บทที่ 171
ถ้าครั้งนี้ทำผิดพลาด เป็นไปได้ที่จะปกป้องชีวิตไว้ไม่ได้
คณบดีและหัวหน้าแผนกหวังว่าความผิดพลาดของหลิวเสี่ยวอิง เมื่อถึงเวลา กลัวว่าหลิวเสี่ยวอิงคุกเข่าร้องไห้พลางกล่าวขอโทษ ก็เกรงว่าจะไม่เพียงพอต่อการชดใช้กับชีวิตใครคนนึง
คณบดีและหัวหน้าแผนกเวลานี้ ลืมไปจนหมดสิ้นแล้ว พวกเขาก็คือหมอ คาดไม่ถึงว่าเพราะเรื่องเล็กๆแบบนี้ จะปล่อยชีวิตของคนอื่นไปอย่างไม่คำนึงถึง จรรยาบรรณขั้นพื้นฐานที่สุดของการเป็นหมออยู่ที่ไหนกัน?
ไป๋ยี่เฟยกำหมัดของตนเองแน่น ภาวนาในใจ จะต้องฟื้นขึ้นมา เพียงแค่ฟื้นขึ้นมา เขาจะเพิ่มเงินทันที ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไร ก็จะให้พวกเขาหาตัวคนที่วางยานั้นให้ได้
ผ่านไปครู่หนึ่ง หลิวเสี่ยวอิงหยิบเข็มเงินในมือออกมาแล้วแทงลงไป ถอนหายใจออกมา กล่าวว่า: “รอเถอะ! เวลาครึ่งชั่วโมง ก็น่าจะฟื้นขึ้นมาแล้ว”
คณบดีได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเยาะเย้ย “เชอะ! ครึ่งชั่วโมง คุณรู้ไหมว่าเวลาครึ่งชั่วโมงสามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยได้มากน้อยแค่ไหน? ยังรออีกครึ่งชั่วโมง ถ้าครึ่งชั่วโมงคุณนายไป๋ยังไม่ฟื้นขึ้นมา เสียเวลาการรักษาที่ดีที่สุดไป ฉันจะคอยดูว่าคุณจะทำยังไง?”
“เข็มเงินนี้คือคุณแทงลงไป เกิดปัญหาขึ้นมา สิทธิขาดความรับผิดชอบขึ้นอยู่กับคุณ” หัวหน้าแผนกกล่าว
หลิวเสี่ยวอิงมองไปยังสีหน้าท่าทางของคณบดีและหัวหน้าแผนกที่ไม่อยากรับผิดชอบ เบ้ปากกล่าวว่า: “คุณวางใจได้ เกิดปัญหา ฉันรับผิดชอบคนเดียว และไม่เกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลของพวกคุณ!”
“เชอะ! แล้วยังโรงพยาบาลอีกล่ะ! ความรับผิดชอบที่จะช่วยชีวิตของคนใกล้ตายสักนิดก็ไม่มี!”
“คุณ!” สีหน้าของคณบดีและหัวหน้าแผนกก็แดงก่ำเมื่อถูกหลิวเสี่ยวอิงพูดอย่างนี้
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ไปก้าวก่ายการโต้เถียงระหว่างพวกเขา แต่ทว่าจับตาดูหลี่เสว่ เฝ้ารอช่วงเวลานั้นที่จะได้เห็นหลี่เสว่ลืมตาขึ้นมา
หลิวเสี่ยวอิงใส่ใจสีหน้าของไป๋ยี่เฟย ในใจก็สั่นเล็กน้อย
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วโดยไม่รู้ตัว คนในห้องผู้ป่วยต่างก็ไม่มีใครออกไป บางคนก็อยู่ดูการแสดงดีๆ บางคนก็เชื่อในปาฏิหาริย์ คนทั้งหมดล้วนกำลังรอดูอยู่
“ฟื้นแล้ว!”
ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมาคำนึง สายตาของคนทั้งหลายก็รวมจุดโฟกัสเข้าไปทันที
ขนตาของหลี่เสว่สั่นเล็กน้อย ค่อยๆลืมตาขึ้น ในขณะเดียวกัน เครื่องมือต่างๆที่เชื่อมต่อกับร่างกายของเธอ ข้อมูลตัวเลขต่างๆก็ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ
คนทั้งหลายตะลึงงัน!
“ฟื้นแล้วจริงๆ!”
“ปาฏิหาริย์อย่างมาก!”
“หมอเทวดา!”
หนิววั่งตื่นเต้นอย่างมาก อายุยังน้อย ความชำนาญในการรักษาดีเช่นนี้ อีกทั้งแผนตะวันออกตะวันตกก็ทำได้ เป็นบุคคลที่มีความสามารถคนนึงจริงๆ!
คณบดีและหัวหน้าแผนกก็ยังตกตะลึง ทั้งยังอับอายขายหน้า
“นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
“แม้แต่คุณหมอหนิวก็รักษาไม่หาย เธอใช้เข็มเงินสองสามเล่มก็สามารถช่วยให้ฟื้นขึ้นมาได้งั้นหรอ?”
หลิวเสี่ยวอิงเพียงแค่กล่าวเรียบๆกับที่นี่ว่า: “แพทย์แผนปัจจุบันทำให้พลังลมปราณและเลือดสูญเสีย แพทย์แผนจีนบำรุงพลังลมปราณและเลือด ชัดเจนอย่างมาก สาวสวยท่านนี้มีปัญหาที่พลังลมปราณและเลือด
“แพทย์แผนปัจจุบันมีดีของแพทย์แผนปัจจุบัน แพทย์แผนจีนก็มีดีของแพทย์แผนจีน”
คณบดีและหัวหน้าแผนกถูกตอกหน้าหงายจนพูดอะไรไม่ออก
ไป๋ยี่เฟยให้ความใส่ใจหลี่เสว่มาโดยตลอด ฉะนั้นเขาจึงเป็นคนแรกที่ได้เห็นหลี่เสว่ฟื้นขึ้นมา เดินเข้าไปอย่างรู้สึกตื่นเต้น
“เสว่เอ๋อ!”
หลี่เสว่เอียงหน้าเล็กน้อย มองเห็นใบหน้าของไป๋ยี่เฟยที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ก็รู้ว่าตนเองได้หมดสติไป ไป๋ยี่เฟยเป็นห่วงเธอมาก ดังนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่เป็นไร”
“อื้ม คุณไม่เป็นไรแล้ว” ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าตอบกลับ
ทางด้านหลิวเสี่ยวอิงเห็นเช่นนี้ก็กล่าวว่า: “ร่างกายของเธอยังอ่อนแอมาก ฉันแนะนำว่า พักสังเกตอาการอยู่ที่โรงพยาบาลจะดีที่สุด หากเกิดเหตุฉุกเฉิน ก็จะได้แก้ปัญหาได้ทันเวลา”
ไป๋ยี่เฟยฟังคำพูดโดยไม่เงยหน้า ตอบอืมมาคำนึง ทันทีหลังจากนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้: “คุณเป็นหมอของโรงพยาบาลหรอ?”
คำพูดนี้ช่างเป็นคำพูดที่ไร้สาระจริงๆ มองการแต่งตัวตลอดจนคำพูดโต้ตอบของเธอและคณบดีเมื่อกี้นี้ก็รู้แล้ว ว่าเธอไม่ใช่ ฉะนั้นเขาถามอย่างนี้ ก็คือบอกเป็นนัยว่า คณบดีจะต้องเก็บหลิวเสี่ยวอิงเอาไว้ เพราะว่ามีเพียงเธอที่สามารถควบคุมอาการของหลี่เสว่ได้
เวลานี้ หนิววั่งออกมากล่าวอธิบายว่า: “คุณผู้หญิงท่านนี้มาสอบสัมภาษณ์ที่โรงพยาบาล”
แต่ว่าหนิววั่งยังไม่ทันพูดจบ ถึงอย่างไรก่อนการสัมภาษณ์หน้านี้ก็ไม่เป็นที่น่าพอใจเท่าไร
ไป๋ยี่เฟยก็เดาออกแล้ว คิดๆแล้วจึงกล่าวกับหลิวเสี่ยวอิงว่า: “สามารถจ้างคุณมาเป็นแพทย์ประจำตัวของเสว่เอ๋อได้ไหม?”
เธอเรียนมาตั้งหลายปีขนาดนี้ ไม่ใช่เพียงแค่เป็นแพทย์ส่วนตัวง่ายๆแบบนี้ เธอมีอุดมการณ์ที่แน่วแน่ของตัวเอง เพียงแค่เป็นแพทย์ส่วนตัวคนนึง จะบรรลุผลได้อย่างไร?
ทุกคนนิ่งอึ้งไป
แต่นั่นคือประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปนะ!
จ้างหมอเฉพาะทางส่วนตัว คาดไม่ถึงว่าจะถูกปฏิเสธงั้นหรอ?
เพียงแต่หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกคุ้นหูคุ้นตากับไป๋ยี่เฟย แต่นึกไม่ออกถึงฐานะของไป๋ยี่เฟย ดังนั้นจึงง่ายมากที่จะปฏิเสธ
ไป๋ยี่เฟยได้ยินก็ผิดหวังอย่างมาก ตอนนี้มีเพียงหลิวเสี่ยวอิงที่สามารถช่วยชีวิตหลี่เสว่ได้ ถ้าหลี่เสว่เกิดหมดสติไปเหมือนครั้งนี้อีก ไม่มีหลิวเสี่ยวอิง หลี่เสว่ก็คงจะต้อง……
เขาไม่อยากคิดมาก
เวลานี้ คณบดีก็กล่าวว่า “ให้โอกาสคุณเป็นหมอประจำตัวก็คือให้ความสำคัญกับคุณ คุณอย่าไม่เข้าใจในความมีน้ำใจของคนอื่นเลย!”
“คนอื่นๆอยากเป็นหมอประจำตัวของประธานไป๋ ต่างก็ไม่มีโอกาสนี้นะ!”
หลิวเสี่ยวอิงได้ฟังคำสองคำนี้ของประธานไป๋ ในสมองก็ปรากฏอะไรออกมาแวบนึง แต่ยังไม่สามารถจับไว้ได้ ก็เอ่ยปากกล่าวว่า: “ฉันจะยินยอมหรือไม่ยินยอมมันเป็นเรื่องของฉัน เกี่ยวข้องกับพวกคุณด้วยหรอ?”
“ฉันเห็นพวกคุณเองไม่มีความสามารถ ทั้งยังมาอิจฉาตาร้อนที่ฉันมีโอกาสนี้อีก!”
“คุณ!” คณบดียกนิ้วมือขึ้นชี้หลิวเสี่ยวอิง “เป็นเด็กผู้หญิงคนนึง ถึงคราวที่คุณจะต้องมาสอนฉันแล้วหรือไง?”
พวกเขาอิจฉาตาร้อนจริงๆ ฐานะทางสังคมของไป๋ยี่เฟย ได้เป็นแพทย์ส่วนตัวล่ะก็ เงินเดือนนั้นก็จะมากกว่าอยู่โรงพยาบาลมาก แถมยังสบาย ใครจะไม่อยากไปล่ะ?
หลิวเสี่ยวอิงเบ้ปาก ไม่พูดจา แต่ความหมายชัดเจนอย่างมาก
เวลานี้ จู่ๆหลี่เสว่ก็เอ่ยปากออกมา: “สามี ฉันอยากกลับบ้าน”
เธอไม่อยากอยู่โรงพยาบาลที่เย็นเยือกนี้
ไป๋ยี่เฟยก็หยุดไปเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: “ได้ งั้นพวกเรากลับบ้านกัน”
พูดจบ สายตาของคนทั้งหลายก็มองเข้ามา คณบดีกล่าวว่า: “ประธานไป๋ ตอนนี้ร่างกายของคุณนายไป๋ให้พักอยู่ที่โรงพยาบาลจะดีกว่า”
“ใช่แล้ว! ประธานไป๋ อยู่ที่โรงพยาบาลสะดวกมาก ถ้าพบสถานการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พวกเราสามารถช่วยชีวิตได้” หัวหน้าแผนกพยักหน้าสนับสนุน
หนิววั่งลังเล สุดท้ายทำได้แค่ถอนหายใจ
ไป๋ยี่เฟยกวาดสายตาไปมองพวกเขา “ช่วยชีวิต? ครั้งนี้พวกคุณใครเป็นคนช่วยชีวิตขึ้นมาล่ะ?”
หลิวเสี่ยวอิงมองๆหลี่เสว่ หลี่เสว่บังเอิญกำลังมองเธออยู่พอดี ยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตฉัน”
หลิวเสี่ยวอิงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ได้ปฏิเสธไป๋ยี่เฟยโดยสิ้นเชิง: “ฉันไม่รับปากว่าจะเป็นหมอประจำตัวของคุณ แต่ช่วงเวลานี้ มีเรื่องต้องการอะไรสามารถมาหาฉันได้ทุกเวลา”
“ขอบคุณ!” ไป๋ยี่เฟยเก็บช่องทางการติดต่อของหลิวเสี่ยวอิง แล้วจึงพาหลี่เสว่กลับไป
ขณะเดินทาง จู่ๆหลี่เสว่ก็กล่าวถามว่า: “สามี ถ้าฉันตาย….”
คำพูดของหลี่เสว่ยังไม่ทันจบ ไป๋ยี่เฟยก็กล่าวตัดบทว่า: “อย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้า คุณตายไม่ได้ คุณจะต้องอายุยืนยาว”
หลี่เสว่ขำๆอย่างไม่มีเสียง สภาพร่างกายของตัวเธอเองยังไม่ชัดเจนอีกหรอ? เธอไม่สามารถยืนหยัดได้นานแล้วจริงๆ
“ถ้าฉันตายแล้ว คุณก็แต่งภรรยามาอีกคนนึงนะ!” ที่หลี่เสว่คิดคือ ตนเองจากไปแล้ว ไป๋ยี่เฟยยังมีชีวิตที่ยาวนานแบบนั้น ข้างกายไม่สามารถไม่มีคนดูแลได้
ไป๋ยี่เฟยหลังจากฟังก็ชะงักไปทันที จู่ๆก็สะอึกไปเล็กน้อย หลังจากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที: “ฉันไป๋ยี่เฟยตลอดชั่วชีวิตนี้ จะมีหลี่เสว่เป็นภรรยาเพียงคนเดียว”
