ตอนที่ 257 องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว!
“อย่าคิดจะเป็นลมไปตอนนี้เด็ดขาด แรงฉันไม่พอจะกระแทกจนสมองเธอกระทบกระเทือน! ไม่ต้องห่วงนะ ฉันออมแรงให้!”
ร่างของเฉินเชียนโหรวแข็งทื่อไปชั่วขณะ เธอชะงักอยู่กับที่อย่างทำอะไรไม่ถูก
เฉินฝานซิงหลุดขำเสียงเย็นออกมาอย่างอดไม่อยู่ ก่อนที่เธอจะเบี่ยงสายตามองไปยังหลินเฟยเฟย
หลินเฟยเฟยตกใจจนเซ่อไปเพราะฉากเมื่อกี้ตั้งนานแล้ว ในตอนนั้นเองเธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันเยือกเย็นของเฉินฝานซิงเข้า เธอตกใจจนหน้ายิ่งซีดลงไปอีก
“เฉินฝานซิง แกอย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”
“ปล่อยไม่ปล่อยนั่นมันเรื่องหลังจากนั้น แต่ว่าตอนนี้ ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่…”
เฉินฝานซิงว่าพลางเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้เธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หลินเฟยเฟยตกอกตกใจจนรีบยกมือขึ้นกุมศีรษะตัวเอง
“อย่านะ อย่ากระแทกหัวฉัน ฉันพูดๆ…”
เฉินฝานซิงเลิกคิ้วขึ้นพลางชะงักเท้า ก่อนจะลดสายตาลงไปมองเธอ
“งั้นก็พูดออกมา”
“องค์…องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว”
ผู้คนที่มามุงดูกันต่างก็รู้สึกว่าพวกเขาทนดูต่อไปไม่ไหว บางคนถึงกับต้องเอามือขึ้นมาปิดหน้า
เก้าคำง่ายๆ แต่กลับน่าอับอายถึงเพียงนี้?
ตอนนี้หลินเฟยเฟยทั้งอายและโมโห
ตอนแรกก็อยากจะเหยียบเฉินฝานซิงให้จมดินสักครั้ง ให้เธอหมอบอยู่แทบเท้าของพวกเธออย่างต่ำต้อยไม่ต่างอะไรกับทาสราคาถูก!
เธอก็แค่ทนดูคนทำผิดที่วางท่าเย่อหยิ่งราวกับเป็นราชินีสูงศักดิ์อยู่ไม่ไหว!
แต่นึกไม่ถึงเลยว่า สภาพของเฉินฝานซิงที่เธอจินตนาการไว้ จะกลายมาเป็นตัวเองในตอนนี้!
เฉินฝานซิงครึ้มอกครึ้มใจ เธอเบี่ยงตัวไปหยิบเอา touch-your-heart เซ็ทนั้นขึ้นมาถือไว้แล้วพิงร่างกับเคาน์เตอร์ มองดูเข็มกลัดและคัฟลิงค์ แล้วยกยิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่
“ว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยิน”
หลินเฟยเฟยกัดฟันอย่างแรง แต่ก็ยังพูดออกมาอย่างฝืนใจ “องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว”
“เหมือนฉันจะจำได้ว่าต้องพูดสามครั้งนะ”
“องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว”
เฉินฝานซิงปิดตลับนั้นลง แล้วกวาดตามองสภาพของหลินเฟยเฟยอีกครั้งแล้วเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่สวี่ชิงจือจับตัวเธอเอาไว้
คนพวกเดียวกันกับเฉินเชียนโหรวเธอไม่ปล่อยให้หลุดรอดไปแน่นอน!
เมื่อหญิงสาวคนนั้นสบเข้ากับนัยน์ตาของเฉินฝานซิง เธอตกใจจนต้องรีบย่นคอแล้วเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรนว่า
“องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว! องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว! องค์ราชินี หม่อมฉันผิดไปแล้ว!”
เฉินฝานซิงกวาดสายตามองเธออย่างเยือกเย็นก่อนจะหันมองไปยังเฉินเชียนโหรว
“ดูเหมือนเขาจะวางตัวดีกว่าเธอนะ ต่อไปเล่นได้แต่หาพวกก็ต้องดูให้ดีๆ…อย่ามองฉันแบบนั้น อย่าทำภาพลักษณ์ตัวเองพัง!”
“แล้วก็อย่าคิดจะลอบกัดฉันด้วย ถ้าพวกเธอมีมันสมองก็ควรภาวนาให้ฉันอยู่อย่างสงบสุขไปตลอดชีวิต ไม่งั้น หากวันไหนที่ฉันเป็นอะไรขึ้นมา ผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งก็คือพวกเธอ!”
“อุ๊ฟ…”
ในที่สุดสวี่ชิงจือที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เผลอหลุดขำออกมา
เฉินฝานซิงกวาดตามองเธอวูบหนึ่ง
ก่อนที่สวี่ชิงจือจะเอ่ยกลั้วหัวเราะขึ้นว่า
“เธอนี่ก็ร้ายเกินไปแล้ว ถ้าวันไหนเธอล้มจนเป็นรอยถลอกขึ้นมา ตำรวจไม่ต้องไปลากตัวพวกนี้มาสอบปากคำเลยหรอ หรือถ้าเธอจะเล่นซ่อนหากับพวกเราแล้วไม่เห็นหน้าเห็นตากันสองสามวัน พวกนี้ไม่ต้องถูกจับข้อหาลักพาตัวกันเลยหรอ…”
เฉินฝานซิงพยักหน้า “อืม อะไรทำนองนั้น”
“…”
“…”
ยังจะมาอะไรทำนองนั้น…
เธอหมายความว่าแบบนั้นนั่นแหละ!
เฉินเชียนโหรวและหลินเฟยเฟยกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าซีดขาว
เป็นแบบนั้น วันนี้เธอก็ยังถอนหายใจออกมาไม่ได้?
ต่อไปต้องคอยระวังไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับเฉินฝานซิง?
ต้องให้พวกเธอจ้างบอร์ดี้การ์ดมาคุ้มกันเธอทุกวันเลยไหมล่ะ!
นังชั่วนี่!
กัดไม่ปล่อยจริงๆ!
ตอนที่ 258 ฉันจะฟ้อง
ในตอนนั้น ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังประธานฉีก็ได้ก้าวออกมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“สวัสดีครับคุณหนูเฉิน ผมคือทนายของคุณ ตอนนี้ผมมั่นใจอีกสามเรื่อง ผู้จัดการร้านซึ่งรับผิดชอบร้านนี้ และพนักงานอีกสี่คนมีความผิดเนื่องจากดูถูกคุณด้วยวาจา หมิ่นประมาท เหยียดหยามเกียรติต่อหน้าที่สาธารณะจนทำให้เสียชื่อเสียง เรื่องหนักน่าดู คุณจะฟ้องพวกเขาและร้านจิลเวลรี่แห่งนี้ใช่ไหม”
เฉินฝานซิงตอบรับอย่างไม่ลังเล “ใช่ค่ะ ฉันจะฟ้อง”
เมื่อได้ยินดังนั้นเจ้าของร้านและพนักงานร้อนรนขึ้นทันที
“คุณหนูใหญ่?!”
“คุณหนูใหญ่ เราผิดไปแล้ว!”
“คุณหนูใหญ่ คุณอย่าทำแบบนั้นเลย เมื่อกี้เป็นความผิดของเราเอง คนจิตใจกว้างขวางอย่างคุณอย่าได้ถือสากับคนต่ำต้อยอย่างพวกเราเลย…”
คำขอโทษขอโพยจากผู้คนตรงหน้าไม่เปลี่ยนสีหน้าเรียบเฉยของเฉินฝานซิง
“คนจิตใจกว้างขวาง? ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอก ฉันมันก็แค่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นคนหนึ่ง! แล้วก็…อย่ามาเรียกฉันว่าคุณหนูใหญ่ คุณหนูของสกุลเฉินมีแค่คนเดียวนั่นคือเฉินเชียนโหรว”
เฉินฝานซิงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ หันไปมองทนายที่โผล่เข้ามาอย่างกะทันหัน แล้วพยักหน้ารับเบาๆ
“ต่อไปก็รบกวนคุณด้วย”
ทนายพยักหน้า “คุณหนูเฉินเกรงใจเกินไปแล้ว!”
เธอหันไปมองประธานฉีที่อยู่อีกด้านหนึ่ง แล้วพยักหน้าให้เขาเบาๆ!
เฉินฝานซิงไม่พูดสิ่งใดออกมาอีก แต่กลับก้มลงไปมองลงไปยังเซ็ท touch your heart ในมือ
“ดูเหมือน touch your heart เซ็ทนี้คงจะเป็นของฉันแล้ว”
เฉินเชียนโหรวมองเธออย่างอาฆาต
เฉินฝานซิงมองเธอย่างเยือกเย็น “ฉันเคยบอกเธอแล้ว ว่าสิ่งไหนที่ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่เห็นค่า ถ้าเธออยากได้ฉันก็จะยกให้! แต่ว่า สิ่งไหนที่ฉันต้องการ สิ่งไหนที่ฉันหวง ใครก็มาแย่งไปไม่ได้! เฉินเชียนโหรว ไม่เชื่อเธอก็ลองดูว่าเธอจะได้อะไรไปจากฉัน”
เฉินฝานซิงเอ่ยทิ้งคำพูดเอาไว้อย่างเยือกเย็น ก่อนจะหันไปมองหน้าซีดเผือดของผู้จัดการเหลียง
“ของห่อเสร็จแล้วช่วยส่งไปที่บ้านฉันด้วย แล้วก็เครื่องประดับมูลค่า ยี่สิบสี่ล้านสามแสนแปดหมื่นในมือคุณหนูเฉิน อย่าลืมส่งให้ฉันเด็ดขาด!”
__
เฉินฝานซิงพูดจบ เก็บของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินออกจากร้านนั้นไปพร้อมกับสวี่ชิงจือ
ผู้คนพากันหลบทางให้เธอทันที เพียงแค่มุงดูอยู่ข้างๆ ก็ถูกท่าทีของเฉินฝานซิงกำราบจนราบคาบ
เกมนี้ก็เป็นเหมือนกับรถไฟเหาะที่โค้งใหญ่โค้งสุดท้ายเป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์จริงๆ!
พวกขาคิดมาเสมอว่า เฉินฝานซิงเป็นคนที่ภายนอกดูเย็นชาและสูงส่ง และเป็นผู้หญิงที่ดูมีสไตล์ เมื่อพบกันก็ต้องรักษาระยะห่าง เด็ดขาดและไม่ควรเข้าไปแหย่!
นึกไม่ถึงว่านอกจากจะลงมือเองแบบนี้ ยังจะไม่มีการไว้หน้าใดๆ ให้กับอีกฝ่าย
อาจมีอยู่แวบหนึ่งที่พวกเขาคิดว่ามันเกินไป!
แต่เมื่อลองย้อนกลับมานึกเรื่องทุกอย่างใหม่อีกครั้งตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินฝานซิงก็ไม่ใช่คนที่ผิดมาตั้งแต่เริ่ม…
…
เฉินฝานซิงไปได้ไม่นาน ก็ได้เห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังมุ่งตรงมาทางนี้จากสถานที่ที่อยู่ไม่ไกลนัก
ชายหนุ่มสีหน้ากล้ำกลืนกับหญิงสาวเจ้าของร่างอรชรในชุดแนบเนื้อ แต่งหน้าจนสวยหยาดเยิ้ม เธอกำลังลากชายหนุ่มตรงเข้ามาทางนี้
เฉินฝานซิงไม่ได้ใสใจในตอนแรก แต่เฉินฝานซิงกลับสังเกตเห็นว่าหญิงสาวคนนั้นดวงตาเป็นประกายขึ้นหลังจากที่ได้เจอเธอ
ทนายความเองก็ตามหลังเธอมาติดๆ เขาเอ่ยบางอย่างขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
จากนั้นเฉินฝานซิงก็กระตุกมุมปากขึ้นแล้ววกกลับไปที่ร้านนั้นใหม่อีกครั้ง นำเอาแหวนคู่ที่เฉินเชียนโหรวให้เธอก่อนหน้านี้ ซึ่งเป็นแหวนที่จะนำไปให้เฉินเต๋อฝานและหยางลี่เวยคู่นั้นออกมา
จากนั้นเธอก็เดินออกไปนอกร้านอีกครั้งแล้วส่งตลับแหวนในมือนั้นให้กับผู้หญิงพราวเสน่ห์คนนั้น
“ให้เธอ! ขอให้พวกเธอคบกันไปจนแก่เฒ่า ครองรักกันไปตลอด เป็นหนึ่งเดียวของกันและกันตลอดไป”
ชายหนุ่มหน้าเหวอไปหลังจากนั้น แต่หญิงสาวกลับรับตลับใส่แหวนนั้นมาด้วยความดีใจ
ที่มีคนบอกว่าถ้ามาที่นี่แล้วก็จะมีคนเอาแหวนคู่คู่หนึ่งมาให้ฟรีๆ ดูท่าจะจริงสินะ!
“ขอบคุณ…”
เมื่อเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้งเฉินฝานซิงก็จากไปไกลแล้ว
_
สวี่ชิงจือหันไปเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย “รู้จักกันเหรอ”
เฉินฝานซิงส่ายหน้า “ไม่รู้จัก”
“งั้นเธอ…”
สวี่ชิงจือไม่ทันได้พูดจบ เสียงร่ำร้องอย่างใจสลายก็ได้ดังขึ้นมาจากในตัวร้าน!
ฟังดูเหมือนจะเป็นเสียงของผู้จัดการร้านที่บ้าอำนาจคนนั้น
“แก ไอชั่ว ผู้หญิงคนนี้คือใคร”
“ทำไมแกถึงไม่ละอายใจต่อฉันกับลูก จางผิง จู่ๆ แกก็ไปหาเมียน้อย จู่ๆ แกก็ไปหาเมียน้อย แก…”
“เธอรู้ได้ยังไง”
“เพราะฉันมีแฟนที่วิเศษวิโส และก็ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ไง…”
Related
