บทที่ 315
“พี่ หลังจากนี้ไป เกรงว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งมากอยู่อีกคน แต่ผมไม่รู้ว่า ทำไมเขาถึงแน่ใจนักว่าพวกเราจะประมูลที่ดินไม่กี่ผืนนั้น?”
“อีกอย่าง ไหนจะมีคนมากมายขนาดนั้นมาแทรกกลางอีก แล้วก็ยังมีหลิ่วอู๋ฉงคอยขัดขวาง ถ้าหากพวกเราไม่ต้องการที่ดินเหล่านั้นแล้วล่ะ?”
“แล้วก็ที่ดินเหล่านั้นยังมีปัญหาอีก จะผ่านการตรวจสอบได้ยังไง?”
ปัญหาที่เฉินห้าวร่ายยาวมาทำให้ในใจไป๋ยี่เฟยยิ่งกังวลมากขึ้น “เห็นที พวกเราจะดูถูกเกินไป”
“อย่างนั้นพวกเรา……”
“ไม่เคลื่อนไหวชั่วคราว เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ”
อันที่จริงในใจไป๋ยี่เฟยคาดเดาได้รางๆ แล้ว แต่การคาดเดานี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก และไม่อยากคิดถึงมันอีกต่อไป
“จริงสิ ยังไม่ได้ข่าวสวีลั่งอีกเหรอ?”
“ยังครับ กำลังสืบอยู่” เฉินห้าวตอบ
คืนวันนั้น ตลอดทางที่ฉินหัวมาที่นี่เห็นเพียงร่างสองร่างเท่านั้น รวมถึงพวกไป๋หู่ที่ด้านหลัง แต่ไม่เห็นสวีลั่ง และไม่รู้ว่าสวีลั่งไปอยู่ที่ไหน
ไป๋ยี่เฟยส่งเสียงอืมออกมาคำหนึ่ง “นายไปทำงานเถอะ! มีเรื่องอะไรก็รีบมาบอกฉันทันที”
หลังเฉินห้าวจากไป
ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ในสวนด้านหลัง มองดอกเก๊กฮวยที่กำลังเบ่งบานอยู่ในสวน ความคิดล่องลอยไปไกล
เบื้องหน้าทุกอย่างดูสงบนิ่ง อันที่จริงกลับแอบซ่อนคลื่นลูกใหญ่เอาไว้ หากพลั้งเผลอเพียงนิดเดียว ก็จะถูกพัดเข้าไปในนั้นได้
ที่อยู่รอบกายเขา นอกจากพวกเย่อ้ายแล้ว ยังมีอีกคนที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง สุดท้าย ยังมีไป๋เซี่ยวอีกคน คนเหล่านี้ เขาจะต้องจัดการให้ได้
โดยไม่รู้ตัว พอคิดถึงหลี่เสว่ขึ้นมา หากเขาได้ผ่านวันเวลาที่สงบสุขอย่างหลายวันมานี้กับหลี่เสว่มันจะดีแค่ไหนกัน ไม่มีแผนการและอันตรายมากมายขนาดนั้น มีเพียงวันเวลาที่เรียบง่ายและสงบสุข
น่าเสียดาย ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นได้แค่ฝัน เขาจำเป็นต้องจัดการเรื่องทั้งหมดนี้ให้ดี ถึงจะมอบชีวิตที่สงบสุขให้หลี่เสว่ได้สักครั้ง
ไป๋ยี่เฟยคิด การสร้างอิทธิพลภายใต้ที่แห่งนี้จำเป็นต้องอาศัยขั้นตอน
เขาคิดก้าวแรกเอาไว้แล้ว และเขาก็จวนจะสร้างโรงพยาบาลเอกชนสำเร็จแล้ว มันจะเป็นฐานอำนาจของเขา เขาจะทำให้ทุกคนคิดไม่ถึงว่า โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง จะกลายเป็นฐานอำนาจได้
