บทที่ 365
ไป๋ยี่เฟยขึ้นรถ ไป๋หู่เป็นคนขับ คนที่ขับตามมามีสวีลั่ง รวมถึงเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของฉินหัวชื่อไป๋เสี่ยวเทียน
ตอนที่ไป๋ยี่เฟยทราบชื่อของเขา ยังกล่าวอย่างติดตลกว่า “คิดไม่ถึงว่าเราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน”
ทุกคนล้วนแซ่ไป๋
อุปนิสัยของฉินหัวกับคนคนนั้นแทบจะเหมือนกัน เป็นคนมีระเบียบแบบแผน
เพียงไม่นาน ไป๋หู่ก็สตาร์ทรถ เบนท์ลีย์แล่นฉิวหายลับไปจากสายตาของฉินหัวอย่างรวดเร็ว
กว่าครึ่งชั่วโมงให้หลัง เบนท์ลีย์ก็มาจอดในเขตที่โจวฉวี่เอ๋ออยู่
คนที่อยู่ในละแวกนั้นต่างพากันมามุงดู
“นี่ของบ้านใครกัน? เบนท์ลีย์?”
“งานแต่งนี่! พระเจ้า ลูกสาวบ้านไหนถึงโชคดีขนาดนี้?”
“ดูเร็วๆ มีคนลงมาแล้ว”
พอพวกไป๋ยี่เฟยลงมาจากรถ ทุกคนต่างก็คิดว่าไป๋ยี่เฟยเป็นเจ้าบ่าว แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตว่าที่หน้าอกของไป๋ยี่เฟยไม่มีดอกไม้มงคล
“เจ้าบ่าวคนนี้ท่าทางใช้ได้ทีเดียว!”
“ไม่รู้ว่าเป็นลูกเศรษฐีบ้านไหนกัน?”
“เอ๋ ทำไมฉันดูคุ้นตาจังนะ?”
“คนนี้เหมือนจะเป็นประธานกรรมการบริษัทโหวจวี๋กรุ๊ปหรือเปล่า? ฉันยังจำได้ว่าก่อนหน้านี้โหวจวี๋กรุ๊ปจัดงานฉลองครบรอบหนึ่งปีที่โรงแรมเทียนเป่ย ฉันมองเข้ามาจากด้านนอกโรงแรม”
“มิน่าถึงจัดงานหรูหราใหญ่โตขนาดนี้!”
“แต่ฉันจำได้ว่าประธานโหวจวี๋กรุ๊ปมีภรรยาแล้วนะ?”
“หา? ไม่ใช่หรอกมั้ง?”
สายตาที่ผู้คนมองอยู่ก็เปลี่ยนไป ต่างพากันคิดว่าไป๋ยี่เฟยเป็นพวกผู้ชายมากรัก
ยังไม่ทันที่ผู้คนจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ ที่ด้านหลังรถเจ้าบ่าวที่ฉินหัวนั่งมาก็มาถึง
เพียงไม่นาน ฉินหัวก็ลงจากรถ
ฉินหัวสวมสูท รองเท้าหนังที่ซื้อวันนั้น สวมนาฬิกาข้อมือลองจินส์ที่ไป๋ยี่เฟยมอบให้ ผมหวีจนเรียบแปล้ กำลังยืนอยู่นอกรถอย่างตึงเครียด
ไป๋ยี่เฟยเดินมาหยุดอยู่ข้างกาย หัวเราะฮ่าๆ พลางกล่าวว่า “พี่ ผมขึ้นไปก่อนนะ!”
“อืม” ฉินหัวพยักหน้าอย่างเครียดๆ
ไป๋ยี่เฟยเดินนำไปก่อนหนึ่งก้าว ฉินหัวตามมาด้านหลัง
เวลานี้ ทุกคนต่างปิดปากเงียบ เพราะเมื่อกี้พวกเขาพลันได้สติขึ้นมา ไป๋ยี่เฟยไม่ใช่เจ้าบ่าว เป็นเพียงพี่น้องของเจ้าบ่าวเท่านั้น
ดังนั้นทุกคนจึงรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
พวกไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้ เพียงแค่เดินเข้าไปในซอยเล็กอย่างอึกทึกครึกโครม
หน้าประตู มีคนตะโกนเรียกเสียงดัง “มาแล้ว! มาแล้ว!”
ที่ด้านใน โจวฉวี่เอ๋อกับหลี่เสว่ก็ได้ยินแล้วเช่นกัน พร้อมกับมองไปที่หน้าประตู แล้วจ้าวฉิงก็เคาะประตูเข้ามาพอดี “ฉวี่เอ๋อ คนมากันแล้ว ยังไงก็อย่าออกมาเด็ดขาดล่ะ”
“เอ่อ ค่ะ” โจวฉวี่เอ๋อชะงักเล็กน้อย ในใจอดตึงเครียดขึ้นมาไม่ได้
ประตูถูกจ้าวฉิงปิดไว้
หลี่เสว่ดึงโจวฉวี่เอ๋อไว้พลางกล่าวว่า “ไม่เป็นไร นี่ยังไม่ได้กั้นสักพักถึงจะเข้ามาได้?”
ที่นอกประตู ไป๋ยี่เฟยมาถึงแล้ว พูดชัดเจนว่าตนเองมาสำรวจเส้นทาง กั้นแทนพี่น้องไปก่อน
ต่อมา ญาติทางฝ่ายหญิงก็ออกมาตั้งโจทย์ปัญหาให้ไป๋ยี่เฟย หากตอบถูกถึงจะเข้าไปได้
แต่พวกเขาก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้ไป๋ยี่เฟยเช่นกัน ไป๋ยี่เฟยจึงตอบได้อย่างรวดเร็ว จึงถูกปล่อยเข้ามา
จากนั้นฉินหัวก็มาถึง
คนนี้ถึงจะกั้นไว้นานหน่อย เพื่อกลั่นแกล้งต่างๆ นานา
โชคดีที่ฉินหัวอดทนเก่ง ขออะไรก็ทำตามทุกอย่าง เป็นมนุษย์ท่าทางทึ่มทื่อ ทำให้คนหมดสนุก จึงปล่อยเข้าไปเสียเลย
ต่อมา ฉินหัวก็เดินมาหยุดหน้าประตูห้องโจวฉวี่เอ๋อ เคาะประตูเสียงดัง
“ฉวี่เอ๋อ ผมมารับคุณแล้ว”
หลี่เสว่เปิดประตูห้อง ยิ้มมองเขา ถามคำถามหนึ่งว่า “คุณใช้อะไรเพื่อทำดีกับฉวี่เอ๋อ?”
ฉินหัวชะงักไป จากนั้นก็มองไปที่โจวฉวี่เอ๋อที่ยืนอยู่ด้านหลังหลี่เสว่ กล่าวจริงจังว่า “ผมไม่มีอะไรทั้งนั้น มีแค่ใจดวงเดียว ผมเพียงใช้ใจของตัวเองทำดีกับเธอ”
หลี่เสว่ได้ยินก็พอใจมาก ผู้หญิง อันที่จริงสำหรับผู้ชายที่ตนเองรัก พวกหล่อนไม่ได้สนใจของมีค่าอะไร ที่สนใจคือความรู้สึกต่างหาก
ไม่ทันไร เพิ่งจะพูดจบ โจวฉวี่เอ๋อก็วิ่งออกมาทันที โผเข้าไปในอ้อมกอดของฉินหัว
……
ณ โรงแรมเทียนเป่ย
แขกเหรื่อของฝ่ายชายฝ่ายหญิงทั้งหมดต่างอยู่ในโรงแรม พิธีกรก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน
เวลาเที่ยงตรง เสียงดนตรีก็ดังขึ้น พิธีกรขึ้นเวที เพื่อเป็นสักขีพยานในพิธีแต่งงานครั้งนี้
