บทที่ 21
ตอนนี้ทุกคนกำลังรอประธาน โหวจวี๋กรุ๊ป แค่ ไป๋ยี่เฟยขยับ ก็เรียกความสนใจจากทุกคนทันที
ในขณะที่ทุกคนกำลังกลัว แต่กลับสงสัยยิ่งกว่า!
นั่นไม่ใช่ ชายไร้ความสามารถที่แต่งเข้าบ้านหลี่เหรอ?
เวลาที่สำคัญแบบนี้ ไม่ใช่มาทำให้วุ่นวายโดยเฉพาะใช่ไหม?
แต่ทุกคนมองไปรอบๆ กลับพบว่าการประชุมในครั้งนี้นอกจาก ไป๋ยี่เฟย ก็ไม่มีคนอื่น!
คงไม่หรอกมั้ง? เขาคงไม่ใช่ประธานของ โหวจวี๋กรุ๊ปหรอกมั้ง?
ใบหน้าของ หลี่ฝานและ หลิ่วจาวเฟิงตื่นตระหนก
หลี่เสว่ยิ่งไม่อยากจะเชื่อจนเอามือปิดปากแดงของตัวเองไว้
แต่ว่าหลังจากนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้เดินขึ้นไปบนเวที แต่เดินไปอยู่ข้างๆ หลิงหลิงแทน
ในขณะที่ทุกคนเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็ถอนหายใจออกมา แต่หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง
เห็นท่าทางของไป๋ยี่เฟยและ หลงหลิงหลิงกระซิบกระซาบข้างหูกัน ความสัมพันธ์ต้องลึกซึ้งแน่นอน!
หลี่ฝานและ หลิ่วจาวเฟิงก็เป็นแบบนี้ ยิ่งกว่านั้น ไป๋ยี่เฟยและ หลงหลิงหลิงที่แท้เป็นอะไรกันแน่นะ?
แต่ว่า หลงหลิงหลิงเป็นผู้ช่วยของประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปเชียวนะ!
หลี่เสว่มอง ไป๋ยี่เฟยอย่างตกตะลึง ก้าวเท้าออกไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติ และถามขึ้นว่า “ไป๋ยี่เฟย เธอเป็นใครคะ?”
ไป๋ยี่เฟยเห็นแบบนั้นอมยิ้มและตอบกลับว่า “เธอเป็นเพื่อนผมครับ”
เมื่อก่อน ไป๋ยี่เฟยเคยบอกไว้แล้ว ดังนั้น หลงหลิงหลิงจึงพยักหน้าอย่างธรรมชาติ “ใช่ค่ะ ฉันเป็นเพื่อนกับเขา ฉันชื่อ หลงหลิงหลิง ทำงานที่ โหวจวี๋กรุ๊ป”
หลงหลิงหลิงแค่กวาดตามอง หลี่เสว่ ใจก็เต้นขึ้นมา
ความสวยของ หลี่เสว่ทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนบัวหิมะ บริสุทธิ์ จนทำให้รู้สึกสบายใจ ไม่เหมือนกับความเซ็กซี่ของเธอ
มองท่าทีของท่านประธานที่มีต่อเธอ แวบเดียวก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ธรรมดา!
หลี่เสว่ก็มอง หลงหลิงหลิง หลงหลิงหลิงเซ็กซี่มาก โดยเฉพาะเสื้อผ้าชุดนั้น เห็นรูปร่างเว้าๆ นูนๆ เซ็กซี่ของเธออย่างชัดเจน
เห็น ไป๋ยี่เฟยและ หลงหลิงหลิงสนิทสนมใกล้ชิดกันเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกอัดอั้น
บวกกับคิดถึงเรื่องการเซ็นต์สัญญาก่อนหน้า ไป๋ยี่เฟยบอกว่ามีเพื่อนอยู่ที่ โหวจวี๋กรุ๊ป ก็คือ หลงหลิงหลิงสินะ!
ถึงจะพูดว่าเขาช่วยเธอมากมายขนาดนั้น หาเงินทุนหนึ่งร้อยล้าน ก็สมควรจะขอบคุณเธอ
แต่อารมณ์ที่อึดอัดในหัวใจยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สังเกตเห็นความอึดอัดระหว่างทั้งสองคน เพียงแค่ส่งแววตาให้ หลงหลิงหลิง
เมื่อกี้เขากำชับไว้แล้ว เขาจะไม่เปิดเผยสถานะตัวเอง ดังนั้นแผนที่วางไว้ตอนแรกเลยให้ หลงหลิงหลิงมาทำแทน
ด้านนั้น นายท่านก็พูดออกมาประโยคนึง “เชิญประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปขึ้นมากล่าวอำลาบนเวที”
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
“เป็นเพราะทุกคนรู้สึกว่าธุรกิจหลี่ซื่อกรุ๊ปน้อยเกินไป ก็เลยไม่มาใช่ไหม?”
“ผมว่ามีความเป็นไปได้ ประธาน โหวจวี๋กรุ๊ป ไม่ใช่คนที่ใครเชิญมาก็มาได้”
นายท่านฟังเสียงซุบซิบของทุกคน ก็อึดอัดขึ้นมาทันที
หลงหลิงหลิงมอง ไป๋ยี่เฟย หลังจากนั้นก็หมุนตัวขึ้นเวทีไป
“สวัสดีค่ะทุกคน ฉันคือ หลงหลิงหลิง ผู้ช่วยประธาน โหวจวี๋กรุ๊ป วันนี้ท่านประธานงานยุ่ง เลยฉันมากล่าวอำลาแทนท่านประธาน และประกาศเรื่องอีกไม่กี่เรื่องค่ะ”
บุคคลระดับสูงมากมายเคยเจอ หลงหลิงหลิง ดังนั้นหลังจากเห็นเธอ ก็สบายใจขึ้น
แต่ หลี่ฝานและ หลิ่วจาวเฟิงกลับถอนหายใจออกมาไม่หยุด ไอ้แซ่ไป๋ไม่ได้เป็นประธาน โหวจวี๋กรุ๊ป เป็นแค่เพียงเพื่อนของ หลงหลิงหลิง
หลี่ฝานยังไม่ลืมที่จะประชด “มีเพื่อนเป็นผู้ช่วยก็รีบประจบประแจงเข้าสิ อยากจะไล่ขั้นขึ้นไปใจจะขาด!”
ในที่สุด นายท่านก็ยิ้มออกมา ก็ดีกว่าไม่มีใครมาเลย ไม่งั้นคงเสียหน้ามากกว่านี้ แต่จะพูดได้อีกอย่างว่าท่านประธานก็ให้ความสำคัญกับพวกเขา อย่างน้อยก็ส่งผู้ช่วยข้างกายมา
แต่คำพูดต่อมาของ หลงหลิงหลิง ก็ทำให้ นายท่านยิ้มไม่ออก หลี่ฝานและ หลิ่วจาวเฟิงก็ตกใจมากๆ เหมือนกัน
“ครั้งนี้ท่านประธานตัดสินใจร่วมมือกับบริษัท กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่เพราะว่าการลงทุนคุ้มค่าสูง แต่ว่าเพราะคนคนเดียว ท่านประธานตัดสินใจเอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์เงินหนึ่งร้อยล้าน ให้ทั้งหมดกับ หลี่เสว่”
อะไรนะ?
ทุกคนงงไปหมด
สัญญาหนึ่งร้อยล้านเพียงแค่เอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้ กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป?
แถมทั้งหมดส่งให้ หลี่เสว่！
แต่ทุกคนรู้ว่า หลี่เสว่เธอแต่งงานกับหนุ่มคนจนแถวบ้านไปเรียบร้อยแล้ว
ท่านประธานชอบผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เป็นไปไม่ได้หรอก!
มือของ นายท่านสั่นขึ้น
หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้ หลี่เสว่ งั้น หลี่เสว่ก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของ กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป
ตอนนี้คิดถึงเรื่องเมื่อก่อนกลับไปกลับมาทีละรอย นายท่านเสียใจจะเป็นบ้า ถ้ารู้ไวกว่านี้ เขาอยากให้ หลี่เสว่มารับผิดชอบรายการนี่จะตาย ก็อยากจะเชิญเธอมาร่วมงานเลี้ยงด้วย แต่เขากลับไม่ได้เชิญ หลี่เสว่เลย
ไม่แปลกใจที่เมื่อก่อน หลี่เสว่ไปคุยสัญญาอย่างราบรื่น ไม่แปลกใจที่เชิญแค่ หลี่เสว่คนเดียว ไม่แปลกใจที่ หลี่ฝานยังเข้าพบไม่ได้!
คิดถึง หลี่ฝาน นายท่านก็จ้อง หลี่ฝานและ หลี่ต้าไห่อย่างดุดุ ลูกชายและหลานชายทั้งสองคนเป็นคนออกความคิดเห็นโง่ๆ นี้!
ใบหน้าของ หลี่ฝานยิ่งซีดขาวมากกว่าเดิม
เมื่อก่อนยังดูถูก หลี่เสว่ ตอนนี้ดีแล้ว ตอนนี้เธอกลับเป็นหุ้นส่วน กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป ไม่ได้เป็นพนักงานตำแหน่งน้อยๆ อีกแล้ว!
งั้นเมื่อก่อนเขาดึงสมองคนดูแลโครงการนี้ออกมาก็เป็นเรื่องน่าอาย!
หลิ่วจาวเฟิงก็ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว
เมื่อก่อนเขาจีบ หลี่เสว่มาโดยตลอด คิดว่าวันหนึ่ง หลี่เสว่จะรู้ว่า ตัวเองเป็นผู้ดูแล หลิ่วซื่อกรุ๊ปต่อ มี หลิ่วซื่อกรุ๊ปคอยหนุนหลัง สำหรับ ตระกูลหลี่แล้ว เป็นการตกลงมาในถังเงินถังทอง
แต่วันนี้ถึงรู้ว่า ตัวเองโง่เขลาขนาดไหน
ท่านประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปมี โหวจวี๋กรุ๊ปทั้งหมด! หลิ่วซื่อกรุ๊ปจะสู้ได้ที่ไหน? นี่ถือเป็นการมองหน้าอย่างโจ่งแจ้ง
ยิ่งไปกว่านั้น เขาจะกล้าไปแย่งผู้หญิงคนเดียวกับท่านประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปได้ยังไง เขาบ้ารึเปล่า?
ทันใดนั้น สายตาของ หลี่ฝานและหลิ่วจาวเฟิงก็หยุดอยู่ ไป๋ยี่เฟย มองด้วยความเห็นอกเห็นใจและสงสาร
สวะคนนี้ ยังไม่สู้หมาตัวหนึ่ง แถมยังกล้ามาแย่งผู้หญิงกับท่านประธาน โหวจวี๋กรุ๊ป คิดว่าลงจากเวทีคงน่าเศร้าสลด!
และ หลี่เสว่ กลับตกใจจนพูดไม่ออกไปแล้ว
หลิวจื่อหยุนและหลี่เฉียงตงก็นิ่งอึ้งไปด้วย
ยังไม่ทันให้พวกเขาเรียกสติกลับมา หลงหลิงหลิงก็พูดต่อว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหญิง หลี่เสว่ ไม่กี่วันก่อนคุณพ่อของท่านประธานก็ให้คนจัดการของขวัญไว้เรียบร้อย และส่งไปที่ ตระกูลหลี่”
“และของขวัญ ก็คือสิ่งที่ทุกคนเห็นเมื่อครู่……ไข่มุกราตรี!”
ตูม!
ทุกคนในงานตกตะลึงไปหมด
พวกเขาไม่ใช่ฟังผิดใช่ไหม?
แต่ไข่มุกราตรีไม่ใช่ ของขวัญที่หลิ่วซื่อกรุ๊ปส่งอวยพรให้ นายท่านหรอกเหรอ?
ทำไมจู่ๆ ก็กลายเป็นคุณพ่อของท่านประธานส่งอวยพรวันเกิดให้ หลี่เสว่ไปแล้วล่ะ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ในที่สุดตอนนี้ นายท่านก็เข้าใจแล้วว่า ไข่มุกราตรีนั้นเขาส่งให้ หลี่เสว่!
เขาอยากจะหาที่มุดเข้าไปเสียจริง เมื่อกี้เขายังหยิบขึ้นมาชื่นชม บอกว่าท่านประธานส่งให้เขา น่าขายหน้าเสียจริงๆ เลย!
ถ้าไม่ใช่เพราะหลิ่วจาวเฟิงช่วยยืนยัน เขาคงไม่คิดแบบนั้น นายท่านก็รีบจ้องไปที่ หลิ่วจาวเฟิงทันที
หลิ่วจาวเฟิงก็ตกตะลึงเหมือนกัน
เขาจะไปคิดได้ยังไงว่าจะเป็นแบบนี้?
นั่นคือคุณพ่อท่านประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปส่งให้คนอื่น?
แต่เขากลับยอมรับว่าเป็น หลิ่วซื่อกรุ๊ปของเขาที่ส่งให้!
หลิ่วจาวเฟิงตกใจจนเหงื่อค่อยๆ ไหลออกมา อึดอัดจนรู้สึกไม่ดี
สายตาของทุกคนก็มองเข้ามา
“นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“ไม่ใช่ หลิ่วซื่อกรุ๊ปส่งให้เหรอ?”
“โหวจวี๋กรุ๊ปบอกว่าพวกเขาส่งให้! โหวจวี๋กรุ๊ปน่าจะไม่เข้าใจผิดใช่ไหม?”
คำพูดพวกนี้ทำให้ หลิ่วจาวเฟิงอยากจะหมุนตัวเดินออกไปทันที แต่ว่าเพราะกลัวเสียหน้า ทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ และพูดว่า “ไข่มุกราตรีน่ะเหรอ ก็ไม่ได้หาซื้อยาก ดังนั้นตระกูลของพวกเราก็เลยส่งอีกหนึ่งอัน”
“แบบนี้นี่เอง……” ทุกคนเหมือนจะเข้าใจแล้ว จะพูดไปก็ค่อนข้างมีเหตุผล
หลังจากนั้น จู่ๆ ไป๋ยี่เฟยก็พูดขึ้นว่า “งั้นขอถามหน่อยค่ะว่าชิ้นที่ตระกูลคุณส่งมาราคาเท่าไหร่คะ? ซื้อที่ไหนเหรอคะ?”
ทันใดนั้น หลิ่วจาวเฟิงมึนงงไป เขาจะรู้ได้ยังไงว่าราคาเท่าไหร่ ซื้อที่ไหน?
แต่สายตาของทุกคนที่มองเข้ามา เขาจำเป็นต้องตอบกลับ “ก็แค่ราคาไม่กี่ล้าน ซื้อที่ไหนอันนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจ เพราะพ่อผมเป็นคนไปซื้อ”
พูดจบ หลงหลิงหลิงก็รีบพูดขึ้นมาทันที “นายท่านพูดว่า ราคาไข่มุกราตรีชิ้นนี้แปดสิบล้าน ประมูลมาได้จากงานประมูลต่างประเทศค่ะ”
หลิ่วจาวเฟิงนิ่งอึ้งไป
ไข่มุกราตรีอะไรราคาแปดสิบล้าน จะสู้กับของไม่กี่ล้านได้ยังไง?
สายตาของทุกคนเปลี่ยนเป็นดูถูกขึ้นมาทันที ทำให้ หลิ่วจาวเฟิงที่ยังปากแข็งพูดขึ้นว่า “ผมไม่รู้ราคาที่แน่นอนจริงๆ เพราะพ่อผมเป็นคนไปเลือก”
หลิ่วจาวเฟิงอึดอัดจนพูดอะไรไม่ออก
ไป๋ยี่เฟยกลับยังรู้สึกไม่พอ “ตามที่ฉันรู้ ตระกูลหลี่ได้รับแค่ไข่มุกราตรีชิ้นนี้ชิ้นเดียว งั้นไข่มุกราตรีของ คุณชายหลิ่วอยู่ที่ไหนคะ? ไม่งั้นก็เอาออกมาให้ทุกคนได้ชื่นชมด้วยกันเถอะค่ะ?”
“ผม……” หลิ่วจาวเฟิงอยากจะตี ไป๋ยี่เฟยให้ตาย
นายท่านเห็นสถานการณ์แบบนี้ในใจก็ละลาย และไม่กล้าพูดอะไรออกมา
ทันใดนั้นทั้งห้องประชุมก็เงียบลง บรรยากาศอึดอัดจนถึงขั้นสุด
และในตอนนี้ หลงหลิงหลิงที่อยู่บนเวทีก็พูดขึ้นมา “ยังมีเรื่องสุดท้ายอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ท่านประธานอยากจัดงานฉลองวันเกิดให้คุณหญิง หลี่เสว่”
ตอนที่ นายท่านตกใจ ก็ได้ยิน หลงหลิงหลิงถามขึ้นว่า “นายท่าน ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมคะ?”
“ไม่……” นายท่านก็พูดที่ไหนว่ามีปัญหา นั่นไม่ใช่เขาเองที่หาเรื่องหรอกเหรอ?
แต่ปัญหาคือ “เสว่เอ๋อเธอ……”
เขาไม่ได้เชิญ หลี่เสว่พวกเขามาเลย แล้วแบบนี้จะทำยังไง?
หลงหลิงหลิงไม่ไปสนใจ นายท่านต่อ และพูดต่อว่า “ต่อไป ขอเชิญเจ้าของวันเกิด คุณหญิง หลี่เสว่”
ตอนนี้ ทุกคนเริ่มกระซิบกระซาบ
“หลี่เสว่อยู่ที่ไหนนะ?”
“หลี่เสว่มีความสุขจัง!”
“น่าอิจฉาจัง!”
หลี่เสว่ตะลึงไปบ้าง และก็มองไปที่ ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยน้อยเล็กๆ และพยักหน้าให้เขา “ไปเถอะ!”
หลี่เสว่มีความกล้าขึ้นมานิด และคิดถึง ประโยคของ ไป๋ยี่เฟย “วันนี้ฉันอยากให้งานฉลองวันเกิดพิเศษกับคุณ”
ในใจเต้นตึกๆ ค่อยๆ เดินขึ้นเวทีทีละก้าวทีละก้าว
ตอนที่ หลี่เสว่ขึ้นเวที ด้านล่างเวทีก็มีเสียงปรบมือดังกระหึ่ม
“แป๊ะแป๊ะแป๊ะ……”
หลี่เสว่มองภาพนี้ก็ตกใจ ตั้งแต่เด็กก็ถูกคนอื่นดูถูก โตขึ้นมาก็เป็นแค่พนักงานธรรมดา แถมยังถูกดูถูกเหยียดหยามต่างๆ นานา วันนี้สถานการณ์แบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้
แต่เธอคนเดียวยืนอยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็เลยมองไปที่ ไป๋ยี่เฟยที่อยู่ด้านล่าง
ไป๋ยี่เฟยมองเห็น หลี่เสว่พึ่งพาตัวเธอขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกพอใจ และรีบก้าวเท้าขึ้นไป กุมมือของ หลี่เสว่ไว้ และพูดกับไมโครโฟนว่า “เสว่เอ๋อ สุขสันต์วันเกิด!”
“สุขสันต์วันเกิด!”
“……”
ทุกคนก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
หลี่เสว่ได้ยินเสียงอวยพรวันเกิดดังสนั่น ในใจก็ซาบซึ้ง
คิดว่าเธอถูกคนอื่นดูถูกมาโดยตลอด ถูกละเลย วันนี้ ทุกคนมาอวยพรวันเกิดให้เธอ ทุกคนอยากประจบสอพลอ!
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป!
ตอนแรกเป็นงานเลี้ยงธุรกิจ วันนี้กลับเป็นงานเลี้ยงวันเกิด หลี่เสว่
นานมาก กว่าเสียงปรบมือและเสียงอวยพรจะหยุดลง
