก้อนแฟลชของเขานั้นอยู่ที่ระดับ10 จึงสามารถฟันหนังเสือเข้าได้
ในขณะที่เสือกำลังจะโต้กลับ ซูเซียวก็กระโดดไปอีกฝั่ง ซึ่งในด้านนั้นดวงตาของเสือพล่ามัว จึงเป็นจุดบอดที่มันมองไม่เห็น
กรงเล็บของเสือตะปบไปทั่วเนื่องจากมันมองไม่เห็น
ซูเซียวจึงใช้จังหวะนี้ฟันเข้าไปที่กงเล็บของเสือ
เหตุผลที่เขาฟันไปยังกงเล็บเสือก็เพราะว่าเขาไม่สามารถโจมตีที่หัวหรือคอได้ มันสูงเกินไป
และอีกเหตุผลนึงก็คือ ถ้าหากเสือยังมีกงเล็บอยู่ ซูเซียวก็ต้องระวังโดนมันตบ ดึงนั้นการปลดอาวุธศัตรูก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องที่แย่
ซูเซียวแค่ต้องยื้อเวลาต่อไป เขายังเหลือเวลาทำภารกิจอีก 2-3 ชั่วโมงกว่าจะหมดเวลา เสือตัวนี้กำลังบาดเจ็บหนัก ทุกการเคลื่อนไหวของมัน มันจะสูญเสียเลือดเป็นจำนวนมาก
ซึ่งเสือเองก็รู้ดีว่ามันกำลังจะตาย และมันก็เป็นปกติของสัตว์ทุกชนิด เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายก็ต้องหนีเอาตัวรอด
เสือตัวใหญ่สูดหายใจเต็มปอด กงเล็บจิกพื้นเพื่อที่จะวิ่งหนี
แต่มาถึงขนาดนี้แล้วซูเซียวจะยอมให้หนีไปได้อย่างไร
ขณะที่เสือกำลังจะหนี ซูเซียวก็ฟันดาบดราก้อนแฟลชในมือของเขาใส่ตัวของเสือ
เมื่อมองไปยังหลอดเลือดของเสือ พบว่ามันเหลือเลือดอยู่เพียง 8%
ในตอนนี้เจ้าเสือไม่สามารถใช้ความไวได้มาก การโจมตีของมันก็ไม่ได้หวังผลเพื่อฆ่าซูเซียวแล้ว สิ่งที่มันต้องการทำในตอนนี้มีเพียงการวิ่งหนีเท่านั้น
ซูเซียวจึงฟันเข้าไปที่ขาหน้าของมัน จนทะลุผ่านอย่างน่าเหลือเชื่อ
นั่นหมายความว่าในตอนนี้เสือไม่สามารถจะวิ่งหนีได้แล้ว
ซูเซียวยืนจ้องหน้าเสือตัวใหญ่ พร้อมกับสภาพเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดเสือเต็มไปหมด
กลิ่นเลือดที่โชย ยิ่งทำให้ซูเซียวกระหายเลือดมากขึ้น
ซูเซียวยิ้มอย่างซาดิสต่อสัตว์ร้ายที่ตัวใหญ่กว่าช้าง
เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เจ้าแห่งขุนเขาโครูโบะไม่เกรงกลัวสิ่งใด แต่ในตอนนี้มันต้องมาพบเจอกับอันตรายถึงชีวิต
“ฮุ้ว”
เสียงตะโกนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธดังไปทั่วเขา โครูโบะ
ซูเซียวเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อหาจังหวะจู่โจม
เสือตัวใหญ่เองก็ย่อตัวลงพร้อมรับมือ
กงเล็บของเสือรวดเร็วดั่งเฮอริเคน มันพุ่งเข้าหาซูเซียวอย่างรวดเร็ว
หากซูเซียวโดนการโจมตีนี้ไปล่ะก็ ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส
ขณะที่ซูเซียวกำลังจะถูกกรงเล็บตะปบ เขาก็คุกเข่าสไลด์หลบ
กงเล็บของเสือเฉียดจมูกซูเซียวไปนิดเดียว จนผมสะบัดเพราะแรงลมจากกบตะปบ
หลังจากนั้นซูเซียวก็เด้งตัวขึ้นมาเขาก็อยู่ใต้หัวของเสือนี่แล้ว เปิดโอกาสเห็นคอของเสือ เขาไม่ลังเลที่จะแกว่งดาบออกไป
เลือดพุ่งกระเด็นติดเต็มตัวซูเซียว
ขณะที่เขากำลังสู้กับเสือดอยู่นั้น ก็มีคนตัวเล็กผอม หลบซ่อนอยู่ ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็ก
“ว้าว แข็งแกร่งจัง!”
พุ่มไม้สั่น หัวของเด็กโผล่ออกมาพร้อมกับหมวกฟางที่เต็มไปด้วยใบไม้สีเขียว
