(ย้อนกลับไปตอนก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างใหม่ ๆ)
“กรร…”
“หือ มีอะไรเหรอริเกล”
ฉันถามขึ้นมาเช่นนั้นหลังจากที่ริเกลส่งเสียงร้องเบา ๆ ออกมาจากลำคอ พลาดเอาหน้าเข้ามาชนที่แก้มพลางเหลือบมองไปทางจดหมาย…อ้า เข้าใจละ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ว่าในจดหมายของแฟร์ดูแปลกไปเลยกังวลนิดหน่อยน่ะ”
เมื่อตอบออกไปแบบนั้น ริเกลก็ส่งเสียงร้องอีกครั้งแล้วเอาหน้าถูมากกว่าเดิม เป็นเหมือนกับการปลอบประโลมฉันอยู่นั่นเอง
จึงทำให้ฉันยิ้มออกมาแล้วสบายใจขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย พลางหยิบจดหมายฉบับล่าสุดขึ้นมาดู
ถึงแม้ในตัวเนื้อหาจะไม่มีอะไรผิดปกติก็เถอะ แต่เห็นได้ชัดเลยว่ากระดาษแผ่นนี้มีร่องรอยการลบเป็นจำนวนมาก เกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ? หรือว่ามีอะไรปิดบังอยู่รึเปล่า
“ใจจริงแล้วเธออยากจะบอกฉันว่าอะไรกันนะ…แฟร์”
ว่าแล้วฉันก็พึมพำออกมาพลางเงยหน้าขึ้นมองบนฟ้า โดยนึกถึงผู้ที่อยู่ห่างไกลออกไป…
————————— ———————–
“อา!! จะไปเขียนอะไรแบบนั้นได้ไงกันฟะ!!”
ในค่ำคืนที่หนาวเหน็บและมีเพียงแสงจากกองไฟที่ให้ความสว่าง ฉันตะโกนแบบนั้นออกมาพลางขยับมือลบตัวอักษรบนกระดาษ ทำให้คนอื่นที่ควรจะหลับไปแล้วกลับค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองอย่างสะลึมสะลือ
โดยเฉพาะอิกนิสที่สงสัยมากที่สุดว่าฉันเป็นอะไรรึเปล่า ต่างจากแฟลชที่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ส่วนโบลที่นอนอยู่ไม่ไกลออกไปก็ลุกขึ้นเดินมาหาอย่างงัวเงีย
ซึ่งฉันก็ไม่สนใจพลางเริ่มเขียนเนื้อหาในจดหมายใหม่อีกครั้ง
“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าความรู้สึกนี้ของตัวเองคืออะไร…แต่พอคิดถึงเธอทีไรก็รู้สึกว่าสงบใจไม่ได้ หัวใจมันสั่นไหวจนราวกับว่าจะระเบิดออกมา แค่คิดว่าถ้าหากได้อยู่กับเธอก็ตื่นเต้นจนอยู่ไม่สุข และเหนือสิ่งอื่นใด ฉันอยากอยู่กับเธอตลอดไป…นี่มันจดหมายรักชัด ๆ”
“ยะ- อย่ามาอ่านจดหมายของคนอื่นเขาตามใจชอบสิ!!”
“ก็เล่นส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาก็ต้องสงสัยสิ แถมยังไม่ระวังหลังเองด้วย”
เมื่อโดนโบลอ่านเนื้อหาในจดหมายโดยพลการ ฉันก็รีบพลิกกระดาษคว่ำหนีเขาไป และอิกนิสที่เห็นแบบนั้นก็หาวหวอกออกมาก่อนจะนอนต่ออย่างสบายใจ คงเหนื่อยล่ะนะเดินทางผ่าหิมะมาตลอดทั้งวัน คงกินพลังงานเขาน่าดู
ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนั้นซะหน่อย!!
“กลับไปนอนต่อได้แล้ว ไป๊!”
“ไม่อะ เล่นส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาแบบนี้ทั้งคืนใครมันจะไปหลับลง”
พูดจบ หมอนั่นก็นั่งลงข้างฉันพลางหยิบกระบอกน้ำมาผิงไฟให้อุ่น ฉันยังคงทำสีหน้าขุ่นมัวมองไปยังเขาไม่หาย ก่อนที่ผ่านไปพักหนึ่งจะถอนหายใจแล้วจดจ่อกับจดหมายของตัวเองต่อ…
เขียนแบบนี้มันดูเป็นจดหมายรักจริง ๆ สินะ อืมมม ว่าแล้วเชียว ลบไปก่อนดีกว่า
“ส่งไปทั้งแบบนั้นก็ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิ ยังไงซะก็เป็นใจจริงของหัวหน้าไม่ใช่รึไง”
“จะ- จะบ้าเรอะ! ของแบบนี้น่าอายจะตาย แล้วอีกอย่าง ถ้าเกิดเคียร่าไม่ชอบแล้วกลายเป็นไม่ส่งจดหมายกลับมาล่ะ”
“หึ แล้วแต่ล่ะนะ แต่ได้ยินว่าเด็กคนนั้นมีคนหมายปองเยอะหนิ ระวังจะโดนชิงตัดหน้าไปก่อนล่ะ”
“…”
ฉันไม่ตอบอะไรกลับไปจนบรรยากาศเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะมีลมพัดมาทำให้เปลวไฟสั่นไหว พร้อมทั้งโบลที่สะดุ้งพลางบ่นว่าหนาวแล้วรีบหยิบน้ำอุ่นของตนขึ้นดื่ม จากนั้นก็เทแบ่งมาให้ฉัน
หลังดื่มน้ำอุ่นเข้าไปให้ร่างกายไม่แข็งเพราะความหนาวเย็น ฉันก็มานั่งคิดถึงจดหมายที่จะเขียนต่อ…ก็จริงของโบล บางทีฉันควรซื่อตรงต่อความรู้สึก แล้วบอกกับเธอไปตรง ๆ
ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงอย่างน้อยที่สุดฉันก็ไม่มีอะไรปิดบังกับเคียร่า แถมอีกอย่าง…ที่อีกฟากของจดหมายมีคนที่หวังจะเข้าหาเคียร่าอยู่อีก ถ้าเอาแต่เงียบไว้แบบนี้มีหวังอกหักทั้งที่ยังไม่ได้บอกอีกฝ่ายแน่
แต่จะให้รุกเข้าไปหนักทั้งแบบนี้เลยเหรอ…
“อา!! ยังไงก็ไม่ไหวจริง ๆ นั่นแหละ”
“เฮ้อ…ผู้หญิงในห้วงความรักนี่เข้าใจยากจริงนะ”
“กรร…”
หลังจากตะโกนออกไปแบบนั้นก็มีเสียงประกอบฉากเป็นคำพูดของโบล ทั้งยังมีเสียงร้องของแฟลชที่เป็นทำนองว่าเห็นด้วยดังมา แต่สุดท้ายแล้วฉันก็ไม่ได้เขียนจดหมายรักที่ว่าไปให้เคียร่า
แล้วส่งไปเป็นเนื้อหาตามปกติที่ตัวอักษรเบี้ยวไปมา แถมยังมีร่องรอยการลบอยู่อย่างชัดเจน หวังว่าสักวันนึง…ฉันจะบอกความรู้สึกที่แท้จริงให้เคียร่าฟังได้อย่างตรงไปตรงมา
นั่นเป็นสิ่งแรกที่ฉันไม่สามารถลงมือทำได้ในทันที แล้วได้แต่เงยหน้ามองฟ้าภาวนาต่อฉันในอนาคตที่ไกลออกไป
———————- ————————
(กลับมาที่ปัจจุบัน)
“อะ วิเวียนมาพอดีเลย ฝากเอานี่ไปให้เคียร่าหน่อยสิ”
“? จดหมายเหรอคะ?”
วิเวียนรับจดหมายจากฉันไปหลังจากวางชาไว้บนโต๊ะ ทำให้ฉันยิ้มแห้ง ๆ ออกมาพลางพยักหน้า เจ้าตัวเองหลังเห็นท่าทางแบบนั้นก็หัวเราะในลำคอพลางตอบรับคำขอนั้น แล้วเดินออกจากห้องไป
หลังจากที่สารภาพรักกับเคียร่าไป ถ้าไม่ได้คุยกันเรื่องงานเธอมักจะหลบหน้าอยู่เสมอ ทำเอาลำบากมากเลยล่ะถ้าจะเข้าไปคุยด้วย เพราะงั้นฉันจึงเลือกส่งเป็นจดหมายที่เราทั้งคู่ต่างคุ้นเคยกันดีไปแทน
มันคือจดหมายรักพร้อมกับดอกกุหลาบแดงนั่นเอง
พอลองนึกย้อนกลับไปแล้ว…ฉันเมื่อไม่กี่ปีก่อนเขินจนไม่กล้าจะเขียนความรู้สึกจริง ๆ ของตัวเองออกไปเลยสินะ ถ้าเคียร่าไม่ได้เป็นคนตามเรื่องพวกนี้ไม่ทันจะเป็นยังไงกัน
เดี๋ยวก็โดนคนอื่นตัดหน้าเอาหรอก ยัยบ้า ฉันหัวเราะให้กับตัวเองในอดีตพลางยกชาขึ้นดื่ม แล้วนั่งทำงานเอกสารต่อไป
แต่แล้วไม่นานมากนักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผู้ที่เดินเข้ามาก็คือวิเวียนนั่นเอง
“มีอะไรเรอะ”
“หุ อีกฝ่ายตอบกลับมาแล้วค่ะ”
ว่าแล้วเธอก็ยื่นจดหมายฉบับหนึ่งมาให้ กลิ่นน้ำหอมแบบนี้…ไม่ผิดแน่มาจากเคียร่า! ว่าแล้วฉันก็ไม่รอช้าที่จะเปิดมันขึ้นมาอ่านในทันที
‘อย่าให้ลูกน้องทำอะไรแบบนี้สิ ลำบากคนอื่นเขาไม่ใช่รึไง แล้วก็จะบอกกี่ครั้งคำตอบก็เหมือนเดิมนั่นแหละ!’
“โดนปฏิเสธสินะคะ”
“ฮะ ๆ ถูกเผงเลย”
วิเวียนยังคงหัวเราะคิกคักกับความสัมพันธ์ของพวกเราไม่หยุด ก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้ฉันอยู่กับจดหมายฉบับนั้นเพียงลำพัง
ถึงจะโดนปฏิเสธก็เถอะ แต่ว่า…
“ดีจังนะ…”
ที่จริงก็ตั้งแต่ตอนที่สารภาพรักในวันนั้นแล้ว การได้พูดใจจริงของตัวเองออกไป แม้อีกฝ่ายจะไม่ตอบตกลงแต่ว่า…การที่เธอได้รับรู้ความรู้สึกของฉันมันก็มากเพียงพอแล้วล่ะ
ฉันยิ้มกว้างออกมาแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปด้วยกำลังใจที่เต็มเปี่ยม อะ เดี๋ยวต้องออกไปตรวจท่าเรือใหม่ด้วยสินะ ดีล่ะออกไปก่อนเลยแล้วกัน
เมื่อตัดสินใจได้แบบนั้นฉันก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องไป แม้ว่าตามทางที่มุ่งหน้าไปจะต้องผ่านห้องของเคียร่าก็เถอะ แต่ฉันตัดสินใจว่าจะไม่เข้าไปรบกวนเธอ…
“เอ๋ ปิดประตูไม่สนิทเหรอ?”
ทั้งที่คิดไว้แบบนั้นแท้ ๆ เมื่อเดินมาจนห้องของเคียร่าอยู่ตรงหน้า กลับพบว่าประตูมันแง้มเอาไว้อยู่ เมื่อกี้วิเวียนปิดไม่สนิทรึไงนะ? เอาเถอะ ไปปิดแบบเงียบ ๆ แล้วเดินออกมาแบบไม่ให้เธอรู้ตัวดีกว่า
แต่ว่าทันทีที่ฉันย่องเข้าไปจับประตูพลางจะปิดลง ก็เหลือบเข้าไปมองด้านในแล้วเห็นบางอย่าง
“ดอกกุหลาบ…”
ไม่ผิดแน่ ดอกกุหลาบที่ฉันให้ไปพร้อมกับจดหมาย ตอนนี้มันถูกจัดเอาไว้ในแจกันเป็นอย่างดี แม้ว่าตัวของเคียร่าจะดูไม่ใส่ใจจดหมายของฉันก็เถอะ
นั่นทำให้บนใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมาแล้วรีบปิดประตูให้เธอ ก่อนที่จะก้าวเท้าไปบนทางเดินด้วยหัวใจที่เต้นระรัว
คะ- เคียร่าก็แค่ทำตามมารยาทแหละ ได้ดอกไม้สดมาใคร ๆ ก็คงต้องรักษาเอาไว้ให้ดีกันทั้งนั้นแหละ ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรอกน่า!
แต่ว่าต่อให้จะเป็นแบบนั้นจริงก็เถอะ…
“โคตรดีใจเลยโว้ย!!”
————————————- —————————
(มุมคนเขียน)
Happy Valentine~
(เครดิตคนวาด : Kulisara Suwanditthakul)
วันแห่งความรักที่เราหลับไปทั้งวันค่ะ (ฮา) ใช่แล้ว ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ เราเพิ่งตื่นและปั่นตอนพิเศษนี้ให้ว่องเลยนั่นเอง—
ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับวันวาเลนไทน์กันแบบย้อนหลังนะคะ~ ใครที่มีคู่แล้วก็ยินดีด้วยนะคะขอให้มีความสุขกันไปยาวๆ ส่วนคนที่ไม่มีใครแบบเราก็ยังแฮปปี้ได้ค่ะ! ช็อกโกแลตอร่อยซะอย่างเป็นอีกหนึ่งวันที่ดีเลย (ฮา)
ยังไงก็ต้องขออภัยที่ช่วงนี้หายไปค่อนข้างนานเลยนะคะ แต่ก็ไม่ใช่เพราะว่าเราติดเกมหรอกค่ะ! ไม่ใช่จริงๆ นะ!! ใครมันจะไปวิ่งเล่นในโลกของโปเกม่อนเพลินจนติดงอมแงมกัน ไม่มี๊!!
