“ไปกันเร็วพวกเรา!”
“ไปฆ่า เบียคุยะ!!!”
กลุ่มโจรสลัดขนาดใหญ่วิ่งผ่านถนนของอาณาจักร เมื่อประชาชนเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ก็หนีกันกระเจิง
เมื่อเหล่าโจรสลัดมาถึง พวกเขาก็เผาทุกอย่างทันที
ไฟรามไปทั่วตัวเมือง
ซูเซียวที่เดินอยู่ในความมืด เขาก็มาถึงที่วังไว้กว่าเหล่าโจรสลัด
อาณาจักรโกอานั้นเป็นประเทศเล็กๆในโลกวันพีช ดังนั้นตัววังเองจึงไม่ได้มีพื้นที่มากนัก
ซูเซียวยังคงหลบอยู่ที่ด้านหลังปราสาท รอเกร็กมาถึง
ตัวอาณาจักรแบ่งออกเป็น 3พื้นที่ ด้านนอกสุดเป็นพื้นที่ของชาวเมือง ตามมาด้วยบ้านของพวกขุดนนาง ส่วนตรงกลางอาณาจักรนั้นคือตัวราชวัง
ที่รอบๆวังนั้นเป็นกำแพงซึ่งไม่ได้สูงมากนัก ไม่นานกลุ่มโจรสลัดเกร็กก็คงจะพังทลายเข้ามาได้
ทหารในวังก็เตรียมพร้อมออกมารับมือ
ซูเซียวยังคงรอและดูสถานการณ์ต่อไป
แม้ว่าทหารในวังจะดูเก่งกาจและมีฝีมือ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถจะต่อกรกับพวกโจรสลัดที่ฆ่าและเห็นเลือดมานับไม่ถ้วนได้หรอก
และมันก็เป็นจริง เพียงเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทหารก็ไม่อาจต้านได้ไหว ค่อยๆถอยกลับเข้ามาในตัววัง
“พวกเรา ราชวังอยู่ข้างหน้าแล้ว ไปปล้นกันเถอะ!”
เกร็กคลั่งเต็มที่ เขาฆ่าทุกคนที่ขวางทาง
“ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือ!”
เกร็กออกคำสั่งเด็ดขาด โจรสลัดนับร้อยก็โห่ร้องลุยทันที
เสียงปืน เสียงดาบดังลั่น เลือดกระเด็นไปทั่ว
ราชาของอาณาจักรโกอานั้นเป็นชายอายุ 60ปี ไว้หนวดไว้เคราสีดำ
เพราะว่าเขาร่ำรวยและอาศัยอยู่แต่ในวังจึงยังมีใบหน้าที่ดูอ่อนเยาววัย
“เกิดอะไรขึ้นหน่ะ ทำไมข้างนอกเสียงดังจัง”
ราชาตื่นขึ้นมา และราชินีก็เช่นกัน
“ท่านคะ ดูเหมือนว่าจะมีการสู้กันข้างนอกนะ เกิดอะไรขึ้นหน่ะ?”
ราชินียังสาว และกำลังอยู่ในอ้อมกอดของราชา
“นี่เข้ามาหน่อย!”
ประตูเปิดออก ชายร่างใหญ่บึกบึนรีบเข้ามาทันที
“ฮอวสัน ข้างนอกนั่นเกิดอะไรขึ้น?”
ชายคนนี้มีชื่อว่าฮอวสันเป็นองครักษ์ของราชา
แต่ที่คอของฮอวสันนั้นมีปลอกคอโลหะสีดำติดอยู่ ซึ่งแน่หล่ะว่ามันเป็นสัญลักษณ์ของทาส
ชายที่บึกบึนคนนี้เป็นทาสอย่างแน่นอน
แต่ฮอวสันก็ไม่สามารถตอบได้ เขาทำได้เพียงแสดงท่าทาง นั่นก็เพราะว่าเขาถูกตัดลิ้นโดยพ่อค้าทาส
“โจรสลัด? พวกเขาเข้ามาในวังได้อย่างไร? ไปบอกพวกขุนนางให้มาแก้ไขเรื่องพวกนี้ด่วน!”
แม้ว่าราชารู้ว่าสิ่งต่างๆนี้มันกำลังวุ่นวาย แต่เขาก็มั่นใจว่าทหารของเขาสามารถรับมือได้ จึงไม่ได้ดูเดือดร้อนอะไรมากนัก
ทางข้างนอกปราสาท ซูเซียวก็ยังคงรอโอกาสอยู่
หลังจากการต่อสู้ที่วุ่นวายดำเนินต่อเนื่องไปเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ราชาก็เริ่มกระวนกระวาย เขาเริ่มรู้สึกได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นเรื่อยๆ
“ราชาครับ นี่ไม่ดีแล้ว พวกโจรสลัดขึ้นมาถึงชั้นสามแล้ว!”
ราชาเริ่มมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
“เป็นไปไม่ได้ แล้วไหนทหารของข้าหล่ะ? พวกเขาสู้ไม่ได้งั้นหรอ?”
เหล่าขุนนางทุกคนเงียบไม่กล้าตอบคำถามนี้
นั่นก็เพราะว่าทหารที่เอามาสู้นั้นไม่ใช่ทหารที่ฝีมือดี เป็นเพียงแค่คนวัยหนุ่มที่ใช้เงินซื้อมาเพื่อป้องกันวังเท่านั้น
“ฮอวสัน เจ้าไปจัดการสิ… เดี๋ยวก่อน”
ราชาเริ่มลังเลใจ เพราะว่าถ้าหากเขาให้ฮอวสันออกไป ก็จะไม่มีใครคอยป้องกันความปลอดภัยของเขา
แต่ถ้าหากไม่ส่งฮอวสันออกไป โจรสลัดก็ต้องมาฆ่าเขาในไม่ช้าหรือเร็ว
“ไปจัดการโจรสลัดโดยเร็ว และรีบกลับมา ไม่ว่าเจ้าจะบาดเจ็บแค่ไหนก็ตาม เข้าใจมั้ย?”
ไม่มีความลังเลใจใดๆในสายตาฮอวสัน เขาพยักหน้าและออกไปทันที
ซูเซียวที่รออยู่นอกปราสาทก็เริ่มได้ยินเสียงดังโวยวายมาจากชั้นสามพร้อมกับก๊าซพิษสีม่วงกระจายเต็มไปหมด
“ในที่สุด เวลานี้ก็มาถึง!”
ซูเซียวเริ่มปืนกำแพงปราสาทขึ้นไป ที่ชั้นสามทันที
หลังจากที่มาถึงแล้วเขาก็มองเห็นการต่อสู้ผ่านหน้าต่าง และนั่นคือเกร็กและชายคนหนึ่ง
ซูเซียวคิดในใจถ้าหากเขาต้องสู้กับเกร็กโดยตรง เขาต้องแพ้ในเวลาไม่เกิน 2นาทีแน่นอน
จากการประเมินแล้วเกร็กน่าจะมีสเต้งอยู่ที่ 20แต้มแน่นอน
ในตอนนี้ซูเซียวเหลือเวลาไม่มากแล้ว เพราะเกร็กบุกตะลุยทุกอย่างอย่างรวงดเร็ว
มีห้องมากมายในวังนี้ ซูเซียวรีบตรวจเช็คอย่างรวดเร็ว แล้วก็ไม่พบร่องรอยของราชาที่ชั้นสี่หรือห้าและหก
จนในที่สุดซูเซียวก็เจอตัวราชาแล้ว
เขาไม่ได้อยู่ในห้องใดห้องหนึ่ง แต่กำลังหนีอยู่ที่ทางเดิน
ราชาดูเป็นกังวลเอามาก เขาเดินอย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดพัก
“ท่านคะ ฉันเดินไม่ไหวแล้ว พักก่อนได้ไหม?”
ราชินีถอนหายใจและล้มตัวลงนั่งพักเหนื่อย
ราชาที่กลัวตายก็ไม่สนใจอะไรในตัวราชินีจึงพูดขึ้นมาว่า “งั้นคุณก็พักตรงนี้ไปก่อน”
หลังจากนั้นราชาก็หันหน้าหนีและเดินต่อทันที จนราชินีต้องตกใจ
และในจังหวะนี้ เสียงกระจกแตกก็ดังขึ้นด้วยดาบแหลมคมที่ฟันเข้าใส่
*โน้ต ขออภัยที่แปลว่าเกร็ก พอดีผมไปอ่านในวิกิมาแล้วพบว่าจริงๆตัวละคนนี้ในการ์ตูนวันพีชมีชื่อว่า ดอนครีก ในตอนถัดๆไปจะใช้คำว่าครีกให้นะครับ ขออภัยด้วยจริงๆ*
