ตอนที่ 4 – หอยนางรม
ฉากนี้ทำให้บรรยากาศของพวกเขาอึดอัดเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใช่แล้ว สาวงามกำลังยืนอยู่ข้างหลังเขา มองดูหอยนางรมย่างในมือที่เพิ่งย่างเสร็จดี แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อจะเข้าใจและหวงแหนอยากป้องกันสตรีเพศ ไม่อายที่จะกินอาหารมื้อใหญ่ด้วยตัวเองโดยไม่คำนึงถึงมัน?
“คุณทำไม คุณกลับมาอีกครั้ง หนิงเล่ย?” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง กู่เสี่ยวเล่อก็วางหอยนางรมที่เขานำมาที่ริมฝีปากของเขาแล้วถามอย่างหดหู่
“ ฉัน ฉันเปิดมะพร้าวสองลูกนี้ไม่ได้จริงๆ คิดว่าฉันต้องการยืมเครื่องมือจากคุณ! “แม้ว่าจะมีการบอกกล่าว อย่างไรก็ตาม ดวงตาของหนิงเล่ยไม่ละออกจากหอยนางรมในมือของกู่เสี่ยวเล่อ ความหมายนั้นชัดเจนในตัวเอง
“โอ้ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น!” กู่เสี่ยวเล่อมองไปพบกับทั้งสองลูกที่ถูกหนิงเล่ยทุบด้วยก้อนหินและสภาพดูย่ำแย่เล็กน้อย แต่มะพร้าวที่ยังไม่เปิดออกก็พยักหน้า เอื้อมมือไปหยิบมัน ขุดและแงะมันด้วยมีดพับสวิสที่เขาพกมา ไม่นานก็มีรูกลมที่มีความหนาของตะเกียบโผล่ออกมาบนลูกมะพร้าว และส่งคืนให้หนิงเล่ย
หนิงเล่ยที่ถูกทรมานด้วยความหิวกระหายมานาน ในตอนนี้ ไม่สามารถกังวลเกี่ยวกับรูปลักษณ์และท่าทางของหญิงที่ดีได้ เธอหยิบมะพร้าวขึ้นมาแล้วดื่มทันที หลังจากดื่มมะพร้าวจนหมดแล้ว เธอก็หยิบมะพร้าวลูกที่สองจากกู่เสี่ยวเล่อ หลังจากนั้นดื่มมะพร้าวจนหมดในอึดใจ แต่หนิงเล่ยไม่ได้จากไป แม้จะดื่มมะพร้าวไปสองลูกแล้วก็ตาม
สายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่หอยนางรมย่างและหอยเม่นที่กู่เสี่ยวเล่อเพิ่งเอาออกมาหลังจากยืนอยู่นานก็ต้องพูดหลอกตัวเองว่าเธอไม่หิว แต่ชายคนนี้นำอาหารเหล่านี้มาจากทะเลด้วยตัวเอง เธอและคนอื่น ๆ ไม่ใช่ญาติหรือคนรู้จัก แค่อ้าปากขอกินข้าวใช่ไหม? เป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องอาย แต่มีเสียงโคร๊กคร๊ากเป็นระยะ ๆ ในท้องของเธอมันทำให้สองขาที่เรียวงามของหนิงเล่ยเหมือนเต็มไปด้วยตะกั่ว ยืนนิ่งไม่อยากไปไหนกู่เสี่ยวเล่อไม่ได้ถามเธอเช่นกัน เพียงแค่แงะเปิดหอยนางรมตัวใหญ่ทั้งหมดด้วยมีดพับสวิส เผยให้เห็นเนื้อขาวหอมข้างใน และเม่นทะเลขนาดเท่ากำปั้น
นอกจากนี้ เขายังตัดมันผ่านตรงกลางด้วยมีดพับสวิส เผยให้เห็นหอยเม่นสีเหลืองด้านใน ด้านในของหอยเม่นหลังจากย่างด้วยไฟ เดิมทีหอยเม่นกึ่งเหลวจะมีสีเหลือง มันแข็งตัวเหมือนเค้กไข่ไก่ นุ่มและยืดหยุ่นมาก
“คุณหิวไหม ? ” กู่เสี่ยวเล่อมองไปแว่บนึง ตาของหนิงเล่ยมีคำถาม แทบน้ำลายไหล หนิงเล่ยไม่ได้พูดเพียง แต่พยักหน้าอย่างโง่เขลา
โดยปกติแล้วอาหารทะเลชนิดนี้ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ แต่ ดังคำกล่าวที่ว่า เมื่อหิวและได้กินแกลบก็หวานเท่ากับน้ำผึ้ง หนิงเล่ยที่ท้องว่างอยู่แล้ว มองไปที่หอยนางรมสีขาวและเม่นทะเลสีเหลือง ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าของคุณหนูคนใหญ่คนโต บางทีจะรีบพุ่งตัวไปกินมัน
“ เนื่องจากเราเป็นเพื่อนกัน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะกินคนเดียว มีหอยนางรมทั้งหมด 4 ตัวมีเม่นทะเล 6 ตัว พวกเราแบ่งกันคนละครึ่ง หอยนางรม 2 ตัวและหอยเม่น 3 ตัวต่อคนคุณคิดว่าการจัดสรรนี้สมเหตุสมผลหรือไม่? ” กู่เสี่ยวเล่อพูดอย่างขบขัน ขณะที่มองไปที่หนิงเล่ยซึ่งถูกทรมานโดยแมลงตะกละ
สำหรับแผนการแจกจ่ายเช่นนี้ โดยธรรมชาติแล้วหนิงเล่ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้าอย่างหมดหวัง กู่เสี่ยวเล่อยังใจกว้าง ปฏิบัติตามแผนการแจกจ่ายที่เขาเพิ่งพูดทันที ใส่หอยนางรมและหอยเม่นเข้าด้วยกัน ผลักมันไปที่หนิงเล่ยแล้วคว้าส่วนแบ่งของเขา เป็นผลให้ทั้งสองคนอยู่รอบกองไฟของกู่เสี่ยวเล่อ กินมันอย่างรวดเร็วแทบไม่หายใจ
ตามธรรมชาติแล้วหอยนางรมและหอยเม่นเพียงไม่กี่ตัว ไม่สามารถเป็นอาหารของชายหนุ่มหญิงสาวทั้งสองได้ ภายในไม่กี่นาที เหมือนลมม้วนกลิ้งเมฆ อาหารทะเลทั้งหมดเหล่านี้ก็ตกอยู่ในท้องของพวกเขา แม้ว่าจะรู้สึกไม่อิ่มเลยก็ตาม แต่ทำไปทำมามีอาหารอยู่ในกระเพาะนิดหน่อย จิตใจของทั้งสองคนดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด หนิงเล่ยเช็ดมือของเธออย่างระมัดระวังกับใบไม้ที่ร่วงหล่นบนชายหาดก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืน
“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของคุณ, แต่เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดของคุณ จากนี้ไปอาหารทุกอย่างที่ฉันกินกับคุณ ฉันจะจดบัญชีไว้ ไม่ต้องกังวล เรื่องราวเหล่านี้รอให้เราได้รับการช่วยเหลือและกลับคืนสู่สังคมศิวิไลซ์ ฉันจะชดเชยให้คุณด้วยราคาเป็นสิบเท่า! “
หลังจากนั้น หนิงเล่ยตบมือเล็ก ๆ ของเธอที่ขาวและนุ่มเหมือนต้นหอม หันหลังให้หาดทรายที่เป็นของเขา
“ ให้ตายเถอะ ยังบันทึกบัญชีอยู่เหรอ ต้องตอบแทนฉันสิบเท่าของราคา ฉันไม่สนใจเงินของคุณ! “
“ เดี๋ยวก่อน ๆ ผู้หญิงตัวน้อยคนนั้นพูดอะไรในประโยคแรก? ดูเหมือนว่าจะหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดของฉัน? ฉันเข้าใจผิดอะไร? ดูเหมือนว่าสาวงามคนนี้ยังคอยปกป้องฉันอยู่! แต่ไม่น่าแปลกใจ ที่นี่จักรพรรดิอยู่ห่างไกล ฉันเป็นคนที่แข็งแกร่ง เธออยู่คนเดียวบนเกาะร้างที่ไม่มีใครราวกับดอกไม้และหยกที่บอบบาง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกิดบางอย่างขึ้นมา? เธอเรียกร้องต่อสวรรค์ก็ไม่ได้ผลไม่ตอบสนองใดๆ! แค่ไม่รู้ว่ากู้ภัยจะมาถึงเมื่อไหร่? ถ้าเวลานานพอ ฉันอาจจะวิ่งเล่นบนชายหาดกับเด็กสาวแสนสวยคนนั้นได้ใช่มั้ย? “
เมื่อไขว้ขา ไม้จิ้มฟันที่ทำจากกิ่งไม้ก็ห้อยออกมาจากปากของเขา กู่เสี่ยวเล่อเอนกายลงบนผืนทรายนุ่ม มองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีคราม เริ่มจินตนาการถึงความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้กับหนิงเล่ย แต่ฝันก็เป็นแค่ฝัน แม้ว่าจะรู้สึกดีที่ได้เป็นเพื่อนบ้านกับสาวสวยคนนี้
อย่างไรก็ตาม โอกาสที่ดีสำหรับการเผชิญหน้ากับผู้หญิงสวยไม่สามารถรับประทานเป็นอาหารได้ ก่อนที่การช่วยเหลือจะมาถึง การอยู่รอดคือสิ่งที่สำคัญที่สุด! กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่ป่าทึบกลางเกาะ ไม่ควรมีอาหารและเสบียงที่มีประโยชน์มากมายในป่าใหญ่เช่นนี้ใช่ไหม?
กู่เสี่ยวเล่อเติบโตในหมู่บ้านบนภูเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับสิ่งเหล่านี้ในภูเขา ตราบเท่าที่โชคของเขาไม่เลวร้ายเกินไปก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขาที่จะอยู่รอดบนภูเขาเป็นเวลาสามหรือห้าปี
แต่ตอนนี้ กู่เสี่ยวเล่อไม่ต้องการออกจากชายหาดนี้ทันที อย่างแรก พวกเขาเพิ่งมาถึงเกาะแห่งนี้และไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับป่าภายใน มันคงไม่มีเหตุผลที่ดีที่จะเข้าไปอย่างไร้เหตุผล ประการที่สอง ปักหลักบนชายหาดชั่วคราว ยังง่ายกว่าสำหรับผู้ช่วยชีวิตในการค้นหาตัวเอง
แน่นอนว่าจากการประเมินของกู่เสี่ยวเล่อในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เป็นไปได้มากว่าจะยังคงมีสิ่งของลอยมาจากเรือสำราญที่อับปางมาถึงชายหาดแห่งนี้ มันอาจจะเป็นเหยื่อเหมือนชายผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น นอกจากนี้ยังอาจเป็นวัตถุดิบในการดำรงชีวิตที่ล้ำค่ามาก
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม มันมีค่ามากสำหรับกู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ
แต่ในขณะที่กู่เสี่ยวเล่อยังคงวางแผนว่าจะเริ่มต้นการเดินทางเพื่อเอาชีวิตรอดบนเกาะร้างนี้อย่างไร ความรู้สึกแปลก ๆ เริ่มพลุ่งพล่านในร่างกายของเขา ดังคำกล่าวที่ว่ากินจนอื่นจนพอใจความรู้สึกหื่นกระหายก็มา ทำให้กู่เสี่ยวเล่อแปลกมาก แต่นี่จะมาเร็วเกินไปใช่มั้ย? ไม่นะ มันต้องเป็นหอยนางรมที่เพิ่งกินไปแน่ ๆ ! กู่เสี่ยวเล่อตบหัวของเขาและก็เพิ่มจะตระหนักได้ หอยนางรมถือได้ว่าเป็นของศักดิ์สิทธิ์ในยาบำรุงกำลังของผู้ชาย ธาตุสังกะสีและอาร์กนีน (Arg) ซึ่งเป็นกรดอะมิโนที่จำเป็นจำนวนมากที่อยู่ในนั้นเป็นยาบำรุงไตที่ดีเยี่ยม
โดยเฉพาะหอยนางรมตัวโตชนิดนี้ที่เติบโตในป่ามานานหลายปี ผลกระทบนั้นจะต้องเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า! ตอนนี้มันถูกกินโดยชายหนุ่มเช่น กู่เสี่ยวเล่อ ผลที่ตามมาสามารถจินตนาการได้! เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่น่าอับอายของเขา กู่เสี่ยวเล่อก็มองไปที่หนิงเล่ยที่อยู่ไม่ไกลโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเห็นหญิงสาวโง่เขลาคนนั้นยังคงวาดภาพ SOS ด้วยความพยายามอย่างหนักบนหาดทรายขนาดสามเอเคอร์ของเธอ กู่เสี่ยวเล่อส่ายหัว เขาเกรงว่าเธอจะไม่สามารถวางใจให้สำหรับสาวงามช่วยตัวเขาเองได้ ประมาณว่าทันทีที่เธอเห็นรูปร่างหน้าตาของลูกรักของเขา เธอจะตะโกนเสียงดังว่าคนชั่ว และตีเขาด้วยไม้!
“เฮ้ ถ้าต้องการทำทำด้วยตัวเองดีกว่า!” กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่ทะเลที่ไร้ขอบเขตเบื้องหน้าของเขาและตัดสินใจที่จะอาบน้ำในทะเลและตื่นขึ้นมา!
