บทที่ 240
เหตุผลที่ซุนเหว่ยรู้จักชิงหยู เป็นเพราะว่าพวกเขาเคยเล่นผู้หญิงในสโมสรด้วยกัน ค่อยๆเกิดขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป พวกเขาก็รู้จักกันแล้ว
นอกจากนี้เขายังรู้รายละเอียดของชิงหยู และเขาชอบเงิน ดังนั้นเขาจึงยอมจ่ายเงินเพื่อหาชิงหยู แต่พูดตรงๆ เขาไม่ชอบยุทธภพนักเลงที่รักเงินเหล่านี้จริงๆ
แต่ถ้าชิงหยูทำให้สำเร็จแล้ว เขาก็ไม่เสียเปล่า
เมื่อนึกถึงหลงหลิงหลิงและหลิวเสี่ยวอิง เขายิ้มอย่างบ้ากาม “เดี๋ยวรอให้กูจับพวกเธอได้ก่อน จะดูว่าไอ้ไป๋ยี่เฟยจะหยิ่งได้อย่างไร แม้ว่าผู้หญิงของมึงกูก็ยังเล่นเสร็จแล้ว มึงจะกล้าทำตัวกล้าหาญอีก?”
……
ปัญหาเงินกู้ได้รับการแก้ไขแล้ว และเมื่อได้เงินแล้ว โครงงานของ4ที่ดินนั้นเริ่มทำอย่างดี ไป๋ยี่เฟยก็สามารถมีเวลาอยู่กับหลี่เสว่ได้มากขึ้น
เมื่อนึกถึงหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยก็โทรไปหาโจวฉวี่เอ๋อ
“เสว่เอ๋อเป็นไงบ้าง”
โจวฉวี่เอ๋อเหลือบมองไปที่หลี่เสว่ที่กำลังกินขนมและดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา “ดีมาก”
“ดีแล้ว ฉันจะไปรับเธอหลังจากเลิกงาน”
หลังจากวางสาย ไป๋ยี่เฟยก็ติดต่อหลิวเสี่ยวอิงอีก
“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”
หลิวเสี่ยวอิงตอบว่า “อยู่ในห้องทำงานของหลิงหลิง! เกิดอะไรขึ้นเหรอ?คุณรู้สึกไม่สบายหรือ?”
“ไม่ ฉันแค่อยากให้คุณไปอยู่กับเสว่เอ๋อ ตอนนี้เธออยู่ที่หลี่ซื่อ”
แม้ว่าโจวฉวี่เอ๋อจะอยู่ที่นั่น แต่ไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกว่าถ้าหลิวเสี่ยวอิงอยู่ที่นั่น หลี่เสว่จะมีความสุขมากขึ้น เมื่อนึกถึงนี้ ไป๋ยี่เฟยก็พูดอีกครั้ง “ถ้าจำเป็นต้องซื้ออะไรก็ตาม นับไว้ในบัญชีของฉัน
หลิวเสี่ยวอิงยิ้ม “ไม่มีปัญหา”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลิวเสี่ยวอิงมาถึงที่ห้องทำงานของหลี่ซื่อ
“เสว่เอ๋อ พี่สาวมาแล้ว!”หลิวเสี่ยวอิงโผเข้าหาโดยตรงเลย
หลี่เสว่รับเธอด้วยรอยยิ้ม และมีความสุขมาก
โจวฉวี่เอ๋อเห็นแล้วรู้สึกหึง ตกลงว่าใครเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอนะเนี่ย?หลังจากหึงสักพักแล้ว เธอก็เอ่ยเสียงฮึออกมา ไป่ยี่เฟยหมายความว่าอะไร? ให้เธอดูแลเสว่เอ๋อ แต่ก็เรียกหลิวเสี่ยวอิงมาด้วย?
คือคิดว่าเธอดูแลไม่ดี จึงเรียกหลิวเสี่ยวอิงมาเหรอ?
หลิวเสี่ยวอิงมองไปที่โจวฉวี่เอ๋อ และรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ “คุณตอนนี้ยุ่งใช่ไหม หรือว่าฉันพาหลี่เสว่ออกไปเล่นดีกว่าไหม?”
โจวฉวี่เอ๋อคิดสักพัก ก็ตกลง ที่จริงเธอก็อยากไปด้วย แต่มีหลายอย่างที่จะต้องทำ
หลิวเสี่ยวอิงพาหลี่เสว่ออกไป แต่เมื่อที่เดินไปถึงห้องโถง เธอก็ได้ยินเสียงซุบซิบ
“นั่นคือหลี่เส่วไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ ทำไมเธอมาหลี่ซื่ออีกแล้ววะ?”
“ไม่รู้เหรอ เมื่อเช้านี้เธอก็มาแล้ว ประธานโจวพามา”
“ประธานโจวและหลี่เสว่เป็นเพื่อนสนิทกัน”
“เมื่อคุณพูดแบบนี้ ฉันคิดว่ามันแปลกจริงๆ! หลี่ซื่อไม่ใช่ของโหวจวี๋เหรอ ทำไมให้เพื่อนสนิทของหลี่เสว่มาดูแล หรือว่า…”
“คุณอย่าพูดมั่ว!”
“ถ้าเป็นเรื่องจริงล่ะ?”
“ใครจะรู้! คนรวยไม่มีคนไหนที่สะอาด?”
เมื่อทั้งสองเดินออกจากห้องโถง เสียงก็เล็กลงเรื่อยๆ
หลี่เสว่ฟังไม่เข้าใจ ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจ
แต่หลิวเสี่ยวอิงฟังแล้วก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไป๋ยี่เฟยคือคนแบบไหน เธอรู้ได้ดีว่า มันไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิด แต่คนเหล่านี้แค่ควบคุมปากตัวเองไม่ได้และชอบพูดมั่ว
หลังจากทั้งสองออกไป หลิวเสี่ยวอิงก็ขึ้นแท็กซี่และพาหลี่เสว่ไปสถานที่ที่พลุกพล่านที่สุดในเมือง ซึ่งเป็นสถานที่พิเศษสำหรับคนที่ไม่มีอะไรทำ
ร้านเสื้อผ้า ร้านเครื่องดื่ม ร้านขนม ยังมีอีกมากมาย
ข้างถนน หลี่เฉียงตงที่รู้ว่ามีอาหารมากมายอยู่ที่นี่ นึกถึงลูกสาวของเขา เขาจึงมาซื้อของให้ลูกสาว และซื้อให้หลี่เสว่อย่างตามจังหวะ แต่เมื่อเขาเพิ่งซื้อเสร็จ กำลังจะกลับไป เขาก็เห็นหลิวเสี่ยวอิงและหลี่เสว่
สาวสวยสองคนที่มีออร่า จับมือกัน พูดคุยและหัวเราะขณะช้อปปิ้ง
เขาไม่ได้เห็นหลี่เสว่ยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว
หลังจากมองดูแล้ว หลิวเสี่ยวอิงและหลี่เสว่ก็ไปไกลแล้ว หลี่เฉียงตงส่ายหัวอย่างจนปัญญา ก็ไม่เตรียมจะไปตาม ดังนั้นจึงหันไปและเตรียมขึ้นไปบนรถขนตัวเอง
