บทที่125
“หลิ่วเซียวเหยา ฉันแนะนำให้นายใจเย็นๆก่อน เดิมทีแค่ถูกจำคุกเพียงไม่กี่ปี บวกกับข้อหาลักพาตัว ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน”
หลิวเซียวเหยาตะคอก“ ไป๋ยี่เฟย! อย่าหลอกล่อฉันด้วยคำพูดนั้น ฉันจะบอกเป็นครั้งสุดท้าย บอกตำรวจว่าอย่ามาที่สนามบินเพื่อจับฉันถ้าฉัน ถ้าฉันเห็นตำรวจ ฉันจะฆ่าเธอทันที!”
หลังจากพูดจบ หลิ่วเซียวเหยาก็วางสาย
ฉินหัวต้องการสั่งให้คนของเขาไปที่สนามบินและจับกุมคน แต่ไป๋ยี่เฟยพูดดักเขาไว้ก่อน
ฉินหัวมองเขาอย่างงงงวย“ เกิดอะไรขึ้น? ถ้าไม่จับกุมพวกเขา ออกไปต่างประเทศจะเป็นเรื่องยาก นายเป็นห่วงเหอหยวนหยวนใช่มั้ย? นายไม่ต้องกังวล เราจะช่วยตัวประกันอย่างแน่นอน”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว”นายไม่คิดว่ามันชัดเจนเกินไปเหรอ? นอกจากนี้ ตระกูลหลิ่วมีที่จอดเครื่องบินส่วนตัวและรันเวย์ไม่ใช่เหรอ?”
“นายหมายถึงพวกเขาจงใจบอกว่าอยู่ที่สนามบิน?” ฉินหัวคิดได้ทันที “จากนั้นก็หลอกล่อเราไปที่สนามบิน แต่ความจริงแล้วกำลังออกเดินทางจากที่สมานจอดเครื่องบินส่วนตัว”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า“ แต่นี่มันชัดเจนเกินไป และเสียงในโทรศัพท์เมื่อกี้ แม้ว่ามันจะมาจากสนามบิน แต่เมื่อเหอหยวนหยวนรับโทรศัพท์เสียงก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด”
ฉินหัวผงะไปชั่วขณะ เมื่อคิดว่ามัน เป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วก็ตกใจ“ เสียงนั้นบันทึกโดยโทรศัพท์มือถือ?”
“น่าจะใช่” ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า “ตอนที่เขาเอาโทรศัพท์ไปให้เหอหยวนหยวนเพื่อรับสาย โทรศัพท์ที่เปิดเสียงนั้นไม่ได้แนบมาด้วย ดังนั้นเสียงเลยเบาลง”
“แต่หลิ่วเซียวเหยาไม่ได้โง่ขนาดนี้”
ฉินหัวครุ่นคิดเมื่อได้ยินคำพูด: “เขากำลังหลบหนีหรือเปล่า ดังนั้นเลยไม่ใส่ใจรายละเอียดพวกนี้?”
“ไม่ ไม่ใช่!” ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว “ลองคิดอีกแง่หนึ่งดู ถ้าเราจะหนี จะไม่เปิดเผยว่าตัวเองอยู่ที่ไหนได้อย่างไร แต่เขาพูดตรงๆออกมาเลย แถมด้วยเสียง มันชัดเจนเกินไป แต่ก็ดูเหมือนจะผิดปกติ”
ฉินหัวตกใจทันใด ถ้าอย่างงั้นพวกเขาจะอยู่ที่ไหน?
ไป๋ยี่เฟยพูดเบา ๆ : “พวกเขาไม่ได้อยู่ที่สนามบิน หรือที่จอดสนามบินส่วนตัว แต่พวกเขาอยู่ที่ไหน เรื่องนี้…..”
มีความยาก
ฉินหัวขมวดคิ้ว ถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่สนามบิน งั้นก็ต้องตรวจสอบว่าทั้งครอบครัวนี้อยู่ที่ไหน เริ่มจากพวกเขาออกจากที่ไหน ยากหน่อย
ในตอนนี้ โทรศัพท์ของไป๋ยี่เฟยก็ดังขึ้นอีกครั้ง…..
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เรือสินค้าขนาดใหญ่แล่นออกจากท่าเรือเทียนเป่ย และมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของทะเลอย่างช้าๆ
บนดาดฟ้าของเรือ มีโต๊ะอาหารหลายโต๊ะ ซึ่งในนั้นมีหลิ่วซื่อนั่งอยู่ทั้งบ้าน
หลิ่วหลงนั่งลงบนเก้าอี้ และถอนหายใจ
“เฮ้อ!”
เมื่อหลิ่วเซียนเหยาเห็นเช่นนี้เขาก็พูดว่า: “พ่อ ไม่ต้องกังวล เงินที่เราเอาไปกับทรัพย์สินของ หลิ่วซื่อกรุ๊ปก็น่าจะพอ ตราบใดที่เราไปต่างประเทศ และกลับมา เราก็ยังเป็นเหมือนเดิมได้”
“คนพวกนั้นก็โง่จริงๆ นึกจับพวกเราง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
เมื่อพูดจบ คนในตระกูลหลิวก็พยักหน้า และยกย่องหลิ่วเซียวเหยาถึงความฉลาดของเขา
“ใช่แล้ว! เซียวเหยาฉลาดมาตั้งแต่เด็กแล้ว”
“ ครั้งนี้ต้องขอบเซียวเหยา มิฉะนั้นทุกคนก็ต้องถูกจับ!”
“ใช่ เซียวเหยาสมควรเป็นทายาทตระกูลหลิ่วของเรา!”
เมื่อได้ยินคำชมของทุกคน ก็รู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้น และในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังคิดถึงอนาคตที่สดใส
เมื่อพวกเขาไปต่างประเทศแล้ว พวกเขามีเงินทุนมากมายในการเริ่มต้นเปิดบริษัทใหม่ และตั้งฐานในต่างประเทศ ถึงเวลานั้นตำรวจที่จะจับพวกเขาก็ทำได้ยาก เมื่อพัฒนาการเติบโตเต็มที่แล้วค่อยกลับเข้ามาในประเทศได้อีก และยังทำลายกลุ่มโหวจวี๋กรุ๊ปได้อีกด้วย!
น่าเสียดาย นั่นเป็นความฝัน
“ เฮ้ แล้วมาทานอาหารเย็นที่นี่เหรอ? ไหนว่าจะทำให้ผู้คนควรรู้ชะตากรรมของการที่มีปัญหากับตระกูลหลิ่วไม่ใช่เหรอ? นี่ก็จะไปละเหรอ?”
เมื่อทุกคนได้ยินเสียงก็ตื่นเต้น หันกลับไปมอง เห็นไป๋ยี่เฟย ไป๋หู่และฉินหัวทั้งสามคนยืนอยู่ที่ด้านหลังพวกเขา
หลิ่วเซียวเหยาลุกขึ้นยืน ด้วยใบหน้าที่ตกใจทันที “แกที่นี่เจอได้ยังไง?”
ไป๋ยี่เฟยตะคอก“ ทุกคนไม่โง่ แน่นอนว่า บางคนก็เย่อหยิ่งจองหองเกินไป”
ขณะที่พูด ทั้งสามคนนั่งลงที่โต๊ะอาหารตรงข้ามกับพวกเขาอย่างช้าๆ
ตระกูลหลิ่วดูซีดเซียวเมื่อเห็นเช่นนี้ และก็หวาดกลัว
หลิ่วเซียวเหยามองไปข้างหลังพวกเขา พบว่ามีเพียงสามคนและพูดอย่างหยิ่งยโส: “หึ! มาเพียงแต่สามคนเท่านั้นยังคิดจะจับเรากลับไปได้เหรอ? ไร้เดียงสา!”
“พวกเรามีคนมากกว่าสามสิบคนที่นี่ นายบอกว่านายจะจับพวกเรา หรือว่าพวกเราจะฆ่าพวกแก ยังไงก็ตามเรือลำนี้กำลังออกสู่ทะเลพวกเราโยนนายลงกลางทะเล ใครมันจะรู้?”
ตระกูลหลิ่วดึงสติคืนกลับมาทันทีหลังจากได้ยินคำพูดนี้ ใช่สิ พวกเขาคนเยอะ อีกฝ่ายมีเพียงสามคน ถูกโยนลงทะเลโดยไม่รู้ตัว และพวกเขาสามารถหนีไปได้
และดวงตาของไป๋ยี่เฟยก็สว่างขึ้นเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของหลิ่วเซียวเหยา และเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง
ด้านหนึ่งฉินหัวต้องเตือนเขาว่า: “ประธานไป๋ ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันปฏิบัติต่อฆาตกรที่ฆ่าคน อย่างเท่าเทียมกัน และกฎหมายจะไม่ไว้ชีวิตฆาตกรคนใด”
ไป๋ยี่เฟยยักไหล่หลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้ “การป้องกันตัวที่เหมาะสมถือว่าไม่นับใช่มั้ย?”
ฉินหัวกล่าวอย่างไม่มีทางเลือก: “มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ และพิจารณาว่าการป้องกันที่เหมาะสมมากหรือเปล่า”
“โอเค!” ไป๋ยี่เฟยไม่ได้คิดอะไรมาก
หลิ่วเซียวเหยาก็รู้ความคิดของไป๋ยี่เฟย และตะโกนอย่างไม่สบายใจ:“ ไป๋ยี่เฟย แกกลับคิดที่ต้องการฆ่าพวกเราเหรอ? ฉันจะบอกให้แกนะ แกอย่าเพิ่งคิดเลย คนของพวกเราก็มากมาย ใครจะตายก็ยังไม่แน่!”
ไป๋ยี่เฟยยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ตำรวจก็ได้ยินเอง ว่าพวกนายต้องการฆ่าฉัน ฉันแค่ป้องกันตัว”
“แกพูดจาเหลวไหล!”หลิ่วเซียวเหยาด่าอย่างโกรธ ๆ แล้วกล่าวว่า: “ไม่ว่าแกจะพูดอะไร วันนี้ปีหน้าจะครบรอบวันตายของแก!”
ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจหลิ่วเซียวเหยา แล้วมองไปที่ไป๋หู่: “ลำบากนายหน่อยนะ เพิ่งกลับก็ต้องมาทำงานเลย”
อันที่จริงไป๋หู่จะกลับมาในวันพรุ่งนี้ แต่ไม่เคยปรากฏตัว แต่สังเกตการณ์อย่างลับๆ จนกระทั่งหลิวเซียวเหยาพาคนหนี จากนั้นก็เขาติดตามไป และโทรหาไป๋ยี่เฟยเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน
นี่คือเหตุผลที่ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าหลิ่วเซียวเหยาอยู่ที่นี่
ท่าทางของหลิ่วเซียวเหยาที่มีต่อไป๋ยี่เฟยที่อยู่ตรงข้าม โมโหมาก แล้วโบก ตะโกน: “ฆ่าพวกมัน!”
ในขณะที่พูดจบ มีคนมากกว่าสิบคนยืนขึ้น แล้วจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟย พร้อมที่จะทำลงมือทุกเมื่อ
ฉินหัวก็หยิบปืนออกมาและ บรรจุมัน
“เพราะพวกคุณคิดให้มันดีๆหน่อย ตอนแรกแค่ก็ทำผิดเรื่องเล็ก ไม่กี่ปีเรื่องก็จบ แต่ถ้าวันนี้พวกคุณลงมือ อย่างนั้นก็ยังเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนเพื่อคนอื่น ถึงเวลานั้นโทษฐานคงไม่เบา “
“ลองคิดดูดีๆ ว่าคุ้มไหม?”
หลิ่วเซียวเหยาตะคอก“ อย่าไปฟังเขาหลอก พวกเราฆ่าพวกเขาทั้งสามคนเลย ใครจะไปรู้ล่ะ? ถึงต่างประเทศ ใครจะควบคุมพวกเราได้?”
คำพูดเหล่านี้ทำให้คนของหลิ่วซื่อยืนหยัดอยู่ข้างหลิ่วเซียวเหยาอย่างมั่นคง แต่ประโยคต่อไปของฉินหัว ก็ทำให้ทุกคนสั่นคลอน
“พวกเราก็ไม่โง่มากันคนเพียงแค่สามคนหรอก กองกำลังเสริมจะมาถึงในไม่ช้า ที่สำคัญ คุณคิดว่าการหลบหนีไปต่างประเทศก็ไม่เป็นไรแล้วจริงเหรอ?”
“บ้านเมืองตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน เชื่อว่ามีความสามารถที่จะจับใครก็ตามที่หนีไปต่างประเทศ!”
ฉินหัวพูดถูก ตอนนี้ประเทศกำลังพัฒนาไปได้ดี และกลายเป็นประเทศที่มีอำนาจ การจับนักโทษในประเทศของตน ไม่ใช่เรื่องยากเกินไป นอกจากนี้ สิ่งที่พวกเขาก่อขึ้นก็ไม่ได้ร้ายแรง หากพวกเขาทำมันจริงๆ มันจะเป็นการฆาตกรรมที่มีความผิด
ความผิดนี่ไม่เหมือนกัน
เมื่อหลิ่วเซียวเหยาเห็นท่าทีของพวกเขา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล“ อย่าหลงเชื่อพวกเขา เขาแค่อยากให้พวกคุณไม่ทันความระมัดระวัง และยอมมอบตัว พวกคุณคิดดูดีๆ ติดคุกดี หรือหาเงินกับฉันต่อไปดีกว่า?”
คนของหลิ่วซื่อยังคงเงียบ
หนีไปกับหลิ่วเซียวเหยาไม่ต้องการติดคุก และในขณะเดียวกันก็ได้รับผลประโยชน์มาก แต่นั่นคือฆาตกร มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งเล็กน้อยที่พวกเขาก่อไว้ก่อนหน้านี้ และมันก็ไม่คุ้มค่า!
เมื่อเห็นแบบนี้ หลิ่วเซียวเหยาต้องการชักชวนพวกเขาอีกครั้ง แต่ก็เห็นหลิ่วหลง นั่งลงเช่นกัน
