ตอนที่38 ศัตรู
“อายาโตะ ไปหยุดเขาส้ะ!”
ทาทาระพูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ ในกลุ่มของโอกิริทรี เขาเป็นคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของทาทาทูกิเซน
“เอาตัวริเสะแล้วรีบไปกันก่อน”
ทากาทูกิมองซูเซียวอย่างจริงจัง
ทาทาระยักคิ้ว
“จำเป็นงั้นหรอ?”
“จำเป็นสิ มนุษย์คนนี้เป็นสัตว์ประหลาด”
ทาทาทูกิเซนถอดเสื้อออก พบผ้าพันแผลมากมายรอบตัว ดูเหมือนว่าเธอพร้อมที่จะสู้กับซูเซียวอย่างจริงจังแล้ว
“เข้าใจล่ะ งั้นไปกันเถอะ อายาโตะ โนโรอิ”
ทาทาระไม่ลังเลอีกต่อไป เพราะว่าในตอนนี้ อายาโตะอยู่ที่ด้วย ทาคาทูกิเซนจึงไม่สามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตนเองได้
สำหรับโนโรอิ เขาเองก็รู้ความจริงอยู่แล้ว เพราะเขาเป็นพ่อเลี้ยงของทาคาทูกิเซน
“เดี๋ยวนะ เราจะหนีไปจริงๆงั้นหรอ? ไอคนนี้มันฆ่าเก็กโกนะ!”
อายาโตะพูดขึ้นมาด้วยความโมโห
แต่ทาทาระเองก็ไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่จ้องมองอายาโตะ อายาโตะเองก็เหมือนจะเข้าใจและพยักหน้าทันที
เพ๊งง
เสียงกระจกแตก ทุกคนหนีออกไปทันที
ริเสะเองก็ถูกบังคับให้กระโดดลงจากตึกสูง 12เมตร
แม้ว่าเธอยังไม่ตาย แต่ก็โดนพวกโอกิริทรีจับตัวไป ซึ่งผลลัพธ์มันต้องไม่ดีแน่ๆ แต่ถ้าอยู่ต่อยังไงก็ต้องโดนซูเซียวฆ่า เธอจึงยอมกระโดดลงไป
บูม!
เสียงดังลั่นไปทั่ว รวมถึงเสียงสัญญานรถด้วย
ซูเซียวไม่สนใจพวกคนที่วิ่งหนีแต่อย่างใด
“พวกเขาไปกันหมดแล้ว งั้นเป้าหมายต่อไปก็เธอสินะ อิโตะ โยชิมูระ!”
หลังจากที่ซูเซียวพูดแบบนี้ขึ้นมา ทั้งสามที่กำลังวิ่งหนีอยู่ก็ตกใจเล็กน้อย โดยเฉพาะอายาโตะ
“เอาตัวเอาไป!”
ทาคาทูกิเซนพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น
หลังจากนั้นคากูเนะข้างหลังโนโรอิก็โผล่ออกมาและรัดตัวอายาโตะไป
“โนโรอิทำอะไรหน่ะ! ปล่อยผมไป!!”
โนโรอิกระโดดออกจากตึกทันทีเพื่อตามริเสะไป
“อยากให้ช่วยไหม?”
ทาทาระเองก็กังวลว่าซูเซียวจะแข็งแกร่งเกินไป จึงถามขึ้นมา
“ไม่ต้อง ไปตามริเสะเถอะ เธอสำคัญกว่าข้า!”
หลังจากที่อายาโตะโดนลากออกไปแล้ว ทาคาทูกิเซนก็ไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องตัวตนของเธออีกต่อไป
“CCG มาแล้ว รีบๆสู้ให้เสร็จหล่ะ!”
ทาทาระกระโดดออกนอกหน้าต่างทันที ทิ้งไว้เพียงซูเซียวและ ทาคาทูกิเซน
“เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมถึงรู้จักชื่อจริงของข้า!?”
แม้ว่าทาคาทูกิเซนจะอายุ 25ปี แต่เธอก็ยังตัวเตี้ย ประมาณเมตรครึ่งเท่านั้น
ทันใดนั้นคากูเนะในตัวทาคาทูกิก็ทำงาน เธอมีคากูเนะกว่า 10อย่างในร่างกาย
และเมื่อคากูเนะเปิดใช้งาน ผ้าพันแผลรอบตัวเธอก็ค่อยๆหลุดออก เหลือไว้เพียงหนึ่งผืนที่ปิดหน้าอกเอาไว้
“เบียคุยะ”
คำตอบสั้นๆของซูเซียวทำให้ เซนตกตะลึง
“อะไร?”
ซูเซียวไม่พูดไรมาก พร้อมที่จะสู้สุดๆ
คากูเนะมากมายโอบล้อมตัวของเซนเอาไว้ จนซูเซียวมองไม่เห็นตัวเธออีกต่อไป
ที่ด้านหน้าของซูเซียว เหมือนมีสัตว์ประหลาดสูงกว่าสองเมตรยืนอยู่ มีกงเล็บสีขาวสองข้าง ที่ด้านหลังก็มีหนามที่ก่อตัวขึ้นโดนคากูเนะ ซึ่งดูน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก
ในตอนนี้ เซนไม่ใช่แค่ผีปอบธรรมดาเท่านั้น เธอได้กลายเป็น คาคุจา
คาคุจะนั้นต่างจากผีปอบทั่วไป โดยการจะกลายเป็นคาคุจาได้นั้นผีปอบต้องมีความโหดร้ายมาก มันต้องกินผีปอบมากมายเพื่อกลายเป็นคาคุจา
ซูเซียวไม่รู้เลยว่าเซนกินผีปอบไปมากเท่าไหร่กว่าจะกลายมาเป็นคาคุจาได้
ฮ่า
เซน อ้าปากพ่นควันสีแดงออกมา
“หึหึ เจ้านี่มันเด็ดเดี่ยวดีจริงๆ หวังว่าจะอร่อยนะ!”
เซนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูซาดิส
การกลายสภาพเป็นคาคุจานั้นจะทำให้สติไม่มั่นคง แม้ว่าเซนยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อยู่ แต่ก็สูญเสียตัวตนของตัวเองไปแล้ว
ซูเซียวถอนใจหายด้วยความสงบนิ่งเพื่อต่อสู้
“เธอแข็งแกร่งขึ้นมาก บุคลิกก็เปลี่ยนไปมากเช่นกัน”
ซูเซียวไม่ได้รีบวิ่งไปด้านหน้า แต่ทำการอ้อมวนล้อมตัวเซนเอาไว้
ขณะที่วิ่งวน เซนเองก็หันหน้าตามตลอดเวลา
ซูเซียวพยายามจะขยับเข้าไปใกล้ๆ แต่กงเล็บก็ขยับพร้อมโจมตีตลอดเวลา
ซูเซียวจึงวนหาโอกาสต่อไป
เซนเริ่มหงุดหงิดใจร้อนขึ้น เธอกรีดร้องและพุ่งตะปบซูเซียวทันที
ความเร็วของเธอในร่างคาคุจานั้นไม่ได้ไวมาก มีเพียงแค่ความแข็งแกร่งราวกับรถถังเท่านั้น
สายลมที่รุณแรงพัดผ่านไปทันที
หลังจากที่พุ่งเข้าหาซูเซียว เซนก็ยืนขึ้นเพื่อที่จะจับตัวซูเซียวเอาไว้
แต่ซูเซียวก็หลบได้อย่างรวดเร็ว
และด้วยโอกาสดีๆแบบนี้ซูเซียวจึงทำการโจมตีทันที
ครึ้มม
กงเล็บที่ตะปบลงมาบนพื้น ทำให้ผืนดินสั่นไหวไปทั่วทันที
ซูเซียวเองถึงกับผวา สีหน้าเปลี่ยน
แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ซูเซียวใช้จังหวะนี้ชาร์จพลังที่ดราก้อนแฟลชและแทงเข้าไปที่ร่างกายของเซน
เซนเองก็ปลิวถอยหลังทันที
และโดยการโจมตีระยะประชิดแบบนี้ ซูเซียวไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน เขาฟันเข้าที่มือของเซนจนขาด
กงเล็บหล่นลงทันที
และซูเซียวก็ฟันต่ออีกครั้ง ในครั้งนี้ ฟันเข้าที่หลังของเซน เศษซากคากูเนะปลิวกระจายทันที
เมื่อเซนโดนโจมตีรุณแรงแบบนี้ก็โกรธหนักมาก จึงใช้มือที่ยังหลงเหลือตบเข้าที่อกของซูเซียว
ซูเซียวกระโดดขึ้นทันที แต่มันก็ช้าเกินไป ทำให้ปลายกงเล็บข่วนเข้าที่อกของเขา จนเลือดกระเซ็นลงบนพื้น
ปฎิกริยาเขาไว้มากแต่มันก็ยังไม่พอที่จะใช้หลบกงเล็บนี้
เซนเองก็หยุดการโจมตีทันที เพราะว่าไม่สามารถโจมตีต่อเนื่องได้เนื่องจากความเจ็บปวดที่มันจี้ดๆขึ้นมา
เซนจึงตัดสินใจกระโดดหนีออกทางหน้าต่างทันที ซูเซียงเองก็ไม่ย่อท้อ วิ่งตามไปทันที
เซนกระโดดออกจากตึกสูง
ลีเองเมื่อไปถึงที่หน้าต่างก็หยุดยืนมองดูเซนหนีไปเฉยๆ
เซนที่อยู่กลางอากาศก็หันกลับมามองซูเซียว และยิ้มขึ้นมา
ซูเซียวไม่กระโดดตามลงไป แม้ว่าค่าสเต้งและเอจิของเขาจะมาก แต่ถ้าหากโดดลงไปด้วยความสูงระดับนี้ พลังชีวิตของเขาต้องหมดอย่างแน่นอน
*** หมายเหตุ CCG นั้นเหมือนกับหน่วยงานอะไรสักอย่างที่คอยจัดการกับพวกผีปอบ ***
