บทที่ 200
หลิ่วอู๋ฉงหน้ามืด “เธอทำอะไร?”
เย่อ้ายยักไหล่ “ประธานไป๋ไม่ตาม ไม่ได้แปลว่าคนอื่นก็ไม่ตามแล้ว!”
หลิ่วอู๋ฉง หรี่ตา เย่อ้ายไม่กลัวยาพิษของเขาแล้วเหรอ? กล้าท้าทายเขา?
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะ “หลิ่วอู๋ฉง นายดูสิ ราคานี้แล้ว นายยังตามอีกเหรอ? แต่ว่าฉันควรเตือนนาย ถึงเวลาไม่มีเงินจ่าย จะโดนกักขังนะ”
หลิ่วอู๋ฉงฮึ้มเสียงเย็น “ในเมื่อฉันกล้าเรียก ก็มีปัญญาจ่ายแน่นอน ไม่ต้องการให้นายกังวล นายกังวลโหวจวี๋ของตัวเองเถอะ!”
“โหวจวี๋ไม่ต้องการให้ฉันกังวล ก็พัฒนาได้ดีขึ้น แต่นายนี่สิ……”
ยังพูดไม่จบ แต่ความหมายนั้นชัดเจนมาก ไป๋ยี่เฟยไม่เชื่อว่าหลิ่วอู๋ฉงสามารถจ่ายเงินเยอะขนาดนั้นได้
หลิ่วอู๋ฉง หัวเราะเยาะ “ไป๋ยี่เฟย นายยังเด็กเกินไป นายคิดว่าโหวจวี๋ของนายยังมีอะไรให้พัฒนาอีก? ที่ดินสี่ผืนเมื่อกี้ รวมกับที่ดินของชานเมืองใต้ นายสามารถพัฒนาอะไรออกมา?”
พูดจบ ประธานแก่บางคนประหลาดใจ
หลิ่วอู๋ฉงมีวิธีการจริงๆ ยังมีความกล้าหาญมาก
ต่อต้านโหวจวี๋ มีชัยอย่างเห็นได้ชัด พูดตามตรง พวกเขาดูถูกหลิ่วอู๋ฉงเกินไป
เวลานี้ ประธานแก่บางคนเหมือนหญ้าบนกำแพง เข้าหาหลิ่วอู๋ฉง ถือโอกาสเหยียบย่ำโหวจวี๋
“นั่นสิ ประธานไป๋ยังเด็กเกินไปจริงๆ”
“มีบางเรื่อง ประธานไป๋ยังไม่เข้าใจกลยุทธ์ของการตลาด!”
“ช่วยไม่ได้ ประธานไป๋ประสบการณ์น้อย นี่ก็ปกติ”
“……”
ไป๋ยี่เฟยไม่มีปฏิกิริยาอะไร แต่ว่าสีหน้าของหลงหลิงหลิงและจางหรงดูไม่ดี
จางหรงยังพูดกับคนที่อยู่ใกล้
“พวกคุณเข้าใจอะไร? ท่านประธานมีความคิดของตัวเอง ถึงคราวที่พวกคุณมาพูดเรื่องไร้สาระเหรอ?”
คนอื่นได้ยินประโยคนี้ ต่างก็ดูถูก แต่ก็ไม่ได้พูดมากไปกว่านั้น
หลิ่วอู๋ฉงมองไป๋ยี่เฟย พูดอย่างได้ใจ “นายดูสิ ความจริงได้พิสูจน์แล้ว นายสู้ฉันไม่ไหว! โหวจวี๋จะจบลงในไม่ช้าก็เร็ว!”
ต่อมา หลิ่วอู๋ฉงหรี่ตา แล้วมองไปที่ใดที่หนึ่งของด้านหลัง
ไม่นาน ทุกคนได้ยินเสียงหนึ่งเรียกราคา
“สองพันล้าน!”
หันไปตามเสียง คือประธานของธนาคารจู้ติ่ง ซุนเหว่ย
ฟังซุนเหว่ยพูด “เงิน พวกเราธนาคารจู้ติ่งมีเยอะ ราคานี้ฉันเรียกแทนคุณหลิ่ว”
ไป๋ยี่เฟยเลิกคิ้ว ที่แท้ประธานของธนาคารจู้ติ่งก็โดนหลิ่วอู๋ฉงควบคุมเหมือนกัน
และคนอื่นๆ ต่างก็ตกใจ
ประธานของธนาคารจู้ติ่งช่วยหลิ่วอู๋ฉงเรียกราคา นี่คือความสัมพันธ์อะไรกันแน่?
หรือว่าทั้งสองคนได้ร่วมมือกัน?
นี่ก็เป็นไปได้!
แต่ไม่พูดไม่ได้ หลิ่วอู๋ฉงเก่งจริงๆ ขนาดประธานของธนาคารจู้ติ่งยังเรียกราคาให้เขา
หลิ่วอู๋ฉงมองเย่อ้ายแล้วยิ้ม “เป็นไง? คุณเย่ยังตามอีกไหม?”
เย่อ้ายยักไหล่ “คุณหลิ่วมีธนาคารจู้ติ่งสนับสนุนแล้ว ฉันก็ไม่หาเรื่องให้ลำบากใจ”
แปลว่าเย่อ้ายไม่ตามแล้ว
ทุกคนต่างมองไปที่หลิ่วอู๋ฉง ขณะนี้ ทุกคนมีความเข้าใจใหม่กับหลิ่วอู๋ฉง
นั่นก็คือ หลังจากนี้อย่าเป็นศัตรูกับหลิ่วอู๋ฉง เขาไม่ได้มีแค่ความสามารถ ข้างหลังยังมีธนาคารจู้ติ่งสนับสนุน ใครยังกล้าหาเรื่องอีก?
“หลังจากนี้ก็ระวังหน่อยแล้วกัน!”
“นั่นสิ แต่ว่ามีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาไหม?”
ทุกคนต่างส่ายหัว
หลิ่วอู๋ฉงมองเย่อ้ายอย่างได้ใจ ตระกูลเย่มีเงินไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่ตามแล้ว?
เย่อ้ายไม่ได้โกรธแม้แต่นิด แต่กลับมองไป๋ยี่เฟย ยิ้มอย่างมีความหมาย
ใบหน้าไป๋ยี่เฟยมีแต่ความสงสัย
เย่อ้ายหมายความว่าอะไร?
พูดอย่างมีเหตุผล เย่อ้ายเป็นศัตรูของเขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมมาช่วยเขา?
แต่ว่าต่อให้ไม่มีเย่อ้าย งานวันนี้ก็น่าตื่นเต้นพอสมควรแล้ว
เพราะว่าไป๋ยี่เฟยรู้ หลิ่วอู๋ฉงไม่สามารถเอาเงินทุนออกมาเยอะขนาดนั้น ดังนั้นเขามีเพียงเงินทุนที่รวบรวมจากอีกหกบริษัทเหล่านั้น แต่ที่เขาคิดไม่ถึงคือ นอกจากวั่นซินแล้วไป๋ยี่เฟยได้ให้คนแก้ยาพิษให้ประธานห้าท่านแล้ว
ไม่มีการสนับสนุนจากประธานห้าท่าน หลิ่วอู๋ฉงเอาเงินออกมาไม่ได้ ก็ต้องเข้าคุก นี่มีประโยชน์ต่อเขามาก
ที่น่าเสียดายคือ เขาขาดประธานของธนาคารจู้ติ่ง ซุนเหว่ย
เขาเดาไว้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ที่หลิ่วอู๋ฉงจะควบคุมแค่หกบริษัท แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะควบคุมซุนเหว่ยของธนาคารจู้ติ่ง นั่นทำธนาคาร ไม่ขาดเงินที่สุด
แต่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ต้องถึงตอนจบถึงจะรู้
ไป๋ยี่เฟยก้มหน้าพูดอะไรกับหลิวเสี่ยวอิง หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้า เดินจากไป
ต่อมาไป๋ยี่เฟยพูดกับหลิ่วอู๋ฉง “คุณหลิ่ว ที่ดินของชานเมืองใต้ดูเหมือนจะเป็นของนายแล้ว ยินดีด้วย!”
หลิ่วอู๋ฉงได้ยินแล้วหัวเราะอย่างได้ใจ “ไป๋ยี่เฟย นายอ่อนเกินไป!”
ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจ มองไปที่พิธีกร “ไม่มีคนตามแล้ว ควรจะตัดสินได้เลยใช่ไหม?”
พิธีกรรีบตอบสนอง หยิบไมพูดอย่างตื่นเต้น “สองพันล้านครั้งที่หนึ่ง! สองพันล้านครั้งที่สอง! สองพันล้านครั้งที่สาม! ตกลง! ให้พวกเรายินดีกับคุณหลิ่ว ได้รับสัญญาที่ดินของชานเมืองใต้”
สิ้นเสียงของพิธีกร เสียงปรบมือของทุกคนดังขึ้น
“แปะแปะแปะ……”
หลิ่วอู๋ฉงมีความสุขกับเสียงปรบมือของทุกคน ใช้สายตาดูถูกมองไป๋ยี่เฟยด้วยท่าทางผู้ชนะ
ไป๋ยี่เฟยมองหลิ่วอู๋ฉงแล้วยิ้ม รอยยิ้มมีความหมายลึกซึ้ง
จู่ๆ หลิ่วอู๋ฉงก็รู้สึกแย่ “นายยิ้มอะไร?”
“ฉันกำลังเป็นห่วง ห่วงคุณหลิ่ว”
“นายหมายความว่าอะไร?” หลิ่วอู๋ฉงถามด้วยสีหน้าเครียด
ไป๋ยี่เฟยหันไปพูดกับพิธีกร “แม้ว่าคุณหลิ่วจะมีประธานของธนาคารจู้ติ่งสนับสนุน แต่ฉันคิดว่า เพื่อความปลอดภัย ตรวจสอบบัญชีของคุณหลิวจะดีกว่า”
“ไป๋ยี่เฟย นายโง่เหรอ?” สายตาของหลิ่วเซียวเหยาเต็มไปด้วยความดูถูก
ทุกคนได้ยินแล้วพยักหน้าอย่างลับๆ และยังดูถูกไป๋ยี่เฟย
พวกเขาคิดว่าไป๋ยี่เฟยไม่ชนะคนอื่น อยากถือโอกาสเล่นตุกติก
ไป๋ยี่เฟยไม่คิด เขามีธนาคารจู้ติ่งสนับสนุน ขาดเงินเหรอ?
หลิ่วอู๋ฉงยิ้มอย่างเยือกเย็นอีกครั้ง “อยากบอกนาย ต่อให้ไม่มีธนาคารจู้ติ่ง ฉันก็มีปัญญาจ่าย เพราะว่า วั่นซิง เยว่หยา ไป่เจีย……หกบริษัทนี้ได้ร่วมมือกับฉัน พวกเรามีสิทธิ์ในการรวมกองทุน นายคิดว่ายังจำเป็นไหม?”
ทุกคนได้ยินแล้วตกใจอีกครั้ง
หลิ่วอู๋ฉงมีความสามารถเกินไปหรือเปล่า?
ร่วมมือกับบริษัทหกแห่งในเวลาเดียวกัน เงินทุนของบริษัทหกแห่งรวมกัน ไม่จำเป็นต้องให้ธนาคารจู้ติ่งออกมาก็แก้ได้!
