ชายชราหลังค่อมพุ่งเข้าหาฉีฉีอย่างรวดเร็ว
“ตูม!”
เสียงดังขึ้น จากในทะเล
ทะเลซัดอย่างรุนแรง คลื่นนับไม่ถ้วนถาโถมซัดสาด และแม้แต่เรือที่จอดอยู่บนฝั่งก็ยังถูกซัดขึ้นไปถึงระดับสูง ในขณะเดียวกันพวกเขาเหมือนเปิดทางทยอยแยกออกไปทั้งสองด้าน
ตอนที่ทุกคนยังไม่ทันได้ดึงสติกลับมา ในชั่วพริบตาเงามืดร่างหนึ่ง ก็ผ่านดวงตาของพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว
และชายชราหลังค่อมรู้สึกเพียงว่าแสงแวบผ่านตรงหน้า ต่อจากนั้นเขาถูกโยนขึ้นไปบนอากาศ มองดูตัวเองยิ่งสูงมากขึ้นเรื่อยๆ และเห็นเกาะเล็กครึ่งหนึ่งอยู่ข้างล่าง
จนกระทั่งถึงเวลานี้เองที่เขาตระหนักว่า เขาถูกคนถูกโยนขึ้นไปในอากาศ
เพียงแต่เขากำลังจะแสดงท่าทีตกใจออกมา บนพื้นก็มีเสียงระเบิดอีกครั้ง ต่อจากนั้นขณะเดียวกันที่โขดหินกระเด็นไปทั่ว เงามืดก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
ชายชราหลังค่อมตกใจในทันที รีบลงมืออย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามฝ่ามือนี้ของเขาทั้งๆที่ฟาดไปทางหัวของคนคนนั้น แต่ว่าคนคนนั้นก็เหมือนกับควัน กระจายไปรอบๆ
ชายชราหลังค่อมเบิกตาทั้งสองกว้างด้วยความหวาดกลัว
วินาทีต่อมา เขาก็รู้ว่ามีคนอยู่ข้างหลัง
นี่เป็นความสูงมากกว่าสิบเมตรนะ แม้ว่าเป็นเยว่และซินชิวผู้แข็งแกร่งแดนเหนือเทพยุทธ์ ก็น่าจะทำไม่ได้ถึงขั้นบินขึ้นมา?
ไม่รอให้เขาคิดมาก คอของเขาก็ถูกคนบีบจากข้างหลังในทันที
“ตูม!”
ชายชราหลังค่อมก็ตกลงมาจากกลางอากาศอย่างรวดเร็ว คนทั้งคนกระโจนลงสู่โขดหิน
ท่ามกลางโขดหินที่กระเด็นไปทั่ว เดิมทีคนที่จะบีบคอของเขาก็เหมือนกับเมื่อกี้นี้ กระจายไปทั่วเหมือนราวกับควัน
……
กระบวนการทั้งหมดอันที่จริงเกิดขึ้นในเวลาสั้นมาก ในเวลาเดียวก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมทั้งเยว่และซินชิว ก็ไม่ตอบสมองกลับมา
บนใบหน้าของจื่ออีและคนอื่นๆก็เต็มไปด้วยความตกใจ
นี่เป็นพลังของแดนเหนือเทพยุทธ์!
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ นอกเหนือจากเยว่และซินชิว ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือเทพยุทธ์!
หลังจากที่ควันค่อยๆหายไป ร่างสูงใหญ่ปรากฏตัวขึ้น
ต่อจากนั้น เผยให้พวกเขาเห็นใบหน้าเยาว์วัยที่คุ้นเคย
หลังจากที่ทุกคนเห็นใบหน้าของเขาชัดเจน ทั้งหมดก็ตกใจอย่างสุดขีด ก็หัวใจก็หล่นถึงตาตุ่มโดยไม่รู้ตัว
และเยว่เบิกตาทั้งสองกว้าง หลังจากที่ตกใจ ก็ถอนหายใจอย่างกะทันหันแล้วพูดว่า: “นายกำลังจะใช้พลังครึ่งหนึ่งของฉันไปอย่างสิ้นเปลืองเหรอ?”
ใช่แล้ว คนที่มาก็คือไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยก็ย่อมเข้าใจความหมายของเยว่
เยว่ใช้พลังครึ่งหนึ่งช่วยชีวิตของเขา ในเวลาเดียวกันยังทะลวงเส้นลมปราณทั้งร่างกายของเขา ทำให้เขาเดินทางอ้อมน้อยลงมาก ดังนั้น หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยฟื้นขึ้นมาก็เข้าสู่แดนเทพยุทธ์
พลังครึ่งหนึ่งเหลืออยู่ในร่างกายของไป๋ยี่เฟยถึงจะสำเร็จ และตอนนี้เขากลับกำลังล่วงรู้พลังเหล่านี้ล่วงหน้า
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้อย่างแท้จริง แต่ว่าใช้พลังครึ่งหนึ่งนี้ไปอย่างสิ้นเปลือง เขาก็จะไม่สามารถเข้าสู่แดนเทพยุทธ์แล้ว และต้องการเข้าสู่แดนเทพยุทธ์ ก็ทำได้เพียงอาศัยตัวเองไปงมหา และไปฝ่าฟันด่านนั้น
เนื่องจากต้องการเข้าสู่แดนเทพยุทธ์ ฝ่าฟันด่าน ยากเป็นอย่างมาก คนส่วนใหญ่ตลอดชีวิตก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำได้
นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมผู้แข็งแกร่งของแดนเทพยุทธ์จึงน้อยมาก
พูดแบบนี้ ตอนนี้ในร่างกายของไป๋ยี่เฟยมีพลังครึ่งหนึ่งของเยว่ ตอนนี้คุณก็เท่าเทียบกับพลังของแดนเหนือเทพยุทธ์ของพวกเขาชั่วคราว เพียงแต่ว่าไม่มีความเข้าใจแดนเหนือเทพยุทธ์อย่างลึกซึ้งเท่านั้น
ไป๋ยี่เฟยซาบซึ้งใจมากที่เยว่ช่วยเขา ดังนั้นเขาจึงพูดว่า: “ผมไม่สามารถเห็นคุณตายเพื่อผมได้”
เยว่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้“ทำไมนายถึงได้ใจร้อนขนาดนี้? ไม่เหมือนฉันสักนิด!”
ไป๋ยี่เฟยพูดรอยยิ้มว่า: “ต่อไปก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ”
อย่างไรก็ตามทันทีที่เสียงของเขาลดลง มีดคมโค้งก็แทงร่างกายของไป๋ยี่เฟยในทันที และปลายมีดก็โผล่ออกมาจากท้องของเขา
ไป๋ยี่เฟยค่อยๆก้มหน้าลงไปมอง
“ฮ่าๆๆๆ…..”
“แค่หมากรุกเม็ดเล็กๆ กลับยังต้องการควบคุมเกมหมากรุกทั้งหมด คิดเพ้อฝันจริงๆ!”
คนที่แทงไป๋ยี่เฟยด้วยมีดคมจากด้านหลังคือจีไซ
ใบหน้าของจีไซเต็มไปด้วยความโหดร้าย น่ากลัวสยดสยอง เขาพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า: “วันนี้ ฉันก็จะล้างแค้นให้ลูกชายสองคนของฉัน!”
เมื่อจื่ออีเห็นเช่นนี้สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก“ไป๋ยี่เฟย!”
“ไม่นะ!”
ฉีฉีก็ตกใจกับฉากนี้ และสีหน้าก็ซีดเซียว
หยู่โม่ก็ตกตะลึงไปตามกัน ก็บีบมือขึ้น
จีไซยังหัวเราะอย่างได้ใจ“ฉันยังคิดว่าแกจะเก่งมากแค่ไหน? ก็แค่นี้นี่เอง เหอะ! เยว่ยังถือว่าช่วยแกแล้ว สุดท้ายก็ตายอยู่ในมือของฉันไม่ใช่เหรอ?”
ในขณะนี้จีไซดูเหมือนบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก เป็นเพราะล้างแก้แค้นเพื่อลูกชายของเขา และก็อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นคนเดียวที่พลิกกลับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดเปลี่ยนแปลง
เขาดึงมีดคมออกจากร่างของไป๋ยี่เฟยอย่างรุนแรง ต่อจากนั้นแทงเข้าไปอีกอย่างโหดเหี้ยม
ต่อจากนั้นก็ดึงออกมา และแทงเข้าไป
ดึงออกมา แทงเข้าไป
……
เขากระทำสิ่งนี้ซ้ำอย่างบ้าคลั่ง
ทุกคนก็มองจนตกตะลึง
“ระบายอารมณ์เสร็จยัง?”
ในขณะนั้น เสียงเยือกเย็นก็ดังขึ้นมาที่ข้างหลังเขา
เสียงนี้ทำให้ทุกคนชะงัก
นอกจากจีไซ ทุกคนกลั้นหายใจและเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว และพบว่าไป๋ยี่เฟยยืนอยู่ข้างหลังของจีไซ
และตรงหน้าของจีไซ คนที่เขาใช้มีดคมแทงได้อย่างบ้าคลั่ง ก็คือไป๋ยี่เฟย
ทุกคนต่างก็มองดูฉากนี้อย่างยากที่จะเชื่อ
แต่ก็ถึงกับขยี้ตาของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เพราะตัวเองมองผิดไปแล้ว
แม้แต่เยว่ก็เผยให้เห็นท่าทางที่ประหลาดใจ
การเคลื่อนไหวของจีไซก็ขยับ ค่อยๆหันกลับไป หลังจากที่มองเห็นไป๋ยี่เฟยที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขา ก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว และอุทานว่า: “แกอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เกิดอะไรขึ้น?”
ทันทีที่เขาพูดจบ ไป๋ยี่เฟยที่เขาแทงอย่างบ้าคลั่งก็กระจายเหมือนกับควัน
ไป๋ยี่เฟยที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ
ไป๋ยี่เฟยแสยะยิ้ม“แกพูดถูก สำหรับพวกแกแล้วฉันก็เป็นแค่ตัวหมากรุกเม็ดเล็ก”
“ก่อนวันนี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็ถูกพวกแกเตรียมการไว้ ฉันเดิมตามเส้นทางที่พวกแกวางไว้มาโดย”
“แต่ว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะไม่มีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว”
“วันนี้ฉันจะทำให้พวกแกรู้ว่า ตัวหมากเม็ดหนึ่งที่โดนพวกแกทอดทิ้ง มีความโกรธมากแค่ไหน!”
“ผลัวะ!”
หลังจากเสียงดัง จีไซก็กระเด็นออกไปด้านหลัง และผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่เห็นไป๋ยี่เฟยเคลื่อนไหวด้วยซ้ำ
“แหวะ!”
หลังจากที่จีไซล้มลงบนพื้นก็กระอักเลือดคำใหญ่
ในเวลาเดียวกัน ไป๋ยี่เฟยที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็สลายไปเหมือนกับควันอย่างกะทันหัน
ในชั่วพริบตาตรงหน้าของจีไซ ก็ปรากฏตัวไป๋ยี่เฟยอีกคนหนึ่ง
ไป๋ยี่เฟยเหยียบไปบนหน้าอกของจีไซ มองลงมาที่เขาอย่างเหยียดหยาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “พวกแก ต้องชดใช้ให้กับการกระทำทั้งหมดของตัวเอง!”
และตอนที่พูดคำนี้ ในสมองของไป๋ยี่เฟยก็นึกถึงร่างเล็กที่เคยตามติดเขาอยู่ตลอด
ต่อจากนั้น ไป๋ยี่เฟยค่อยๆยกมือขึ้นมา
เมื่อเห็นว่ามือของเขาจะตกลงมา จีไซไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน
แต่จีไซกลับไม่มีท่าทางหวาดกลัวอะไรทั้งนั้น
