บทที่37
หลี่เสว่พยักหน้า”โอเคค่ะ”
เวลานี้ หัวใจของหลี่เสว่ไม่ได้สงบสุขเช่นเดิมแล้ว เพราะคน ๆ นั้นสร้างความกระเพื่อมในหัวใจของเธอ
หลังจากกลับไปถึงวิลล่า หลี่เสว่อยู่ได้ไม่นานก็ไปที่บริษัทเพราะเรื่องของโครงการ
หลี่เสว่เพิ่งไป ไป๋ยี่เฟยก็ได้รับข้อความของไอ้หน้าแผลมีด”เรียบร้อยแล้ว”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา แล้วโอนเงินให้ทันที”ห้าแสนที่เหลือโอนไปให้แล้ว”
“โอเคร”ไอ้หน้าแผลมีดตอบข้อความ
ไป๋ยี่เฟยเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา เขารู้ว่าไอ้หน้าแผลมีดอยู่ในกลุ่มมาเฟีย ถ้าคนธรรมดาไปมีความสัมพันธ์กับพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องดี แต่เขาไม่เหมือนกัน
ตอนนี้เขามีโหวจวี๋กรุ๊ป เรื่องบางอย่างไม่สามารถทำเองได้ แถมข่าวสารบนกลุ่มมาเฟียก็เร็วกว่าบางช่องทางอื่น ซึ่งก็สะดวกเช่นกัน
ไป๋ยี่เฟยนั่งไปสักพักหนึ่ง ก็นึกขึ้นได้ว่ารถที่ให้หลงหลิงหลิงไปจองนั้น วันนี้ถึงเวลาที่จะไปรับได้แล้ว
พอถึงร้าน4S ไป๋ยี่เฟยเพิ่งเดินเข้าไป ก็มีคนห้ามเขาไว้”โว้ย รอก่อน ฉันเรียกแกอยู่ แกมาทำอะไร?รีบออกไปให้พ้นเลย!”
คนที่มาเป็นผู้ชายที่ทั้งสูงทั้งผอม ประมาณยี่สิบกว่าขวบ คงเป็นนักศึกษาที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน แต่สายตาที่เขามองไป๋ยี่เฟยนั้นเต็มไปด้วยความดูถูก
“ฉันมารับรถ”ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบ
“รับรถ แกนี่หรือ?”เห็นได้ชัดว่าคนนั้นไม่เชื่อ”ฉันทำงานอยู่ที่นี่ไปช่วงเวลาหนึ่งแล้ว คนที่มาซื้อรถล้วนจะใส่เสื้อผ้าที่หรูหรา แกดูแกสิ ใส่อะไรอยู่?ซื้อตามท้องถนนหรือเปล่า?”
“พอเถอะ ฉันรู้ว่าแกอยากจะเห็นรถที่หรูหรา คนแบบแกฉันก็เห็นมามากพอสมควรแล้ว แต่ฉันก็ต้องเตือนแกไว้ก่อน ที่แบบนี้ไม่ใช่ที่ๆแกสามารถมาได้ แกรีบไปเถอะ!อย่ามาเสียเวลาของทั้งสองฝ่าย”
นํ้าเสียงของคนนั้นเหมือนพูดกับคนขอทาน วางตนในตำแหน่งที่เหนือกว่า
ไป๋ยี่เฟยขำออกมา ไม่ได้ใส่เสื้อที่หรูหราก็หมายความว่ายากจน?นี่มันคือตรรกะอย่างไร?
ฉันก็ไม่อยากเสียเวลากับคุณเช่นกัน ฉันมารับรถ รบกวนคุณหลีกทางหน่อย”ไป๋ยี่เฟยไม่อยากสนใจคนๆนี้
แต่เขายังคงไม่ยอมให้ไป๋ยี่เฟยผ่านอีก
“เอ๊ะ ทำไมพูดแล้วแกยังไม่ฟังล่ะ?ฉันบอกแล้วไงที่แบบนี้คนอย่างแกไม่สามารถมาได้หรอก?”
ไป๋ยี่เฟยจนปัญญา”ร้านนี้คุณบอกไม่ให้เข้าก็ไม่สามารถเข้าได้หรือ คุณเป็นเจ้าของร้านหรือไง?”
“ฉัน……”คนนั้นถูกเถียงจนพูดไม่ออก เขาไม่ใช่เจ้าของร้าน เขาเป็นแค่พนักงานเล็กๆคนหนึ่ง
ฐานะทางครอบครัวของเขาไม่ดี หลังจากสำเร็จการศึกษาเขาก็ได้งานที่มีค่าคอมมิชชั่นสูงเช่นนี้ นอกจากนี้ยังได้เห็นกลุ่มคนรวยเหล่านั้น ก็เลยนึกว่าตนเองนั้นเหนือกว่าคนอื่น
ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า ไม่อยากสนใจ ก้าวเท้าเดินเข้าไปโดยตรง
คนนั้นนิ่งอึ้งไปสักครู่หนึ่งถึงจะสังเกตได้ จึงรีบตะโกนว่า”เอ๊ะเอ๊ะเอ๊ะ ฉันบอกแกว่าอย่าเข้าไป แกไม่ได้ยินหรือไง?”
เพราะเสียงนี้ ทำให้คนส่วนใหญ่ในร้านล้วนมองมาทางนี้
ผู้จัดการเดินออกมาพอดี พอเห็นเช่นนี้ หน้าเลยเย็นชาลง”ทำอะไรเนี่ย?ตะโกนเสียงดังขนาดนี้!”
คนนั้นรีบพูดกับผู้จัดการว่า”ผู้จัดการหวัง ฉันว่าคนนั้นคงจะหาข้ออ้างที่จะซื้อรถเพื่อเข้ามาดูรถในนี้ ในที่สุดก็ไม่ซื้ออยู่ดี ฉันเลยคิดจะไล่เขาออกไป แต่เขายังวิ่งเข้ามาเองอีก”
ผู้จัดการหันไปมองไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยก็มองมาทางนี้พอดี คิดอยู่ในใจว่ายังไงก็เป็นผู้จัดการ คงไม่ดูถูกคนขนาดนั้นหรอก
ในที่สุดไป๋ยี่เฟยประเมินความดูถูกของคนเหล่านี้ผิด
“แก มาทำอะไร?รีบออกไปให้พ้น”ผู้จัดการหวังมีรูปร่างที่เตี้ยและอ้วน เนื้อบนใบหน้าของเขาทำให้ดวงตาเล็กของเขานั้นยิ่งเล็กลงอีก
ผู้ชายที่ร่างผอมสูงเห็นเช่นนี้ก็เลยพูดว่า”ได้ยินหรือเปล่า?ยังไม่รีบออกไปหรือ!”
ผู้จัดการมองจ้องด้วยตาคู่เล็กคู่หนึ่ง”คุณชายคนนี้ ที่นี่เป็นร้าน4S ไม่ใช่ใครๆล้วนเข้ามาได้ ฉันรู้ว่าหนุ่มปัจจุบัน ล้วนชอบรถที่หรูหราและสาวสวย แต่ก็ต้องมีเงินก่อนใช่ไหมล่ะ?”
ไป๋ยี่เฟยหงายคิ้วขึ้นมามองพวกเขา”จะไล่ฉันออกไปจริงหรือ?”
“ไม่นั้นล่ะ?”ผู้ชายร่างผอมสูงทำสีหน้าที่หยิ่งมาก
ผู้จัดการมองไปที่ไป๋ยี่เฟย คนที่มาร้าน4Sด้วยการแต่งกายที่ยากจนแบบนี้เขาเห็นมามากพอสมควรแล้ว ดังนั้นจึงพูดอย่างไม่ไว้หน้าใดๆ”อย่ามาเสียเวลาทำงานของพวกเรา รีบออกไป!”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า”ได้ ฉันออกไป แต่อีกสักพักหนึ่งคุณอย่ามาเสียใจภายหลัง!”
พอผู้จัดการและผู้ชายร่างผอมสูงเห็นเช่นนี้ล้วนทำหน้าที่ไม่สนใจ
“เฮ่อ!ถ้าฉันเสียใจภายหลัง ฉันจะเรียกแกว่าคุณพ่อสามครั้ง!”
ไป๋ยี่เฟยซิกซี้ออกมา แล้วก็สะบัดหน้าเดินจากไป
ผู้จัดการและผู้ชายร่างผอมสูงเห็นเช่นนี้ล้วนหัวเราะออกมา ผู้จัดการยังพูดว่า”ทีหลังห้ามคนแบบนี้ไว้ อย่าให้มันเข้ามา!”
ไป๋ยี่เฟยออกจากร้านแล้วก็โทรหาหลงหลิงหลิงทันที”ฉันมารับรถ แต่พวกเขาห้ามไว้ไม่ให้ฉันเข้าไป คุณไปเรียกผู้จัดการใหญ่ของพวกเขาออกมา”
หลงหลิงหลิงรู้สึกจนปัญญา คนเขาห้ามไว้ไม่ให้คุณเข้าไปเป็นเรื่องที่ปกติธรรมดามาก มีใครเคยเห็นประธานคนหนึ่งใส่เสื้อผ้ามี่ซื้อตามท้องถนนหรือ?
ไม่นาน ชายที่อายุประมาณสี่สิบกว่าใส่ชุดสูทสีดำเดินออกมา หลังจากได้เห็นไป๋ยี่เฟยแล้วยังไม่ค่อยกล้าเชื่อ”คุณเป็นผู้จัดการใหญ่ไป๋ยี่เฟยหรือ?”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ผู้จัดการใหญ่คนนี้ แล้วพยักหน้า”ใช่”
ผู้จัดการเย่แอบจนปัญญาในใจ ผู้จัดการใหญ่ท่านนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นหรือเกิน นี่เขาใส่แบบนี้คงต้องถูกเยาะเย้ยทุกครั้งที่ออกไปหรอก หรือว่าเขามีนิสัยอะไรพิเศษหรือเปล่า?
คิดในใจแบบนี้ แต่ผู้จัดการเย่ยังคงยิ้มออกมาแล้วพูดว่า”สวัสดีครับ ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่ของร้าน4Sครับ ผู้จัดการใหญ่ไป๋เชิญข้างในเลยครับ”
ส่วนผู้จัดการหวังและผู้ชายร่างผอมสูงเห็นที่ตามอยู่ข้างหลังพอเช่นนี้ก็ล้วนมึนงงไปหมด
เมื่อกี้ผู้จัดการเย่ออกมาอย่างเร่งร้อนว่าจะมาต้อนรับคุณผู้ใหญ่คนหนึ่ง พวกเขาเลยตามออกมา แต่คาดไม่ถึงว่าคุณผู้ใหญ่คนนี้ก็คือคนที่ถูกพวกเขาไล่ออกไปในเมื่อกี้นี้!
ไป๋ยี่เฟยมองไปทางผู้จัดการหวังและผู้ชายร่างผอมสูง พร้อมพูดว่า”เมื่อกี้นี้ไล่ฉันออกมา แต่ตอนนี้กลับมาเชิญฉันเข้ามา มันสนุกหรือ?”
ทันใดนั้น เหงื่อของผู้จัดการเย่ก็ไหลออกมาไม่หยุด ส่วนผู้จัดการหวังและผู้ชายร่างผอมสูงยิ่งกลัวจนไม่รู้จะต้องทำไงแล้ว
“พวกคุณสองคน รีบขอโทษให้ผู้จัดการใหญ่ไป๋!”ผู้จัดการเย่อยากจะตบพวกเขาสองคนจริงๆ
ผู้ชายร่างผอมสูงและผู้จัดการหวังมาถึงต่อหน้าของไป๋ยี่เฟยอย่างระมัดระวัง
“ผู้จัดการใหญ่ไป๋ ขอโทษครับ ต้องโทษฉันเองที่มีตาหามีแววไม่……”
“ผู้จัดการใหญ่ไป๋ ขอโทษครับ……”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ทั้งสองคน แล้วถามอย่างราบเรียบ”เสียใจภายหลังหรือเปล่า?”
พอพูดเสร็จ สีหน้าของทั้งสองก็แข็งตัวทันที
ผู้จัดการเย่มองไปที่พวกเขาอย่างมึนงง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี หรือไม่พูดดี
ไป๋ยี่เฟยกลับพูดอย่างราบเรียบว่า”คำพูดที่พูดเมื่อกี้นี้ ตอนนี้ลืมไปแล้วหรือ?”
“นี่……”
ทั้งสองคนรู้สึกลำบากใจมาก เมื่อกี้นี้ยังหัวเราะเยาะคนเขาอยู่ แถมยังไล่เขาออกไปอีก แต่ตอนนี้ก็ต้องเรียกเขาว่าคุณพ่อเลยหรือ?
ผู้จัดการเย่เห็นเช่นนี้เลยพูดว่า”เมื่อกี้นี้พูดอะไรไป?ถ้าพูดผิดก็รีบขอโทษผู้จัดการใหญ่ไป๋!”
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะออกมา แล้วพูดอย่างลอยๆ”เมื่อกี้นี้พวกเขาบอกว่า ถ้าเขาเสียใจภายใจที่ไล่ฉันออกมา ก็จะเรียกฉันว่าคุณพ่อสามครั้ง!”
ผู้จัดการเย่รู้สึกจนปัญญาในใจ!
สองคนนี้โง่จังเลย!
ผู้จัดการหวังและผู้ชายร่างผอมสูงก้มหน้าอยู่ เหมือนกำลังหาที่แล้วจะขุดเข้าไปเอง
ไป๋ยี่เฟยมองไปดูทั้งสองคนอย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า”เรียกเถอะ!พอเรียกเสร็จฉันจะได้ไปรับรถได้”
ผู้ชายร่างผอมสูงมองไปที่ผู้จัดการหวัง ดวงตาของผู้จัดการหวังเล็กจนเกือบจะมองไม่เห็นแล้ว”จะเรียกจริงหรือ?”
“ไม่นั้นล่ะ?”ไป๋ยี่เฟยไม่ใช่จะรังแกได้ง่ายๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ผู้จัดการเย่ก็ไม่พูดอะไร เพราะยังไงเรื่องนี้พวกเขาผิดจริง แถมคนเขาเป็นตั้งผู้จัดการใหญ่ของโหวจวี๋กรุ๊ป ขัดใจไม่ได้!ถ้าหากว่าเขาไม่หายโกรธ นั้นรถคันนี้คงขายให้เขาไม่ได้แล้ว แถมคงไม่สามารถร่วมมือได้อีกในอนาคต!
ผู้จัดการหวังเห็นเช่นนี้ก็เข้าใจแล้วว่าไม่สามารถทำให้ท่านนี้ขัดใจได้ เลยกระซิบเรียก”คุณพ่อ คุณพ่อ คุณพ่อ”
ผู้ชายร่างผอมสูงเห็นว่าผู้จัดการหวังเรียกแล้ว เลยตามเรียกไปสามครั้ง
หลังจากเรียกเสร็จ ผู้จัดการหวังและผู้ชายร่างผอมสูงก็ก้มหน้ายิ่งต่ำกว่าเดิมแล้ว สีหน้าก็แดงก่ำเล็กน้อย
ไป๋ยี่เฟยฟังแล้วรู้สึกสบายใจมาก ควรที่จะสั่งสอนคนแบบนี้สักรอบ เพื่อให้พวกเขารู้ว่าอย่าดูถูกคนอื่น ให้มองตําแหน่งของตนเองก่อน
ผู้จัดการเย่เห็นเช่นนั้นจึงยิ้มออกมา”ผู้จัดการใหญ่ไป๋ ขอเชิญข้างในเลยครับ รถเตรียมไว้ให้คุณแล้วครับ”
ไป๋ยี่เฟยเอ่ยเสียงอืมออกมา เดินไปพร้อมพูดกับสองคนนั้นในขณะที่เดิน”ไม่ว่าทำอะไรล้วนต้องทำอย่างจริงใจและขยัน คนที่คุณดูถูกนั้นอาจจะเก่งกว่าคุณหลายพันเท่าก็ได้”
