บทที่185
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองผู้ชายสองคนนั้นอยู่ “มือไหนแตะต้อง ฉันจะให้คนไปตัดมือนั้นมัน!”
“ไป๋ยี่เฟย! นายใจเย็นหน่อย!”ฉินหัวอดส่งเสียงตำหนิไม่ได้
“ประธานไป๋ พวกเราไม่ได้ทำอะไรจริงๆ!”
“ประธานไป๋ พวกเราไม่ได้แตะต้องเลย ไม่ได้แตะต้องเลยสักนิด!”
แม้ว่าชายทั้งสองจะถูกตีนักมาก แต่เป็นไป๋ยี่เฟยพวกเขาถึงไม่กล้ายั่วโมโหจริงๆแถมยังคิดจะเอาค่าตอบแทนพันล้านอีกดังนั้นถึงได้รีบขอให้ยกโทษให้ทันที
ไป๋ยี่เฟยส่งเสียงเหอะ สะบัดมือของฉินหัวและตำรวจอีกหนึ่งคนทิ้งแล้วเดินไปอยู่ข้างกายหลี่เสว่
“เสว่เอ๋อ เธอไม่เป็นไร ดีจริงๆ”
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยพูดยิ้มๆจบประโยค ก็ล้มลงและหมดสติไป
“ไป๋ยี่เฟย!”
“คุณอา…..คุณอา…..”
ตั้งแต่ช่วงเวลานั้นที่ได้เห็นหลี่เสว่ อารมณ์ของเขาก็ไม่ได้สลบลง เขาสามารถทนจนมาถึงตอนนี้ได้ไม่เลวเลย
หลิวเสี่ยวอิงรีบเดินเข้ามาจับชีพจรไป๋ยี่เฟย
“ทำไมเขาก็โดนยาพิษแล้วเหมือนกัน?”
ฉินหัวเห็นสถานการณ์ก็ส่งแววตาบอกนัยๆให้ตำรวจที่อยู่ด้านหลัง “พาตัวไป!”
ตำรวจก็นำตัวชายทั้งสองไปตามคำสั่ง
ฉินหัวถึงจะพูดขึ้นมาว่า “เรื่องนี้ซับซ้อนมาก รอเขาตื่นคุณค่อยถามสถานการณ์เขาเถอะ! ได้ยินมาว่าคุณสามารถช่วยเขาได้?”
หลิวเสี่ยวอิงได้ยินก็ตอบกลับว่า “ช่วยคือช่วยไม่ได้ พิษชนิดนี้ ครั้งก่อนเห็นอยู่ในตัวหลี่เสว่ แต่พิษในตัวเธอได้ถูกแก้ออกแล้ว ใครจะรู้ว่าในตัวไป๋ยี่เฟยจะมีพิษชนิดนี้อยู่?”
“เฮ้อ…..”ฉินหัวมองไปยังไป๋ยี่เฟยแล้วส่ายหัวอย่างจนปัญญา
หลี่เสว่ดึงมือของหลิวเสี่ยวอิงแล้วถามกลับว่า “พี่สาว คุณอาเป็นอะไร? ทำไมถึงเป็นแบบนี้บ่อยๆ? คุณอาต้องตายใช่ไหม?”
หลิวเสี่ยวอิงได้ยินแววตาซับซ้อน คิดแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่เป็นไร คุณอาไม่เป็นไร”
“จริงหรอ?”หลี่เสว่ร้องไห้น้ำตาคลอ
เวลานี้โจวฉวี่เอ๋อเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “เสว่เอ๋อ เขาไม่เป็นไรหรอก”
เมื่อกี้ตอนที่ได้ยินหลี่เสว่เรียกไป๋ยี่เฟยว่าคุณอา โจวฉวี่เอ๋อไม่รู้จะแสดงอารมณ์ของตัวเองยังไงดี ตอนนี้กว่าจะปรับตัวได้ ถึงพึ่งรู้ว่า เธอที่เป็นเพื่อนสนิทถูกหลี่เสว่ลืมไปแล้ว
หลี่เสว่ได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่โจวฉวี่เอ๋อ ในตาคือมองอารมณ์สีหน้าของคนแปลกหน้า “พี่สาวเธอเป็นใครหรอ?”
สีหน้าโจวฉวี่เอ๋อกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำได้เพียงแค่ฝืนใจยิ้มออกมา “ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเสว่เอ๋อไง!”
หลี่เสว่กระพริบตา “แต่ว่าฉันไม่รู้จักเธออ่า!”
โจวฉวี่เอ๋อได้ยินก็เกือบจะคลั่ง ตามอารมณ์ของเธอเมื่อก่อน หลี่เสว่กล้าพูดขนาดนี้ ต้องถูกโจวฉวี่เอ๋อสั่งสอนแน่นอน แต่ตอนนี้หรอ สถานการณ์หลี่เสว่นั้นพิเศษ ดังนั้นเธอเลยจำใจยอมอย่างจนปัญญา
ฉินหัวเห็นสถานการณ์ก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่งั้น พวกเรากลับไปก่อน?”
สถานบันเทิงแห่งนี้ ไม่ใช่สถานที่ที่ดีในการพูดคุยกัน
คนอื่นๆไม่ได้แสดงความคิดเห็น ฉินหัวเรียกตำรวจมาพาไป๋ยี่เฟยออกไป ไปคฤหาสน์หลันโปกั่งด้วยกัน
ในคฤหาสน์ หลี่เฉียงตงรู้ข่าวก็มาแล้วเหมือนกัน
หลี่เสว่หดตัวอยู่ในมุมโซฟาใกล้กับหลิวเสี่ยวอิงมาก เพราะว่านอกจากไป๋ยี่เฟยแล้วหลิวเสี่ยวอิงคือคนที่ใกล้ชิดที่สุดของเธอ
โจวฉวี่เอ๋อเห็นเช่นนี้อยากแสดงความคัดค้าน แต่ไม่มีวิธี ตอนนี้หลี่เสว่ก็รู้จักหลิวเสี่ยวอิงแล้ว
หลี่เฉียงตงเห็นหลี่เสว่มองเขาอย่างงงงวยก็พูดขึ้นมาเบาๆว่า “เสว่เอ๋อ พ่อคือพ่อของลูก”
“พ่อ?” หลี่เสว่อุทาน “คุณคือพ่อฉัน จริงหรอ?”
ช่วงที่พูดรู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังอยู่
“ใช่”หลี่เฉียงตงพยักหน้า อยู่ๆก็เจ็บแปล๊บที่หัวใจทันที
“พ่อ”
หลี่เฉียงตงพยักหน้ายิ้มๆ “เสว่เอ๋อ เด็กดีจริงๆ!”
หลี่เสว่หัวเราะแหะๆและถามอีกว่า “แล้วแม่หนูล่ะ?”
“แม่ลูก เธอทำอาหารให้ลูกอยู่ที่บ้านล่ะ!หลี่เฉียงตงตอบกลับ
ฉินหัวเจอพวกเขาพอสมควรแล้วก็พูดกับหลิวเสี่ยวอิงว่า “ผมต้องการทำบันทึก ทำให้เสียเวลาเล็กน้อยไม่ถือสานะ?”
“ได้สิ!”หลิวเสี่ยวอิงตอบกลับ
ต่อมาผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมง ฉินหัวถึงทำบันทึกเสร็จ
“ตอนนี้ดูเหมือนว่า ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดที่ชี้ชัดว่าใครเป็นตัวการที่อยู่เบื้องหลัง แต่ว่าเขาทำขนาดนี้ น่าจะเป็นเพราะว่าการกระทำเงินพันล้านของไป๋ยี่เฟย ไม่งั้น ก็ไม่ปล่อยพวกเธอไปง่ายขนาดนี้”
“แต่ทำไมต้องส่งพวกเธอไปคลับไห่เทียน แถมยัง……”
หลิวเสี่ยวอิงยักไหล่ “ใครจะรู้ล่ะ? ความเห็นฉันนะ แปดสิบเปอร์เซ็นต์นี้เป็นผู้หญิง!”
“ยังไง”ฉินหัวถามด้วยความประหลาดใจ
พูดจบ ผู้หญิงที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนมองบนใส่ฉินหัว ฉินหัวรู้สึกยากที่จะเข้าใจ
โจวฉวี่เอ๋อทนดูต่อไปไม่ได้ พูดอธิบายว่า “ วิธีการโง่เขลาแบบนี้ที่ตามหาคนมาทำลายความบริสุทธิ์ มีเพียงแค่ผู้หญิงที่อิจฉาริษยาจนเป็นบ้าถึงได้คิดแบบนี้ออกมา”
หลี่เฉียงตงไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ แต่กำลังไตร่ตรอง ในเมื่อเป็นผู้หญิง ถ้างั้นคือชอบไป๋ยี่เฟยดังนั้นถึงได้ทำขนาดนี้?
“สรุป ผมจะจับตาดูไว้”ฉินหัวพูดประโยคสุดท้ายจบหลังจากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “โอเคผมยังมีธุระ งั้นไม่รบกวนแล้วครับ”
หลี่เฉียงตงลุกขึ้นตาม ส่งฉินหัวออกไป
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงไป๋ยี่เฟยก็ได้สติแล้ว ทันทีที่ตื่นก็ตามหาหลี่เสว่
“เสว่เอ๋อ!”
ลุกขึ้นมานั่งกลับพบว่าอยู่ในห้องของตัวเอง ไป๋ยี่เฟยถึงถอนหายใจหนักๆออกมาหลังจากนั้นก็ลงจากเตียงตามหาคน
“เสว่เอ๋อ?”เสว่เอ๋อ?”
“อยู่นี่! อย่าตะโกน!”โจวฉวี่เอ๋อตะโกนประโยคหนึ่งออกมา
ไป๋ยี่เฟยมาถึงชั้นหนึ่ง พบว่านอกจากโจวฉวี่เอ๋อและหลี่เสว่ หลิวเสี่ยวอิงและหลงหลิงหลิงก็อยู่เหมือนกัน
